ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 149
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ਕਾਲੁ ਵਿਧਉਸਿਆ ॥
sachaa sabad beechaar kaal vidhausiaa |ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുമ്പോൾ, മരണം ജയിക്കപ്പെടുന്നു.
ਢਾਢੀ ਕਥੇ ਅਕਥੁ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥
dtaadtee kathe akath sabad savaariaa |ഭഗവാൻ്റെ അവ്യക്തമായ സംസാരം സംസാരിക്കുമ്പോൾ, ഒരാൾ അവൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ അലങ്കരിക്കപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਣ ਗਹਿ ਰਾਸਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਮਿਲੇ ਪਿਆਰਿਆ ॥੨੩॥
naanak gun geh raas har jeeo mile piaariaa |23|നാനാക്ക് പുണ്യത്തിൻ്റെ നിധി മുറുകെ പിടിക്കുന്നു, പ്രിയ, പ്രിയപ്പെട്ട കർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ||23||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਖਤਿਅਹੁ ਜੰਮੇ ਖਤੇ ਕਰਨਿ ਤ ਖਤਿਆ ਵਿਚਿ ਪਾਹਿ ॥
khatiahu jame khate karan ta khatiaa vich paeh |അവരുടെ മുൻകാല തെറ്റുകളുടെ കർമ്മം കാരണം ജനിച്ച അവർ കൂടുതൽ തെറ്റുകൾ വരുത്തുന്നു, തെറ്റുകളിൽ വീഴുന്നു.
ਧੋਤੇ ਮੂਲਿ ਨ ਉਤਰਹਿ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਹਿ ॥
dhote mool na utareh je sau dhovan paeh |കഴുകുന്നതിലൂടെ, നൂറുകണക്കിന് തവണ കഴുകിയാലും അവയുടെ മലിനീകരണം നീക്കം ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਬਖਸੇ ਬਖਸੀਅਹਿ ਨਾਹਿ ਤ ਪਾਹੀ ਪਾਹਿ ॥੧॥
naanak bakhase bakhaseeeh naeh ta paahee paeh |1|ഓ നാനാക്ക്, ദൈവം ക്ഷമിച്ചാൽ അവരോട് ക്ഷമിക്കും; അല്ലാത്തപക്ഷം അവരെ ചവിട്ടുകയും തല്ലുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਬੋਲਣੁ ਝਖਣਾ ਦੁਖ ਛਡਿ ਮੰਗੀਅਹਿ ਸੁਖ ॥
naanak bolan jhakhanaa dukh chhadd mangeeeh sukh |ഓ നാനാക്ക്, ആശ്വാസത്തിനായി യാചിച്ച് വേദനയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നത് അസംബന്ധമാണ്.
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਦੁਇ ਦਰਿ ਕਪੜੇ ਪਹਿਰਹਿ ਜਾਇ ਮਨੁਖ ॥
sukh dukh due dar kaparre pahireh jaae manukh |സന്തോഷവും വേദനയും കർത്താവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ ധരിക്കേണ്ട രണ്ട് വസ്ത്രങ്ങളാണ്.
ਜਿਥੈ ਬੋਲਣਿ ਹਾਰੀਐ ਤਿਥੈ ਚੰਗੀ ਚੁਪ ॥੨॥
jithai bolan haareeai tithai changee chup |2|എവിടെ സംസാരിച്ച് തോൽക്കേണ്ടിവരുന്നുവോ അവിടെ നിങ്ങൾ നിശബ്ദത പാലിക്കണം. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਦੇਖਿ ਅੰਦਰੁ ਭਾਲਿਆ ॥
chaare kunddaa dekh andar bhaaliaa |നാലു ദിക്കിലേക്കും ചുറ്റും നോക്കിയ ശേഷം ഞാൻ എൻ്റെ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി.
ਸਚੈ ਪੁਰਖਿ ਅਲਖਿ ਸਿਰਜਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥
sachai purakh alakh siraj nihaaliaa |അവിടെ, ഞാൻ സത്യവും അദൃശ്യവുമായ സ്രഷ്ടാവിനെ കണ്ടു.
ਉਝੜਿ ਭੁਲੇ ਰਾਹ ਗੁਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ॥
aujharr bhule raah gur vekhaaliaa |ഞാൻ മരുഭൂമിയിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുകയായിരുന്നു, എന്നാൽ ഇപ്പോൾ ഗുരു എനിക്ക് വഴി കാണിച്ചുതന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਸਚੇ ਵਾਹੁ ਸਚੁ ਸਮਾਲਿਆ ॥
satigur sache vaahu sach samaaliaa |സത്യമായ ഗുരുവേ, അവനിലൂടെ നാം സത്യത്തിൽ ലയിച്ചു ചേരുന്നു.
ਪਾਇਆ ਰਤਨੁ ਘਰਾਹੁ ਦੀਵਾ ਬਾਲਿਆ ॥
paaeaa ratan gharaahu deevaa baaliaa |എൻ്റെ സ്വന്തം വീട്ടിനുള്ളിൽ ഞാൻ രത്നം കണ്ടെത്തി; ഉള്ളിലെ വിളക്ക് കത്തിച്ചു.
