ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1259
ਜੀਅ ਦਾਨੁ ਦੇਇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹੀ ॥
jeea daan dee tripataase sachai naam samaahee |ആത്മാവിൻ്റെ ദാനം നൽകി, അവൻ മർത്യ ജീവികളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുകയും അവരെ യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ ലയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਰਵਿਆ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਹੀ ॥੨॥
anadin har raviaa rid antar sahaj samaadh lagaahee |2|രാവും പകലും, അവർ ഹൃദയത്തിൽ കർത്താവിനെ ആഹ്ലാദിക്കുകയും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവ അവബോധപൂർവ്വം സമാധിയിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||2||
ਸਤਿਗੁਰਸਬਦੀ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੇਦਿਆ ਹਿਰਦੈ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
satigurasabadee ihu man bhediaa hiradai saachee baanee |സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൻ്റെ വചനമായ ശബ്ദം എൻ്റെ മനസ്സിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങി. അവൻ്റെ ബാനിയുടെ യഥാർത്ഥ വചനം എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ വ്യാപിക്കുന്നു.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
meraa prabh alakh na jaaee lakhiaa guramukh akath kahaanee |എൻ്റെ ദൈവം അദൃശ്യനാണ്; അവനെ കാണാൻ കഴിയില്ല. ഗുർമുഖ് പറയാത്തത് സംസാരിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਦਇਆ ਕਰੇ ਸੁਖਦਾਤਾ ਜਪੀਐ ਸਾਰਿੰਗਪਾਣੀ ॥੩॥
aape deaa kare sukhadaataa japeeai saaringapaanee |3|സമാധാന ദാതാവ് അവൻ്റെ കൃപ നൽകുമ്പോൾ, മർത്യനായ മനുഷ്യൻ പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ ജീവനായ കർത്താവിനെ ധ്യാനിക്കുന്നു. ||3||
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਬਹੁੜਿ ਨ ਹੋਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਧਿਆਇਆ ॥
aavan jaanaa bahurr na hovai guramukh sahaj dhiaaeaa |അവൻ ഇനി പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നില്ല; ഗുർമുഖ് അവബോധപൂർവ്വം ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸੁਆਮੀ ਮਨ ਹੀ ਮੰਨੁ ਸਮਾਇਆ ॥
man hee te man miliaa suaamee man hee man samaaeaa |മനസ്സിൽ നിന്ന്, മനസ്സ് നമ്മുടെ കർത്താവും ഗുരുവുമായി ലയിക്കുന്നു; മനസ്സ് മനസ്സിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.
ਸਾਚੇ ਹੀ ਸਚੁ ਸਾਚਿ ਪਤੀਜੈ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥੪॥
saache hee sach saach pateejai vichahu aap gavaaeaa |4|സത്യത്തിൽ, യഥാർത്ഥ കർത്താവ് സത്യത്തിൽ പ്രസാദിക്കുന്നു; നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കുക. ||4||
ਏਕੋ ਏਕੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਸੁਆਮੀ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
eko ek vasai man suaamee doojaa avar na koee |നമ്മുടെ ഏകനായ കർത്താവും യജമാനനും മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു; മറ്റൊന്നും ഇല്ല.
ਏਕੁੋ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਮੀਠਾ ਜਗਿ ਨਿਰਮਲ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
ekuo naam amrit hai meetthaa jag niramal sach soee |ഒരു പേര് സ്വീറ്റ് അംബ്രോസിയൽ നെക്റ്റർ; അത് ലോകത്തിലെ നിഷ്കളങ്കമായ സത്യമാണ്.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭੂ ਤੇ ਪਾਈਐ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਈ ॥੫॥੪॥
naanak naam prabhoo te paaeeai jin kau dhur likhiaa hoee |5|4|ഓ നാനാക്ക്, അങ്ങനെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടവരാൽ ദൈവത്തിൻ്റെ നാമം ലഭിക്കുന്നു. ||5||4||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥
malaar mahalaa 3 |മലർ, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਗਣ ਗੰਧਰਬ ਨਾਮੇ ਸਭਿ ਉਧਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
gan gandharab naame sabh udhare gur kaa sabad veechaar |എല്ലാ സ്വർഗ്ഗീയ ഘോഷകരും സ്വർഗ്ഗീയ ഗായകരും ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിലൂടെ രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਦ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
haumai maar sad man vasaaeaa har raakhiaa ur dhaar |അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു. അവരുടെ അഹന്തയെ കീഴടക്കി, നാമം അവരുടെ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു; അവർ കർത്താവിനെ തങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
jiseh bujhaae soee boojhai jis no aape le milaae |അവൻ മാത്രം മനസ്സിലാക്കുന്നു, കർത്താവ് ആരെ മനസ്സിലാക്കുന്നു; കർത്താവ് അവനെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਬਾਣੀ ਸਬਦੇ ਗਾਂਵੈ ਸਾਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
anadin baanee sabade gaanvai saach rahai liv laae |1|രാവും പകലും അവൻ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനവും ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയും പാടുന്നു; അവൻ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങി നിൽക്കുന്നു. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥
man mere khin khin naam samaal |എൻ്റെ മനസ്സേ, ഓരോ നിമിഷവും നാമത്തിൽ വസിക്കണമേ.
ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਸਬਦ ਸੁਖੁ ਅੰਤਰਿ ਸਦਾ ਨਿਬਹੈ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur kee daat sabad sukh antar sadaa nibahai terai naal |1| rahaau |ശബ്ദം ഗുരുവിൻ്റെ വരദാനമാണ്. അത് നിങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ ശാശ്വതമായ സമാധാനം കൊണ്ടുവരും; അത് എപ്പോഴും നിങ്ങളുടെ കൂടെ നിൽക്കും. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਮਨਮੁਖ ਪਾਖੰਡੁ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
manamukh paakhandd kade na chookai doojai bhaae dukh paae |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ ഒരിക്കലും തങ്ങളുടെ കാപട്യത്തെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല; ദ്വന്ദതയുടെ സ്നേഹത്തിൽ അവർ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਬਿਖਿਆ ਮਨਿ ਰਾਤੇ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥
naam visaar bikhiaa man raate birathaa janam gavaae |നാമം മറന്ന്, അവരുടെ മനസ്സ് അഴിമതിയിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതം ഉപയോഗശൂന്യമായി നശിപ്പിക്കുന്നു.
ਇਹ ਵੇਲਾ ਫਿਰਿ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਪਛੁਤਾਏ ॥
eih velaa fir hath na aavai anadin sadaa pachhutaae |ഈ അവസരം ഇനി അവരുടെ കൈകളിൽ വരില്ല; രാവും പകലും അവർ എപ്പോഴും പശ്ചാത്തപിക്കുകയും അനുതപിക്കുകയും ചെയ്യും.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਕਦੇ ਨ ਬੂਝੈ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥੨॥
mar mar janamai kade na boojhai visattaa maeh samaae |2|അവർ വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, പുനർജന്മത്തിനായി മാത്രം, പക്ഷേ അവർ ഒരിക്കലും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല. അവ ചാണകത്തിൽ ചീഞ്ഞു പോകുന്നു. ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਧਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
guramukh naam rate se udhare gur kaa sabad veechaar |ഗുർമുഖുകൾ നാമത്തിൽ മുഴുകി, രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു; അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
jeevan mukat har naam dhiaaeaa har raakhiaa ur dhaar |ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്ന അവർ ജീവന് മുക്തയാണ്, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ടവരാണ്. അവർ തങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഭഗവാനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਮਤਿ ਊਤਮ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਹੋਈ ॥
man tan niramal niramal mat aootam aootam baanee hoee |അവരുടെ മനസ്സും ശരീരവും കളങ്കമില്ലാത്തതാണ്, അവരുടെ ബുദ്ധി നിഷ്കളങ്കവും ഉദാത്തവുമാണ്. അവരുടെ സംസാരവും ഗംഭീരമാണ്.
ਏਕੋ ਪੁਰਖੁ ਏਕੁ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਤਾ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੩॥
eko purakh ek prabh jaataa doojaa avar na koee |3|അവർ ഏകദൈവത്തെ, ഏകദൈവത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നു. മറ്റൊന്നും ഇല്ല. ||3||
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
aape kare karaae prabh aape aape nadar karee |ഈശ്വരൻ തന്നെയാണ് കർമം ചെയ്യുന്നതും, അവൻ തന്നെയാണ് കാരണങ്ങളുടെ കാരണവും. അവൻ തന്നെ തൻ്റെ കൃപയുടെ നോട്ടം നൽകുന്നു.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਾਤਾ ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸੇਵਾ ਸੁਰਤਿ ਸਮੇਇ ॥
man tan raataa gur kee baanee sevaa surat samee |ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയുടെ വചനത്താൽ എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എൻ്റെ ബോധം അവൻ്റെ സേവനത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਲਖਾਇ ॥
antar vasiaa alakh abhevaa guramukh hoe lakhaae |അദൃശ്യവും അദൃശ്യവുമായ ഭഗവാൻ ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നു. അവനെ ഗുരുമുഖൻ മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളൂ.
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇ ॥੪॥੫॥
naanak jis bhaavai tis aape devai bhaavai tivai chalaae |4|5|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നവർക്ക് അവൻ നൽകുന്നു. അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൻ്റെ ആനന്ദമനുസരിച്ച്, അവൻ മനുഷ്യരെ നയിക്കുന്നു. ||4||5||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ਦੁਤੁਕੇ ॥
malaar mahalaa 3 dutuke |മലാർ, മൂന്നാം മെഹൽ, ധോ-തുകെ:
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵੈ ਘਰੁ ਦਰੁ ਮਹਲੁ ਸੁ ਥਾਨੁ ॥
satigur te paavai ghar dar mahal su thaan |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ, മർത്യന് തൻ്റെ സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ ഭഗവാൻ്റെ സാന്നിധ്യമുള്ള ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനം നേടുന്നു.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਚੂਕੈ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥੧॥
gurasabadee chookai abhimaan |1|ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ അവൻ്റെ അഹങ്കാരം അഴിഞ്ഞുവീഴുന്നു. ||1||
ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਨਾਮੁ ॥
jin kau lilaatt likhiaa dhur naam |നെറ്റിയിൽ നാമം ആലേഖനം ചെയ്തവർ,
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਧਿਆਵਹਿ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
anadin naam sadaa sadaa dhiaaveh saachee daragah paaveh maan |1| rahaau |നാമത്തെ രാവും പകലും എന്നെന്നേക്കും ധ്യാനിക്കുക. കർത്താവിൻ്റെ യഥാർത്ഥ കോടതിയിൽ അവർ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਮਨ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣੈ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਸਦ ਹਰਿ ਸਿਉ ਧਿਆਨੁ ॥
man kee bidh satigur te jaanai anadin laagai sad har siau dhiaan |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് അവർ മനസ്സിൻ്റെ വഴികളും മാർഗങ്ങളും പഠിക്കുന്നു. രാവും പകലും അവർ കർത്താവിൽ എന്നേക്കും ധ്യാനിക്കുന്നു.