ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 920

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਏ ॥੨੧॥

kahai naanak sunahu santahu so sikh sanamukh hoe |21|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഹേ സന്യാസിമാരേ, കേൾക്കൂ: അത്തരമൊരു സിഖ് ആത്മാർത്ഥമായ വിശ്വാസത്തോടെ ഗുരുവിലേക്ക് തിരിയുകയും സൺമുഖനാകുകയും ചെയ്യുന്നു. ||21||

ਜੇ ਕੋ ਗੁਰ ਤੇ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

je ko gur te vemukh hovai bin satigur mukat na paavai |

ഗുരുവിൽ നിന്ന് പിന്തിരിഞ്ഞ് ബൈമുഖ് ആയിത്തീരുന്ന ഒരാൾ - യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ അയാൾക്ക് മോചനം ലഭിക്കില്ല.

ਪਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਰ ਥੈ ਕੋਈ ਪੁਛਹੁ ਬਿਬੇਕੀਆ ਜਾਏ ॥

paavai mukat na hor thai koee puchhahu bibekeea jaae |

അവൻ മറ്റൊരിടത്തും മോചനം കണ്ടെത്തുകയില്ല; ജ്ഞാനികളോടു പോയി ഇതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കുക.

ਅਨੇਕ ਜੂਨੀ ਭਰਮਿ ਆਵੈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥

anek joonee bharam aavai vin satigur mukat na paae |

അവൻ എണ്ണമറ്റ അവതാരങ്ങളിലൂടെ അലഞ്ഞുനടക്കും; യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ അവൻ മുക്തി കണ്ടെത്തുകയില്ല.

ਫਿਰਿ ਮੁਕਤਿ ਪਾਏ ਲਾਗਿ ਚਰਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥

fir mukat paae laag charanee satiguroo sabad sunaae |

എന്നാൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ചേർന്ന് ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം ജപിച്ചുകൊണ്ട് മുക്തി നേടുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖਹੁ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥੨੨॥

kahai naanak veechaar dekhahu vin satigur mukat na paae |22|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഇത് ആലോചിച്ച് നോക്കൂ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ മോചനമില്ല. ||22||

ਆਵਹੁ ਸਿਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰਿਹੋ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥

aavahu sikh satiguroo ke piaariho gaavahu sachee baanee |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട സിഖുകാരേ, വരൂ, അവൻ്റെ ബാനിയുടെ യഥാർത്ഥ വചനം പാടൂ.

ਬਾਣੀ ਤ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਬਾਣੀਆ ਸਿਰਿ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta gaavahu guroo keree baaneea sir baanee |

വാക്കുകളുടെ പരമോന്നത വചനമായ ഗുരുവിൻ്റെ ബാനി ആലപിക്കുക.

ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਤਿਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥

jin kau nadar karam hovai hiradai tinaa samaanee |

കർത്താവിൻ്റെ കൃപയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവർ - അവരുടെ ഹൃദയങ്ങൾ ഈ ബാനിയിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਪੀਵਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਜਪਿਹੁ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ ॥

peevahu amrit sadaa rahahu har rang japihu saarigapaanee |

ഈ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ കുടിക്കുക, കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ എന്നേക്കും നിലനിൽക്കുക; ലോകത്തിൻ്റെ പരിപാലകനായ കർത്താവിനെ ധ്യാനിക്കുക.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഈ യഥാർത്ഥ ബാനി എന്നേക്കും പാടൂ. ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

satiguroo binaa hor kachee hai baanee |

യഥാർത്ഥ ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് ഗാനങ്ങൾ തെറ്റാണ്.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ പാട്ടുകൾ വ്യാജമാണ്; മറ്റെല്ലാ പാട്ടുകളും തെറ്റാണ്.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |

സംസാരിക്കുന്നവർ വ്യാജം, ശ്രോതാക്കൾ വ്യാജം; സംസാരിക്കുകയും പാരായണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നവർ വ്യാജമാണ്.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |

അവർ തുടർച്ചയായി നാവുകൊണ്ട് 'ഹർ, ഹർ' എന്ന് ജപിച്ചേക്കാം, എന്നാൽ അവർ എന്താണ് പറയുന്നതെന്ന് അവർക്കറിയില്ല.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |

അവരുടെ ബോധം മായയാൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു; അവർ യാന്ത്രികമായി പാരായണം ചെയ്യുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, യഥാർത്ഥ ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് ഗാനങ്ങൾ തെറ്റാണ്. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം വജ്രങ്ങൾ പതിച്ച ഒരു രത്നമാണ്.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |

ഈ രത്നത്തോട് ചേർന്നിരിക്കുന്ന മനസ്സ് ശബ്ദത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |

ശബ്ദത്തോട് ഇണങ്ങിയ മനസ്സുള്ള ഒരാൾ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |

അവൻ തന്നെ വജ്രമാണ്, അവൻ തന്നെ രത്നമാണ്; അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ അതിൻ്റെ മൂല്യം മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ശബ്ദം പതിച്ച രത്നമാണ്. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |

അവൻ തന്നെ ശിവനെയും ശക്തിയെയും മനസ്സിനെയും ദ്രവ്യത്തെയും സൃഷ്ടിച്ചു; സ്രഷ്ടാവ് അവരെ അവൻ്റെ കൽപ്പനയ്ക്ക് വിധേയമാക്കുന്നു.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |

അവൻ്റെ ആജ്ഞ നടപ്പിലാക്കി, അവൻ തന്നെ എല്ലാം കാണുന്നു. ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തെ അറിയുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |

അവർ തങ്ങളുടെ ബന്ധനങ്ങൾ തകർത്ത് മോക്ഷം പ്രാപിക്കുന്നു; അവർ ശബ്ദത്തെ അവരുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |

ഭഗവാൻ തന്നെ ഗുരുമുഖമാക്കുന്നവർ സ്‌നേഹപൂർവ്വം തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ ഏകനായ ഭഗവാനിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, അവൻ തന്നെയാണ് സ്രഷ്ടാവ്; അവൻ തന്നെ അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |

സ്മൃതികളും ശാസ്ത്രങ്ങളും നന്മതിന്മകളെ വേർതിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സാരാംശം അവർക്കറിയില്ല.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |

ഗുരുവില്ലാതെ അവർക്ക് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സത്ത അറിയില്ല; അവർക്ക് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സത്ത അറിയില്ല.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |

ലോകം മൂന്ന് രീതിയിലും സംശയത്തിലും ഉറങ്ങുകയാണ്; അത് തൻ്റെ ജീവിതത്തിൻ്റെ രാത്രി ഉറങ്ങുന്നു.

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥

gur kirapaa te se jan jaage jinaa har man vasiaa boleh amrit baanee |

ആ വിനയാന്വിതർ ഉണർന്ന് ബോധവാന്മാരായി തുടരുന്നു, ആരുടെ മനസ്സിൽ, ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, ഭഗവാൻ വസിക്കുന്നു; അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയിലെ അംബ്രോസിയൽ വാക്ക് ആലപിക്കുന്നു.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੋ ਤਤੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨੭॥

kahai naanak so tat paae jis no anadin har liv laagai jaagat rain vihaanee |27|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, രാവും പകലും സ്‌നേഹപൂർവ്വം കർത്താവിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്ന അവർക്ക് മാത്രമേ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സത്ത ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ; അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൻ്റെ രാത്രി ഉണർന്ന് ബോധത്തോടെ കടന്നുപോകുന്നു. ||27||