ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1108

ਬਨ ਫੂਲੇ ਮੰਝ ਬਾਰਿ ਮੈ ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਬਾਹੁੜੈ ॥

ban foole manjh baar mai pir ghar baahurrai |

എൻ്റെ വാതിലിനു മുന്നിൽ കാട് പൂക്കുന്നു; എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ എൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിവന്നിരുന്നെങ്കിൽ!

ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ਧਨ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਬਿਰਹਿ ਬਿਰੋਧ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥

pir ghar nahee aavai dhan kiau sukh paavai bireh birodh tan chheejai |

അവളുടെ ഭർത്താവ് കർത്താവ് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ, ആത്മാവ്-വധുവിന് എങ്ങനെ സമാധാനം കണ്ടെത്താനാകും? വേർപാടിൻ്റെ ദുഃഖത്താൽ അവളുടെ ശരീരം ക്ഷയിച്ചു പോകുന്നു.

ਕੋਕਿਲ ਅੰਬਿ ਸੁਹਾਵੀ ਬੋਲੈ ਕਿਉ ਦੁਖੁ ਅੰਕਿ ਸਹੀਜੈ ॥

kokil anb suhaavee bolai kiau dukh ank saheejai |

മാമ്പഴത്തിൽ ഇരുന്നു മനോഹരമായ പാട്ട് പക്ഷി പാടുന്നു; എന്നാൽ എൻ്റെ ഉള്ളിൻ്റെ ആഴത്തിലുള്ള വേദന ഞാൻ എങ്ങനെ സഹിക്കും?

ਭਵਰੁ ਭਵੰਤਾ ਫੂਲੀ ਡਾਲੀ ਕਿਉ ਜੀਵਾ ਮਰੁ ਮਾਏ ॥

bhavar bhavantaa foolee ddaalee kiau jeevaa mar maae |

പൂക്കുന്ന ശാഖകൾക്ക് ചുറ്റും ബംബിൾ തേനീച്ച മുഴങ്ങുന്നു; എന്നാൽ ഞാൻ എങ്ങനെ അതിജീവിക്കും? ഞാൻ മരിക്കുകയാണ്, എൻ്റെ അമ്മേ!

ਨਾਨਕ ਚੇਤਿ ਸਹਜਿ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਜੇ ਹਰਿ ਵਰੁ ਘਰਿ ਧਨ ਪਾਏ ॥੫॥

naanak chet sahaj sukh paavai je har var ghar dhan paae |5|

ഓ നാനാക്ക്, ചൈറ്റിൽ, ആത്മാവ്-വധു തൻ്റെ സ്വന്തം ഹൃദയത്തിൻ്റെ ഭവനത്തിൽ കർത്താവിനെ തൻ്റെ ഭർത്താവായി സ്വീകരിച്ചാൽ സമാധാനം എളുപ്പത്തിൽ ലഭിക്കും. ||5||

ਵੈਸਾਖੁ ਭਲਾ ਸਾਖਾ ਵੇਸ ਕਰੇ ॥

vaisaakh bhalaa saakhaa ves kare |

വൈശാഖം വളരെ മനോഹരമാണ്; ശാഖകൾ പുതിയ ഇലകളോടെ പൂക്കുന്നു.

ਧਨ ਦੇਖੈ ਹਰਿ ਦੁਆਰਿ ਆਵਹੁ ਦਇਆ ਕਰੇ ॥

dhan dekhai har duaar aavahu deaa kare |

ആത്മ വധു തൻ്റെ വാതിൽക്കൽ ഭഗവാനെ കാണാൻ കൊതിക്കുന്നു. കർത്താവേ, വരേണമേ, എന്നോടു കരുണ കാണിക്കേണമേ!

ਘਰਿ ਆਉ ਪਿਆਰੇ ਦੁਤਰ ਤਾਰੇ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਅਢੁ ਨ ਮੋਲੋ ॥

ghar aau piaare dutar taare tudh bin adt na molo |

എൻ്റെ പ്രിയേ, ദയവായി വീട്ടിൽ വരൂ; വഞ്ചനാപരമായ ലോകസമുദ്രത്തിലൂടെ എന്നെ കൊണ്ടുപോകേണമേ. നീയില്ലാതെ എനിക്ക് ഒരു തോട് പോലും വിലയില്ല.

ਕੀਮਤਿ ਕਉਣ ਕਰੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵਾਂ ਦੇਖਿ ਦਿਖਾਵੈ ਢੋਲੋ ॥

keemat kaun kare tudh bhaavaan dekh dikhaavai dtolo |

ഞാൻ അങ്ങയെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നെങ്കിൽ ആർക്കാണ് എൻ്റെ മൂല്യം കണക്കാക്കാൻ കഴിയുക? ഞാൻ നിന്നെ കാണുന്നു, എൻ്റെ സ്നേഹമേ, നിന്നെ കാണാൻ മറ്റുള്ളവരെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു.

