ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1035
ਹਮ ਦਾਸਨ ਕੇ ਦਾਸ ਪਿਆਰੇ ॥
ham daasan ke daas piaare |എൻ്റെ പ്രിയനേ, ഞാൻ നിൻ്റെ അടിമകളുടെ അടിമയാണ്.
ਸਾਧਿਕ ਸਾਚ ਭਲੇ ਵੀਚਾਰੇ ॥
saadhik saach bhale veechaare |സത്യവും നന്മയും അന്വേഷിക്കുന്നവർ നിന്നെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਸੀ ਆਪੇ ਸਾਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਦਾ ॥੧੦॥
mane naau soee jin jaasee aape saach drirraaeidaa |10|നാമത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവൻ വിജയിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ ഉള്ളിൽ സത്യം സ്ഥാപിക്കുന്നു. ||10||
ਪਲੈ ਸਾਚੁ ਸਚੇ ਸਚਿਆਰਾ ॥
palai saach sache sachiaaraa |സത്യത്തിൻ്റെ സത്യത്തിന് സത്യമുണ്ട് അവൻ്റെ മടിയാണ്.
ਸਾਚੇ ਭਾਵੈ ਸਬਦੁ ਪਿਆਰਾ ॥
saache bhaavai sabad piaaraa |ശബ്ദത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നവരിൽ യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ പ്രസാദിക്കുന്നു.
ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਸਾਚੁ ਕਲਾ ਧਰਿ ਥਾਪੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਪਤੀਆਇਦਾ ॥੧੧॥
tribhavan saach kalaa dhar thaapee saache hee pateeaeidaa |11|തൻ്റെ ശക്തി പ്രയോഗിച്ച് ഭഗവാൻ മൂന്ന് ലോകങ്ങളിലും സത്യത്തെ സ്ഥാപിച്ചു; സത്യത്താൽ അവൻ തൃപ്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||11||
ਵਡਾ ਵਡਾ ਆਖੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
vaddaa vaddaa aakhai sabh koee |എല്ലാവരും അവനെ ഏറ്റവും വലിയ മഹാനെന്ന് വിളിക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੋਝੀ ਕਿਨੈ ਨ ਹੋਈ ॥
gur bin sojhee kinai na hoee |ഗുരുവില്ലാതെ ആരും അവനെ മനസ്സിലാക്കുകയില്ല.
ਸਾਚਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਸਾਚੇ ਭਾਏ ਨਾ ਵੀਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੨॥
saach milai so saache bhaae naa veechhurr dukh paaeidaa |12|സത്യത്തിൽ ലയിക്കുന്നവരിൽ യഥാർത്ഥ കർത്താവ് പ്രസാദിക്കുന്നു; അവർ വീണ്ടും വേർപിരിഞ്ഞില്ല, അവർ കഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല. ||12||
ਧੁਰਹੁ ਵਿਛੁੰਨੇ ਧਾਹੀ ਰੁੰਨੇ ॥
dhurahu vichhune dhaahee rune |ആദിമനാഥനിൽ നിന്ന് വേർപെട്ട് അവർ ഉറക്കെ കരയുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਮੁਹਲਤਿ ਪੁੰਨੇ ॥
mar mar janameh muhalat pune |അവർ മരിക്കുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവരുടെ കാലം കഴിയുമ്പോൾ പുനർജനിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.
ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਤਿਸੁ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਮੇਲਿ ਨ ਪਛੋਤਾਇਦਾ ॥੧੩॥
jis bakhase tis de vaddiaaee mel na pachhotaaeidaa |13|അവൻ ക്ഷമിക്കുന്നവരെ മഹത്വമുള്ള മഹത്വത്താൽ അവൻ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു; അവനോട് ഐക്യപ്പെട്ടു, അവർ പശ്ചാത്തപിക്കുകയോ അനുതപിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. ||13 |
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ॥
aape karataa aape bhugataa |അവൻ തന്നെയാണ് സ്രഷ്ടാവ്, അവൻ തന്നെ ആസ്വദിക്കുന്നവനാണ്.
