ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1012

ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਏ ॥੭॥

gur sevaa sadaa sukh hai jis no hukam manaae |7|

ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ, ശാശ്വതമായ ശാന്തി ലഭിക്കുന്നു, അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകം അനുസരിക്കാൻ ഭഗവാൻ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നവരിൽ നിന്നാണ്. ||7||

ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਸਭ ਧਾਤੁ ਹੈ ਮਾਟੀ ਰਲਿ ਜਾਈ ॥

sueinaa rupaa sabh dhaat hai maattee ral jaaee |

സ്വർണ്ണവും വെള്ളിയും എല്ലാ ലോഹങ്ങളും അവസാനം പൊടിയുമായി കലർത്തുക

ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥

bin naavai naal na chalee satigur boojh bujhaaee |

പേരില്ലാതെ, ഒന്നും നിങ്ങളോടൊപ്പം ചേരില്ല; യഥാർത്ഥ ഗുരു ഈ ധാരണ പകർന്നു തന്നു.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਸਾਚੈ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥੮॥੫॥

naanak naam rate se niramale saachai rahe samaaee |8|5|

ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തോട് ഇണങ്ങിയവർ നിഷ്കളങ്കരും ശുദ്ധരുമാണ്; അവർ സത്യത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||8||5||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

maaroo mahalaa 1 |

മാരൂ, ആദ്യ മെഹൽ:

ਹੁਕਮੁ ਭਇਆ ਰਹਣਾ ਨਹੀ ਧੁਰਿ ਫਾਟੇ ਚੀਰੈ ॥

hukam bheaa rahanaa nahee dhur faatte cheerai |

ഉത്തരവ് പുറപ്പെടുവിച്ചു, അദ്ദേഹത്തിന് തുടരാൻ കഴിയില്ല; താമസിക്കാനുള്ള അനുമതി കീറിക്കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਏਹੁ ਮਨੁ ਅਵਗਣਿ ਬਾਧਿਆ ਸਹੁ ਦੇਹ ਸਰੀਰੈ ॥

ehu man avagan baadhiaa sahu deh sareerai |

ഈ മനസ്സ് അതിൻ്റെ തെറ്റുകളുമായി ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അതിൻ്റെ ശരീരത്തിൽ കഠിനമായ വേദന അനുഭവപ്പെടുന്നു.

ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਬਖਸਾਈਅਹਿ ਸਭਿ ਗੁਨਹ ਫਕੀਰੈ ॥੧॥

poorai gur bakhasaaeeeh sabh gunah fakeerai |1|

തികഞ്ഞ ഗുരു തൻ്റെ വാതിൽക്കൽ യാചകൻ്റെ എല്ലാ തെറ്റുകളും ക്ഷമിക്കുന്നു. ||1||

ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਉਠਿ ਚਲਣਾ ਬੁਝੁ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰਾ ॥

kiau raheeai utth chalanaa bujh sabad beechaaraa |

അവൻ എങ്ങനെ ഇവിടെ നിൽക്കും? അവൻ എഴുന്നേറ്റു പോകണം. ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുക, ഇത് മനസ്സിലാക്കുക.

ਜਿਸੁ ਤੂ ਮੇਲਹਿ ਸੋ ਮਿਲੈ ਧੁਰਿ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jis too meleh so milai dhur hukam apaaraa |1| rahaau |

കർത്താവേ, അങ്ങ് ഏകീകരിക്കുന്നവൻ ഏകനാണ്. അനന്തമായ ഭഗവാൻ്റെ ആദിമ ആജ്ഞ ഇങ്ങനെയാണ്. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਜਿਉ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਤਿਉ ਰਹਾ ਜੋ ਦੇਹਿ ਸੁ ਖਾਉ ॥

jiau too raakheh tiau rahaa jo dehi su khaau |

നീ എന്നെ സൂക്ഷിക്കുന്നതുപോലെ ഞാൻ നിലനിൽക്കുന്നു; നീ തരുന്നതെന്തും ഞാൻ തിന്നുന്നു.

ਜਿਉ ਤੂ ਚਲਾਵਹਿ ਤਿਉ ਚਲਾ ਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਉ ॥

jiau too chalaaveh tiau chalaa mukh amrit naau |

നീ എന്നെ നയിക്കുമ്പോൾ, എൻ്റെ വായിൽ അംബ്രോസിയൽ നാമവുമായി ഞാൻ പിന്തുടരുന്നു.

ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਹਥਿ ਵਡਿਆਈਆ ਮੇਲਹਿ ਮਨਿ ਚਾਉ ॥੨॥

mere tthaakur hath vaddiaaeea meleh man chaau |2|

മഹത്വമുള്ള എല്ലാ മഹത്വവും എൻ്റെ കർത്താവും യജമാനനുമായ കരങ്ങളിലാണ്; നിന്നോട് ഐക്യപ്പെടാൻ എൻ്റെ മനസ്സ് കൊതിക്കുന്നു. ||2||

ਕੀਤਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੋਈ ॥

keetaa kiaa saalaaheeai kar dekhai soee |

മറ്റേതെങ്കിലും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ജീവിയെ ആരെങ്കിലും എന്തിന് പുകഴ്ത്തണം? ആ ഭഗവാൻ പ്രവർത്തിക്കുകയും കാണുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਮਨਿ ਵਸੈ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥

jin keea so man vasai mai avar na koee |

എന്നെ സൃഷ്ടിച്ചവൻ എൻ്റെ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു; മറ്റൊന്നും ഇല്ല.

