ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 554
ਘਟਿ ਵਸਹਿ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਰਸਨਾ ਜਪੈ ਗੁਪਾਲ ॥
ghatt vaseh charanaarabind rasanaa japai gupaal |ഭഗവാൻ്റെ താമര പാദങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കട്ടെ, നിങ്ങളുടെ നാവുകൊണ്ട് ദൈവനാമം ജപിക്കുക.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰੀਐ ਤਿਸੁ ਦੇਹੀ ਕਉ ਪਾਲਿ ॥੨॥
naanak so prabh simareeai tis dehee kau paal |2|ഓ നാനാക്ക്, ദൈവത്തെ സ്മരിച്ച് ധ്യാനിക്കുക, ഈ ശരീരത്തെ പോഷിപ്പിക്കുക. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਕਰੇ ਇਸਨਾਨੁ ॥
aape atthasatth teerath karataa aap kare isanaan |സ്രഷ്ടാവ് തന്നെയാണ് അറുപത്തിയെട്ട് പുണ്യസ്ഥലങ്ങൾ; അവയിൽ അവൻ തന്നെ ശുദ്ധീകരണ കുളി എടുക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਸੰਜਮਿ ਵਰਤੈ ਸ੍ਵਾਮੀ ਆਪਿ ਜਪਾਇਹਿ ਨਾਮੁ ॥
aape sanjam varatai svaamee aap japaaeihi naam |അവൻ തന്നെ കഠിനമായ സ്വയം അച്ചടക്കം പ്രയോഗിക്കുന്നു; കർത്താവ് തന്നെ അവൻ്റെ നാമം ജപിക്കാൻ നമ്മെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.
ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਭਉ ਖੰਡਨੁ ਆਪਿ ਕਰੈ ਸਭੁ ਦਾਨੁ ॥
aap deaal hoe bhau khanddan aap karai sabh daan |അവൻ തന്നെ നമ്മോട് കരുണയുള്ളവനാകുന്നു; ഭയം നശിപ്പിക്കുന്നവൻ തന്നെ എല്ലാവർക്കും ദാനം ചെയ്യുന്നു.
ਜਿਸ ਨੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਸਦ ਹੀ ਦਰਗਹਿ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥
jis no guramukh aap bujhaae so sad hee darageh paae maan |അവൻ ബോധവൽക്കരിക്കുകയും ഗുർമുഖ് ആക്കുകയും ചെയ്ത ഒരാൾക്ക് അവൻ്റെ കോടതിയിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും ബഹുമാനം ലഭിക്കും.
ਜਿਸ ਦੀ ਪੈਜ ਰਖੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਸਚਾ ਹਰਿ ਜਾਨੁ ॥੧੪॥
jis dee paij rakhai har suaamee so sachaa har jaan |14|ഗുരുനാഥൻ ആരുടെ മഹത്വം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നുവോ, അവൻ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ അറിയുന്നു. ||14||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਜਗੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਅੰਧੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
naanak bin satigur bhette jag andh hai andhe karam kamaae |ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടാതെ, ലോകം അന്ധമാണ്, അത് അന്ധമായ പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യുന്നു.
ਸਬਦੈ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਵਈ ਜਿਤੁ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
sabadai siau chit na laavee jit sukh vasai man aae |മനസ്സിൽ വസിക്കാൻ സമാധാനം നൽകുന്ന ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ അത് അതിൻ്റെ ബോധത്തെ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നില്ല.
ਤਾਮਸਿ ਲਗਾ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਜਲਤੁ ਬਿਹਾਇ ॥
taamas lagaa sadaa firai ahinis jalat bihaae |താഴ്ന്ന ഊർജത്തിൻ്റെ ഇരുണ്ട അഭിനിവേശങ്ങളാൽ എപ്പോഴും പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു, അത് കത്തുന്ന ദിനരാത്രങ്ങളിലൂടെ ചുറ്റിനടക്കുന്നു.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥੧॥
jo tis bhaavai so theeai kahanaa kichhoo na jaae |1|അവനു ഇഷ്ടമുള്ളതെന്തും സംഭവിക്കുന്നു; ഇതിൽ ആർക്കും ഒന്നും പറയാനില്ല. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰੂ ਫੁਰਮਾਇਆ ਕਾਰੀ ਏਹ ਕਰੇਹੁ ॥
satiguroo furamaaeaa kaaree eh karehu |യഥാർത്ഥ ഗുരു നമ്മോട് ഇങ്ങനെ കൽപിച്ചിരിക്കുന്നു:
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹੋਇ ਕੈ ਸਾਹਿਬੁ ਸੰਮਾਲੇਹੁ ॥
guroo duaarai hoe kai saahib samaalehu |ഗുരുവിൻ്റെ കവാടത്തിലൂടെ ഗുരുനാഥനെ ധ്യാനിക്കുക.
