ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1250
ਅੰਤਿ ਹੋਵੈ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧੁ ਕੋ ਸਕੈ ਨ ਛਡਾਇਆ ॥
ant hovai vair virodh ko sakai na chhaddaaeaa |അവസാനം, വിദ്വേഷവും സംഘർഷവും ഉയർന്നുവരുന്നു, അവനെ രക്ഷിക്കാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਧ੍ਰਿਗੁ ਮੋਹੁ ਜਿਤੁ ਲਗਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੩੨॥
naanak vin naavai dhrig mohu jit lag dukh paaeaa |32|ഓ നാനാക്ക്, പേരില്ലാതെ, ആ സ്നേഹബന്ധങ്ങൾ ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവയിൽ മുഴുകി അവൻ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു. ||32||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸਭ ਭੁਖ ਜਾਇ ॥
guramukh amrit naam hai jit khaadhai sabh bhukh jaae |നാമത്തിൻ്റെ അമൃത അമൃതമാണ് ഗുരുവചനം. അത് കഴിച്ചാൽ വിശപ്പെല്ലാം മാറും.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
trisanaa mool na hovee naam vasai man aae |നാമം മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുമ്പോൾ ദാഹമോ ആഗ്രഹമോ ഇല്ല.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਿ ਹੋਰੁ ਖਾਣਾ ਤਿਤੁ ਰੋਗੁ ਲਗੈ ਤਨਿ ਧਾਇ ॥
bin naavai ji hor khaanaa tith rog lagai tan dhaae |പേരല്ലാതെ മറ്റെന്തെങ്കിലും കഴിച്ചാൽ രോഗം ശരീരത്തെ ബാധിക്കും.
ਨਾਨਕ ਰਸ ਕਸ ਸਬਦੁ ਸਲਾਹਣਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
naanak ras kas sabad salaahanaa aape le milaae |1|ഓ നാനാക്ക്, ശബാദിൻ്റെ സ്തുതിയെ തൻ്റെ സുഗന്ധദ്രവ്യമായും സുഗന്ധമായും സ്വീകരിക്കുന്നവൻ - കർത്താവ് അവനെ തൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੀਉ ਸਬਦੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਹ ਮੇਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
jeea andar jeeo sabad hai jit sah melaavaa hoe |എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും ഉള്ളിലെ ജീവൻ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനമാണ്. അതിലൂടെ നാം നമ്മുടെ ഭർത്താവായ കർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਿ ਆਨੑੇਰੁ ਹੈ ਸਬਦੇ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
bin sabadai jag aanaer hai sabade paragatt hoe |ശബാദ് ഇല്ലെങ്കിൽ ലോകം ഇരുട്ടിലാണ്. ശബ്ദത്തിലൂടെ അത് പ്രബുദ്ധമാകുന്നു.
ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਪੜਿ ਪੜਿ ਥਕੇ ਭੇਖ ਥਕੇ ਤਨੁ ਧੋਇ ॥
panddit monee parr parr thake bhekh thake tan dhoe |പണ്ഡിറ്റുകളും, മതപണ്ഡിതന്മാരും, നിശബ്ദരായ സന്യാസിമാരും തളരുന്നത് വരെ വായിക്കുകയും എഴുതുകയും ചെയ്യുന്നു. മതഭ്രാന്തന്മാർ ശരീരം കഴുകി മടുത്തു.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਦੁਖੀਏ ਚਲੇ ਰੋਇ ॥
bin sabadai kinai na paaeio dukhee chale roe |ശബ്ദമില്ലാതെ ആരും ഭഗവാനെ പ്രാപിക്കുകയില്ല; ദയനീയമായി കരഞ്ഞും കരഞ്ഞും പോകുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai karam paraapat hoe |2|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ്റെ കൃപയാൽ, കരുണാമയനായ ഭഗവാൻ പ്രാപിച്ചു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖੈ ਅਤਿ ਨੇਹੁ ਬਹਿ ਮੰਦੁ ਪਕਾਇਆ ॥
eisatree purakhai at nehu beh mand pakaaeaa |ഭാര്യയും ഭർത്താവും വളരെ സ്നേഹത്തിലാണ്; ഒരുമിച്ചിരുന്ന് അവർ ദുഷിച്ച പദ്ധതികൾ ആസൂത്രണം ചെയ്യുന്നു.
ਦਿਸਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਚਲਸੀ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ॥
disadaa sabh kichh chalasee mere prabh bhaaeaa |കാണുന്നതെല്ലാം കടന്നുപോകും. ഇത് എൻ്റെ ദൈവത്തിൻ്റെ ഇഷ്ടമാണ്.
ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਥਿਰੁ ਜਗਿ ਕੋ ਕਢਹੁ ਉਪਾਇਆ ॥
kiau raheeai thir jag ko kadtahu upaaeaa |ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ ഈ ലോകത്ത് എന്നേക്കും തുടരാനാകും? ചിലർ ഒരു പദ്ധതി ആവിഷ്കരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചേക്കാം.
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਥਿਰੁ ਕੰਧੁ ਸਬਾਇਆ ॥
gur poore kee chaakaree thir kandh sabaaeaa |തികഞ്ഞ ഗുരുവിനുവേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ, മതിൽ ശാശ്വതവും സുസ്ഥിരവുമാകുന്നു.
ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩੩॥
naanak bakhas milaaeian har naam samaaeaa |33|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവ് അവരോട് ക്ഷമിക്കുകയും അവരെ തന്നിലേക്ക് ലയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. ||33||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਸਾਰਿਆ ਗੁਰ ਕਾ ਭਉ ਹੇਤੁ ਅਪਾਰੁ ॥
maaeaa mohi visaariaa gur kaa bhau het apaar |മായയോട് ചേർന്ന്, മർത്യൻ ദൈവഭയവും ഗുരുഭയവും അനന്തമായ ഭഗവാനോടുള്ള സ്നേഹവും മറക്കുന്നു.
ਲੋਭਿ ਲਹਰਿ ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਗਈ ਸਚਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
lobh lahar sudh mat gee sach na lagai piaar |അത്യാഗ്രഹത്തിൻ്റെ തിരമാലകൾ അവൻ്റെ ജ്ഞാനത്തെയും വിവേകത്തെയും അപഹരിക്കുന്നു, അവൻ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹം സ്വീകരിക്കുന്നില്ല.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨਾ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukh jinaa sabad man vasai daragah mokh duaar |രക്ഷയുടെ കവാടം കണ്ടെത്തുന്ന ഗുരുമുഖന്മാരുടെ മനസ്സിൽ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം നിലനിൽക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥੧॥
naanak aape mel le aape bakhasanahaar |1|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവ് തന്നെ അവരോട് ക്ഷമിക്കുകയും തന്നോട് ഐക്യപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਣਾ ਵਿਸਰੇ ਸਰੈ ਨ ਬਿੰਦ ॥
naanak jis bin gharree na jeevanaa visare sarai na bind |ഓ നാനാക്ക്, അവനില്ലാതെ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു നിമിഷം പോലും ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല. അവനെ മറന്നു, ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു നിമിഷം പോലും വിജയിക്കാനായില്ല.
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਕਿਉ ਮਨ ਰੂਸੀਐ ਜਿਸਹਿ ਹਮਾਰੀ ਚਿੰਦ ॥੨॥
tis siau kiau man rooseeai jiseh hamaaree chind |2|ഹേ മനുഷ്യാ, നിന്നെ പരിപാലിക്കുന്നവനോട് നിനക്ക് എങ്ങനെ കോപിക്കും? ||2||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਾਵਣੁ ਆਇਆ ਝਿਮਝਿਮਾ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
saavan aaeaa jhimajhimaa har guramukh naam dhiaae |സാവാൻ മഴക്കാലം വന്നിരിക്കുന്നു. ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਦੁਖ ਭੁਖ ਕਾੜਾ ਸਭੁ ਚੁਕਾਇਸੀ ਮੀਹੁ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
dukh bhukh kaarraa sabh chukaaeisee meehu vutthaa chhahabar laae |എല്ലാ വേദനകളും വിശപ്പും നിർഭാഗ്യങ്ങളും അവസാനിക്കുന്നു, മഴ പെയ്താൽ.
