ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1417
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਨੀਐ ਸਾਚੇ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥੩੩॥
naanak sabad marai man maaneeai saache saachee soe |33|ഹേ നാനാക്ക്, ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ ആരെങ്കിലും മരിക്കുമ്പോൾ, മനസ്സ് സന്തോഷിക്കുകയും ശാന്തമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. സത്യമുള്ളവരുടെ കീർത്തി സത്യമാണ്. ||33||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਦੁਖੁ ਸਾਗਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
maaeaa mohu dukh saagar hai bikh dutar tariaa na jaae |മായയോടുള്ള വൈകാരിക അടുപ്പം കടക്കാനാവാത്ത വേദനയുടെയും വിഷത്തിൻ്റെയും വഞ്ചനാപരമായ സമുദ്രമാണ്.
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਦੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਹਉਮੈ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥
meraa meraa karade pach mue haumai karat vihaae |എൻ്റേത്, എൻ്റേത് എന്ന് അലറിവിളിച്ച് അവ ചീഞ്ഞുനാറുന്നു; അവർ അഹംഭാവത്തിൽ ജീവിതം നയിക്കുന്നു.
ਮਨਮੁਖਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ਹੈ ਅਧ ਵਿਚਿ ਰਹੇ ਲਪਟਾਇ ॥
manamukhaa uravaar na paar hai adh vich rahe lapattaae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ ഇപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തുമല്ല; അവർ നടുവിൽ കുടുങ്ങി.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਮਾਵਣਾ ਕਰਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
jo dhur likhiaa su kamaavanaa karanaa kachhoo na jaae |അവർ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു; അവർക്ക് മറ്റൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.
ਗੁਰਮਤੀ ਗਿਆਨੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਭੁ ਦੇਖਿਆ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸੁਭਾਇ ॥
guramatee giaan ratan man vasai sabh dekhiaa braham subhaae |ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടർന്ന്, ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ രത്നം മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു, തുടർന്ന് എല്ലാവരിലും ഈശ്വരനെ എളുപ്പത്തിൽ കാണാം.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੋਹਿਥੈ ਵਡਭਾਗੀ ਚੜੈ ਤੇ ਭਉਜਲਿ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਇ ॥੩੪॥
naanak satigur bohithai vaddabhaagee charrai te bhaujal paar langhaae |34|ഓ നാനാക്ക്, ഭാഗ്യവാന്മാർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ബോട്ടിൽ കയറുന്നു; അവരെ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ലോക-സമുദ്രത്തിലൂടെ കൊണ്ടുപോകുന്നു. ||34||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦਾਤਾ ਕੋ ਨਹੀ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੇਇ ਆਧਾਰੁ ॥
bin satigur daataa ko nahee jo har naam dee aadhaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ, ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ പിന്തുണ നൽകാൻ കഴിയുന്ന ഒരു ദാതാവില്ല.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਾਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
gur kirapaa te naau man vasai sadaa rahai ur dhaar |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ ആ നാമം മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു; അത് നിൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുക.
ਤਿਸਨਾ ਬੁਝੈ ਤਿਪਤਿ ਹੋਇ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
tisanaa bujhai tipat hoe har kai naae piaar |കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹത്താൽ ആഗ്രഹത്തിൻ്റെ അഗ്നി അണഞ്ഞു, ഒരാൾ സംതൃപ്തി കണ്ടെത്തുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਅਪਨੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੩੫॥
naanak guramukh paaeeai har apanee kirapaa dhaar |35|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാനെ കണ്ടെത്തുന്നു, അവൻ തൻ്റെ കരുണ വർഷിക്കുമ്പോൾ. ||35||
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਤੁ ਬਰਲਿਆ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
bin sabadai jagat baraliaa kahanaa kachhoo na jaae |ശബ്ദമില്ലാതെ, ലോകം വളരെ ഭ്രാന്താണ്, അത് വിവരിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ല.
