ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 594

ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥

sabadai saad na aaeio naam na lago piaar |

ശബ്ദത്തിൻ്റെ രുചി ആസ്വദിക്കാത്തവൻ, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ഇഷ്ടപ്പെടാത്തവൻ.

ਰਸਨਾ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥

rasanaa fikaa bolanaa nit nit hoe khuaar |

നാവുകൊണ്ട് വൃത്തികെട്ട വാക്കുകൾ പറയുന്നവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും നശിച്ചു.

ਨਾਨਕ ਕਿਰਤਿ ਪਇਐ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥

naanak kirat peaai kamaavanaa koe na mettanahaar |2|

ഓ നാനാക്ക്, അവൻ തൻ്റെ മുൻകാല കർമ്മങ്ങളുടെ കർമ്മമനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു, അത് ആർക്കും മായ്ക്കാൻ കഴിയില്ല. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤ ਪੁਰਖੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਮ ਕਉ ਸਾਂਤਿ ਆਈ ॥

dhan dhan sat purakh satiguroo hamaaraa jit miliaai ham kau saant aaee |

ഭാഗ്യവാൻ, ഭാഗ്യവാൻ, എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു; അവനെ കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ ഞാൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തി.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤ ਪੁਰਖੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਮ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਪਾਈ ॥

dhan dhan sat purakh satiguroo hamaaraa jit miliaai ham har bhagat paaee |

ഭാഗ്യവാൻ, ഭാഗ്യവാൻ, എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു; അവനെ കണ്ടുമുട്ടിയതിനാൽ ഞാൻ ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തിപുരസ്സരം പ്രാപിച്ചു.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਮ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

dhan dhan har bhagat satiguroo hamaaraa jis kee sevaa te ham har naam liv laaee |

ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തൻ ഭാഗ്യവാൻ, എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു; അവനെ സേവിച്ചുകൊണ്ട്, കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹം പ്രതിഷ്ഠിക്കാൻ ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നു.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਗਿਆਨੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵੈਰੀ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮ ਕਉ ਸਭ ਸਮ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖਾਈ ॥

dhan dhan har giaanee satiguroo hamaaraa jin vairee mitru ham kau sabh sam drisatt dikhaaee |

ഭാഗ്യവാൻ, ഭാഗ്യവാൻ, ഭഗവാനെ അറിയുന്നവൻ, എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു; സുഹൃത്തിനെയും ശത്രുവിനെയും ഒരുപോലെ കാണാൻ അവൻ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു.

ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮਾਰਾ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਸਿਉ ਹਮਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਣਾਈ ॥੧੯॥

dhan dhan satiguroo mitru hamaaraa jin har naam siau hamaaree preet banaaee |19|

ഭാഗ്യവാൻ, ഭാഗ്യവാൻ, യഥാർത്ഥ ഗുരു, എൻ്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത്; കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹം ആശ്ലേഷിക്കാൻ അവൻ എന്നെ നയിച്ചു. ||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:

ਘਰ ਹੀ ਮੁੰਧਿ ਵਿਦੇਸਿ ਪਿਰੁ ਨਿਤ ਝੂਰੇ ਸੰਮ੍ਹਾਲੇ ॥

ghar hee mundh vides pir nit jhoore samhaale |

ആത്മ വധു വീട്ടിലുണ്ട്, ഭർത്താവ് കർത്താവ് ഇല്ല; അവൾ അവൻ്റെ ഓർമ്മയെ വിലമതിക്കുന്നു, അവൻ്റെ അഭാവത്തിൽ വിലപിക്കുന്നു.

ਮਿਲਦਿਆ ਢਿਲ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਕਰੇ ॥੧॥

miladiaa dtil na hovee je neeat raas kare |1|

ദ്വന്ദ്വത്തിൽ നിന്ന് സ്വയം മോചിതയായാൽ അവൾ താമസിയാതെ അവനെ കണ്ടുമുട്ടും. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ആദ്യ മെഹൽ:

ਨਾਨਕ ਗਾਲੀ ਕੂੜੀਆ ਬਾਝੁ ਪਰੀਤਿ ਕਰੇਇ ॥

naanak gaalee koorreea baajh pareet karee |

ഹേ നാനാക്ക്, കർത്താവിനെ സ്നേഹിക്കാതെ പ്രവർത്തിക്കുന്നവൻ്റെ സംസാരം അസത്യമാണ്.

