ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 87
ਗੁਰਮਤੀ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥
guramatee jam johi na saakai saachai naam samaaeaa |ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം അനുസരിച്ച്, മരണത്തിൻ്റെ ദൂതന് എന്നെ തൊടാൻ കഴിയില്ല. ഞാൻ യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਕਰਤਾ ਜੋ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਾਇ ਲਾਇਆ ॥
sabh aape aap varatai karataa jo bhaavai so naae laaeaa |സൃഷ്ടാവ് തന്നെ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു; താൻ പ്രസാദിക്കുന്നവരെ അവൻ തൻ്റെ നാമവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਲਏ ਤਾ ਜੀਵੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਖਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਇਆ ॥੨॥
jan naanak naam le taa jeevai bin naavai khin mar jaaeaa |2|സേവകൻ നാനാക്ക് നാമം ജപിക്കുന്നു, അങ്ങനെ അവൻ ജീവിക്കുന്നു. പേരില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അവൻ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് മരിക്കും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜੋ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਦੀਬਾਣ ਸਿਉ ਸੋ ਸਭਨੀ ਦੀਬਾਣੀ ਮਿਲਿਆ ॥
jo miliaa har deebaan siau so sabhanee deebaanee miliaa |കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ സ്വീകാര്യനായ ഒരാൾ എല്ലായിടത്തും കോടതികളിൽ സ്വീകരിക്കപ്പെടും.
ਜਿਥੈ ਓਹੁ ਜਾਇ ਤਿਥੈ ਓਹੁ ਸੁਰਖਰੂ ਉਸ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਸਭ ਪਾਪੀ ਤਰਿਆ ॥
jithai ohu jaae tithai ohu surakharoo us kai muhi dditthai sabh paapee tariaa |എവിടെ പോയാലും ബഹുമാന്യനായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നു. അവൻ്റെ മുഖം കണ്ടാൽ എല്ലാ പാപികളും രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.
ਓਸੁ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਨਾਮੋ ਪਰਵਰਿਆ ॥
os antar naam nidhaan hai naamo paravariaa |അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ നാമത്തിൻ്റെ നിധിയുണ്ട്, ഭഗവാൻ്റെ നാമം. നാമത്തിലൂടെ അവൻ ഉന്നതനാകുന്നു.
ਨਾਉ ਪੂਜੀਐ ਨਾਉ ਮੰਨੀਐ ਨਾਇ ਕਿਲਵਿਖ ਸਭ ਹਿਰਿਆ ॥
naau poojeeai naau maneeai naae kilavikh sabh hiriaa |അവൻ നാമത്തെ ആരാധിക്കുന്നു, നാമത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നു; പേര് അവൻ്റെ എല്ലാ പാപകരമായ തെറ്റുകളും മായ്ച്ചുകളയുന്നു.
ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਸੇ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਰਹਿਆ ॥੧੧॥
jinee naam dhiaaeaa ik man ik chit se asathir jag rahiaa |11|ഏകാഗ്രമായ മനസ്സോടെയും ഏകാഗ്രമായ ബോധത്തോടെയും നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നവർ ലോകത്തിൽ എക്കാലവും സ്ഥിരതയുള്ളവരായിരിക്കും. ||11||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਆਤਮਾ ਦੇਉ ਪੂਜੀਐ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
aatamaa deo poojeeai gur kai sahaj subhaae |ഗുരുവിൻ്റെ അന്തർലീനമായ സമാധാനത്തോടും സമനിലയോടും കൂടി പരമാത്മാവിനെ ആരാധിക്കുക.
ਆਤਮੇ ਨੋ ਆਤਮੇ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਹੋਇ ਤਾ ਘਰ ਹੀ ਪਰਚਾ ਪਾਇ ॥
aatame no aatame dee prateet hoe taa ghar hee parachaa paae |വ്യക്തി ആത്മാവിന് പരമാത്മാവിൽ വിശ്വാസമുണ്ടെങ്കിൽ, അത് സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ നിന്ന് സാക്ഷാത്കാരം നേടും.
ਆਤਮਾ ਅਡੋਲੁ ਨ ਡੋਲਈ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਇ ਸੁਭਾਇ ॥
aatamaa addol na ddolee gur kai bhaae subhaae |ഗുരുവിൻ്റെ സ്നേഹനിർഭരമായ ഇച്ഛാശക്തിയുടെ സ്വാഭാവികമായ ചായ്വുകൊണ്ട് ആത്മാവ് സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു, കുലുങ്ങുന്നില്ല.