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਹੈ ਭਰਮੈ ਕੇ ਛਉੜ ਕਟਿ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਧਰੇਹੁ ॥
saahib sadaa hajoor hai bharamai ke chhaurr katt kai antar jot dharehu |ഗുരുനാഥൻ എപ്പോഴും സന്നിഹിതനാണ്. അവൻ സംശയത്തിൻ്റെ മൂടുപടം വലിച്ചുകീറുകയും മനസ്സിൽ തൻ്റെ പ്രകാശം സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਏਹੁ ਲਾਏਹੁ ॥
har kaa naam amrit hai daaroo ehu laaehu |ഭഗവാൻ്റെ നാമം അംബ്രോസിയൽ അമൃത് - ഈ രോഗശാന്തി മരുന്ന് കഴിക്കുക!
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਰਖਹੁ ਸੰਜਮੁ ਸਚਾ ਨੇਹੁ ॥
satigur kaa bhaanaa chit rakhahu sanjam sachaa nehu |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയെ നിങ്ങളുടെ ബോധത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹം നിങ്ങളുടെ സ്വയം അച്ചടക്കമാക്കുക.
ਨਾਨਕ ਐਥੈ ਸੁਖੈ ਅੰਦਰਿ ਰਖਸੀ ਅਗੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕੇਲ ਕਰੇਹੁ ॥੨॥
naanak aaithai sukhai andar rakhasee agai har siau kel karehu |2|ഓ നാനാക്ക്, നീ ഇവിടെ സമാധാനത്തോടെ ഇരിക്കും, ഇനി കർത്താവിനൊപ്പം ആഘോഷിക്കും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਬਣਸਪਤਿ ਆਪੇ ਹੀ ਫਲ ਲਾਏ ॥
aape bhaar atthaarah banasapat aape hee fal laae |അവൻ തന്നെ പ്രകൃതിയുടെ വൈവിധ്യമാർന്നതാണ്, അവൻ തന്നെ അതിനെ ഫലം കായ്ക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਮਾਲੀ ਆਪਿ ਸਭੁ ਸਿੰਚੈ ਆਪੇ ਹੀ ਮੁਹਿ ਪਾਏ ॥
aape maalee aap sabh sinchai aape hee muhi paae |അവൻ തന്നെ തോട്ടക്കാരനാണ്, അവൻ തന്നെ എല്ലാ ചെടികൾക്കും നനയ്ക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ അവ അവൻ്റെ വായിൽ വയ്ക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ਆਪੇ ਦੇਇ ਦਿਵਾਏ ॥
aape karataa aape bhugataa aape dee divaae |അവൻ തന്നെയാണ് സ്രഷ്ടാവ്, അവൻ തന്നെ ആസ്വദിക്കുന്നവനും; അവൻ തന്നെ കൊടുക്കുന്നു, മറ്റുള്ളവർക്ക് കൊടുക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਖਾ ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
aape saahib aape hai raakhaa aape rahiaa samaae |അവൻ തന്നെയാണ് കർത്താവും യജമാനനും, അവൻ തന്നെ സംരക്ഷകനുമാണ്; അവൻ തന്നെ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਵਡਿਆਈ ਆਖੈ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਕੀ ਜਿਸ ਨੋ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਏ ॥੧੫॥
jan naanak vaddiaaee aakhai har karate kee jis no til na tamaae |15|ഒട്ടും അത്യാഗ്രഹമില്ലാത്ത സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ച് സേവകൻ നാനാക്ക് പറയുന്നു. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਣਿਆ ਮਾਣਸੁ ਭਰਿਆ ਆਇ ॥
maanas bhariaa aaniaa maanas bhariaa aae |ഒരാൾ ഒരു കുപ്പി നിറയെ കൊണ്ടുവരുന്നു, മറ്റൊരാൾ അവൻ്റെ പാനപാത്രം നിറയ്ക്കുന്നു.
