ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 332

ਆਂਧੀ ਪਾਛੇ ਜੋ ਜਲੁ ਬਰਖੈ ਤਿਹਿ ਤੇਰਾ ਜਨੁ ਭੀਨਾਂ ॥

aandhee paachhe jo jal barakhai tihi teraa jan bheenaan |

ഈ കൊടുങ്കാറ്റിൽ പെയ്ത മഴയിൽ അടിയൻ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਮਨਿ ਭਇਆ ਪ੍ਰਗਾਸਾ ਉਦੈ ਭਾਨੁ ਜਬ ਚੀਨਾ ॥੨॥੪੩॥

keh kabeer man bheaa pragaasaa udai bhaan jab cheenaa |2|43|

കബീർ പറയുന്നു, സൂര്യൻ ഉദിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ മനസ്സ് പ്രബുദ്ധമായി. ||2||43||

ਗਉੜੀ ਚੇਤੀ ॥

gaurree chetee |

ഗൗരീ ചായ്‌തീ:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਹਰਿ ਜਸੁ ਸੁਨਹਿ ਨ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਵਹਿ ॥

har jas suneh na har gun gaaveh |

അവർ കർത്താവിൻ്റെ സ്തുതികൾ കേൾക്കുന്നില്ല, അവർ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വം പാടുന്നില്ല,

ਬਾਤਨ ਹੀ ਅਸਮਾਨੁ ਗਿਰਾਵਹਿ ॥੧॥

baatan hee asamaan giraaveh |1|

എന്നാൽ അവർ തങ്ങളുടെ സംസാരത്തിലൂടെ ആകാശത്തെ താഴ്ത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ||1||

ਐਸੇ ਲੋਗਨ ਸਿਉ ਕਿਆ ਕਹੀਐ ॥

aaise logan siau kiaa kaheeai |

ഇത്തരക്കാരോട് ആർക്കെങ്കിലും എന്ത് പറയാൻ കഴിയും?

ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਕੀਏ ਭਗਤਿ ਤੇ ਬਾਹਜ ਤਿਨ ਤੇ ਸਦਾ ਡਰਾਨੇ ਰਹੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jo prabh kee bhagat te baahaj tin te sadaa ddaraane raheeai |1| rahaau |

ദൈവം തൻ്റെ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയവരെ ചുറ്റിപ്പറ്റി എപ്പോഴും ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കണം. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਆਪਿ ਨ ਦੇਹਿ ਚੁਰੂ ਭਰਿ ਪਾਨੀ ॥

aap na dehi churoo bhar paanee |

ഒരു പിടി വെള്ളം പോലും അവർ വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നില്ല.

ਤਿਹ ਨਿੰਦਹਿ ਜਿਹ ਗੰਗਾ ਆਨੀ ॥੨॥

tih nindeh jih gangaa aanee |2|

ഗംഗയെ പുറപ്പെടുവിച്ചവനെ അവർ അപവാദം പറയുമ്പോൾ. ||2||

ਬੈਠਤ ਉਠਤ ਕੁਟਿਲਤਾ ਚਾਲਹਿ ॥

baitthat utthat kuttilataa chaaleh |

ഇരുന്നാലും എഴുന്നേറ്റാലും അവരുടെ വഴികൾ വളഞ്ഞതും ചീത്തയുമാണ്.

ਆਪੁ ਗਏ ਅਉਰਨ ਹੂ ਘਾਲਹਿ ॥੩॥

aap ge aauran hoo ghaaleh |3|

അവർ സ്വയം നശിപ്പിക്കുന്നു, പിന്നെ അവർ മറ്റുള്ളവരെ നശിപ്പിക്കുന്നു. ||3||

ਛਾਡਿ ਕੁਚਰਚਾ ਆਨ ਨ ਜਾਨਹਿ ॥

chhaadd kucharachaa aan na jaaneh |

ചീത്ത സംസാരമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അവർക്കറിയില്ല.

