ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1051
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਾ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
guramukh saachaa sabad pachhaataa |ગુરુમુખ શબ્દના સાચા શબ્દને સમજે છે.
ਨਾ ਤਿਸੁ ਕੁਟੰਬੁ ਨਾ ਤਿਸੁ ਮਾਤਾ ॥
naa tis kuttanb naa tis maataa |તેની પાસે કોઈ કુટુંબ નથી, અને તેની કોઈ માતા નથી.
ਏਕੋ ਏਕੁ ਰਵਿਆ ਸਭ ਅੰਤਰਿ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਆਧਾਰੀ ਹੇ ॥੧੩॥
eko ek raviaa sabh antar sabhanaa jeea kaa aadhaaree he |13|એક અને એકમાત્ર ભગવાન સર્વના કેન્દ્રમાં વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે. તે સર્વ જીવોનો આધાર છે. ||13||
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
haumai meraa doojaa bhaaeaa |અહંકાર, માલિકીપણું અને દ્વૈતનો પ્રેમ
ਕਿਛੁ ਨ ਚਲੈ ਧੁਰਿ ਖਸਮਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
kichh na chalai dhur khasam likh paaeaa |આમાંથી કોઈ તમારી સાથે જશે નહીં; આ આપણા ભગવાન અને માસ્ટરની પૂર્વનિર્ધારિત ઇચ્છા છે.
ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਤੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਸਾਚੈ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੀ ਹੇ ॥੧੪॥
gur saache te saach kamaaveh saachai dookh nivaaree he |14|સાચા ગુરુ દ્વારા, સત્યનું આચરણ કરો, અને સાચા ભગવાન તમારા દુઃખ દૂર કરશે. ||14||
ਜਾ ਤੂ ਦੇਹਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
jaa too dehi sadaa sukh paae |જો તમે મને આશીર્વાદ આપો, તો મને કાયમી શાંતિ મળશે.
ਸਾਚੈ ਸਬਦੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਏ ॥
saachai sabade saach kamaae |શબ્દના સાચા શબ્દ દ્વારા, હું સત્ય જીવું છું.
ਅੰਦਰੁ ਸਾਚਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਾਚਾ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰੀ ਹੇ ॥੧੫॥
andar saachaa man tan saachaa bhagat bhare bhanddaaree he |15|સાચા ભગવાન મારી અંદર છે, અને મારું મન અને શરીર સાચા થઈ ગયા છે. હું ભક્તિમય ઉપાસનાના ભરપૂર ખજાનાથી ધન્ય છું. ||15||
ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਹੁਕਮਿ ਚਲਾਏ ॥
aape vekhai hukam chalaae |તે પોતે જુએ છે, અને પોતાનો આદેશ જારી કરે છે.
ਅਪਣਾ ਭਾਣਾ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
apanaa bhaanaa aap karaae |તે પોતે જ આપણને તેની ઇચ્છાનું પાલન કરવા પ્રેરણા આપે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਸਨਾ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰੀ ਹੇ ॥੧੬॥੭॥
naanak naam rate bairaagee man tan rasanaa naam savaaree he |16|7|હે નાનક, જેઓ નામમાં આસક્ત છે તેઓ જ અલિપ્ત છે; તેમના મન, શરીર અને જીભ નામથી શોભે છે. ||16||7||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |મારૂ, ત્રીજી મહેલ:
ਆਪੇ ਆਪੁ ਉਪਾਇ ਉਪੰਨਾ ॥
aape aap upaae upanaa |તેણે પોતે જ પોતાનું સર્જન કર્યું, અને અસ્તિત્વમાં આવ્યું.
ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਏਕੁ ਪਰਛੰਨਾ ॥
sabh meh varatai ek parachhanaa |એક પ્રભુ સર્વમાં વ્યાપ્ત છે, છુપાયેલ છે.
ਸਭਨਾ ਸਾਰ ਕਰੇ ਜਗਜੀਵਨੁ ਜਿਨਿ ਅਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ਹੇ ॥੧॥
sabhanaa saar kare jagajeevan jin apanaa aap pachhaataa he |1|જગતનો જીવ પ્રભુ સર્વની સંભાળ રાખે છે. જે પોતાની જાતને ઓળખે છે તે ભગવાનનો સાક્ષાત્કાર કરે છે. ||1||
ਜਿਨਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਉਪਾਏ ॥
jin brahamaa bisan mahes upaae |જેણે બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને શિવનું સર્જન કર્યું,
ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਆਪੇ ਲਾਏ ॥
sir sir dhandhai aape laae |દરેકને તેના કાર્યો સાથે જોડે છે.
ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਹੇ ॥੨॥
jis bhaavai tis aape mele jin guramukh eko jaataa he |2|તે પોતાનામાં ભળી જાય છે, જે તેની ઈચ્છાને પ્રસન્ન કરે છે. ગુરુમુખ એક પ્રભુને જાણે છે. ||2||
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਹੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥
aavaa gaun hai sansaaraa |વિશ્વ પુનર્જન્મમાં આવે છે અને જાય છે.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਹੁ ਚਿਤੈ ਬਿਕਾਰਾ ॥
maaeaa mohu bahu chitai bikaaraa |માયામાં આસક્ત થઈને તે તેના અનેક પાપો પર વાસ કરે છે.
ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦ ਹੀ ਜਿਨਿ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਪਛਾਤਾ ਹੇ ॥੩॥
thir saachaa saalaahee sad hee jin gur kaa sabad pachhaataa he |3|જે ગુરુના શબ્દની અનુભૂતિ કરે છે, તે શાશ્વત, અપરિવર્તનશીલ સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે. ||3||
ਇਕਿ ਮੂਲਿ ਲਗੇ ਓਨੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
eik mool lage onee sukh paaeaa |કેટલાક મૂળ સાથે જોડાયેલા છે - તેઓ શાંતિ મેળવે છે.
ਡਾਲੀ ਲਾਗੇ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
ddaalee laage tinee janam gavaaeaa |પરંતુ જેઓ શાખાઓ સાથે જોડાયેલા છે, તેઓ પોતાનું જીવન નકામી રીતે વેડફી નાખે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲ ਤਿਨ ਜਨ ਕਉ ਲਾਗੇ ਜੋ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਤਾ ਹੇ ॥੪॥
amrit fal tin jan kau laage jo boleh amrit baataa he |4|જે નમ્ર જીવો, જેઓ અમૃત ભગવાનના નામનો જપ કરે છે, તેઓ અમૃત ફળ આપે છે. ||4||
ਹਮ ਗੁਣ ਨਾਹੀ ਕਿਆ ਬੋਲਹ ਬੋਲ ॥
ham gun naahee kiaa bolah bol |મારામાં કોઈ ગુણ નથી; મારે કયા શબ્દો બોલવા જોઈએ?
ਤੂ ਸਭਨਾ ਦੇਖਹਿ ਤੋਲਹਿ ਤੋਲ ॥
too sabhanaa dekheh toleh tol |તમે બધું જુઓ છો, અને તમારા સ્કેલ પર તેનું વજન કરો છો.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖਹਿ ਰਹਣਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਹੇ ॥੫॥
jiau bhaavai tiau raakheh rahanaa guramukh eko jaataa he |5|તમારી ઇચ્છાથી, તમે મને બચાવો છો, અને તેથી હું રહીશ. ગુરુમુખ એક પ્રભુને જાણે છે. ||5||
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਸਚੀ ਕਾਰੈ ਲਾਏ ॥
jaa tudh bhaanaa taa sachee kaarai laae |તમારી ઇચ્છા અનુસાર, તમે મને મારા સાચા કાર્યો સાથે જોડો છો.
ਅਵਗਣ ਛੋਡਿ ਗੁਣ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥
avagan chhodd gun maeh samaae |અવગુણનો ત્યાગ કરીને, હું સદાચારમાં ડૂબેલો છું.
ਗੁਣ ਮਹਿ ਏਕੋ ਨਿਰਮਲੁ ਸਾਚਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ਹੇ ॥੬॥
gun meh eko niramal saachaa gur kai sabad pachhaataa he |6|એક નિષ્કલંક સાચા ભગવાન સદ્ગુણમાં રહે છે; ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તે સાક્ષાત્કાર થાય છે. ||6||
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
jah dekhaa tah eko soee |હું જ્યાં પણ જોઉં છું ત્યાં હું તેને જોઉં છું.
ਦੂਜੀ ਦੁਰਮਤਿ ਸਬਦੇ ਖੋਈ ॥
doojee duramat sabade khoee |શબ્દ દ્વારા દ્વૈત અને દુષ્ટ મનનો નાશ થાય છે.
ਏਕਸੁ ਮਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੁ ਸਮਾਣਾ ਅਪਣੈ ਰੰਗਿ ਸਦ ਰਾਤਾ ਹੇ ॥੭॥
ekas meh prabh ek samaanaa apanai rang sad raataa he |7|એક ભગવાન ભગવાન તેમની એકતામાં લીન છે. તે સદાને માટે પોતાના આનંદ સાથે જોડાયેલો છે. ||7||
ਕਾਇਆ ਕਮਲੁ ਹੈ ਕੁਮਲਾਣਾ ॥
kaaeaa kamal hai kumalaanaa |શરીર-કમળ સુકાઈ રહ્યું છે,
ਮਨਮੁਖੁ ਸਬਦੁ ਨ ਬੁਝੈ ਇਆਣਾ ॥
manamukh sabad na bujhai eaanaa |પરંતુ અજ્ઞાની, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ શબ્દને સમજતા નથી.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕਾਇਆ ਖੋਜੇ ਪਾਏ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਹੇ ॥੮॥
guraparasaadee kaaeaa khoje paae jagajeevan daataa he |8|ગુરુની કૃપાથી, તે તેના શરીરને શોધે છે, અને મહાન દાતા, વિશ્વના જીવનને શોધે છે. ||8||
ਕੋਟ ਗਹੀ ਕੇ ਪਾਪ ਨਿਵਾਰੇ ॥
kott gahee ke paap nivaare |ભગવાન શરીર-ગઢને મુક્ત કરે છે, જે પાપો દ્વારા કબજે કરવામાં આવ્યું હતું,
ਸਦਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਾਖੈ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
sadaa har jeeo raakhai ur dhaare |જ્યારે વ્યક્તિ પ્રિય ભગવાનને હંમેશ માટે હૃદયમાં સમાવી રાખે છે.
ਜੋ ਇਛੇ ਸੋਈ ਫਲੁ ਪਾਏ ਜਿਉ ਰੰਗੁ ਮਜੀਠੈ ਰਾਤਾ ਹੇ ॥੯॥
jo ichhe soee fal paae jiau rang majeetthai raataa he |9|તેની ઈચ્છાઓનું ફળ પ્રાપ્ત થાય છે અને તે પ્રભુના પ્રેમના કાયમી રંગમાં રંગાઈ જાય છે. ||9||
ਮਨਮੁਖੁ ਗਿਆਨੁ ਕਥੇ ਨ ਹੋਈ ॥
manamukh giaan kathe na hoee |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ આધ્યાત્મિક જ્ઞાનની વાત કરે છે, પણ સમજતો નથી.
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਠਉਰ ਨ ਕੋਈ ॥
fir fir aavai tthaur na koee |વારંવાર, તે સંસારમાં આવે છે, પરંતુ તેને આરામની જગ્યા મળતી નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਹੇ ॥੧੦॥
guramukh giaan sadaa saalaahe jug jug eko jaataa he |10|ગુરુમુખ આધ્યાત્મિક રીતે જ્ઞાની છે, અને ભગવાનની સદા સ્તુતિ કરે છે. દરેક યુગમાં, ગુરુમુખ એક ભગવાનને જાણે છે. ||10||
ਮਨਮੁਖੁ ਕਾਰ ਕਰੇ ਸਭਿ ਦੁਖ ਸਬਾਏ ॥
manamukh kaar kare sabh dukh sabaae |મનમુખ જે કર્મો કરે છે તે દુઃખ લાવે છે - દુઃખ સિવાય બીજું કંઈ નથી.
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਨਾਹੀ ਕਿਉ ਦਰਿ ਜਾਏ ॥
antar sabad naahee kiau dar jaae |શબ્દનો શબ્દ તેની અંદર નથી; તે ભગવાનના દરબારમાં કેવી રીતે જઈ શકે?
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਸਾਚਾ ਸਦ ਸੇਵੇ ਸੁਖਦਾਤਾ ਹੇ ॥੧੧॥
guramukh sabad vasai man saachaa sad seve sukhadaataa he |11|સાચો શબ્દ ગુરુમુખના મનમાં ઊંડે વાસ કરે છે; તે કાયમ માટે શાંતિ આપનારની સેવા કરે છે. ||11||