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਮਤਿ ਦੂਰਿ ਹੋਇ ਬਰਲੁ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਆਇ ॥
jit peetai mat door hoe baral pavai vich aae |വീഞ്ഞു കുടിക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ ബുദ്ധി വിട്ടുമാറുന്നു, അവൻ്റെ മനസ്സിൽ ഭ്രാന്തു കടന്നുവരുന്നു;
ਆਪਣਾ ਪਰਾਇਆ ਨ ਪਛਾਣਈ ਖਸਮਹੁ ਧਕੇ ਖਾਇ ॥
aapanaa paraaeaa na pachhaanee khasamahu dhake khaae |അവന് സ്വന്തവും മറ്റുള്ളവരും തമ്മിൽ വേർതിരിച്ചറിയാൻ കഴിയില്ല, അവൻ്റെ നാഥനും യജമാനനാൽ അവൻ അടിച്ചുവീഴ്ത്തപ്പെടുന്നു.
ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਖਸਮੁ ਵਿਸਰੈ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
jit peetai khasam visarai daragah milai sajaae |അത് കുടിച്ച്, അവൻ തൻ്റെ നാഥനെയും യജമാനനെയും മറക്കുന്നു, അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.
ਝੂਠਾ ਮਦੁ ਮੂਲਿ ਨ ਪੀਚਈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
jhootthaa mad mool na peechee je kaa paar vasaae |വ്യാജ വീഞ്ഞ് നിങ്ങളുടെ ശക്തിയിലാണെങ്കിൽ അത് കുടിക്കരുത്.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਸਚੁ ਮਦੁ ਪਾਈਐ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
naanak nadaree sach mad paaeeai satigur milai jis aae |ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരു വന്ന് മർത്യനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു; അവൻ്റെ കൃപയാൽ ഒരാൾക്ക് യഥാർത്ഥ വീഞ്ഞ് ലഭിക്കുന്നു.
ਸਦਾ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਹੈ ਮਹਲੀ ਪਾਵੈ ਥਾਉ ॥੧॥
sadaa saahib kai rang rahai mahalee paavai thaau |1|അവൻ ഗുരുനാഥൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ എന്നേക്കും വസിക്കും, അവൻ്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൻ്റെ മാളികയിൽ ഒരു ഇരിപ്പിടം ലഭിക്കും. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਜਾ ਇਸ ਨੋ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
eihu jagat jeevat marai jaa is no sojhee hoe |ഈ ലോകം മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ അത് മൃതമായി തുടരും.
ਜਾ ਤਿਨਿੑ ਸਵਾਲਿਆ ਤਾਂ ਸਵਿ ਰਹਿਆ ਜਗਾਏ ਤਾਂ ਸੁਧਿ ਹੋਇ ॥
jaa tini savaaliaa taan sav rahiaa jagaae taan sudh hoe |കർത്താവ് അവനെ ഉറങ്ങുമ്പോൾ അവൻ ഉറങ്ങുന്നു; അവനെ ഉണർത്തുമ്പോൾ അവൻ ബോധം വീണ്ടെടുക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੈ ਸੋਇ ॥
naanak nadar kare je aapanee satigur melai soe |ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടി വീശുമ്പോൾ, അവൻ അവനെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਫਿਰਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥੨॥
guraprasaad jeevat marai taa fir maran na hoe |2|ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മരിക്കുക, ഇനി മരിക്കേണ്ടി വരില്ല. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਿਸ ਦਾ ਕੀਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਨੋ ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ॥
jis daa keetaa sabh kichh hovai tis no paravaah naahee kisai keree |അവൻ്റെ പ്രവൃത്തിയാൽ എല്ലാം സംഭവിക്കുന്നു; അവൻ മറ്റാർക്കെങ്കിലും എന്താണ് കരുതുന്നത്?
ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਖਾਵੈ ਸਭ ਮੁਹਤਾਜੀ ਕਢੈ ਤੇਰੀ ॥
har jeeo teraa ditaa sabh ko khaavai sabh muhataajee kadtai teree |കർത്താവേ, നിങ്ങൾ നൽകുന്നതെന്തും എല്ലാവരും ഭക്ഷിക്കുന്നു - എല്ലാവരും അങ്ങേയ്ക്ക് വിധേയരാണ്.