ਗੁਰ ਵਿਣੁ ਸਹਜੁ ਨ ਆਵਈ ਲੋਭੁ ਮੈਲੁ ਨ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
gur vin sahaj na aavee lobh mail na vichahu jaae |ഗുരുവിനെ കൂടാതെ, അവബോധജന്യമായ ജ്ഞാനം വരുന്നില്ല, അത്യാഗ്രഹത്തിൻ്റെ മാലിന്യം ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നില്ല.
ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਭ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
khin pal har naam man vasai sabh atthasatth teerath naae |ഭഗവാൻ്റെ നാമം മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നുവെങ്കിൽ, ഒരു നിമിഷം, ഒരു നിമിഷം പോലും, അത് തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ അറുപത്തെട്ടു പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിലും കുളിക്കുന്നത് പോലെയാണ്.
ਸਚੇ ਮੈਲੁ ਨ ਲਗਈ ਮਲੁ ਲਾਗੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
sache mail na lagee mal laagai doojai bhaae |സത്യമുള്ളവരോട് അഴുക്ക് പറ്റില്ല, ദ്വൈതത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരോട് അഴുക്ക് ചേരുന്നു.
ਧੋਤੀ ਮੂਲਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
dhotee mool na utarai je atthasatth teerath naae |തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ അറുപത്തിയെട്ട് പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിൽ കുളിച്ചാലും ഈ മാലിന്യം കഴുകിക്കളയാനാവില്ല.
ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਰੇ ਅਹੰਕਾਰੀ ਸਭੁ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਇ ॥
manamukh karam kare ahankaaree sabh dukho dukh kamaae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ അഹംഭാവത്തിൽ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു; അവൻ വേദനയും കൂടുതൽ വേദനയും മാത്രം സമ്പാദിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਮੈਲਾ ਊਜਲੁ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
naanak mailaa aoojal taa theeai jaa satigur maeh samaae |1|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും കീഴടങ്ങുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ മാത്രമേ മലിനമായവർ ശുദ്ധരാകൂ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖੁ ਲੋਕੁ ਸਮਝਾਈਐ ਕਦਹੁ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਇ ॥
manamukh lok samajhaaeeai kadahu samajhaaeaa jaae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖുകളെ പഠിപ്പിക്കാം, പക്ഷേ അവരെ എങ്ങനെ പഠിപ്പിക്കാനാകും?
ਮਨਮੁਖੁ ਰਲਾਇਆ ਨਾ ਰਲੈ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਇ ॥
manamukh ralaaeaa naa ralai peaai kirat firaae |മൻമുഖങ്ങൾ ഒട്ടും യോജിക്കുന്നില്ല. അവരുടെ മുൻകാല പ്രവൃത്തികൾ കാരണം, അവർ പുനർജന്മ ചക്രത്തിലേക്ക് വിധിക്കപ്പെടുന്നു.
ਲਿਵ ਧਾਤੁ ਦੁਇ ਰਾਹ ਹੈ ਹੁਕਮੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
liv dhaat due raah hai hukamee kaar kamaae |ഭഗവാൻ്റെ ശ്രദ്ധയും മായയോടുള്ള ആസക്തിയുമാണ് രണ്ട് വ്യത്യസ്ത വഴികൾ; എല്ലാവരും കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകമനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਣਾ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਸਬਦਿ ਕਸਵਟੀ ਲਾਇ ॥
guramukh aapanaa man maariaa sabad kasavattee laae |ശബ്ദത്തിൻ്റെ ടച്ച്സ്റ്റോൺ പ്രയോഗിച്ച് ഗുരുമുഖ് സ്വന്തം മനസ്സിനെ കീഴടക്കി.
ਮਨ ਹੀ ਨਾਲਿ ਝਗੜਾ ਮਨ ਹੀ ਨਾਲਿ ਸਥ ਮਨ ਹੀ ਮੰਝਿ ਸਮਾਇ ॥
man hee naal jhagarraa man hee naal sath man hee manjh samaae |അവൻ മനസ്സുമായി യുദ്ധം ചെയ്യുന്നു, അവൻ മനസ്സിൽ സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു, അവൻ മനസ്സുമായി സമാധാനത്തിലാണ്.