ਸੋ ਸਾਚਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਾਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥

so saachaa saalaaheeai saachee pat hoee |3|

അതിനാൽ ആ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ സ്തുതിക്കുക, നിങ്ങൾ യഥാർത്ഥ ബഹുമാനത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടും. ||3||

ਪੰਡਿਤੁ ਪੜਿ ਨ ਪਹੁਚਈ ਬਹੁ ਆਲ ਜੰਜਾਲਾ ॥

panddit parr na pahuchee bahu aal janjaalaa |

പണ്ഡിറ്റ്, മതപണ്ഡിതൻ, വായിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഭഗവാൻ്റെ അടുക്കൽ എത്തുന്നില്ല; അവൻ ലൗകിക കാര്യങ്ങളിൽ പൂർണ്ണമായും കുടുങ്ങി.

ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਦੁਇ ਸੰਗਮੇ ਖੁਧਿਆ ਜਮਕਾਲਾ ॥

paap pun due sangame khudhiaa jamakaalaa |

പട്ടിണിയും മരണത്തിൻ്റെ ദൂതനും കൊണ്ട് പീഡിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന അവൻ പുണ്യത്തിൻ്റെയും ദുഷ്‌കൃതത്തിൻ്റെയും കൂട്ടുകെട്ട് നിലനിർത്തുന്നു.

ਵਿਛੋੜਾ ਭਉ ਵੀਸਰੈ ਪੂਰਾ ਰਖਵਾਲਾ ॥੪॥

vichhorraa bhau veesarai pooraa rakhavaalaa |4|

പരിപൂർണ്ണനായ ഭഗവാനാൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടവൻ, വേർപാടും ഭയവും മറക്കുന്നു. ||4||

ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਸੇ ਪੂਰੇ ਭਾਈ ॥

jin kee lekhai pat pavai se poore bhaaee |

വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, അവരുടെ ബഹുമാനം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയത് അവർ മാത്രമാണ്.

ਪੂਰੇ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਹੈ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ॥

poore pooree mat hai sachee vaddiaaee |

തികഞ്ഞ ഭഗവാൻ്റെ ബുദ്ധിയാണ് പരിപൂർണ്ണം. അവൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വം സത്യമാണ്.

ਦੇਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਲੈ ਲੈ ਥਕਿ ਪਾਈ ॥੫॥

dede tott na aavee lai lai thak paaee |5|

അവൻ്റെ സമ്മാനങ്ങൾ ഒരിക്കലും കുറയുന്നില്ല, എന്നിരുന്നാലും സ്വീകരിക്കുന്നവർ സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ മടുത്തു. ||5||

ਖਾਰ ਸਮੁਦ੍ਰੁ ਢੰਢੋਲੀਐ ਇਕੁ ਮਣੀਆ ਪਾਵੈ ॥

khaar samudru dtandtoleeai ik maneea paavai |

ഉപ്പുരസമുള്ള കടലിൽ തിരയുമ്പോൾ ഒരാൾ മുത്തിനെ കണ്ടെത്തുന്നു.

ਦੁਇ ਦਿਨ ਚਾਰਿ ਸੁਹਾਵਣਾ ਮਾਟੀ ਤਿਸੁ ਖਾਵੈ ॥

due din chaar suhaavanaa maattee tis khaavai |

കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് ഇത് മനോഹരമായി കാണപ്പെടുന്നു, പക്ഷേ അവസാനം ഇത് പൊടി തിന്നുന്നു.

ਗੁਰੁ ਸਾਗਰੁ ਸਤਿ ਸੇਵੀਐ ਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥੬॥

gur saagar sat seveeai de tott na aavai |6|

സത്യത്തിൻ്റെ സമുദ്രമായ ഗുരുവിനെ സേവിച്ചാൽ ഒരാൾക്ക് ലഭിക്കുന്ന സമ്മാനങ്ങൾക്ക് ഒരിക്കലും കുറവുണ്ടാകില്ല. ||6||

ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਨਿ ਸੇ ਊਜਲੇ ਸਭ ਮੈਲੁ ਭਰੀਜੈ ॥

mere prabh bhaavan se aoojale sabh mail bhareejai |

അവർ മാത്രം നിർമ്മലരും എൻ്റെ ദൈവത്തിന്നു പ്രസാദമുള്ളവരും ആകുന്നു; മറ്റുള്ളവയെല്ലാം മലിനമായിരിക്കുന്നു.

