ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 553

ਜਿਨਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਸੇ ਜਨ ਸਚੀ ਦਰਗਹਿ ਜਾਣੇ ॥੧੧॥

jinaa aape guramukh de vaddiaaee se jan sachee darageh jaane |11|

നീ മഹത്വത്താൽ അനുഗ്രഹിച്ച ആ ഗുരുമുഖൻ - ആ വിനീതൻ നിൻ്റെ യഥാർത്ഥ കോടതിയിൽ അറിയപ്പെടുന്നു. ||11||

ਸਲੋਕੁ ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥

salok maradaanaa 1 |

സലോക്, മർദാന:

ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਕਾਮੁ ਮਦੁ ਮਨੂਆ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥

kal kalavaalee kaam mad manooaa peevanahaar |

കലിയുഗത്തിൻ്റെ ഇരുണ്ട യുഗം ലൈംഗികാസക്തിയുടെ വീഞ്ഞ് നിറഞ്ഞ പാത്രമാണ്; മനസ്സാണ് മദ്യപൻ.

ਕ੍ਰੋਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

krodh kattoree mohi bharee peelaavaa ahankaar |

കോപം പാനപാത്രമാണ്, വൈകാരികമായ അറ്റാച്ച്മെൻ്റ് നിറഞ്ഞതാണ്, അഹംഭാവമാണ് സർവർ.

ਮਜਲਸ ਕੂੜੇ ਲਬ ਕੀ ਪੀ ਪੀ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

majalas koorre lab kee pee pee hoe khuaar |

അസത്യത്തിൻ്റെയും അത്യാഗ്രഹത്തിൻ്റെയും കൂട്ടത്തിൽ അമിതമായി മദ്യപിച്ചാൽ ഒരാൾ നശിച്ചു.

ਕਰਣੀ ਲਾਹਣਿ ਸਤੁ ਗੁੜੁ ਸਚੁ ਸਰਾ ਕਰਿ ਸਾਰੁ ॥

karanee laahan sat gurr sach saraa kar saar |

അതിനാൽ സൽകർമ്മങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വാറ്റിയെടുക്കട്ടെ, സത്യം നിങ്ങളുടെ മോളാസുകളാകട്ടെ; ഈ രീതിയിൽ, സത്യത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും മികച്ച വീഞ്ഞ് ഉണ്ടാക്കുക.

ਗੁਣ ਮੰਡੇ ਕਰਿ ਸੀਲੁ ਘਿਉ ਸਰਮੁ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥

gun mandde kar seel ghiau saram maas aahaar |

നിങ്ങളുടെ അപ്പം, നെയ്യ് നല്ല പെരുമാറ്റം, മാംസം ഭക്ഷിക്കാൻ വിനയം എന്നിവ ആക്കുക.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਨਕਾ ਖਾਧੈ ਜਾਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੧॥

guramukh paaeeai naanakaa khaadhai jaeh bikaar |1|

ഗുർമുഖ് എന്ന നിലയിൽ, ഇവ ലഭിക്കുന്നു, ഓ നാനാക്ക്; അവയിൽ പങ്കുചേരുമ്പോൾ ഒരുവൻ്റെ പാപങ്ങൾ നീങ്ങിപ്പോകുന്നു. ||1||

ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥

maradaanaa 1 |

മർദാന:

ਕਾਇਆ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਮਜਲਸ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਧਾਤੁ ॥

kaaeaa laahan aap mad majalas trisanaa dhaat |

മനുഷ്യശരീരം വാറ്റ്, ആത്മാഭിമാനം വീഞ്ഞ്, ആഗ്രഹം മദ്യപാനികളുടെ കൂട്ടുകെട്ടാണ്.

ਮਨਸਾ ਕਟੋਰੀ ਕੂੜਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਏ ਜਮਕਾਲੁ ॥

manasaa kattoree koorr bharee peelaae jamakaal |

മനസ്സിൻ്റെ വാഞ്ഛയുടെ പാനപാത്രം അസത്യത്താൽ കവിഞ്ഞൊഴുകുന്നു, മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ പാനപാത്രവാഹകനാണ്.

ਇਤੁ ਮਦਿ ਪੀਤੈ ਨਾਨਕਾ ਬਹੁਤੇ ਖਟੀਅਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥

eit mad peetai naanakaa bahute khatteeeh bikaar |

ഓ നാനാക്ക്, ഈ വീഞ്ഞ് കുടിക്കുമ്പോൾ ഒരാൾ എണ്ണമറ്റ പാപങ്ങളും അഴിമതികളും ഏറ്റെടുക്കുന്നു.

ਗਿਆਨੁ ਗੁੜੁ ਸਾਲਾਹ ਮੰਡੇ ਭਉ ਮਾਸੁ ਆਹਾਰੁ ॥

giaan gurr saalaah mandde bhau maas aahaar |

അതിനാൽ ആത്മീയ ജ്ഞാനം നിങ്ങളുടെ മോളാസുകളും ദൈവസ്തുതി നിങ്ങളുടെ അപ്പവും ദൈവഭയത്തെ നിങ്ങൾ ഭക്ഷിക്കുന്ന മാംസവുമാക്കുക.

ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥੨॥

naanak ihu bhojan sach hai sach naam aadhaar |2|

ഓ നാനാക്ക്, ഇതാണ് യഥാർത്ഥ ഭക്ഷണം; യഥാർത്ഥ പേര് നിങ്ങളുടെ ഏക പിന്തുണയാകട്ടെ. ||2||

ਕਾਂਯਾਂ ਲਾਹਣਿ ਆਪੁ ਮਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਿਸ ਕੀ ਧਾਰ ॥

kaanyaan laahan aap mad amrit tis kee dhaar |

മനുഷ്യശരീരം വാറ്റ് ആണെങ്കിൽ, ആത്മസാക്ഷാത്കാരം വീഞ്ഞാണെങ്കിൽ, അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൻ്റെ ഒരു പ്രവാഹം ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.