ਆਪੇ ਤ੍ਰਿਪਤਾ ਆਪੇ ਮੁਕਤਾ ॥
aape tripataa aape mukataa |അവൻ തന്നെ തൃപ്തനാണ്, അവൻ തന്നെ മുക്തനാണ്.
ਆਪੇ ਮੁਕਤਿ ਦਾਨੁ ਮੁਕਤੀਸਰੁ ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਦਾ ॥੧੪॥
aape mukat daan mukateesar mamataa mohu chukaaeidaa |14|മുക്തിയുടെ കർത്താവ് തന്നെ മുക്തി നൽകുന്നു; അവൻ കൈവശാവകാശവും ആസക്തിയും ഇല്ലാതാക്കുന്നു. ||14||
ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ਵੀਚਾਰਾ ॥
daanaa kai sir daan veechaaraa |നിങ്ങളുടെ സമ്മാനങ്ങൾ ഏറ്റവും മഹത്തായ സമ്മാനങ്ങളായി ഞാൻ കരുതുന്നു.
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਅਪਾਰਾ ॥
karan kaaran samarath apaaraa |സർവശക്തനായ അനന്തനാഥാ, നീ കാരണങ്ങളുടെ കാരണമാണ്.
ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਕੀਤਾ ਅਪਣਾ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਰਾਇਦਾ ॥੧੫॥
kar kar vekhai keetaa apanaa karanee kaar karaaeidaa |15|സൃഷ്ടിയെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു, നിങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചതിൽ നിങ്ങൾ നോക്കുന്നു; എല്ലാവരെയും അവരുടെ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യാൻ നീ ഇടയാക്കുന്നു. ||15||
ਸੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਾਚੇ ਭਾਵਹਿ ॥
se gun gaaveh saache bhaaveh |സത്യനാഥാ, അങ്ങയെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്ന നിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ അവർ മാത്രം പാടുന്നു.
ਤੁਝ ਤੇ ਉਪਜਹਿ ਤੁਝ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵਹਿ ॥
tujh te upajeh tujh maeh samaaveh |അവർ നിന്നിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുകയും വീണ്ടും നിന്നിലേക്ക് ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਮਿਲਿ ਸਾਚੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੬॥੨॥੧੪॥
naanak saach kahai benantee mil saache sukh paaeidaa |16|2|14|നാനാക്ക് ഈ യഥാർത്ഥ പ്രാർത്ഥന അർപ്പിക്കുന്നു; യഥാർത്ഥ കർത്താവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ സമാധാനം ലഭിക്കും. ||16||2||14||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |മാരൂ, ആദ്യ മെഹൽ:
ਅਰਬਦ ਨਰਬਦ ਧੁੰਧੂਕਾਰਾ ॥
arabad narabad dhundhookaaraa |അനന്തമായ യുഗങ്ങളോളം അവിടെ അന്ധകാരം മാത്രമായിരുന്നു.
ਧਰਣਿ ਨ ਗਗਨਾ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥
dharan na gaganaa hukam apaaraa |ഭൂമിയോ ആകാശമോ ഇല്ലായിരുന്നു; അവൻ്റെ ഹുകാമിൻ്റെ അനന്തമായ കൽപ്പന മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ਨਾ ਦਿਨੁ ਰੈਨਿ ਨ ਚੰਦੁ ਨ ਸੂਰਜੁ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਇਦਾ ॥੧॥
naa din rain na chand na sooraj sun samaadh lagaaeidaa |1|രാവും പകലും ഇല്ല, ചന്ദ്രനും സൂര്യനുമില്ല; ദൈവം പ്രാഥമികവും അഗാധവുമായ സമാധിയിൽ ഇരുന്നു. ||1||
ਖਾਣੀ ਨ ਬਾਣੀ ਪਉਣ ਨ ਪਾਣੀ ॥
khaanee na baanee paun na paanee |സൃഷ്ടിയുടെ സ്രോതസ്സുകളോ സംസാരശക്തികളോ വായുവോ വെള്ളമോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਓਪਤਿ ਖਪਤਿ ਨ ਆਵਣ ਜਾਣੀ ॥
opat khapat na aavan jaanee |സൃഷ്ടിയോ നാശമോ ഇല്ല, വരുകയോ പോകുകയോ ഇല്ല.