ਮੈਲਾ ਊਜਲੁ ਤਾ ਥੀਐ ਪਾਰਸ ਸੰਗਿ ਭੀਜੈ ॥

mailaa aoojal taa theeai paaras sang bheejai |

തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലായ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ മലിനമായവർ ശുദ്ധരാകുന്നു.

ਵੰਨੀ ਸਾਚੇ ਲਾਲ ਕੀ ਕਿਨਿ ਕੀਮਤਿ ਕੀਜੈ ॥੭॥

vanee saache laal kee kin keemat keejai |7|

യഥാർത്ഥ ആഭരണത്തിൻ്റെ നിറത്തിൻ്റെ മൂല്യം ആർക്കാണ് കണക്കാക്കാൻ കഴിയുക? ||7||

ਭੇਖੀ ਹਾਥ ਨ ਲਭਈ ਤੀਰਥਿ ਨਹੀ ਦਾਨੇ ॥

bhekhee haath na labhee teerath nahee daane |

മതാധിഷ്ഠിത വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച്, ഭഗവാനെ ലഭിക്കുന്നില്ല, തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിൽ ദാനം നൽകിയാൽ ലഭിക്കുന്നതല്ല.

ਪੂਛਉ ਬੇਦ ਪੜੰਤਿਆ ਮੂਠੀ ਵਿਣੁ ਮਾਨੇ ॥

poochhau bed parrantiaa mootthee vin maane |

വേദം വായിക്കുന്നവരോട് പോയി ചോദിക്കൂ; വിശ്വാസമില്ലാതെ ലോകം വഞ്ചിക്കപ്പെടും.

ਨਾਨਕ ਕੀਮਤਿ ਸੋ ਕਰੇ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਗਿਆਨੇ ॥੮॥੬॥

naanak keemat so kare pooraa gur giaane |8|6|

ഓ നാനാക്ക്, തികഞ്ഞ ഗുരുവിൻ്റെ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്താൽ അനുഗൃഹീതനായ രത്നത്തെ അവൻ മാത്രം വിലമതിക്കുന്നു. ||8||6||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥

maaroo mahalaa 1 |

മാരൂ, അഞ്ചാമത്തെ മെഹൽ:

ਮਨਮੁਖੁ ਲਹਰਿ ਘਰੁ ਤਜਿ ਵਿਗੂਚੈ ਅਵਰਾ ਕੇ ਘਰ ਹੇਰੈ ॥

manamukh lahar ghar taj vigoochai avaraa ke ghar herai |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ, വികാരാധീനനായി, തൻ്റെ വീട് ഉപേക്ഷിച്ച് നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു; പിന്നെ, അവൻ മറ്റുള്ളവരുടെ വീടുകൾ ചാരപ്പണി ചെയ്യുന്നു.

ਗ੍ਰਿਹ ਧਰਮੁ ਗਵਾਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਭੇਟੈ ਦੁਰਮਤਿ ਘੂਮਨ ਘੇਰੈ ॥

grih dharam gavaae satigur na bhettai duramat ghooman gherai |

അവൻ തൻ്റെ വീട്ടുജോലികൾ അവഗണിക്കുന്നു, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നില്ല; അവൻ ദുഷിച്ച മനസ്സിൻ്റെ ചുഴിയിൽ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਦਿਸੰਤਰੁ ਭਵੈ ਪਾਠ ਪੜਿ ਥਾਕਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਹੋਇ ਵਧੇਰੈ ॥

disantar bhavai paatth parr thaakaa trisanaa hoe vadherai |

അന്യദേശങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞും വേദപാരായണത്തിലും അവൻ ക്ഷീണിതനാകുന്നു, ദാഹിച്ച ആഗ്രഹങ്ങൾ വർദ്ധിക്കുന്നു.

ਕਾਚੀ ਪਿੰਡੀ ਸਬਦੁ ਨ ਚੀਨੈ ਉਦਰੁ ਭਰੈ ਜੈਸੇ ਢੋਰੈ ॥੧॥

kaachee pinddee sabad na cheenai udar bharai jaise dtorai |1|

അവൻ്റെ നശിക്കുന്ന ശരീരം ശബാദിൻ്റെ വചനം ഓർക്കുന്നില്ല; ഒരു മൃഗത്തെപ്പോലെ അവൻ വയറു നിറയ്ക്കുന്നു. ||1||

ਬਾਬਾ ਐਸੀ ਰਵਤ ਰਵੈ ਸੰਨਿਆਸੀ ॥

baabaa aaisee ravat ravai saniaasee |

ഹേ ബാബ, പരിത്യാഗിയായ സന്ന്യാസിയുടെ ജീവിതരീതി ഇതാണ്.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਤੇਰੈ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur kai sabad ek liv laagee terai naam rate tripataasee |1| rahaau |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, അവൻ ഏകനായ ഭഗവാനോടുള്ള സ്നേഹം പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയാണ്. കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ നാമത്തിൽ മുഴുകി, അവൻ സംതൃപ്‌തനായി നിലകൊള്ളുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||