ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1247
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਗੜਿੑ ਕਾਇਆ ਸੀਗਾਰ ਬਹੁ ਭਾਂਤਿ ਬਣਾਈ ॥
garri kaaeaa seegaar bahu bhaant banaaee |ശരീരത്തിൻ്റെ കോട്ട പല തരത്തിൽ അലങ്കരിക്കുകയും അലങ്കരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
ਰੰਗ ਪਰੰਗ ਕਤੀਫਿਆ ਪਹਿਰਹਿ ਧਰ ਮਾਈ ॥
rang parang kateefiaa pahireh dhar maaee |സമ്പന്നർ വിവിധ നിറങ്ങളിലുള്ള മനോഹരമായ പട്ടു വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു.
ਲਾਲ ਸੁਪੇਦ ਦੁਲੀਚਿਆ ਬਹੁ ਸਭਾ ਬਣਾਈ ॥
laal suped duleechiaa bahu sabhaa banaaee |ചുവപ്പും വെള്ളയും പരവതാനികളിൽ അവർ മനോഹരവും മനോഹരവുമായ കോർട്ടുകൾ പിടിക്കുന്നു.
ਦੁਖੁ ਖਾਣਾ ਦੁਖੁ ਭੋਗਣਾ ਗਰਬੈ ਗਰਬਾਈ ॥
dukh khaanaa dukh bhoganaa garabai garabaaee |എന്നാൽ അവർ വേദനയോടെ ഭക്ഷിക്കുന്നു, വേദനയോടെ അവർ സുഖം തേടുന്നു; അവർ തങ്ങളുടെ അഭിമാനത്തിൽ വളരെ അഭിമാനിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਅੰਤਿ ਲਏ ਛਡਾਈ ॥੨੪॥
naanak naam na chetio ant le chhaddaaee |24|ഓ നാനാക്ക്, മർത്യൻ ആ പേരിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നില്ല, അത് അവസാനം അവനെ വിടുവിക്കും. ||24||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਸਹਜੇ ਸੁਖਿ ਸੁਤੀ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
sahaje sukh sutee sabad samaae |ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ മുഴുകിയ അവൾ അവബോധജന്യമായ സമാധാനത്തിലും സമനിലയിലും ഉറങ്ങുന്നു.
ਆਪੇ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲਿ ਲਈ ਗਲਿ ਲਾਇ ॥
aape prabh mel lee gal laae |ദൈവം അവളെ തൻ്റെ ആലിംഗനത്തിൽ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നു, അവളെ തന്നിലേക്ക് ലയിപ്പിക്കുന്നു.
ਦੁਬਿਧਾ ਚੂਕੀ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
dubidhaa chookee sahaj subhaae |ദ്വൈതത അവബോധജന്യമായ അനായാസതയോടെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
antar naam vasiaa man aae |നാമം അവളുടെ മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.
ਸੇ ਕੰਠਿ ਲਾਏ ਜਿ ਭੰਨਿ ਘੜਾਇ ॥
se kantth laae ji bhan gharraae |തങ്ങളുടെ അസ്തിത്വങ്ങളെ തകർക്കുകയും നവീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരെ അവൻ തൻ്റെ ആലിംഗനത്തിൽ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നു.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਧੁਰਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਹੁਣਿ ਆਣਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
naanak jo dhur mile se hun aan milaae |1|ഓ നാനാക്ക്, അവനെ കാണാൻ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ളവർ, ഇപ്പോൾ വന്ന് അവനെ കാണൂ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਜਿਨੑੀ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਕਿਆ ਜਪੁ ਜਾਪਹਿ ਹੋਰਿ ॥
jinaee naam visaariaa kiaa jap jaapeh hor |ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം മറക്കുന്നവർ - അപ്പോൾ അവർ മറ്റ് കീർത്തനങ്ങൾ ജപിച്ചാലോ?