ਹਰਿ ਰਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਬਦਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
har rakhe se ubare sabad rahe liv laae |കർത്താവിനാൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവർ രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു; അവർ ശബാദിൻ്റെ വചനത്തോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നു.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਨਿ ਰਖੀ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥੩੬॥
naanak karataa sabh kichh jaanadaa jin rakhee banat banaae |36|ഓ നാനാക്ക്, ഇത് ഉണ്ടാക്കിയ സൃഷ്ടാവിന് എല്ലാം അറിയാം. ||36||
ਹੋਮ ਜਗ ਸਭਿ ਤੀਰਥਾ ਪੜਿੑ ਪੰਡਿਤ ਥਕੇ ਪੁਰਾਣ ॥
hom jag sabh teerathaa parri panddit thake puraan |പണ്ഡിറ്റുകൾ, മതപണ്ഡിതന്മാർ, അഗ്നിയാഗങ്ങളും യാഗങ്ങളും നടത്തി, എല്ലാ പുണ്യക്ഷേത്രങ്ങളിലും തീർത്ഥാടനം നടത്തി, പുരാണങ്ങൾ വായിക്കുന്നതിൽ മടുത്തു.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਨ ਮਿਟਈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥
bikh maaeaa mohu na mittee vich haumai aavan jaan |പക്ഷേ, മായയോടുള്ള വൈകാരിക ബന്ധത്തിൻ്റെ വിഷത്തിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടാൻ അവർക്ക് കഴിയില്ല; അവർ അഹംഭാവത്തിൽ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਮਲੁ ਉਤਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿਆ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
satigur miliaai mal utaree har japiaa purakh sujaan |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, ഒരാളുടെ മാലിന്യങ്ങൾ കഴുകി, ആദിമപുരുഷനായ, സർവ്വജ്ഞനായ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੩੭॥
jinaa har har prabh seviaa jan naanak sad kurabaan |37|തങ്ങളുടെ കർത്താവായ ദൈവത്തെ സേവിക്കുന്നവർക്കുള്ള ത്യാഗമാണ് സേവകൻ നാനാക്ക്. ||37||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਹੁ ਚਿਤਵਦੇ ਬਹੁ ਆਸਾ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰ ॥
maaeaa mohu bahu chitavade bahu aasaa lobh vikaar |മനുഷ്യർ മായയെയും വൈകാരിക ബന്ധത്തെയും കുറിച്ച് വലിയ ചിന്ത നൽകുന്നു; അത്യാഗ്രഹത്തിലും അഴിമതിയിലും അവർ വലിയ പ്രതീക്ഷകൾ സൂക്ഷിക്കുന്നു.
ਮਨਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਨਾ ਥੀਐ ਮਰਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਖਿਨ ਵਾਰ ॥
manamukh asathir naa theeai mar binas jaae khin vaar |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖങ്ങൾ സ്ഥിരതയുള്ളവരും സ്ഥിരതയുള്ളവരുമാകുന്നില്ല; അവർ മരിക്കുകയും തൽക്ഷണം അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਵਡ ਭਾਗੁ ਹੋਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਹਉਮੈ ਤਜੈ ਵਿਕਾਰ ॥
vadd bhaag hovai satigur milai haumai tajai vikaar |മഹത്തായ ഭാഗ്യം ലഭിച്ചവർ മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്, അവരുടെ അഹംഭാവവും അഴിമതിയും ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜਪਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥੩੮॥
har naamaa jap sukh paaeaa jan naanak sabad veechaar |38|ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിച്ചാൽ അവർ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു; സേവകൻ നാനാക്ക് ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു. ||38||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
bin satigur bhagat na hovee naam na lagai piaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയില്ല, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹവുമില്ല.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੩੯॥
jan naanak naam araadhiaa gur kai het piaar |39|ദാസനായ നാനാക്ക് ഗുരുവിനോട് സ്നേഹത്തോടും വാത്സല്യത്തോടും കൂടി നാമത്തെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||39||
ਲੋਭੀ ਕਾ ਵੇਸਾਹੁ ਨ ਕੀਜੈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
lobhee kaa vesaahu na keejai je kaa paar vasaae |അത്യാഗ്രഹികളായ ആളുകളെ വിശ്വസിക്കരുത്, നിങ്ങൾക്ക് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് ഒഴിവാക്കാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ.