ਮਨੁ ਜੋ ਇਛੇ ਸੋ ਲਹੈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
man jo ichhe so lahai sachai sabad subhaae |ശബാദിലെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൻ്റെ സ്നേഹത്തിലൂടെ എല്ലാവരും അവരുടെ മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നേടുന്നു.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਦ ਭੁੰਚੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
amrit naam sad bhuncheeai guramukh kaar kamaae |അവർ നാമത്തിൻ്റെ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ എന്നേക്കും കുടിക്കുന്നു; ഗുരുമുഖന്മാർ ഇങ്ങനെയാണ് പെരുമാറുന്നത്.
ਵਿਣੁ ਮਨੈ ਜਿ ਹੋਰੀ ਨਾਲਿ ਲੁਝਣਾ ਜਾਸੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥
vin manai ji horee naal lujhanaa jaasee janam gavaae |സ്വന്തം മനസ്സല്ലാതെ മറ്റെന്തെങ്കിലും കാര്യവുമായി മല്ലിടുന്നവർ ജീവിതം പാഴാക്കി പിരിഞ്ഞുപോകും.
ਮਨਮੁਖੀ ਮਨਹਠਿ ਹਾਰਿਆ ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਕਮਾਇ ॥
manamukhee manahatth haariaa koorr kusat kamaae |ശാഠ്യബുദ്ധിയിലൂടെയും അസത്യ പ്രയോഗത്തിലൂടെയും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ ജീവിതത്തിൻ്റെ കളിയിൽ തോൽക്കുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਮਨੁ ਜਿਣੈ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
guraparasaadee man jinai har setee liv laae |സ്വന്തം മനസ്സ് കീഴടക്കുന്നവർ, ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, സ്നേഹപൂർവ്വം ഭഗവാനിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਮਨਮੁਖਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak guramukh sach kamaavai manamukh aavai jaae |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ സത്യം പരിശീലിക്കുന്നു, അതേസമയം സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖുകൾ പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਤ ਸੁਣਹੁ ਜਨ ਭਾਈ ਹਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਇਕ ਸਾਖੀ ॥
har ke sant sunahu jan bhaaee har satigur kee ik saakhee |കർത്താവിൻ്റെ വിശുദ്ധരേ, വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ ഭഗവാൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ശ്രവിക്കുക, കേൾക്കുക.
ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਭਾਗੁ ਹੋਵੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਤਿਨਿ ਜਨਿ ਲੈ ਹਿਰਦੈ ਰਾਖੀ ॥
jis dhur bhaag hovai mukh masatak tin jan lai hiradai raakhee |നല്ല വിധിയുള്ളവർ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച് നെറ്റിയിൽ ആലേഖനം ചെയ്തു, അത് ഗ്രഹിച്ച് ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਥਾ ਸਰੇਸਟ ਊਤਮ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਸਹਜੇ ਚਾਖੀ ॥
har amrit kathaa saresatt aootam gur bachanee sahaje chaakhee |ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, അവർ ഭഗവാൻ്റെ ഉദാത്തവും വിശിഷ്ടവും അമൃതവുമായ പ്രഭാഷണം അവബോധപൂർവ്വം ആസ്വദിക്കുന്നു.
ਤਹ ਭਇਆ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਮਿਟਿਆ ਅੰਧਿਆਰਾ ਜਿਉ ਸੂਰਜ ਰੈਣਿ ਕਿਰਾਖੀ ॥
tah bheaa pragaas mittiaa andhiaaraa jiau sooraj rain kiraakhee |ദിവ്യപ്രകാശം അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ പ്രകാശിക്കുന്നു, രാത്രിയുടെ അന്ധകാരത്തെ അകറ്റുന്ന സൂര്യനെപ്പോലെ, അത് അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരത്തെ അകറ്റുന്നു.
ਅਦਿਸਟੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸੋ ਦੇਖਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੀ ॥੧੨॥
adisatt agochar alakh niranjan so dekhiaa guramukh aakhee |12|ഗുർമുഖ് എന്ന നിലയിൽ, അവർ അദൃശ്യനായ, അദൃശ്യനായ, അജ്ഞാതനായ, നിഷ്കളങ്കനായ ഭഗവാനെ അവരുടെ കണ്ണുകളാൽ കാണുന്നു. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ: