ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 596
ਬੰਨੁ ਬਦੀਆ ਕਰਿ ਧਾਵਣੀ ਤਾ ਕੋ ਆਖੈ ਧੰਨੁ ॥
ban badeea kar dhaavanee taa ko aakhai dhan |તમારા કામને પાપથી સંયમ થવા દો; ત્યારે જ લોકો તમને ધન્ય કહેશે.
ਨਾਨਕ ਵੇਖੈ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਚੜੈ ਚਵਗਣ ਵੰਨੁ ॥੪॥੨॥
naanak vekhai nadar kar charrai chavagan van |4|2|ઓ નાનક, ભગવાન તમારી ઉપર તેમની કૃપાની નજરથી જોશે, અને તમને ચાર ગણા સન્માનથી આશીર્વાદ મળશે. ||4||2||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੧ ਚਉਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 1 chautuke |સોરતહ, પ્રથમ મહેલ, ચૌ-થુકાયઃ
ਮਾਇ ਬਾਪ ਕੋ ਬੇਟਾ ਨੀਕਾ ਸਸੁਰੈ ਚਤੁਰੁ ਜਵਾਈ ॥
maae baap ko bettaa neekaa sasurai chatur javaaee |પુત્ર તેની માતા અને પિતાને પ્રિય છે; તે તેના સસરાના જ્ઞાની જમાઈ છે.
ਬਾਲ ਕੰਨਿਆ ਕੌ ਬਾਪੁ ਪਿਆਰਾ ਭਾਈ ਕੌ ਅਤਿ ਭਾਈ ॥
baal kaniaa kau baap piaaraa bhaaee kau at bhaaee |પિતા તેના પુત્ર અને પુત્રી માટે પ્રિય છે, અને ભાઈ તેના ભાઈ માટે ખૂબ જ પ્રિય છે.
ਹੁਕਮੁ ਭਇਆ ਬਾਹਰੁ ਘਰੁ ਛੋਡਿਆ ਖਿਨ ਮਹਿ ਭਈ ਪਰਾਈ ॥
hukam bheaa baahar ghar chhoddiaa khin meh bhee paraaee |ભગવાનની આજ્ઞાથી, તે પોતાનું ઘર છોડીને બહાર જાય છે, અને ક્ષણમાં, બધું તેના માટે પરાયું બની જાય છે.
ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਨ ਮਨਮੁਖਿ ਤਿਤੁ ਤਨਿ ਧੂੜਿ ਧੁਮਾਈ ॥੧॥
naam daan isanaan na manamukh tith tan dhoorr dhumaaee |1|સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ પ્રભુનું નામ સ્મરણ કરતો નથી, દાન-પુણ્ય કરતો નથી અને પોતાની ચેતનાને શુદ્ધ કરતો નથી; તેનું શરીર ધૂળમાં ભળી જાય છે. ||1||
ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ॥
man maaniaa naam sakhaaee |નામના દિલાસોથી મનને આરામ મળે છે.
ਪਾਇ ਪਰਉ ਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਿਨਿ ਸਾਚੀ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
paae prau gur kai balihaarai jin saachee boojh bujhaaee | rahaau |હું ગુરુના ચરણોમાં પડું છું - હું તેમના માટે બલિદાન છું; તેણે મને સાચી સમજણ આપી છે. ||થોભો||
ਜਗ ਸਿਉ ਝੂਠ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਜਨ ਸਿਉ ਵਾਦੁ ਰਚਾਈ ॥
jag siau jhootth preet man bedhiaa jan siau vaad rachaaee |સંસારના ખોટા પ્રેમથી મન મુગ્ધ છે; તે ભગવાનના નમ્ર સેવક સાથે ઝઘડો કરે છે.
ਮਾਇਆ ਮਗਨੁ ਅਹਿਨਿਸਿ ਮਗੁ ਜੋਹੈ ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵੈ ਮਰੈ ਬਿਖੁ ਖਾਈ ॥
maaeaa magan ahinis mag johai naam na levai marai bikh khaaee |માયાથી મોહિત થઈને, રાત-દિવસ, તે માત્ર સંસાર માર્ગ જ જુએ છે; તે નામ જપતો નથી, અને ઝેર પીને મૃત્યુ પામે છે.
ਗੰਧਣ ਵੈਣਿ ਰਤਾ ਹਿਤਕਾਰੀ ਸਬਦੈ ਸੁਰਤਿ ਨ ਆਈ ॥
gandhan vain rataa hitakaaree sabadai surat na aaee |તે દ્વેષી વાતોથી તરબોળ અને મોહિત છે; શબ્દનો શબ્દ તેની ચેતનામાં આવતો નથી.
ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਬੇਧਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥੨॥
rang na raataa ras nahee bedhiaa manamukh pat gavaaee |2|તે ભગવાનના પ્રેમથી રંગાયેલો નથી, અને તે નામના સ્વાદથી પ્રભાવિત થતો નથી; સ્વ-ઇચ્છા ધરાવનાર મનમુખ તેનું સન્માન ગુમાવે છે. ||2||
ਸਾਧ ਸਭਾ ਮਹਿ ਸਹਜੁ ਨ ਚਾਖਿਆ ਜਿਹਬਾ ਰਸੁ ਨਹੀ ਰਾਈ ॥
saadh sabhaa meh sahaj na chaakhiaa jihabaa ras nahee raaee |તે પવિત્રના સંગમાં આકાશી શાંતિનો આનંદ માણતો નથી, અને તેની જીભ પર સહેજ પણ મીઠાશ નથી.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਧਨੁ ਅਪੁਨਾ ਕਰਿ ਜਾਨਿਆ ਦਰ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥
man tan dhan apunaa kar jaaniaa dar kee khabar na paaee |તે પોતાના મન, શરીર અને સંપત્તિને પોતાનું કહે છે; તેને ભગવાનના દરબારની કોઈ જાણકારી નથી.
ਅਖੀ ਮੀਟਿ ਚਲਿਆ ਅੰਧਿਆਰਾ ਘਰੁ ਦਰੁ ਦਿਸੈ ਨ ਭਾਈ ॥
akhee meett chaliaa andhiaaraa ghar dar disai na bhaaee |તેની આંખો બંધ કરીને, તે અંધકારમાં ચાલે છે; તે પોતાના અસ્તિત્વનું ઘર જોઈ શકતો નથી, હે ભાગ્યના ભાઈઓ.
ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵੈ ਅਪੁਨਾ ਕੀਆ ਕਮਾਈ ॥੩॥
jam dar baadhaa tthaur na paavai apunaa keea kamaaee |3|મૃત્યુના દ્વારે બંધાયેલ, તેને આરામની કોઈ જગ્યા મળતી નથી; તે પોતાના કાર્યોનું ફળ મેળવે છે. ||3||
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਅਖੀ ਵੇਖਾ ਕਹਣਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥
nadar kare taa akhee vekhaa kahanaa kathan na jaaee |જ્યારે ભગવાન તેમની કૃપાની નજર નાખે છે, ત્યારે હું તેને મારી પોતાની આંખોથી જોઉં છું; તે અવર્ણનીય છે, અને તેનું વર્ણન કરી શકાતું નથી.
ਕੰਨੀ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਈ ॥
kanee sun sun sabad salaahee amrit ridai vasaaee |મારા કાન વડે, હું નિરંતર શબદનો શબ્દ સાંભળું છું, અને હું તેની સ્તુતિ કરું છું; તેમનું અમૃત નામ મારા હૃદયમાં વસે છે.
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਪੂਰਨ ਜੋਤਿ ਸਮਾਈ ॥
nirbhau nirankaar niravair pooran jot samaaee |તે નિર્ભય, નિરાકાર અને સંપૂર્ણપણે વેર વગરનો છે; હું તેમના સંપૂર્ણ પ્રકાશમાં સમાઈ ગયો છું.
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਵਿਣੁ ਭਰਮੁ ਨ ਭਾਗੈ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੪॥੩॥
naanak gur vin bharam na bhaagai sach naam vaddiaaee |4|3|હે નાનક, ગુરુ વિના સંશય દૂર થતો નથી; સાચા નામ દ્વારા, ભવ્ય મહાનતા પ્રાપ્ત થાય છે. ||4||3||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ਦੁਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 1 dutuke |સોરત, પ્રથમ મહેલ, ધો-થુકાય:
ਪੁੜੁ ਧਰਤੀ ਪੁੜੁ ਪਾਣੀ ਆਸਣੁ ਚਾਰਿ ਕੁੰਟ ਚਉਬਾਰਾ ॥
purr dharatee purr paanee aasan chaar kuntt chaubaaraa |જમીનના ક્ષેત્રમાં અને પાણીના ક્ષેત્રમાં, તમારું આસન એ ચારે દિશાઓનું ખંડ છે.
ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਏਕਾ ਮੁਖਿ ਤੇਰੈ ਟਕਸਾਲਾ ॥੧॥
sagal bhavan kee moorat ekaa mukh terai ttakasaalaa |1|સમગ્ર બ્રહ્માંડનું એકમાત્ર અને એકમાત્ર સ્વરૂપ તમારું છે; તમારું મોં ફેશન માટે ટંકશાળ છે. ||1||
ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਤੇਰੇ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਾ ॥
mere saahibaa tere choj viddaanaa |હે પ્રભુ, તમારું નાટક બહુ અદ્ભુત છે!