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਤਿਥੈ ਧੁਹੈ ਜਿਥੈ ਹਥੁ ਨ ਪਾਇ ॥
ant kaal tithai dhuhai jithai hath na paae |അവസാന നിമിഷം, ആരും സഹായിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവിടെ അവർ നിങ്ങളെ ചതിക്കും.
ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਸੰਗੁ ਕਰੇ ਮੁਹਿ ਕਾਲਖ ਦਾਗੁ ਲਗਾਇ ॥
manamukh setee sang kare muhi kaalakh daag lagaae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന്മാരുമായി സഹവസിക്കുന്നവൻ്റെ മുഖം കറുത്തിരുണ്ടതും വൃത്തികെട്ടതും ആയിരിക്കും.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨੑ ਲੋਭੀਆਂ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥
muh kaale tina lobheean jaasan janam gavaae |അത്യാഗ്രഹികളുടെ മുഖമാണ് കറുപ്പ്; അവർ തങ്ങളുടെ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു, അപമാനിതരായി പോകുന്നു.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
satasangat har mel prabh har naam vasai man aae |കർത്താവേ, ഞാൻ സത്യസഭയായ സത് സംഗത്തിൽ ചേരട്ടെ; ദൈവമായ കർത്താവിൻ്റെ നാമം എൻ്റെ മനസ്സിൽ വസിക്കട്ടെ.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੪੦॥
janam maran kee mal utarai jan naanak har gun gaae |40|കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടി, ദാസനായ നാനാക്ക്, ജനനമരണങ്ങളിലെ മാലിന്യവും മാലിന്യവും കഴുകി കളയുന്നു. ||40||
ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਇ ॥
dhur har prabh karatai likhiaa su mettanaa na jaae |സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നതെന്തും മായ്ക്കാനാവില്ല.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
jeeo pindd sabh tis daa pratipaal kare har raae |ശരീരവും ആത്മാവും എല്ലാം അവൻ്റേതാണ്. പരമാധികാരിയായ രാജാവ് എല്ലാവരേയും വിലമതിക്കുന്നു.
ਚੁਗਲ ਨਿੰਦਕ ਭੁਖੇ ਰੁਲਿ ਮੁਏ ਏਨਾ ਹਥੁ ਨ ਕਿਥਾਊ ਪਾਇ ॥
chugal nindak bhukhe rul mue enaa hath na kithaaoo paae |ഏഷണി പറയുന്നവരും പരദൂഷണം പറയുന്നവരും പട്ടിണി കിടന്ന് മണ്ണിൽ ഉരുണ്ടു മരിക്കും; അവരുടെ കൈകൾ എവിടെയും എത്തില്ല.
ਬਾਹਰਿ ਪਾਖੰਡ ਸਭ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕਪਟੁ ਕਮਾਇ ॥
baahar paakhandd sabh karam kareh man hiradai kapatt kamaae |ബാഹ്യമായി, അവർ എല്ലാ ശരിയായ പ്രവൃത്തികളും ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ അവർ കപടവിശ്വാസികളാണ്; അവരുടെ മനസ്സിലും ഹൃദയത്തിലും അവർ വഞ്ചനയും വഞ്ചനയും ചെയ്യുന്നു.
ਖੇਤਿ ਸਰੀਰਿ ਜੋ ਬੀਜੀਐ ਸੋ ਅੰਤਿ ਖਲੋਆ ਆਇ ॥
khet sareer jo beejeeai so ant khaloaa aae |ശരീരത്തിൻ്റെ കൃഷിയിടത്തിൽ നട്ടതെല്ലാം അവസാനം അവരുടെ മുമ്പിൽ വന്നു നിൽക്കും.