ਦੂਰਿ ਨ ਜਾਨਾ ਅੰਤਰਿ ਮਾਨਾ ਹਰਿ ਕਾ ਮਹਲੁ ਪਛਾਨਾ ॥

door na jaanaa antar maanaa har kaa mahal pachhaanaa |

നീ അകലെയല്ലെന്ന് എനിക്കറിയാം; നീ എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആഴത്തിലാണെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു, നിൻ്റെ സാന്നിധ്യം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਵੈਸਾਖੀਂ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਵੈ ਸੁਰਤਿ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮਾਨਾ ॥੬॥

naanak vaisaakheen prabh paavai surat sabad man maanaa |6|

ഓ നാനാക്ക്, വൈശാഖിൽ ദൈവത്തെ കണ്ടെത്തുമ്പോൾ, ബോധം ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, മനസ്സ് വിശ്വസിക്കുന്നു. ||6||

ਮਾਹੁ ਜੇਠੁ ਭਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਕਿਉ ਬਿਸਰੈ ॥

maahu jetth bhalaa preetam kiau bisarai |

ജയ്ത് മാസം വളരെ ശ്രേഷ്ഠമാണ്. എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ ഞാനെങ്ങനെ മറക്കും?

ਥਲ ਤਾਪਹਿ ਸਰ ਭਾਰ ਸਾ ਧਨ ਬਿਨਉ ਕਰੈ ॥

thal taapeh sar bhaar saa dhan binau karai |

ഭൂമി ഒരു ചൂള പോലെ കത്തുന്നു, ആത്മാവ്-മണവാട്ടി അവളുടെ പ്രാർത്ഥന അർപ്പിക്കുന്നു.

ਧਨ ਬਿਨਉ ਕਰੇਦੀ ਗੁਣ ਸਾਰੇਦੀ ਗੁਣ ਸਾਰੀ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਾ ॥

dhan binau karedee gun saaredee gun saaree prabh bhaavaa |

മണവാട്ടി അവളുടെ പ്രാർത്ഥന അർപ്പിക്കുന്നു, അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു; അവൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടിക്കൊണ്ട് അവൾ ദൈവത്തിന് പ്രസാദിക്കുന്നു.

ਸਾਚੈ ਮਹਲਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਆਵਣ ਦੇਹਿ ਤ ਆਵਾ ॥

saachai mahal rahai bairaagee aavan dehi ta aavaa |

ബന്ധമില്ലാത്ത ഭഗവാൻ തൻ്റെ യഥാർത്ഥ മന്ദിരത്തിൽ വസിക്കുന്നു. അവൻ എന്നെ അനുവദിച്ചാൽ, ഞാൻ അവൻ്റെ അടുക്കൽ വരും.

ਨਿਮਾਣੀ ਨਿਤਾਣੀ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਮਹਲੀ ॥

nimaanee nitaanee har bin kiau paavai sukh mahalee |

മണവാട്ടി അപമാനിതയും ശക്തിയില്ലാത്തവളുമാണ്; തൻ്റെ നാഥനില്ലാതെ അവൾ എങ്ങനെ സമാധാനം കണ്ടെത്തും?

ਨਾਨਕ ਜੇਠਿ ਜਾਣੈ ਤਿਸੁ ਜੈਸੀ ਕਰਮਿ ਮਿਲੈ ਗੁਣ ਗਹਿਲੀ ॥੭॥

naanak jetth jaanai tis jaisee karam milai gun gahilee |7|

ഓ നാനാക്ക്, ജയ്ത്ഹിൽ, തൻ്റെ നാഥനെ അറിയുന്നവൾ അവനെപ്പോലെയാകുന്നു; പുണ്യം ഗ്രഹിച്ച അവൾ കരുണാമയനായ നാഥനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ||7||

ਆਸਾੜੁ ਭਲਾ ਸੂਰਜੁ ਗਗਨਿ ਤਪੈ ॥

aasaarr bhalaa sooraj gagan tapai |

ആസാർ മാസം നല്ലതാണ്; സൂര്യൻ ആകാശത്ത് ജ്വലിക്കുന്നു.

ਧਰਤੀ ਦੂਖ ਸਹੈ ਸੋਖੈ ਅਗਨਿ ਭਖੈ ॥

dharatee dookh sahai sokhai agan bhakhai |

ഭൂമി വേദനയാൽ പൊറുതിമുട്ടി, ഉണങ്ങി, തീയിൽ വറുത്തിരിക്കുന്നു.