ਬ੍ਰਹਮਾ ਹੂ ਕੋ ਕਹਿਓ ਨ ਮਾਨਹਿ ॥੪॥

brahamaa hoo ko kahio na maaneh |4|

ബ്രഹ്മാവിൻ്റെ ആജ്ഞ പോലും അവർ അനുസരിച്ചില്ല. ||4||

ਆਪੁ ਗਏ ਅਉਰਨ ਹੂ ਖੋਵਹਿ ॥

aap ge aauran hoo khoveh |

അവർ സ്വയം നഷ്ടപ്പെട്ടു, അവർ മറ്റുള്ളവരെയും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്നു.

ਆਗਿ ਲਗਾਇ ਮੰਦਰ ਮੈ ਸੋਵਹਿ ॥੫॥

aag lagaae mandar mai soveh |5|

അവർ സ്വന്തം ക്ഷേത്രത്തിന് തീയിടുന്നു, അതിനുശേഷം അവർ അതിനുള്ളിൽ ഉറങ്ങുന്നു. ||5||

ਅਵਰਨ ਹਸਤ ਆਪ ਹਹਿ ਕਾਂਨੇ ॥

avaran hasat aap heh kaane |

അവർ മറ്റുള്ളവരെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു, അവർ സ്വയം ഒറ്റക്കണ്ണന്മാരാണ്.

ਤਿਨ ਕਉ ਦੇਖਿ ਕਬੀਰ ਲਜਾਨੇ ॥੬॥੧॥੪੪॥

tin kau dekh kabeer lajaane |6|1|44|

അവരെ കണ്ട് കബീറിന് നാണക്കേടായി. ||6||1||44||

ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਬੈਰਾਗਣਿ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥

raag gaurree bairaagan kabeer jee |

രാഗ് ഗൗരീ ബൈരാഗൻ, കബീർ ജീ:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਜੀਵਤ ਪਿਤਰ ਨ ਮਾਨੈ ਕੋਊ ਮੂਏਂ ਸਿਰਾਧ ਕਰਾਹੀ ॥

jeevat pitar na maanai koaoo mooen siraadh karaahee |

തൻ്റെ പൂർവ്വികർ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവരെ ബഹുമാനിക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ അവർ മരിച്ചതിനുശേഷം അവരുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം അവൻ വിരുന്നുകൾ നടത്തുന്നു.

ਪਿਤਰ ਭੀ ਬਪੁਰੇ ਕਹੁ ਕਿਉ ਪਾਵਹਿ ਕਊਆ ਕੂਕਰ ਖਾਹੀ ॥੧॥

pitar bhee bapure kahu kiau paaveh kaooaa kookar khaahee |1|

പറയൂ, കാക്കകളും നായ്ക്കളും തിന്നത് അവൻ്റെ പാവപ്പെട്ട പൂർവ്വികർക്ക് എങ്ങനെ ലഭിക്കും? ||1||

ਮੋ ਕਉ ਕੁਸਲੁ ਬਤਾਵਹੁ ਕੋਈ ॥

mo kau kusal bataavahu koee |

യഥാർത്ഥ സന്തോഷം എന്താണെന്ന് ആരെങ്കിലും എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ!

ਕੁਸਲੁ ਕੁਸਲੁ ਕਰਤੇ ਜਗੁ ਬਿਨਸੈ ਕੁਸਲੁ ਭੀ ਕੈਸੇ ਹੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

kusal kusal karate jag binasai kusal bhee kaise hoee |1| rahaau |

സന്തോഷത്തെക്കുറിച്ചും സന്തോഷത്തെക്കുറിച്ചും പറഞ്ഞാൽ ലോകം നശിക്കുന്നു. സന്തോഷം എങ്ങനെ കണ്ടെത്താനാകും? ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਮਾਟੀ ਕੇ ਕਰਿ ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਜੀਉ ਦੇਹੀ ॥

maattee ke kar devee devaa tis aagai jeeo dehee |

കളിമണ്ണിൽ നിന്ന് ദേവന്മാരെയും ദേവന്മാരെയും ഉണ്ടാക്കി, ആളുകൾ അവർക്ക് ജീവജാലങ്ങളെ ബലിയർപ്പിക്കുന്നു.