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਭਰਿਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ਆਪੇ ਸਰਬ ਸਮਾਣਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
jal thal maheeal bharipur leenaa aape sarab samaanaa | rahaau |તમે જળ, ભૂમિ અને આકાશમાં વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છો; તમે પોતે જ બધામાં સમાયેલા છો. ||થોભો||
ਜਹ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਜੋਤਿ ਤੁਮਾਰੀ ਤੇਰਾ ਰੂਪੁ ਕਿਨੇਹਾ ॥
jah jah dekhaa tah jot tumaaree teraa roop kinehaa |હું જ્યાં જોઉં છું ત્યાં મને તમારો પ્રકાશ દેખાય છે, પણ તમારું સ્વરૂપ શું છે?
ਇਕਤੁ ਰੂਪਿ ਫਿਰਹਿ ਪਰਛੰਨਾ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਜੇਹਾ ॥੨॥
eikat roop fireh parachhanaa koe na kis hee jehaa |2|તમારું એક સ્વરૂપ છે, પણ તે અદ્રશ્ય છે; બીજા જેવું કોઈ નથી. ||2||
ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜ ਸੇਤਜ ਤੇਰੇ ਕੀਤੇ ਜੰਤਾ ॥
anddaj jeraj utabhuj setaj tere keete jantaa |ઈંડાથી જન્મેલા, ગર્ભથી જન્મેલા, ધરતીમાંથી જન્મેલા અને પરસેવાથી જન્મેલા જીવો બધાં તમારા દ્વારા જ ઉત્પન્ન થયાં છે.
ਏਕੁ ਪੁਰਬੁ ਮੈ ਤੇਰਾ ਦੇਖਿਆ ਤੂ ਸਭਨਾ ਮਾਹਿ ਰਵੰਤਾ ॥੩॥
ek purab mai teraa dekhiaa too sabhanaa maeh ravantaa |3|મેં તમારો એક મહિમા જોયો છે કે તમે સર્વમાં વ્યાપેલા અને વ્યાપ્ત છો. ||3||
ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਬਹੁਤੇ ਮੈ ਏਕੁ ਨ ਜਾਣਿਆ ਮੈ ਮੂਰਖ ਕਿਛੁ ਦੀਜੈ ॥
tere gun bahute mai ek na jaaniaa mai moorakh kichh deejai |તમારી કીર્તિઓ અસંખ્ય છે, અને હું તેમાંથી એકને પણ જાણતો નથી; હું એક મૂર્ખ છું - કૃપા કરીને, મને તેમાંથી થોડો આપો!
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕ ਸੁਣਿ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਡੁਬਦਾ ਪਥਰੁ ਲੀਜੈ ॥੪॥੪॥
pranavat naanak sun mere saahibaa ddubadaa pathar leejai |4|4|નાનક પ્રાર્થના કરે છે, સાંભળો, હે મારા ભગવાન માસ્ટર: હું પથ્થરની જેમ ડૂબી રહ્યો છું - કૃપા કરીને, મને બચાવો! ||4||4||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ॥
soratth mahalaa 1 |સોરતહ, પ્રથમ મહેલ:
ਹਉ ਪਾਪੀ ਪਤਿਤੁ ਪਰਮ ਪਾਖੰਡੀ ਤੂ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ॥
hau paapee patit param paakhanddee too niramal nirankaaree |હું એક દુષ્ટ પાપી અને મહાન દંભી છું; તમે નિષ્કલંક અને નિરાકાર ભગવાન છો.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਚਾਖਿ ਪਰਮ ਰਸਿ ਰਾਤੇ ਠਾਕੁਰ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥
amrit chaakh param ras raate tthaakur saran tumaaree |1|અમૃતનો સ્વાદ ચાખીને, હું પરમ આનંદથી રંગાયેલું છું; હે ભગવાન અને માસ્ટર, હું તમારું અભયારણ્ય શોધું છું. ||1||
ਕਰਤਾ ਤੂ ਮੈ ਮਾਣੁ ਨਿਮਾਣੇ ॥
karataa too mai maan nimaane |હે સર્જનહાર ભગવાન, તમે અપમાનિત લોકોનું સન્માન છો.
ਮਾਣੁ ਮਹਤੁ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
maan mahat naam dhan palai saachai sabad samaane | rahaau |મારા ખોળામાં નામની સંપત્તિનું માન અને કીર્તિ છે; હું શબ્દના સાચા શબ્દમાં ભળી જાઉં છું. ||થોભો||
ਤੂ ਪੂਰਾ ਹਮ ਊਰੇ ਹੋਛੇ ਤੂ ਗਉਰਾ ਹਮ ਹਉਰੇ ॥
too pooraa ham aoore hochhe too gauraa ham haure |તમે સંપૂર્ણ છો, જ્યારે હું નાલાયક અને અપૂર્ણ છું. તમે ગહન છો, જ્યારે હું તુચ્છ છું.