ਸਭ ਧਰਤਿ ਭਈ ਹਰੀਆਵਲੀ ਅੰਨੁ ਜੰਮਿਆ ਬੋਹਲ ਲਾਇ ॥
sabh dharat bhee hareeaavalee an jamiaa bohal laae |ഭൂമി മുഴുവനും പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ധാന്യം സമൃദ്ധമായി വളരുന്നു.
ਹਰਿ ਅਚਿੰਤੁ ਬੁਲਾਵੈ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਆਪੇ ਪਾਵੈ ਥਾਇ ॥
har achint bulaavai kripaa kar har aape paavai thaae |നിസ്സംഗനായ കർത്താവ്, തൻ്റെ കൃപയാൽ, കർത്താവ് സ്വയം അംഗീകരിക്കുന്ന ആ മർത്യനെ വിളിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਤਿਸਹਿ ਧਿਆਵਹੁ ਸੰਤ ਜਨਹੁ ਜੁ ਅੰਤੇ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥
har tiseh dhiaavahu sant janahu ju ante le chhaddaae |അതിനാൽ വിശുദ്ധരേ, കർത്താവിനെ ധ്യാനിക്കുക; അവസാനം അവൻ നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കും.
ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
har keerat bhagat anand hai sadaa sukh vasai man aae |ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതികളുടെയും അവനോടുള്ള ഭക്തിയുടെയും കീർത്തനം ആനന്ദമാണ്; മനസ്സിൽ സമാധാനം വസിക്കും.
ਜਿਨੑਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨਾ ਦੁਖ ਭੁਖ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
jinaa guramukh naam araadhiaa tinaa dukh bhukh leh jaae |ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ആരാധിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ - അവരുടെ വേദനയും വിശപ്പും അകന്നുപോകുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤ੍ਰਿਪਤੈ ਗਾਇ ਗੁਣ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਹੁ ਸੁਭਾਇ ॥੩॥
jan naanak tripatai gaae gun har darasan dehu subhaae |3|സേവകൻ നാനാക്ക് തൃപ്തനാണ്, ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ പാടി. നിങ്ങളുടെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ ദർശനം കൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ അലങ്കരിക്കൂ. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਦਾਤਿ ਨਿਤ ਦੇਵੈ ਚੜੈ ਸਵਾਈਆ ॥
gur poore kee daat nit devai charrai savaaeea |തികഞ്ഞ ഗുരു തൻ്റെ വരങ്ങൾ നൽകുന്നു, അത് അനുദിനം വർദ്ധിക്കുന്നു.
ਤੁਸਿ ਦੇਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਨ ਛਪੈ ਛਪਾਈਆ ॥
tus devai aap deaal na chhapai chhapaaeea |കാരുണ്യവാനായ കർത്താവ് അവരെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു; അവയെ മറച്ചുവെക്കാനാവില്ല.
ਹਿਰਦੈ ਕਵਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਉਨਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਈਆ ॥
hiradai kaval pragaas unaman liv laaeea |ഹൃദയ താമര വിരിയുന്നു, മർത്യൻ സ്നേഹപൂർവ്വം പരമമായ ആനന്ദാവസ്ഥയിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਉਸ ਦੀ ਰੀਸ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈਆ ॥
je ko kare us dee rees sir chhaaee paaeea |ആരെങ്കിലും വെല്ലുവിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ കർത്താവ് അവൻ്റെ തലയിൽ പൊടിയിടും.
ਨਾਨਕ ਅਪੜਿ ਕੋਇ ਨ ਸਕਈ ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈਆ ॥੩੪॥
naanak aparr koe na sakee poore satigur kee vaddiaaeea |34|ഓ നാനാക്ക്, പരിപൂർണ്ണനായ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വത്തിന് തുല്യനാകാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല. ||34||