ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1054
ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥
poorai satigur sojhee paaee |સંપૂર્ણ સાચા ગુરુએ આ સમજણ આપી છે.
ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥
eko naam man vasaaee |મેં નામ, એક નામ, મારા મનમાં સ્થાયી કર્યું છે.
ਨਾਮੁ ਜਪੀ ਤੈ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਮਹਲੁ ਪਾਇ ਗੁਣ ਗਾਹਾ ਹੇ ॥੧੧॥
naam japee tai naam dhiaaee mahal paae gun gaahaa he |11|હું નામનો જપ કરું છું, અને નામનું ધ્યાન કરું છું. તેમના ભવ્ય ગુણગાન ગાતા, હું ભગવાનની હાજરીની હવેલીમાં પ્રવેશ કરું છું. ||11||
ਸੇਵਕ ਸੇਵਹਿ ਮੰਨਿ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥
sevak seveh man hukam apaaraa |સેવક સેવા કરે છે, અને અનંત ભગવાનની આજ્ઞાનું પાલન કરે છે.
ਮਨਮੁਖ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਸਾਰਾ ॥
manamukh hukam na jaaneh saaraa |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો પ્રભુની આજ્ઞાની કિંમત જાણતા નથી.
ਹੁਕਮੇ ਮੰਨੇ ਹੁਕਮੇ ਵਡਿਆਈ ਹੁਕਮੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ਹੇ ॥੧੨॥
hukame mane hukame vaddiaaee hukame veparavaahaa he |12|પ્રભુની આજ્ઞાથી, વ્યક્તિ ઉન્નત થાય છે; તેમના હુકમ દ્વારા, એક મહિમાવાન છે; તેમના હુકમથી વ્યક્તિ બેફિકર બની જાય છે. ||12||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥
guraparasaadee hukam pachhaanai |ગુરુની કૃપાથી, વ્યક્તિ ભગવાનના આદેશને ઓળખે છે.
ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਣੈ ॥
dhaavat raakhai ikat ghar aanai |ભટકતા મનને સંયમિત કરવામાં આવે છે, અને એક ભગવાનના ઘરે પાછા લાવવામાં આવે છે.
ਨਾਮੇ ਰਾਤਾ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੩॥
naame raataa sadaa bairaagee naam ratan man taahaa he |13|નામથી રંગાયેલ, વ્યક્તિ કાયમ માટે અલિપ્ત રહે છે; નામનું રત્ન મનમાં રહે છે. ||13||
ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
sabh jag meh varatai eko soee |એક ભગવાન સમગ્ર વિશ્વમાં વ્યાપેલા છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ॥
guraparasaadee paragatt hoee |ગુરુની કૃપાથી તે પ્રગટ થાય છે.
ਸਬਦੁ ਸਲਾਹਹਿ ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੪॥
sabad salaaheh se jan niramal nij ghar vaasaa taahaa he |14|જે નમ્ર માણસો શબ્દની સ્તુતિ કરે છે તેઓ નિષ્કલંક છે; તેઓ તેમના પોતાના આંતરિક સ્વના ઘરમાં રહે છે. ||14||
ਸਦਾ ਭਗਤ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ॥
sadaa bhagat teree saranaaee |ભક્તો તમારા ધામમાં કાયમ રહે છે, પ્રભુ.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
agam agochar keemat nahee paaee |તમે દુર્ગમ અને અગમ્ય છો; તમારી કિંમતનો અંદાજ લગાવી શકાતો નથી.
ਜਿਉ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਤਿਉ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਹਾ ਹੇ ॥੧੫॥
jiau tudh bhaaveh tiau too raakheh guramukh naam dhiaahaa he |15|જેમ તે તમારી ઇચ્છાને ખુશ કરે છે, તમે અમને રાખો છો; ગુરુમુખ નામનું ધ્યાન કરે છે. ||15||
ਸਦਾ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
sadaa sadaa tere gun gaavaa |હંમેશ અને હંમેશ માટે, હું તમારા ભવ્ય ગુણગાન ગાઉં છું.
ਸਚੇ ਸਾਹਿਬ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਵਾ ॥
sache saahib terai man bhaavaa |હે મારા સાચા પ્રભુ અને ગુરુ, હું તમારા મનને પ્રસન્ન કરી શકું.
ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਸਚੁ ਦੇਵਹੁ ਸਚਿ ਸਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥੧੦॥
naanak saach kahai benantee sach devahu sach samaahaa he |16|1|10|નાનક આ સાચી પ્રાર્થના કરે છે: હે ભગવાન, કૃપા કરીને મને સત્ય સાથે આશીર્વાદ આપો, જેથી હું સત્યમાં ભળી શકું. ||16||1||10||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |મારૂ, ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥
satigur sevan se vaddabhaagee |જેઓ સાચા ગુરુની સેવા કરે છે તે ખૂબ ભાગ્યશાળી હોય છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਸਾਚਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥
anadin saach naam liv laagee |રાત-દિવસ તેઓ પ્રેમપૂર્વક સાચા નામ સાથે જોડાયેલા રહે છે.
ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਰਵਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਓਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧॥
sadaa sukhadaataa raviaa ghatt antar sabad sachai omaahaa he |1|ભગવાન, શાંતિ આપનાર, તેઓના હૃદયમાં કાયમ રહે છે; તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દમાં આનંદ કરે છે. ||1||
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਏ ॥
nadar kare taa guroo milaae |જ્યારે ભગવાન તેમની કૃપા આપે છે, ત્યારે વ્યક્તિ ગુરુ સાથે મળે છે.
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
har kaa naam man vasaae |ભગવાનનું નામ મનમાં વસે છે.
ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਬਦੇ ਮਨਿ ਓਮਾਹਾ ਹੇ ॥੨॥
har man vasiaa sadaa sukhadaataa sabade man omaahaa he |2|શાંતિ આપનાર પ્રભુ, મનમાં કાયમ રહે છે; મન શબ્દના શબ્દથી પ્રસન્ન થાય છે. ||2||
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
kripaa kare taa mel milaae |જ્યારે ભગવાન તેમની દયા આપે છે, ત્યારે તે તેમના સંઘમાં જોડાય છે.
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
haumai mamataa sabad jalaae |અહંકાર અને આસક્તિ શબ્દ દ્વારા બળી જાય છે.
ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਰਹੈ ਇਕ ਰੰਗੀ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਨਾਲਿ ਕਾਹਾ ਹੇ ॥੩॥
sadaa mukat rahai ik rangee naahee kisai naal kaahaa he |3|એક પ્રભુના પ્રેમમાં, વ્યક્તિ કાયમ માટે મુક્ત રહે છે; તે કોઈની સાથે સંઘર્ષમાં નથી. ||3||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਘੋਰ ਅੰਧਾਰਾ ॥
bin satigur seve ghor andhaaraa |સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના, માત્ર ઘોર કાળો અંધકાર છે.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕੋਇ ਨ ਪਾਵੈ ਪਾਰਾ ॥
bin sabadai koe na paavai paaraa |શબદ વિના, કોઈ બીજી બાજુ ઓળંગી શકતું નથી.
ਜੋ ਸਬਦਿ ਰਾਤੇ ਮਹਾ ਬੈਰਾਗੀ ਸੋ ਸਚੁ ਸਬਦੇ ਲਾਹਾ ਹੇ ॥੪॥
jo sabad raate mahaa bairaagee so sach sabade laahaa he |4|જેઓ શબ્દથી રંગાયેલા છે, તેઓ ખૂબ જ અળગા છે. તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દનો નફો કમાય છે. ||4||
ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਕਰਤੈ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
dukh sukh karatai dhur likh paaeaa |દુઃખ અને આનંદ સર્જક દ્વારા પૂર્વનિર્ધારિત છે.
ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਆਪਿ ਵਰਤਾਇਆ ॥
doojaa bhaau aap varataaeaa |તેણે પોતે જ દ્વૈતનો પ્રેમ વ્યાપી ગયો છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਮਨਮੁਖ ਕਾ ਕਿਆ ਵੇਸਾਹਾ ਹੇ ॥੫॥
guramukh hovai su alipato varatai manamukh kaa kiaa vesaahaa he |5|જે ગુરુમુખ બને છે તે અલિપ્ત રહે છે; સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ પર કોઈ કેવી રીતે વિશ્વાસ કરી શકે? ||5||
ਸੇ ਮਨਮੁਖ ਜੋ ਸਬਦੁ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ॥
se manamukh jo sabad na pachhaaneh |જેઓ શબ્દને ઓળખતા નથી તે મનમુખ છે.
