ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1066
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |മാരൂ, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਨਿਰੰਕਾਰਿ ਆਕਾਰੁ ਉਪਾਇਆ ॥
nirankaar aakaar upaaeaa |അരൂപിയായ ഭഗവാൻ രൂപം എന്ന പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੁਕਮਿ ਬਣਾਇਆ ॥
maaeaa mohu hukam banaaeaa |അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകത്താൽ, അവൻ മായയോട് അടുപ്പം സൃഷ്ടിച്ചു.
ਆਪੇ ਖੇਲ ਕਰੇ ਸਭਿ ਕਰਤਾ ਸੁਣਿ ਸਾਚਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਦਾ ॥੧॥
aape khel kare sabh karataa sun saachaa man vasaaeidaa |1|സ്രഷ്ടാവ് തന്നെയാണ് എല്ലാ നാടകങ്ങളും അരങ്ങേറുന്നത്; യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ ശ്രവണം, നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ അവനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക. ||1||
ਮਾਇਆ ਮਾਈ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਪਰਸੂਤਿ ਜਮਾਇਆ ॥
maaeaa maaee trai gun parasoot jamaaeaa |മായ, അമ്മ, മൂന്ന് ഗുണങ്ങൾക്ക് ജന്മം നൽകി, മൂന്ന് ഗുണങ്ങൾ,
ਚਾਰੇ ਬੇਦ ਬ੍ਰਹਮੇ ਨੋ ਫੁਰਮਾਇਆ ॥
chaare bed brahame no furamaaeaa |ബ്രഹ്മാവിനോട് നാല് വേദങ്ങളും പ്രഖ്യാപിച്ചു.
ਵਰ੍ਹੇ ਮਾਹ ਵਾਰ ਥਿਤੀ ਕਰਿ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਸੋਝੀ ਪਾਇਦਾ ॥੨॥
varhe maah vaar thitee kar is jag meh sojhee paaeidaa |2|വർഷങ്ങൾ, മാസങ്ങൾ, ദിവസങ്ങൾ, തീയതികൾ എന്നിവ സൃഷ്ടിച്ച്, അവൻ ലോകത്തിലേക്ക് ബുദ്ധി പകർന്നു. ||2||
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥
gur sevaa te karanee saar |ഗുരുസേവനമാണ് ഏറ്റവും ഉത്തമമായ കർമ്മം.
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਰਾਖਹੁ ਉਰਿ ਧਾਰ ॥
raam naam raakhahu ur dhaar |നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമം പ്രതിഷ്ഠിക്കുക.
ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਰਤੀ ਜਗ ਅੰਤਰਿ ਇਸੁ ਬਾਣੀ ਤੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਾਇਦਾ ॥੩॥
gurabaanee varatee jag antar is baanee te har naam paaeidaa |3|ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയുടെ വചനം ലോകമെമ്പാടും പ്രബലമാണ്; ഈ ബാനിയിലൂടെ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ലഭിക്കുന്നു. ||3||
ਵੇਦੁ ਪੜੈ ਅਨਦਿਨੁ ਵਾਦ ਸਮਾਲੇ ॥
ved parrai anadin vaad samaale |അവൻ വേദങ്ങൾ വായിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവൻ രാപ്പകൽ വാദങ്ങൾ ആരംഭിക്കുന്നു.
ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤੈ ਬਧਾ ਜਮਕਾਲੇ ॥
naam na chetai badhaa jamakaale |ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം അവൻ ഓർക്കുന്നില്ല; മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവനെ ബന്ധിക്കുകയും വായ കെട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਦਾ ॥੪॥
doojai bhaae sadaa dukh paae trai gun bharam bhulaaeidaa |4|ദ്വന്ദതയുടെ സ്നേഹത്തിൽ, അവൻ എന്നെന്നേക്കുമായി വേദന അനുഭവിക്കുന്നു; അവൻ സംശയത്താൽ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടു, മൂന്ന് ഗുണങ്ങളാൽ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാകുന്നു. ||4||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕਸੁ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
guramukh ekas siau liv laae |ഗുരുമുഖൻ ഏകനായ ഭഗവാനോട് മാത്രം പ്രണയത്തിലാണ്;
ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਏ ॥
tribidh manasaa maneh samaae |അവൻ തൻ്റെ മനസ്സിൽ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങളായുള്ള ആഗ്രഹം മുക്കി.
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਹੈ ਮੁਕਤਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਦਾ ॥੫॥
saachai sabad sadaa hai mukataa maaeaa mohu chukaaeidaa |5|ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിലൂടെ അവൻ എന്നെന്നേക്കുമായി മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു; അവൻ മായയോടുള്ള വൈകാരിക അടുപ്പം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു. ||5||
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਾਤੇ ਸੇ ਹੁਣਿ ਰਾਤੇ ॥
jo dhur raate se hun raate |ഇഴുകിച്ചേരാൻ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ളവർ, കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്താൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜੇ ਮਾਤੇ ॥
guraparasaadee sahaje maate |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവർ അവബോധപൂർവ്വം ലഹരിയിലാകുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਆਪੈ ਆਪੁ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੬॥
satigur sev sadaa prabh paaeaa aapai aap milaaeidaa |6|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ എന്നും സേവിക്കുമ്പോൾ അവർ ദൈവത്തെ കണ്ടെത്തുന്നു; അവൻ തന്നെ അവരെ തന്നോട് ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു. ||6||
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਭਰਮਿ ਨ ਪਾਏ ॥
maaeaa mohi bharam na paae |മായയോടുള്ള ആസക്തിയിലും സംശയത്തിലും ഭഗവാനെ കാണുന്നില്ല.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਗਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
doojai bhaae lagaa dukh paae |ദ്വന്ദ്വത്തിൻ്റെ സ്നേഹത്തോട് ചേർന്ന് ഒരാൾ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਸੂਹਾ ਰੰਗੁ ਦਿਨ ਥੋੜੇ ਹੋਵੈ ਇਸੁ ਜਾਦੇ ਬਿਲਮ ਨ ਲਾਇਦਾ ॥੭॥
soohaa rang din thorre hovai is jaade bilam na laaeidaa |7|കടും ചുവപ്പ് നിറം കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് മാത്രമേ നിലനിൽക്കൂ; വളരെ വേഗം, അത് മാഞ്ഞുപോകുന്നു. ||7||
ਏਹੁ ਮਨੁ ਭੈ ਭਾਇ ਰੰਗਾਏ ॥
ehu man bhai bhaae rangaae |അതുകൊണ്ട് ഈ മനസ്സിനെ ദൈവഭയത്തിലും സ്നേഹത്തിലും നിറയ്ക്കുക.
ਇਤੁ ਰੰਗਿ ਸਾਚੇ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥
eit rang saache maeh samaae |ഈ നിറത്തിൽ ചായം പൂശി, ഒരാൾ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൽ ലയിക്കുന്നു.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਕੋ ਇਹੁ ਰੰਗੁ ਪਾਏ ਗੁਰਮਤੀ ਰੰਗੁ ਚੜਾਇਦਾ ॥੮॥
poorai bhaag ko ihu rang paae guramatee rang charraaeidaa |8|തികഞ്ഞ വിധിയാൽ, ചിലർക്ക് ഈ നിറം ലഭിച്ചേക്കാം. ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, ഈ നിറം പ്രയോഗിക്കുന്നു. ||8||
ਮਨਮੁਖੁ ਬਹੁਤੁ ਕਰੇ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
manamukh bahut kare abhimaan |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ തങ്ങളെത്തന്നെ അഭിമാനിക്കുന്നു.
ਦਰਗਹ ਕਬ ਹੀ ਨ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥
daragah kab hee na paavai maan |കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ അവർ ഒരിക്കലും ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നില്ല.
ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੯॥
doojai laage janam gavaaeaa bin boojhe dukh paaeidaa |9|ദ്വന്ദ്വത്തോട് ചേർന്ന്, അവർ ജീവിതം പാഴാക്കുന്നു; ഗ്രഹിക്കാതെ അവർ വേദനയാൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ||9||
ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਅੰਦਰਿ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ॥
merai prabh andar aap lukaaeaa |എൻ്റെ ദൈവം തന്നിൽ തന്നെത്തന്നെ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ॥
guraparasaadee har milai milaaeaa |ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ ഒരാൾ ഭഗവാൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഐക്യപ്പെട്ടു.
ਸਚਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਚਾ ਵਾਪਾਰਾ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲਕੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੦॥
sachaa prabh sachaa vaapaaraa naam amolak paaeidaa |10|ദൈവം സത്യമാണ്, സത്യമാണ് അവൻ്റെ വ്യാപാരം, അതിലൂടെ അമൂല്യമായ നാമം ലഭിക്കുന്നു. ||10||
ਇਸੁ ਕਾਇਆ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈ ॥
eis kaaeaa kee keemat kinai na paaee |ഈ ശരീരത്തിൻ്റെ വില ആരും കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല.