ਅਗਨਿ ਰਸੁ ਸੋਖੈ ਮਰੀਐ ਧੋਖੈ ਭੀ ਸੋ ਕਿਰਤੁ ਨ ਹਾਰੇ ॥

agan ras sokhai mareeai dhokhai bhee so kirat na haare |

തീ ഈർപ്പം വറ്റിച്ചു, അവൾ വേദനയോടെ മരിക്കുന്നു. പക്ഷേ അപ്പോഴും സൂര്യൻ തളർന്നില്ല.

ਰਥੁ ਫਿਰੈ ਛਾਇਆ ਧਨ ਤਾਕੈ ਟੀਡੁ ਲਵੈ ਮੰਝਿ ਬਾਰੇ ॥

rath firai chhaaeaa dhan taakai tteedd lavai manjh baare |

അവൻ്റെ രഥം നീങ്ങുന്നു, ആത്മ വധു തണൽ തേടുന്നു; കാട്ടിൽ ചീവീടുകൾ മുഴങ്ങുന്നു.

ਅਵਗਣ ਬਾਧਿ ਚਲੀ ਦੁਖੁ ਆਗੈ ਸੁਖੁ ਤਿਸੁ ਸਾਚੁ ਸਮਾਲੇ ॥

avagan baadh chalee dukh aagai sukh tis saach samaale |

അവൾ അവളുടെ തെറ്റുകളുടെയും കുറവുകളുടെയും കെട്ടഴിച്ച്, പരലോകത്ത് കഷ്ടപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൽ വസിക്കുന്ന അവൾ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.

ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਇਹੁ ਮਨੁ ਦੀਆ ਮਰਣੁ ਜੀਵਣੁ ਪ੍ਰਭ ਨਾਲੇ ॥੮॥

naanak jis no ihu man deea maran jeevan prabh naale |8|

ഓ നാനാക്ക്, ഞാൻ ഈ മനസ്സ് അവനു നൽകി; മരണവും ജീവിതവും ദൈവത്തോടൊപ്പമാണ്. ||8||

ਸਾਵਣਿ ਸਰਸ ਮਨਾ ਘਣ ਵਰਸਹਿ ਰੁਤਿ ਆਏ ॥

saavan saras manaa ghan varaseh rut aae |

സാവനിൽ, എൻ്റെ മനസ്സേ, സന്തോഷിക്കൂ. മഴക്കാലം വന്നിരിക്കുന്നു, മേഘങ്ങൾ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.

ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸਹੁ ਭਾਵੈ ਪਿਰ ਪਰਦੇਸਿ ਸਿਧਾਏ ॥

mai man tan sahu bhaavai pir parades sidhaae |

എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും എൻ്റെ കർത്താവിനാൽ പ്രസാദിച്ചിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ പോയി.

ਪਿਰੁ ਘਰਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ਮਰੀਐ ਹਾਵੈ ਦਾਮਨਿ ਚਮਕਿ ਡਰਾਏ ॥

pir ghar nahee aavai mareeai haavai daaman chamak ddaraae |

എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ വീട്ടിൽ വന്നിട്ടില്ല, വേർപാടിൻ്റെ ദുഃഖത്താൽ ഞാൻ മരിക്കുകയാണ്. മിന്നൽ മിന്നുന്നു, ഞാൻ ഭയപ്പെടുന്നു.

ਸੇਜ ਇਕੇਲੀ ਖਰੀ ਦੁਹੇਲੀ ਮਰਣੁ ਭਇਆ ਦੁਖੁ ਮਾਏ ॥

sej ikelee kharee duhelee maran bheaa dukh maae |

എൻ്റെ കിടക്ക ഏകാന്തമാണ്, ഞാൻ വേദനയിൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഞാൻ വേദനയോടെ മരിക്കുന്നു, എൻ്റെ അമ്മേ!

ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਨੀਦ ਭੂਖ ਕਹੁ ਕੈਸੀ ਕਾਪੜੁ ਤਨਿ ਨ ਸੁਖਾਵਏ ॥

har bin need bhookh kahu kaisee kaaparr tan na sukhaave |

എന്നോട് പറയൂ - കർത്താവില്ലാതെ, എനിക്ക് എങ്ങനെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയും, അല്ലെങ്കിൽ വിശപ്പ് അനുഭവപ്പെടും? എൻ്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ എൻ്റെ ശരീരത്തിന് ഒരു സുഖവും നൽകുന്നില്ല.