ਬਿਸਟਾ ਅੰਦਰਿ ਕੀਟ ਸੇ ਮੁਠੇ ਧੰਧੈ ਚੋਰਿ ॥
bisattaa andar keett se mutthe dhandhai chor |ലൗകികമായ കെട്ടുപാടുകളുടെ കള്ളൻ കൊള്ളയടിക്കുന്ന വളത്തിലെ പുഴുക്കളാണവർ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਝੂਠੇ ਲਾਲਚ ਹੋਰਿ ॥੨॥
naanak naam na veesarai jhootthe laalach hor |2|നാനാക്ക്, നാം ഒരിക്കലും മറക്കരുത്; മറ്റൊന്നിനോടുള്ള അത്യാഗ്രഹം തെറ്റാണ്. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਨਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਸੋਈ ॥
naam salaahan naam man asathir jag soee |നാമത്തെ സ്തുതിക്കുകയും നാമത്തിൽ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ ഈ ലോകത്ത് ശാശ്വതമാണ്.
ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਚਿਤਵੈ ਦੂਜਾ ਨਹੀ ਕੋਈ ॥
hiradai har har chitavai doojaa nahee koee |അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ, അവർ കർത്താവിൽ വസിക്കുന്നു, മറ്റൊന്നുമല്ല.
ਰੋਮਿ ਰੋਮਿ ਹਰਿ ਉਚਰੈ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥
rom rom har ucharai khin khin har soee |ഓരോ മുടിയിലും, അവർ ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഓരോ നിമിഷവും, ഭഗവാനെ ജപിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਨਿਰਮਲੁ ਮਲੁ ਖੋਈ ॥
guramukh janam sakaarathaa niramal mal khoee |ഗുർമുഖിൻ്റെ ജനനം ഫലപ്രദവും സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയതുമാണ്; ശുദ്ധവും കളങ്കമില്ലാത്തതും അവൻ്റെ മാലിന്യം കഴുകിക്കളയുന്നു.
ਨਾਨਕ ਜੀਵਦਾ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ਅਮਰਾ ਪਦੁ ਹੋਈ ॥੨੫॥
naanak jeevadaa purakh dhiaaeaa amaraa pad hoee |25|ഓ നാനാക്ക്, നിത്യജീവൻ്റെ നാഥനെ ധ്യാനിക്കുമ്പോൾ, അമർത്യതയുടെ പദവി ലഭിക്കുന്നു. ||25||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਮਾਵਹਿ ਹੋਰਿ ॥
jinee naam visaariaa bahu karam kamaaveh hor |നാമം മറന്ന് മറ്റു കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നവർ,
ਨਾਨਕ ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਜਿਉ ਸੰਨੑੀ ਉਪਰਿ ਚੋਰ ॥੧॥
naanak jam pur badhe maareeeh jiau sanaee upar chor |1|ഓ നാനാക്ക്, കൈയ്യിൽ പിടിക്കപ്പെട്ട കള്ളനെപ്പോലെ, മരണ നഗരത്തിൽ കെട്ടിയിട്ട് വായ മൂടിക്കെട്ടി അടിക്കും. ||1||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:
ਧਰਤਿ ਸੁਹਾਵੜੀ ਆਕਾਸੁ ਸੁਹੰਦਾ ਜਪੰਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥
dharat suhaavarree aakaas suhandaa japandiaa har naau |ഭൂമി മനോഹരമാണ്, ആകാശം മനോഹരമാണ്, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਤਿਨੑ ਤਨ ਖਾਵਹਿ ਕਾਉ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa tina tan khaaveh kaau |2|ഓ നാനാക്ക്, നാമം ഇല്ലാത്തവർ - അവരുടെ ശവം കാക്കകൾ തിന്നുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਨਿ ਭਾਉ ਕਰਿ ਨਿਜ ਮਹਲੀ ਵਾਸਾ ॥
naam salaahan bhaau kar nij mahalee vaasaa |നാമത്തെ സ്നേഹപൂർവ്വം സ്തുതിക്കുന്നവരും, ഉള്ളിൽ ഉള്ളിലെ ആത്മസങ്കേതത്തിൽ വസിക്കുന്നവരും,
ਓਇ ਬਾਹੁੜਿ ਜੋਨਿ ਨ ਆਵਨੀ ਫਿਰਿ ਹੋਹਿ ਨ ਬਿਨਾਸਾ ॥
oe baahurr jon na aavanee fir hohi na binaasaa |ഇനിയൊരിക്കലും പുനർജന്മത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കരുത്; അവ ഒരിക്കലും നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയില്ല.
ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਰੰਗਿ ਰਵਿ ਰਹੇ ਸਭ ਸਾਸ ਗਿਰਾਸਾ ॥
har setee rang rav rahe sabh saas giraasaa |ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഭക്ഷണത്തിൻ്റെ കഷണങ്ങളിലും അവർ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകുകയും ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਹਰਿ ਕਾ ਰੰਗੁ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗਾਸਾ ॥
har kaa rang kade na utarai guramukh paragaasaa |കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ നിറം ഒരിക്കലും മായുന്നില്ല; ഗുരുമുഖന്മാർ പ്രബുദ്ധരാണ്.
ਓਇ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਮੇਲਿਅਨੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪਾਸਾ ॥੨੬॥
oe kirapaa kar kai melian naanak har paasaa |26|അവൻ്റെ കൃപ നൽകി, അവൻ അവരെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു; നാനാക്ക്, കർത്താവ് അവരെ തൻ്റെ അരികിൽ നിർത്തുന്നു. ||26||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਜਿਚਰੁ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਹਰੀ ਵਿਚਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਬਹੁਤੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
jichar ihu man laharee vich hai haumai bahut ahankaar |അവൻ്റെ മനസ്സ് തിരമാലകളാൽ അസ്വസ്ഥമായിരിക്കുന്നിടത്തോളം, അവൻ അഹംഭാവത്തിലും അഹങ്കാരത്തിലും അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਵਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
sabadai saad na aavee naam na lagai piaar |അവൻ ശബാദിൻ്റെ രുചി കണ്ടെത്തുന്നില്ല, നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹം അവൻ ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ല.
ਸੇਵਾ ਥਾਇ ਨ ਪਵਈ ਤਿਸ ਕੀ ਖਪਿ ਖਪਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
sevaa thaae na pavee tis kee khap khap hoe khuaar |അവൻ്റെ സേവനം സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നില്ല; വിഷമിച്ചും വിഷമിച്ചും അവൻ കഷ്ടതയിൽ പാഴാകുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਸੋਈ ਆਖੀਐ ਜੋ ਸਿਰੁ ਧਰੇ ਉਤਾਰਿ ॥
naanak sevak soee aakheeai jo sir dhare utaar |ഓ നാനാക്ക്, അവനെ മാത്രം നിസ്വാർത്ഥ സേവകൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, അവൻ തല വെട്ടി കർത്താവിന് സമർപ്പിക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਲਏ ਸਬਦੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
satigur kaa bhaanaa man le sabad rakhai ur dhaar |1|അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഹിതം സ്വീകരിക്കുകയും തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ ശബ്ദത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸੋ ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਜੋ ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ॥
so jap tap sevaa chaakaree jo khasamai bhaavai |അതാണ് നമ്മുടെ കർത്താവിനും ഗുരുവിനും പ്രീതികരമായ ജപവും ധ്യാനവും ജോലിയും നിസ്വാർത്ഥ സേവനവും.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਆਪਤੁ ਗਵਾਵੈ ॥
aape bakhase mel le aapat gavaavai |ഭഗവാൻ സ്വയം ക്ഷമിക്കുകയും ആത്മാഭിമാനം നീക്കുകയും മനുഷ്യരെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਮਿਲਿਆ ਕਦੇ ਨ ਵੀਛੁੜੈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਵੈ ॥
miliaa kade na veechhurrai jotee jot milaavai |കർത്താവുമായി ഐക്യപ്പെട്ടു, മർത്യൻ ഇനി ഒരിക്കലും വേർപിരിയുകയില്ല; അവൻ്റെ പ്രകാശം വെളിച്ചത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਵੈ ॥੨॥
naanak guraparasaadee so bujhasee jis aap bujhaavai |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, കർത്താവ് അവനെ മനസ്സിലാക്കാൻ അനുവദിക്കുമ്പോൾ മർത്യൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਭੁ ਕੋ ਲੇਖੇ ਵਿਚਿ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
sabh ko lekhe vich hai manamukh ahankaaree |അഹംഭാവികളായ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ പോലും, എല്ലാവരും ഉത്തരവാദികളാണ്.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕਦੇ ਨ ਚੇਤਈ ਜਮਕਾਲੁ ਸਿਰਿ ਮਾਰੀ ॥
har naam kade na chetee jamakaal sir maaree |അവർ ഒരിക്കലും കർത്താവിൻ്റെ നാമം ചിന്തിക്കുന്നില്ല; മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവരുടെ തലയിൽ അടിക്കും.