ਤਿਚਰੁ ਜਾਣੈ ਭਲਾ ਕਰਿ ਜਿਚਰੁ ਲੇਵੈ ਦੇਇ ॥੨॥

tichar jaanai bhalaa kar jichar levai dee |2|

കർത്താവ് നൽകുകയും സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നിടത്തോളം കാലം അവൻ കാര്യങ്ങൾ നല്ലതാണെന്ന് വിധിക്കുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਜਿਨਿ ਉਪਾਏ ਜੀਅ ਤਿਨਿ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ॥

jin upaae jeea tin har raakhiaa |

സൃഷ്ടികളെ സൃഷ്ടിച്ച ഭഗവാൻ അവരെയും സംരക്ഷിക്കുന്നു.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਚਾ ਨਾਉ ਭੋਜਨੁ ਚਾਖਿਆ ॥

amrit sachaa naau bhojan chaakhiaa |

യഥാർത്ഥ നാമമായ അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൻ്റെ ഭക്ഷണം ഞാൻ രുചിച്ചു.

ਤਿਪਤਿ ਰਹੇ ਆਘਾਇ ਮਿਟੀ ਭਭਾਖਿਆ ॥

tipat rahe aaghaae mittee bhabhaakhiaa |

ഞാൻ തൃപ്തനും സംതൃപ്തനുമാണ്, എൻ്റെ വിശപ്പ് ശമിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਸਭ ਅੰਦਰਿ ਇਕੁ ਵਰਤੈ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਲਾਖਿਆ ॥

sabh andar ik varatai kinai viralai laakhiaa |

ഏകനായ ഭഗവാൻ എല്ലാവരിലും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നവർ വിരളമാണ്.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਭਏ ਨਿਹਾਲੁ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪਾਖਿਆ ॥੨੦॥

jan naanak bhe nihaal prabh kee paakhiaa |20|

സേവകൻ നാനാക്ക് ദൈവത്തിൻ്റെ സംരക്ഷണത്തിൽ ആഹ്ലാദിക്കുന്നു. ||20||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਸਭੁ ਕੋ ਵੇਖਦਾ ਜੇਤਾ ਜਗਤੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥

satigur no sabh ko vekhadaa jetaa jagat sansaar |

ലോകത്തിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കാണുന്നു.

ਡਿਠੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥

dditthai mukat na hovee jichar sabad na kare veechaar |

ഒരുവൻ അവൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിക്കാത്തിടത്തോളം അവനെ ദർശിച്ചാൽ മാത്രം മുക്തി നേടുകയില്ല.

ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥

haumai mail na chukee naam na lagai piaar |

അഹംഭാവത്തിൻ്റെ മാലിന്യം നീങ്ങുന്നില്ല, നാമത്തോടുള്ള സ്നേഹത്തെ അവൻ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നില്ല.

ਇਕਿ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਤਜਿ ਵਿਕਾਰ ॥

eik aape bakhas milaaeian dubidhaa taj vikaar |

കർത്താവ് ചിലരോട് ക്ഷമിക്കുകയും അവരെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവർ തങ്ങളുടെ ദ്വൈതവും പാപപൂർണവുമായ വഴികൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਇਕਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਮਰਿ ਮਿਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥

naanak ik darasan dekh mar mile satigur het piaar |1|

ഓ നാനാക്ക്, ചിലർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ ദർശനം, സ്നേഹത്തോടെയും വാത്സല്യത്തോടെയും കാണുന്നു; അവരുടെ അഹന്തയെ കീഴടക്കി അവർ കർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਸਤਿਗੁਰੂ ਨ ਸੇਵਿਓ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਵਾਰਿ ॥

satiguroo na sevio moorakh andh gavaar |

വിഡ്ഢി, അന്ധനായ കോമാളി യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നില്ല.