ਸਤਸੰਗਤਿ ਸਿਉ ਮੇਲਾਪੁ ਹੋਇ ਲਿਵ ਕਟੋਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਰੀ ਪੀ ਪੀ ਕਟਹਿ ਬਿਕਾਰ ॥੩॥

satasangat siau melaap hoe liv kattoree amrit bharee pee pee katteh bikaar |3|

വിശുദ്ധരുടെ സമൂഹവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച, കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാനപാത്രം ഈ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിനാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അത് കുടിച്ചാൽ ഒരാളുടെ അഴിമതികളും പാപങ്ങളും ഇല്ലാതാകുന്നു. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਆਪੇ ਸੁਰਿ ਨਰ ਗਣ ਗੰਧਰਬਾ ਆਪੇ ਖਟ ਦਰਸਨ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥

aape sur nar gan gandharabaa aape khatt darasan kee baanee |

അവൻ തന്നെ മാലാഖയും, സ്വർഗ്ഗീയ ഘോഷകനും, ആകാശഗായകനുമാണ്. തത്ത്വചിന്തയുടെ ആറ് പാഠശാലകൾ വിശദീകരിക്കുന്നത് അവൻ തന്നെയാണ്.

ਆਪੇ ਸਿਵ ਸੰਕਰ ਮਹੇਸਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥

aape siv sankar mahesaa aape guramukh akath kahaanee |

അവൻ തന്നെ ശിവനും ശങ്കരനും മഹേഷുമാണ്; അവൻ തന്നെ ഗുർമുഖ് ആണ്, പറയാത്ത സംസാരം സംസാരിക്കുന്നു.

ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ਆਪੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਫਿਰੈ ਬਿਬਾਣੀ ॥

aape jogee aape bhogee aape saniaasee firai bibaanee |

അവൻ തന്നെ യോഗി, അവൻ തന്നെ ഇന്ദ്രിയ ആസ്വാദകൻ, അവൻ തന്നെ സന്ന്യാസി, മരുഭൂമിയിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു.

ਆਪੈ ਨਾਲਿ ਗੋਸਟਿ ਆਪਿ ਉਪਦੇਸੈ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣੀ ॥

aapai naal gosatt aap upadesai aape sugharr saroop siaanee |

അവൻ തന്നോട് തന്നെ ചർച്ച ചെയ്യുന്നു, അവൻ തന്നെത്തന്നെ പഠിപ്പിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ വ്യതിരിക്തനും കൃപയുള്ളവനും ജ്ഞാനിയുമാണ്.

ਆਪਣਾ ਚੋਜੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਹੈ ਜਾਣੀ ॥੧੨॥

aapanaa choj kar vekhai aape aape sabhanaa jeea kaa hai jaanee |12|

സ്വന്തം നാടകം അരങ്ങേറി, അവൻ തന്നെ അത് വീക്ഷിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെയാണ് എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും അറിയുന്നവൻ. ||12||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਏਹਾ ਸੰਧਿਆ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਚਿਤਿ ਆਵੈ ॥

ehaa sandhiaa paravaan hai jit har prabh meraa chit aavai |

ആ സായാഹ്ന പ്രാർത്ഥന മാത്രം സ്വീകാര്യമാണ്, അത് കർത്താവായ ദൈവത്തെ എൻ്റെ ബോധത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു.

ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਊਪਜੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਲਾਵੈ ॥

har siau preet aoopajai maaeaa mohu jalaavai |

കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹം എൻ്റെ ഉള്ളിൽ കുതിച്ചുയരുന്നു, മായയോടുള്ള എൻ്റെ അടുപ്പം കത്തിച്ചുകളയുന്നു.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਰੈ ਮਨੂਆ ਅਸਥਿਰੁ ਸੰਧਿਆ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥

guraparasaadee dubidhaa marai manooaa asathir sandhiaa kare veechaar |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ ദ്വൈതഭാവം ജയിക്കുകയും മനസ്സ് സ്ഥിരത കൈവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; ധ്യാനാത്മകമായ ധ്യാനം ഞാൻ എൻ്റെ സായാഹ്ന പ്രാർത്ഥനയാക്കി.

ਨਾਨਕ ਸੰਧਿਆ ਕਰੈ ਮਨਮੁਖੀ ਜੀਉ ਨ ਟਿਕੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੧॥

naanak sandhiaa karai manamukhee jeeo na ttikai mar jamai hoe khuaar |1|

ഓ നാനാക്ക്, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖ് തൻ്റെ സായാഹ്ന പ്രാർത്ഥനകൾ ചൊല്ലിയേക്കാം, പക്ഷേ അവൻ്റെ മനസ്സ് അതിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുന്നില്ല; ജനനമരണത്തിലൂടെ അവൻ നശിച്ചു. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰਿਉ ਕਰਤੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੀ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਇ ॥

priau priau karatee sabh jag firee meree piaas na jaae |

"സ്നേഹമേ, സ്നേഹമേ!" എന്ന് നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ ലോകം മുഴുവൻ അലഞ്ഞുനടന്നു, പക്ഷേ എൻ്റെ ദാഹം ശമിച്ചില്ല.

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਮੇਰੀ ਪਿਆਸ ਗਈ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ਘਰਿ ਆਇ ॥੨॥

naanak satigur miliaai meree piaas gee pir paaeaa ghar aae |2|

ഹേ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടി, എൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ തൃപ്‌തികരമാകുന്നു; എൻ്റെ സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ കണ്ടെത്തി. ||2||