ਗੁਰ ਕੇ ਭੈ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਹਿ ॥
gur ke bhai kee saar na jaaneh |તેઓ ગુરુના ભયનો સાર જાણતા નથી.
ਭੈ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਨਿਰਭਉ ਸਚੁ ਪਾਈਐ ਜਮੁ ਕਾਢਿ ਲਏਗਾ ਸਾਹਾ ਹੇ ॥੬॥
bhai bin kiau nirbhau sach paaeeai jam kaadt legaa saahaa he |6|આ ભય વિના, કોઈ નિર્ભય સાચા ભગવાનને કેવી રીતે શોધી શકે? મૃત્યુનો દૂત શ્વાસ બહાર ખેંચી લેશે. ||6||
ਅਫਰਿਓ ਜਮੁ ਮਾਰਿਆ ਨ ਜਾਈ ॥
afario jam maariaa na jaaee |મૃત્યુના અભેદ્ય દૂતને મારી શકાતો નથી.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਨੇੜਿ ਨ ਆਈ ॥
gur kai sabade nerr na aaee |ગુરુના શબ્દનો શબ્દ તેને નજીક આવતા અટકાવે છે.
ਸਬਦੁ ਸੁਣੇ ਤਾ ਦੂਰਹੁ ਭਾਗੈ ਮਤੁ ਮਾਰੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ਹੇ ॥੭॥
sabad sune taa doorahu bhaagai mat maare har jeeo veparavaahaa he |7|જ્યારે તે શબ્દનો શબ્દ સાંભળે છે, ત્યારે તે દૂર ભાગી જાય છે. તેને ડર છે કે આત્મનિર્ભર પ્રિય ભગવાન તેને મારી નાખશે. ||7||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕੀ ਹੈ ਸਭ ਸਿਰਕਾਰਾ ॥
har jeeo kee hai sabh sirakaaraa |પ્રિય ભગવાન બધા ઉપર શાસક છે.
ਏਹੁ ਜਮੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵਿਚਾਰਾ ॥
ehu jam kiaa kare vichaaraa |મૃત્યુનો આ દુ: ખી મેસેન્જર શું કરી શકે?
ਹੁਕਮੀ ਬੰਦਾ ਹੁਕਮੁ ਕਮਾਵੈ ਹੁਕਮੇ ਕਢਦਾ ਸਾਹਾ ਹੇ ॥੮॥
hukamee bandaa hukam kamaavai hukame kadtadaa saahaa he |8|ભગવાનની આજ્ઞાના ગુલામ તરીકે, નશ્વર તેમના આદેશ અનુસાર કાર્ય કરે છે. તેમના હુકમ પ્રમાણે તેઓ તેમના શ્વાસથી વંચિત છે. ||8||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੈ ਕੀਆ ਅਕਾਰਾ ॥
guramukh saachai keea akaaraa |ગુરુમુખ સમજે છે કે સાચા પ્રભુએ સૃષ્ટિ બનાવી છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਸਰਿਆ ਸਭੁ ਪਾਸਾਰਾ ॥
guramukh pasariaa sabh paasaaraa |ગુરુમુખ જાણે છે કે પ્રભુએ સમગ્ર વિસ્તારનો વિસ્તાર કર્યો છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਸਚੁ ਬੂਝੈ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਸੁਖੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੯॥
guramukh hovai so sach boojhai sabad sachai sukh taahaa he |9|જે ગુરુમુખ બને છે તે સાચા પ્રભુને સમજે છે. શબ્દના સાચા શબ્દ દ્વારા, તેને શાંતિ મળે છે. ||9||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਕਰਮਿ ਬਿਧਾਤਾ ॥
guramukh jaataa karam bidhaataa |ગુરુમુખ જાણે છે કે ભગવાન કર્મના આર્કિટેક્ટ છે.