ਐਸੇ ਪਿਤਰ ਤੁਮਾਰੇ ਕਹੀਅਹਿ ਆਪਨ ਕਹਿਆ ਨ ਲੇਹੀ ॥੨॥

aaise pitar tumaare kaheeeh aapan kahiaa na lehee |2|

അങ്ങനെയുള്ളവരാണ് നിങ്ങളുടെ മരിച്ചുപോയ പൂർവ്വികർ, അവർക്ക് വേണ്ടത് ചോദിക്കാൻ കഴിയില്ല. ||2||

ਸਰਜੀਉ ਕਾਟਹਿ ਨਿਰਜੀਉ ਪੂਜਹਿ ਅੰਤ ਕਾਲ ਕਉ ਭਾਰੀ ॥

sarajeeo kaatteh nirajeeo poojeh ant kaal kau bhaaree |

നിങ്ങൾ ജീവജാലങ്ങളെ കൊല്ലുകയും ജീവനില്ലാത്തവയെ ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; നിങ്ങളുടെ അവസാന നിമിഷത്തിൽ, നിങ്ങൾ കഠിനമായ വേദന അനുഭവിക്കും.

ਰਾਮ ਨਾਮ ਕੀ ਗਤਿ ਨਹੀ ਜਾਨੀ ਭੈ ਡੂਬੇ ਸੰਸਾਰੀ ॥੩॥

raam naam kee gat nahee jaanee bhai ddoobe sansaaree |3|

കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ വില നിങ്ങൾക്കറിയില്ല; ഭയങ്കരമായ ലോകസമുദ്രത്തിൽ നീ മുങ്ങിമരിക്കും. ||3||

ਦੇਵੀ ਦੇਵਾ ਪੂਜਹਿ ਡੋਲਹਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਨਹੀ ਜਾਨਾ ॥

devee devaa poojeh ddoleh paarabraham nahee jaanaa |

നിങ്ങൾ ദേവന്മാരെയും ദേവതകളെയും ആരാധിക്കുന്നു, എന്നാൽ നിങ്ങൾ പരമാത്മാവായ ദൈവത്തെ അറിയുന്നില്ല.

ਕਹਤ ਕਬੀਰ ਅਕੁਲੁ ਨਹੀ ਚੇਤਿਆ ਬਿਖਿਆ ਸਿਉ ਲਪਟਾਨਾ ॥੪॥੧॥੪੫॥

kahat kabeer akul nahee chetiaa bikhiaa siau lapattaanaa |4|1|45|

കബീർ പറയുന്നു, പൂർവികർ ഇല്ലാത്ത നാഥനെ നീ ഓർത്തിട്ടില്ല; നിങ്ങളുടെ ദുഷിച്ച വഴികളിൽ നിങ്ങൾ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു. ||4||1||45||

ਗਉੜੀ ॥

gaurree |

ഗൗരി:

ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਮਰੈ ਫੁਨਿ ਜੀਵੈ ਐਸੇ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਇਆ ॥

jeevat marai marai fun jeevai aaise sun samaaeaa |

ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മരിച്ചുപോയ ഒരാൾ, മരണശേഷവും ജീവിക്കും; അങ്ങനെ അവൻ കേവല ഭഗവാൻ്റെ പ്രാഥമിക ശൂന്യതയിൽ ലയിക്കുന്നു.

ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨਿ ਰਹੀਐ ਬਹੁੜਿ ਨ ਭਵਜਲਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥

anjan maeh niranjan raheeai bahurr na bhavajal paaeaa |1|

അശുദ്ധിയുടെ നടുവിൽ ശുദ്ധനായി തുടരുന്ന അവൻ ഇനിയൊരിക്കലും ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ലോകസമുദ്രത്തിൽ വീഴുകയില്ല. ||1||

ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਐਸਾ ਖੀਰੁ ਬਿਲੋਈਐ ॥

mere raam aaisaa kheer biloeeai |

കർത്താവേ, ഇത് ചുരത്തേണ്ട പാലാണ്.

ਗੁਰਮਤਿ ਮਨੂਆ ਅਸਥਿਰੁ ਰਾਖਹੁ ਇਨ ਬਿਧਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਓਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

guramat manooaa asathir raakhahu in bidh amrit peeoeeai |1| rahaau |

ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, നിങ്ങളുടെ മനസ്സിനെ സ്ഥിരതയോടെയും സ്ഥിരതയോടെയും നിലനിർത്തുക, ഈ രീതിയിൽ, അമൃത അമൃതിൽ കുടിക്കുക. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||