ਮੇਰੈ ਠਾਕੁਰਿ ਇਹ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥
merai tthaakur ih banat banaaee |എൻ്റെ കർത്താവും യജമാനനും അവൻ്റെ കരവിരുത് പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਕਾਇਆ ਸੋਧੈ ਆਪਹਿ ਆਪੁ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੧੧॥
guramukh hovai su kaaeaa sodhai aapeh aap milaaeidaa |11|ഗുരുമുഖനായി മാറുന്ന ഒരാൾ തൻ്റെ ശരീരത്തെ ശുദ്ധീകരിക്കുന്നു, തുടർന്ന് ഭഗവാൻ അവനെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു. ||11||
ਕਾਇਆ ਵਿਚਿ ਤੋਟਾ ਕਾਇਆ ਵਿਚਿ ਲਾਹਾ ॥
kaaeaa vich tottaa kaaeaa vich laahaa |ശരീരത്തിനുള്ളിൽ ഒരാൾ തോൽക്കുന്നു, ശരീരത്തിനുള്ളിൽ ഒരാൾ വിജയിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ॥
guramukh khoje veparavaahaa |ഗുരുമുഖൻ സ്വയം നിലനിൽക്കുന്ന ഭഗവാനെ അന്വേഷിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਣਜਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੧੨॥
guramukh vanaj sadaa sukh paae sahaje sahaj milaaeidaa |12|ഗുർമുഖ് വ്യാപാരം ചെയ്യുന്നു, എന്നേക്കും സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു; അവൻ അവബോധപൂർവ്വം സ്വർഗ്ഗീയ കർത്താവിൽ ലയിക്കുന്നു. ||12||
ਸਚਾ ਮਹਲੁ ਸਚੇ ਭੰਡਾਰਾ ॥
sachaa mahal sache bhanddaaraa |കർത്താവിൻ്റെ മന്ദിരം സത്യമാണ്, സത്യമാണ് അവൻ്റെ നിധി.
ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਦੇਵਣਹਾਰਾ ॥
aape devai devanahaaraa |മഹാനായ ദാതാവ് തന്നെ നൽകുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਲਾਹੇ ਸੁਖਦਾਤੇ ਮਨਿ ਮੇਲੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ॥੧੩॥
guramukh saalaahe sukhadaate man mele keemat paaeidaa |13|സമാധാനം നൽകുന്നവനെ ഗുരുമുഖൻ സ്തുതിക്കുന്നു; അവൻ്റെ മനസ്സ് കർത്താവിനോട് ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ മൂല്യം അവൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ||13||
ਕਾਇਆ ਵਿਚਿ ਵਸਤੁ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
kaaeaa vich vasat keemat nahee paaee |ശരീരത്തിനുള്ളിൽ വസ്തു ഉണ്ട്; അതിൻ്റെ മൂല്യം കണക്കാക്കാൻ കഴിയില്ല.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
guramukh aape de vaddiaaee |അവൻ തന്നെ ഗുർമുഖിന് മഹത്തായ മഹത്വം നൽകുന്നു.
ਜਿਸ ਦਾ ਹਟੁ ਸੋਈ ਵਥੁ ਜਾਣੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਇਦਾ ॥੧੪॥
jis daa hatt soee vath jaanai guramukh dee na pachhotaaeidaa |14|ഈ വസ്തു ആർക്കാണെന്ന് അവനു മാത്രമേ അറിയൂ; ഗുർമുഖ് അതിൽ അനുഗ്രഹീതനാണ്, പശ്ചാത്തപിക്കുന്നില്ല. ||14||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥
har jeeo sabh meh rahiaa samaaee |പ്രിയ ഭഗവാൻ എല്ലാവരിലും വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥
guraparasaadee paaeaa jaaee |ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ അവനെ കണ്ടെത്തി.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਆਪੇ ਸਬਦੇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਦਾ ॥੧੫॥
aape mel milaae aape sabade sahaj samaaeidaa |15|അവൻ തന്നെ അവൻ്റെ യൂണിയനിൽ ഒന്നിക്കുന്നു; ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ ഒരാൾ അവബോധപൂർവ്വം അവനുമായി ലയിക്കുന്നു. ||15||