ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1054

ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥

poorai satigur sojhee paaee |

തികഞ്ഞ സത്യഗുരു ഈ ധാരണ നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥

eko naam man vasaaee |

നാമം, ഏകനാമം, എൻ്റെ മനസ്സിൽ ഞാൻ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਨਾਮੁ ਜਪੀ ਤੈ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਮਹਲੁ ਪਾਇ ਗੁਣ ਗਾਹਾ ਹੇ ॥੧੧॥

naam japee tai naam dhiaaee mahal paae gun gaahaa he |11|

ഞാൻ നാമം ജപിക്കുന്നു, നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു. അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ കർത്താവിൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൻ്റെ മാളികയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു. ||11||

ਸੇਵਕ ਸੇਵਹਿ ਮੰਨਿ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥

sevak seveh man hukam apaaraa |

ദാസൻ സേവിക്കുന്നു, അനന്തമായ ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പന അനുസരിക്കുന്നു.

ਮਨਮੁਖ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਸਾਰਾ ॥

manamukh hukam na jaaneh saaraa |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന്മാർക്ക് ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ വില അറിയില്ല.

ਹੁਕਮੇ ਮੰਨੇ ਹੁਕਮੇ ਵਡਿਆਈ ਹੁਕਮੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ਹੇ ॥੧੨॥

hukame mane hukame vaddiaaee hukame veparavaahaa he |12|

കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാമത്താൽ, ഒരുവൻ ഉന്നതനാകുന്നു; അവൻ്റെ ഹുകാം മുഖേന ഒരുവൻ മഹത്വപ്പെടുന്നു; അവൻ്റെ ഹുകാം മുഖേന ഒരാൾ അശ്രദ്ധനാകുന്നു. ||12||

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥

guraparasaadee hukam pachhaanai |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ ഒരാൾ ഭഗവാൻ്റെ ഹൂകം തിരിച്ചറിയുന്നു.

ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਣੈ ॥

dhaavat raakhai ikat ghar aanai |

അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന മനസ്സ് നിയന്ത്രിച്ച് ഏകനായ ഭഗവാൻ്റെ ഭവനത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരുന്നു.

ਨਾਮੇ ਰਾਤਾ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੩॥

naame raataa sadaa bairaagee naam ratan man taahaa he |13|

നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ഒരാൾ എന്നെന്നേക്കുമായി വേർപിരിയുന്നു; നാമത്തിൻ്റെ ആഭരണം മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു. ||13||

ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥

sabh jag meh varatai eko soee |

ഏകനായ ഭഗവാൻ ലോകമെമ്പാടും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥

guraparasaadee paragatt hoee |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവൻ വെളിപ്പെട്ടു.

ਸਬਦੁ ਸਲਾਹਹਿ ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੪॥

sabad salaaheh se jan niramal nij ghar vaasaa taahaa he |14|

ശബ്ദത്തെ പുകഴ്ത്തുന്ന ആ വിനീതർ കളങ്കമില്ലാത്തവരാണ്; അവർ സ്വന്തം ഉള്ളിൻ്റെ ഉള്ളിൽ വസിക്കുന്നു. ||14||

ਸਦਾ ਭਗਤ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ॥

sadaa bhagat teree saranaaee |

കർത്താവേ, ഭക്തർ അങ്ങയുടെ സങ്കേതത്തിൽ എന്നേക്കും വസിക്കുന്നു.

ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥

agam agochar keemat nahee paaee |

നിങ്ങൾ അപ്രാപ്യവും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതുമാണ്; നിങ്ങളുടെ മൂല്യം കണക്കാക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਜਿਉ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਤਿਉ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਹਾ ਹੇ ॥੧੫॥

jiau tudh bhaaveh tiau too raakheh guramukh naam dhiaahaa he |15|

അങ്ങയുടെ ഇഷ്ടം പോലെ, അങ്ങ് ഞങ്ങളെ സൂക്ഷിക്കുന്നു; ഗുരുമുഖൻ നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു. ||15||

ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥

sadaa sadaa tere gun gaavaa |

എന്നേക്കും, ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു.