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਜਲਤਾ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥

doojai bhaae bahut dukh laagaa jalataa kare pukaar |

ദ്വിത്വത്തോടുള്ള സ്നേഹത്തിൽ, അവൻ ഭയങ്കരമായ കഷ്ടപ്പാടുകൾ സഹിക്കുന്നു, കത്തുന്ന, അവൻ വേദനയോടെ നിലവിളിക്കുന്നു.

ਜਿਨ ਕਾਰਣਿ ਗੁਰੂ ਵਿਸਾਰਿਆ ਸੇ ਨ ਉਪਕਰੇ ਅੰਤੀ ਵਾਰ ॥

jin kaaran guroo visaariaa se na upakare antee vaar |

വെറുമൊരു വസ്തുക്കളെ ഓർത്ത് അവൻ ഗുരുവിനെ മറക്കുന്നു, പക്ഷേ അവ അവസാനം അവനെ രക്ഷിക്കാൻ വരില്ല.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਬਖਸੇ ਬਖਸਣਹਾਰ ॥੨॥

naanak guramatee sukh paaeaa bakhase bakhasanahaar |2|

ഗുരുവിൻ്റെ നിർദ്ദേശങ്ങളിലൂടെ നാനാക്ക് സമാധാനം കണ്ടെത്തി; ക്ഷമിക്കുന്ന കർത്താവ് അവനോട് ക്ഷമിച്ചു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਤੂ ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪਿ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਹੋਇ ਸੁ ਅਵਰੋ ਕਹੀਐ ॥

too aape aap aap sabh karataa koee doojaa hoe su avaro kaheeai |

നിങ്ങൾ സ്വയം, എല്ലാം സ്വയം, എല്ലാറ്റിൻ്റെയും സൃഷ്ടാവ്. വേറെ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ, ഞാൻ മറ്റൊന്നിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കും.

ਹਰਿ ਆਪੇ ਬੋਲੈ ਆਪਿ ਬੁਲਾਵੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਜਲਿ ਥਲਿ ਰਵਿ ਰਹੀਐ ॥

har aape bolai aap bulaavai har aape jal thal rav raheeai |

കർത്താവ് തന്നെ സംസാരിക്കുന്നു, നമ്മെ സംസാരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ വെള്ളത്തിലും കരയിലും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു.

ਹਰਿ ਆਪੇ ਮਾਰੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਛੋਡੈ ਮਨ ਹਰਿ ਸਰਣੀ ਪੜਿ ਰਹੀਐ ॥

har aape maarai har aape chhoddai man har saranee parr raheeai |

ഭഗവാൻ തന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നു, ഭഗവാൻ തന്നെ രക്ഷിക്കുന്നു. ഹേ മനസ്സേ, ഭഗവാൻ്റെ സങ്കേതം അന്വേഷിച്ച് നിൽക്കുക.

ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋਈ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਿ ਨ ਸਕੈ ਮਨ ਹੋਇ ਨਿਚਿੰਦ ਨਿਸਲੁ ਹੋਇ ਰਹੀਐ ॥

har bin koee maar jeevaal na sakai man hoe nichind nisal hoe raheeai |

ഭഗവാനല്ലാതെ മറ്റാർക്കും കൊല്ലാനോ പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കാനോ കഴിയില്ല. ഹേ മനസ്സേ, ആകുലപ്പെടരുത് - നിർഭയമായിരിക്കുക.

ਉਠਦਿਆ ਬਹਦਿਆ ਸੁਤਿਆ ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਲਹੀਐ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ

autthadiaa bahadiaa sutiaa sadaa sadaa har naam dhiaaeeai jan naanak guramukh har laheeai |21|1| sudhu

നിൽക്കുമ്പോഴും ഇരിക്കുമ്പോഴും ഉറങ്ങുമ്പോഴും എന്നെന്നേക്കും കർത്താവിൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുക; ഓ ദാസൻ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ നീ ഭഗവാനെ പ്രാപിക്കും. ||21||1||സുധ||