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿ ਸੁਖੀਏ ਸਚ ਵਾਲਿਆ ॥
sachai sabad salaeh sukhee sach vaaliaa |ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തെ സ്തുതിക്കുന്നവർ സത്യത്തിൻ്റെ സമാധാനത്തിൽ വസിക്കും.
ਨਿਡਰਿਆ ਡਰੁ ਲਗਿ ਗਰਬਿ ਸਿ ਗਾਲਿਆ ॥
niddariaa ddar lag garab si gaaliaa |എന്നാൽ ദൈവഭയമില്ലാത്തവർ ഭയത്താൽ കീഴടക്കുന്നു. സ്വന്തം അഭിമാനത്താൽ അവർ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਨਾਵਹੁ ਭੁਲਾ ਜਗੁ ਫਿਰੈ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥੨੪॥
naavahu bhulaa jag firai betaaliaa |24|പേര് മറന്ന് ലോകം കാട്ടു ഭൂതത്തെപ്പോലെ അലയുകയാണ്. ||24||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਭੈ ਵਿਚਿ ਜੰਮੈ ਭੈ ਮਰੈ ਭੀ ਭਉ ਮਨ ਮਹਿ ਹੋਇ ॥
bhai vich jamai bhai marai bhee bhau man meh hoe |ഭയത്തിൽ നാം ജനിക്കുന്നു, ഭയത്തിൽ നാം മരിക്കുന്നു. ഭയം എപ്പോഴും മനസ്സിൽ ഉണ്ട്.
ਨਾਨਕ ਭੈ ਵਿਚਿ ਜੇ ਮਰੈ ਸਹਿਲਾ ਆਇਆ ਸੋਇ ॥੧॥
naanak bhai vich je marai sahilaa aaeaa soe |1|ഓ നാനാക്ക്, ദൈവഭയത്താൽ ഒരാൾ മരിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവൻ്റെ ലോകത്തേക്കുള്ള വരവ് അനുഗ്രഹീതവും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടതുമാണ്. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਭੈ ਵਿਣੁ ਜੀਵੈ ਬਹੁਤੁ ਬਹੁਤੁ ਖੁਸੀਆ ਖੁਸੀ ਕਮਾਇ ॥
bhai vin jeevai bahut bahut khuseea khusee kamaae |ദൈവഭയമില്ലാതെ, നിങ്ങൾക്ക് വളരെ വളരെക്കാലം ജീവിക്കാനും ഏറ്റവും ആസ്വാദ്യകരമായ സുഖങ്ങൾ ആസ്വദിക്കാനും കഴിയും.
ਨਾਨਕ ਭੈ ਵਿਣੁ ਜੇ ਮਰੈ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak bhai vin je marai muhi kaalai utth jaae |2|ഓ നാനാക്ക്, ദൈവഭയമില്ലാതെ നിങ്ങൾ മരിച്ചാൽ, കറുത്ത മുഖത്തോടെ നിങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റ് പോകും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਸਰਧਾ ਪੂਰੀਐ ॥
satigur hoe deaal ta saradhaa pooreeai |യഥാർത്ഥ ഗുരു കരുണയുള്ളവനായിരിക്കുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ സഫലമാകും.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਨ ਕਬਹੂੰ ਝੂਰੀਐ ॥
satigur hoe deaal na kabahoon jhooreeai |യഥാർത്ഥ ഗുരു കാരുണ്യവാനായിരിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും ദുഃഖിക്കുകയില്ല.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਦੁਖੁ ਨ ਜਾਣੀਐ ॥
satigur hoe deaal taa dukh na jaaneeai |യഥാർത്ഥ ഗുരു കാരുണ്യവാനായിരിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ വേദന അറിയുകയില്ല.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਮਾਣੀਐ ॥
satigur hoe deaal taa har rang maaneeai |യഥാർത്ഥ ഗുരു കരുണാമയനാകുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹം ആസ്വദിക്കും.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਜਮ ਕਾ ਡਰੁ ਕੇਹਾ ॥
satigur hoe deaal taa jam kaa ddar kehaa |യഥാർത്ഥ ഗുരു കാരുണ്യവാനാണെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിന് മരണത്തെ ഭയപ്പെടണം?