ਸਚੇ ਸਾਹਿਬ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਵਾ ॥

sache saahib terai man bhaavaa |

എൻ്റെ യഥാർത്ഥ നാഥനും ഗുരുവുമായവനേ, ഞാൻ അങ്ങയുടെ മനസ്സിന് പ്രസാദകരമാകട്ടെ.

ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਸਚੁ ਦੇਵਹੁ ਸਚਿ ਸਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥੧੦॥

naanak saach kahai benantee sach devahu sach samaahaa he |16|1|10|

നാനാക്ക് ഈ യഥാർത്ഥ പ്രാർത്ഥന അർപ്പിക്കുന്നു: ഓ കർത്താവേ, ഞാൻ സത്യത്തിൽ ലയിക്കുന്നതിന് എന്നെ സത്യം കൊണ്ട് അനുഗ്രഹിക്കണമേ. ||16||1||10||

ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maaroo mahalaa 3 |

മാരൂ, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥

satigur sevan se vaddabhaagee |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവർ മഹാഭാഗ്യവാന്മാരാണ്.

ਅਨਦਿਨੁ ਸਾਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥

anadin saach naam liv laagee |

രാവും പകലും അവർ യഥാർത്ഥ നാമത്തോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങിനിൽക്കുന്നു.

ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਰਵਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਓਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧॥

sadaa sukhadaataa raviaa ghatt antar sabad sachai omaahaa he |1|

സമാധാനദാതാവായ കർത്താവ് അവരുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ എന്നേക്കും വസിക്കുന്നു; ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൽ അവർ ആനന്ദിക്കുന്നു. ||1||

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਏ ॥

nadar kare taa guroo milaae |

ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപ നൽകുമ്പോൾ ഒരാൾ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

har kaa naam man vasaae |

മനസ്സിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമം പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਬਦੇ ਮਨਿ ਓਮਾਹਾ ਹੇ ॥੨॥

har man vasiaa sadaa sukhadaataa sabade man omaahaa he |2|

സമാധാനദാതാവായ ഭഗവാൻ മനസ്സിൽ എന്നേക്കും വസിക്കുന്നു; ശബാദിൻ്റെ വചനത്താൽ മനസ്സ് സന്തോഷിക്കുന്നു. ||2||

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

kripaa kare taa mel milaae |

കർത്താവ് തൻ്റെ കരുണ നൽകുമ്പോൾ, അവൻ അവൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിക്കുന്നു.

ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

haumai mamataa sabad jalaae |

അഹങ്കാരവും ആസക്തിയും ശബ്ദത്താൽ കത്തിച്ചുകളയുന്നു.

ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਰਹੈ ਇਕ ਰੰਗੀ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਨਾਲਿ ਕਾਹਾ ਹੇ ॥੩॥

sadaa mukat rahai ik rangee naahee kisai naal kaahaa he |3|

ഏക കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ, ഒരുവൻ എന്നേക്കും വിമോചിതനായി നിലകൊള്ളുന്നു; അവൻ ആരോടും കലഹിക്കുന്നില്ല. ||3||

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰਾ ॥

bin satigur seve ghor andhaaraa |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ ഇരുട്ട് മാത്രം.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕੋਇ ਨ ਪਾਵੈ ਪਾਰਾ ॥

bin sabadai koe na paavai paaraa |

ശബ്ദമില്ലാതെ ആരും മറുവശത്തേക്ക് കടക്കില്ല.

ਜੋ ਸਬਦਿ ਰਾਤੇ ਮਹਾ ਬੈਰਾਗੀ ਸੋ ਸਚੁ ਸਬਦੇ ਲਾਹਾ ਹੇ ॥੪॥

jo sabad raate mahaa bairaagee so sach sabade laahaa he |4|

ശബ്ദത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നവർ വളരെ അകന്നവരാണ്. ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൻ്റെ ലാഭം അവർ നേടുന്നു. ||4||

ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਕਰਤੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥

dukh sukh karatai dhur likh paaeaa |

വേദനയും ആനന്ദവും സ്രഷ്ടാവ് മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചതാണ്.

ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਆਪਿ ਵਰਤਾਇਆ ॥

doojaa bhaau aap varataaeaa |

ദ്വന്ദ്വസ്നേഹം വ്യാപകമാകാൻ അവൻ തന്നെ കാരണമായി.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਮਨਮੁਖ ਕਾ ਕਿਆ ਵੇਸਾਹਾ ਹੇ ॥੫॥

guramukh hovai su alipato varatai manamukh kaa kiaa vesaahaa he |5|

ഗുരുമുഖനായി മാറുന്ന ഒരാൾ വേർപിരിഞ്ഞ് തുടരുന്നു; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖനെ എങ്ങനെ വിശ്വസിക്കും? ||5||

ਸੇ ਮਨਮੁਖ ਜੋ ਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ॥

se manamukh jo sabad na pachhaaneh |

ശബ്ദത്തെ തിരിച്ചറിയാത്തവർ മന്മുഖരാണ്.

ਗੁਰ ਕੇ ਭੈ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਹਿ ॥

gur ke bhai kee saar na jaaneh |

ഗുരുഭയത്തിൻ്റെ അന്തസത്ത അവർക്കറിയില്ല.

ਭੈ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਨਿਰਭਉ ਸਚੁ ਪਾਈਐ ਜਮੁ ਕਾਢਿ ਲਏਗਾ ਸਾਹਾ ਹੇ ॥੬॥

bhai bin kiau nirbhau sach paaeeai jam kaadt legaa saahaa he |6|

ഈ ഭയമില്ലാതെ, നിർഭയനായ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ ആർക്കെങ്കിലും എങ്ങനെ കണ്ടെത്താനാകും? മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ ശ്വാസം പുറത്തെടുക്കും. ||6||

ਅਫਰਿਓ ਜਮੁ ਮਾਰਿਆ ਨ ਜਾਈ ॥

afario jam maariaa na jaaee |

മരണത്തിൻ്റെ അഭേദ്യമായ സന്ദേശവാഹകനെ കൊല്ലാൻ കഴിയില്ല.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਨੇੜਿ ਨ ਆਈ ॥

gur kai sabade nerr na aaee |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം അവനെ സമീപിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് തടയുന്നു.

ਸਬਦੁ ਸੁਣੇ ਤਾ ਦੂਰਹੁ ਭਾਗੈ ਮਤੁ ਮਾਰੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ਹੇ ॥੭॥

sabad sune taa doorahu bhaagai mat maare har jeeo veparavaahaa he |7|

ശബാദിൻ്റെ വചനം കേൾക്കുമ്പോൾ അവൻ ദൂരേക്ക് ഓടിപ്പോകുന്നു. സ്വയം പര്യാപ്തനായ പ്രിയ ഭഗവാൻ തന്നെ കൊല്ലുമെന്ന് അവൻ ഭയപ്പെടുന്നു. ||7||

ਹਰਿ ਜੀਉ ਕੀ ਹੈ ਸਭ ਸਿਰਕਾਰਾ ॥

har jeeo kee hai sabh sirakaaraa |

പ്രിയ ഭഗവാൻ എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി ഭരണാധികാരിയാണ്.

ਏਹੁ ਜਮੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵਿਚਾਰਾ ॥

ehu jam kiaa kare vichaaraa |

ഈ നികൃഷ്ടനായ മരണദൂതന് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും?

ਹੁਕਮੀ ਬੰਦਾ ਹੁਕਮੁ ਕਮਾਵੈ ਹੁਕਮੇ ਕਢਦਾ ਸਾਹਾ ਹੇ ॥੮॥

hukamee bandaa hukam kamaavai hukame kadtadaa saahaa he |8|

കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാമിൻ്റെ അടിമയെന്ന നിലയിൽ, മർത്യൻ അവൻ്റെ ഹുകമനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. അവൻ്റെ ഹുകം അനുസരിച്ച്, അവൻ്റെ ശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||8||