ਖੰਡ ਪਤਾਲ ਸਪਤ ਨਹੀ ਸਾਗਰ ਨਦੀ ਨ ਨੀਰੁ ਵਹਾਇਦਾ ॥੨॥
khandd pataal sapat nahee saagar nadee na neer vahaaeidaa |2|ഭൂഖണ്ഡങ്ങളോ നെതർ പ്രദേശങ്ങളോ ഏഴ് കടലുകളോ നദികളോ ഒഴുകുന്ന വെള്ളമോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ||2||
ਨਾ ਤਦਿ ਸੁਰਗੁ ਮਛੁ ਪਇਆਲਾ ॥
naa tad surag machh peaalaa |സ്വർഗീയ മണ്ഡലങ്ങളോ ഭൂമിയോ പാതാളത്തിൻ്റെ മറ്റ് മേഖലകളോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ਦੋਜਕੁ ਭਿਸਤੁ ਨਹੀ ਖੈ ਕਾਲਾ ॥
dojak bhisat nahee khai kaalaa |സ്വർഗ്ഗമോ നരകമോ മരണമോ സമയമോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਨਰਕੁ ਸੁਰਗੁ ਨਹੀ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਨਾ ਕੋ ਆਇ ਨ ਜਾਇਦਾ ॥੩॥
narak surag nahee jaman maranaa naa ko aae na jaaeidaa |3|നരകമോ സ്വർഗ്ഗമോ ജനനമോ മരണമോ പുനർജന്മത്തിൽ വരുകയോ പോകുകയോ ഇല്ല. ||3||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਨ ਕੋਈ ॥
brahamaa bisan mahes na koee |അവിടെ ബ്രഹ്മാവോ വിഷ്ണുവോ ശിവനോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਅਵਰੁ ਨ ਦੀਸੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
avar na deesai eko soee |ഏകനായ കർത്താവല്ലാതെ മറ്റാരെയും കണ്ടില്ല.
ਨਾਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨਹੀ ਜਾਤਿ ਨ ਜਨਮਾ ਨਾ ਕੋ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੪॥
naar purakh nahee jaat na janamaa naa ko dukh sukh paaeidaa |4|സ്ത്രീയോ പുരുഷനോ, സാമൂഹിക വർഗ്ഗമോ ജനിച്ച ജാതിയോ ഇല്ലായിരുന്നു; ആരും വേദനയോ സന്തോഷമോ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല. ||4||
ਨਾ ਤਦਿ ਜਤੀ ਸਤੀ ਬਨਵਾਸੀ ॥
naa tad jatee satee banavaasee |ബ്രഹ്മചര്യമോ ദാനധർമ്മമോ ആയ ആളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല; ആരും കാടുകളിൽ താമസിച്ചിരുന്നില്ല.
ਨਾ ਤਦਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਸੁਖਵਾਸੀ ॥
naa tad sidh saadhik sukhavaasee |അവിടെ സിദ്ധന്മാരോ അന്വേഷകരോ ഇല്ല, ആരും സമാധാനത്തോടെ ജീവിച്ചിരുന്നില്ല.
ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਭੇਖੁ ਨ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋ ਨਾਥੁ ਕਹਾਇਦਾ ॥੫॥
jogee jangam bhekh na koee naa ko naath kahaaeidaa |5|യോഗികളോ അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന തീർത്ഥാടകരോ മതപരമായ വസ്ത്രങ്ങളോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല; ആരും തന്നെ യജമാനൻ എന്ന് വിളിച്ചില്ല. ||5||
ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਨਾ ਬ੍ਰਤ ਪੂਜਾ ॥
jap tap sanjam naa brat poojaa |ജപമോ ധ്യാനമോ ആത്മനിയന്ത്രണമോ ഉപവാസമോ ആരാധനയോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਨਾ ਕੋ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ਦੂਜਾ ॥
naa ko aakh vakhaanai doojaa |ആരും ദ്വന്ദഭാവത്തിൽ സംസാരിക്കുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല.
ਆਪੇ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਵਿਗਸੈ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ॥੬॥
aape aap upaae vigasai aape keemat paaeidaa |6|അവൻ തന്നെത്തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു, സന്തോഷിച്ചു; അവൻ സ്വയം വിലയിരുത്തുന്നു. ||6||
ਨਾ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮੁ ਤੁਲਸੀ ਮਾਲਾ ॥
naa such sanjam tulasee maalaa |ശുദ്ധീകരണമോ ആത്മനിയന്ത്രണമോ തുളസി വിത്തുകളുടെ മാലകളോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਗੋਪੀ ਕਾਨੁ ਨ ਗਊ ਗੁੋਆਲਾ ॥
gopee kaan na gaoo guoaalaa |അവിടെ ഗോപികളോ കൃഷ്ണനോ പശുക്കളോ ഗോപാലകരോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਤੰਤੁ ਮੰਤੁ ਪਾਖੰਡੁ ਨ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋ ਵੰਸੁ ਵਜਾਇਦਾ ॥੭॥
tant mant paakhandd na koee naa ko vans vajaaeidaa |7|തന്ത്രങ്ങളും മന്ത്രങ്ങളും കാപട്യവും ഇല്ലായിരുന്നു; ആരും ഓടക്കുഴൽ വായിച്ചില്ല. ||7||
ਕਰਮ ਧਰਮ ਨਹੀ ਮਾਇਆ ਮਾਖੀ ॥
karam dharam nahee maaeaa maakhee |കർമ്മമോ ധർമ്മമോ മായയുടെ മുഴങ്ങുന്ന ഈച്ചയോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਜਾਤਿ ਜਨਮੁ ਨਹੀ ਦੀਸੈ ਆਖੀ ॥
jaat janam nahee deesai aakhee |സാമൂഹിക വർഗ്ഗവും ജനനവും ഒരു കണ്ണുകൊണ്ട് കണ്ടില്ല.
ਮਮਤਾ ਜਾਲੁ ਕਾਲੁ ਨਹੀ ਮਾਥੈ ਨਾ ਕੋ ਕਿਸੈ ਧਿਆਇਦਾ ॥੮॥
mamataa jaal kaal nahee maathai naa ko kisai dhiaaeidaa |8|ബന്ധത്തിൻ്റെ കുരുക്കില്ല, നെറ്റിയിൽ മരണം ആലേഖനം ചെയ്തില്ല; ആരും ഒന്നും ധ്യാനിച്ചില്ല. ||8||
ਨਿੰਦੁ ਬਿੰਦੁ ਨਹੀ ਜੀਉ ਨ ਜਿੰਦੋ ॥
nind bind nahee jeeo na jindo |പരദൂഷണമോ വിത്തോ ആത്മാവോ ജീവനോ ഇല്ലായിരുന്നു.
ਨਾ ਤਦਿ ਗੋਰਖੁ ਨਾ ਮਾਛਿੰਦੋ ॥
naa tad gorakh naa maachhindo |ഗോരഖും മഛീന്ദ്രയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ਨਾ ਤਦਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਕੁਲ ਓਪਤਿ ਨਾ ਕੋ ਗਣਤ ਗਣਾਇਦਾ ॥੯॥
naa tad giaan dhiaan kul opat naa ko ganat ganaaeidaa |9|ആത്മീയ ജ്ഞാനമോ ധ്യാനമോ, വംശപരമ്പരയോ സൃഷ്ടിയോ, കണക്കുകളുടെ കണക്കോ ഇല്ലായിരുന്നു. ||9||