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਸਦ ਹੀ ਸੁਖੁ ਦੇਹਾ ॥
satigur hoe deaal taa sad hee sukh dehaa |യഥാർത്ഥ ഗുരു കരുണാമയനാകുമ്പോൾ ശരീരം എപ്പോഴും ശാന്തമായിരിക്കും.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਈਐ ॥
satigur hoe deaal taa nav nidh paaeeai |സാക്ഷാൽ ഗുരു കരുണാമയനായാൽ ഒമ്പത് നിധികൾ ലഭിക്കും.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਤ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੨੫॥
satigur hoe deaal ta sach samaaeeai |25|യഥാർത്ഥ ഗുരു കരുണാമയനാകുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനിൽ ലയിക്കും. ||25||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਸਿਰੁ ਖੋਹਾਇ ਪੀਅਹਿ ਮਲਵਾਣੀ ਜੂਠਾ ਮੰਗਿ ਮੰਗਿ ਖਾਹੀ ॥
sir khohaae peeeh malavaanee jootthaa mang mang khaahee |അവർ തലയിൽനിന്നു രോമം പറിച്ചെടുത്തു, മലിനജലം കുടിക്കുന്നു; അവർ അനന്തമായി യാചിക്കുകയും മറ്റുള്ളവർ വലിച്ചെറിഞ്ഞ മാലിന്യം തിന്നുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਫੋਲਿ ਫਦੀਹਤਿ ਮੁਹਿ ਲੈਨਿ ਭੜਾਸਾ ਪਾਣੀ ਦੇਖਿ ਸਗਾਹੀ ॥
fol fadeehat muhi lain bharraasaa paanee dekh sagaahee |അവർ വളം വിതറുന്നു, ചീഞ്ഞ ഗന്ധം വലിച്ചെടുക്കുന്നു, ശുദ്ധജലത്തെ അവർ ഭയപ്പെടുന്നു.
ਭੇਡਾ ਵਾਗੀ ਸਿਰੁ ਖੋਹਾਇਨਿ ਭਰੀਅਨਿ ਹਥ ਸੁਆਹੀ ॥
bheddaa vaagee sir khohaaein bhareean hath suaahee |അവരുടെ കൈകൾ ചാരം പുരട്ടി, അവരുടെ തലയിലെ രോമം പറിച്ചെടുത്തു - അവർ ആടുകളെപ്പോലെയാണ്!
ਮਾਊ ਪੀਊ ਕਿਰਤੁ ਗਵਾਇਨਿ ਟਬਰ ਰੋਵਨਿ ਧਾਹੀ ॥
maaoo peeaoo kirat gavaaein ttabar rovan dhaahee |അമ്മമാരുടെയും അച്ഛൻ്റെയും ജീവിതശൈലി അവർ ഉപേക്ഷിച്ചു, അവരുടെ കുടുംബങ്ങളും ബന്ധുക്കളും സങ്കടത്തിൽ നിലവിളിക്കുന്നു.
ਓਨਾ ਪਿੰਡੁ ਨ ਪਤਲਿ ਕਿਰਿਆ ਨ ਦੀਵਾ ਮੁਏ ਕਿਥਾਊ ਪਾਹੀ ॥
onaa pindd na patal kiriaa na deevaa mue kithaaoo paahee |അവരുടെ അന്ത്യകർമങ്ങളിൽ ആരും അരി വിഭവങ്ങൾ വിളമ്പുന്നില്ല, അവർക്കായി വിളക്ക് കൊളുത്തുന്നില്ല. അവരുടെ മരണശേഷം അവരെ എവിടേക്കയക്കും?
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਦੇਨਿ ਨ ਢੋਈ ਬ੍ਰਹਮਣ ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਹੀ ॥
atthasatth teerath den na dtoee brahaman an na khaahee |തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ അറുപത്തിയെട്ട് പുണ്യക്ഷേത്രങ്ങൾ അവർക്ക് സംരക്ഷണം നൽകുന്നില്ല, ഒരു ബ്രാഹ്മണനും അവരുടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കില്ല.
ਸਦਾ ਕੁਚੀਲ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਮਥੈ ਟਿਕੇ ਨਾਹੀ ॥
sadaa kucheel raheh din raatee mathai ttike naahee |അവർ രാവും പകലും എന്നേക്കും മലിനമായി തുടരുന്നു; അവർ നെറ്റിയിൽ ആചാരപരമായ തിലകം പുരട്ടാറില്ല.
ਝੁੰਡੀ ਪਾਇ ਬਹਨਿ ਨਿਤਿ ਮਰਣੈ ਦੜਿ ਦੀਬਾਣਿ ਨ ਜਾਹੀ ॥
jhunddee paae bahan nit maranai darr deebaan na jaahee |അവർ ഒരുമിച്ചു നിശ്ശബ്ദരായി, ദുഃഖത്തിൽ എന്നപോലെ; അവർ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ പോകുന്നില്ല.
ਲਕੀ ਕਾਸੇ ਹਥੀ ਫੁੰਮਣ ਅਗੋ ਪਿਛੀ ਜਾਹੀ ॥
lakee kaase hathee funman ago pichhee jaahee |അരയിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഭിക്ഷാപാത്രങ്ങളും കൈകളിൽ ഈച്ച ബ്രഷുമായി അവർ ഒറ്റയടിക്ക് നടക്കുന്നു.
ਨਾ ਓਇ ਜੋਗੀ ਨਾ ਓਇ ਜੰਗਮ ਨਾ ਓਇ ਕਾਜੀ ਮੁੰਲਾ ॥
naa oe jogee naa oe jangam naa oe kaajee munlaa |അവർ യോഗികളല്ല, ശിവൻ്റെ അനുയായികളായ ജംഗമരുമല്ല. അവർ ഖാസികളോ മുല്ലമാരോ അല്ല.