ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1050
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਏਕੋ ਹੈ ਜਾਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੩॥
guramukh giaan eko hai jaataa anadin naam raveejai he |13|ગુરુમુખ એક ભગવાનના આધ્યાત્મિક જ્ઞાનને જાણે છે. રાત-દિવસ, તે ભગવાનના નામનો જપ કરે છે. ||13||
ਬੇਦ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਬੂਝਹਿ ॥
bed parreh har naam na boojheh |તે વેદ વાંચી શકે છે, પરંતુ તેને ભગવાનના નામનો અહેસાસ થતો નથી.
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਲੂਝਹਿ ॥
maaeaa kaaran parr parr loojheh |માયા ખાતર, તે વાંચે છે અને પાઠ કરે છે અને દલીલ કરે છે.
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦੁਤਰੁ ਤਰੀਜੈ ਹੇ ॥੧੪॥
antar mail agiaanee andhaa kiau kar dutar tareejai he |14|અજ્ઞાની અને અંધ વ્યક્તિની અંદર ગંદકી ભરેલી હોય છે. તે દુર્ગમ વિશ્વ-સાગરને કેવી રીતે પાર કરી શકે? ||14||
ਬੇਦ ਬਾਦ ਸਭਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣਹਿ ॥
bed baad sabh aakh vakhaaneh |તે વેદોના તમામ વિવાદોને અવાજ આપે છે,
ਨ ਅੰਤਰੁ ਭੀਜੈ ਨ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣਹਿ ॥
n antar bheejai na sabad pachhaaneh |પરંતુ તેનું આંતરિક અસ્તિત્વ સંતૃપ્ત અથવા સંતુષ્ટ નથી, અને તે શબ્દના શબ્દને સમજી શકતો નથી.
ਪੁੰਨੁ ਪਾਪੁ ਸਭੁ ਬੇਦਿ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ਹੇ ॥੧੫॥
pun paap sabh bed drirraaeaa guramukh amrit peejai he |15|વેદ સદ્ગુણ અને દુર્ગુણ વિશે બધું જ જણાવે છે, પરંતુ માત્ર ગુરુમુખ જ અમૃત પીવે છે. ||15||
ਆਪੇ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
aape saachaa eko soee |એક જ સાચા ભગવાન બધા પોતે જ છે.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
tis bin doojaa avar na koee |તેના સિવાય બીજું કોઈ નથી.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚੋ ਸਚੁ ਰਵੀਜੈ ਹੇ ॥੧੬॥੬॥
naanak naam rate man saachaa sacho sach raveejai he |16|6|હે નાનક, જે નામ સાથે જોડાયેલું છે તેનું મન સાચું છે; તે સત્ય બોલે છે, અને સત્ય સિવાય બીજું કંઈ નથી. ||16||6||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |મારૂ, ત્રીજી મહેલ:
ਸਚੈ ਸਚਾ ਤਖਤੁ ਰਚਾਇਆ ॥
sachai sachaa takhat rachaaeaa |સાચા પ્રભુએ સત્યના સિંહાસનની સ્થાપના કરી છે.
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਤਿਥੈ ਮੋਹੁ ਨ ਮਾਇਆ ॥
nij ghar vasiaa tithai mohu na maaeaa |તે પોતાના ઘરમાં ઊંડે ઊંડે વાસ કરે છે, જ્યાં માયા પ્રત્યે કોઈ ભાવનાત્મક આસક્તિ નથી.
ਸਦ ਹੀ ਸਾਚੁ ਵਸਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ਹੇ ॥੧॥
sad hee saach vasiaa ghatt antar guramukh karanee saaree he |1|સાચા ભગવાન ગુરૂમુખના હૃદયના કેન્દ્રમાં ઊંડે સુધી કાયમ રહે છે; તેની ક્રિયાઓ ઉત્તમ છે. ||1||
ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਸਚੁ ਵਾਪਾਰਾ ॥
sachaa saudaa sach vaapaaraa |તેનો વેપાર સાચો છે, અને તેનો વેપાર સાચો છે.
ਨ ਤਿਥੈ ਭਰਮੁ ਨ ਦੂਜਾ ਪਸਾਰਾ ॥
n tithai bharam na doojaa pasaaraa |તેની અંદર કોઈ શંકા નથી, અને દ્વૈતનો કોઈ વિસ્તાર નથી.
ਸਚਾ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਕਦੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ਹੇ ॥੨॥
sachaa dhan khattiaa kade tott na aavai boojhai ko veechaaree he |2|તેણે સાચી સંપત્તિ કમાઈ છે, જે ક્યારેય ખતમ થતી નથી. કેટલા ઓછા છે જેઓ આનું ચિંતન કરે છે, અને સમજે છે. ||2||
ਸਚੈ ਲਾਏ ਸੇ ਜਨ ਲਾਗੇ ॥
sachai laae se jan laage |તેઓ જ સાચા નામ સાથે જોડાયેલા છે, જેને ભગવાન પોતે જોડે છે.
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਮਸਤਕਿ ਵਡਭਾਗੇ ॥
antar sabad masatak vaddabhaage |શબ્દનો શબ્દ સ્વના મધ્યવર્તી કેન્દ્રમાં ઊંડો છે; તેમના કપાળ પર સૌભાગ્ય નોંધાયેલું છે.
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਵੀਚਾਰੀ ਹੇ ॥੩॥
sachai sabad sadaa gun gaaveh sabad rate veechaaree he |3|શબ્દના સાચા શબ્દ દ્વારા, તેઓ ભગવાનના સાચા ગુણગાન ગાય છે; તેઓ શબદ પર ચિંતનશીલ ધ્યાન સાથે જોડાયેલા છે. ||3||
ਸਚੋ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥
sacho sachaa sach saalaahee |હું સાચા ભગવાનની સ્તુતિ કરું છું, સાચાનો સાચો.
ਏਕੋ ਵੇਖਾ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ॥
eko vekhaa doojaa naahee |હું એક જ ભગવાનને જોઉં છું, અને અન્ય કોઈ નથી.
ਗੁਰਮਤਿ ਊਚੋ ਊਚੀ ਪਉੜੀ ਗਿਆਨਿ ਰਤਨਿ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ਹੇ ॥੪॥
guramat aoocho aoochee paurree giaan ratan haumai maaree he |4|ગુરુનો ઉપદેશ એ સર્વોચ્ચ સ્થાને પહોંચવાની સીડી છે. આધ્યાત્મિક શાણપણનું રત્ન અહંકાર પર વિજય મેળવે છે. ||4||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ॥
maaeaa mohu sabad jalaaeaa |માયા પ્રત્યેની ભાવનાત્મક આસક્તિ શબ્દના શબ્દ દ્વારા બળી જાય છે.
ਸਚੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਇਆ ॥
sach man vasiaa jaa tudh bhaaeaa |હે પ્રભુ, જ્યારે તમને પ્રસન્ન થાય ત્યારે સાચા મનમાં વાસ કરે છે.
ਸਚੇ ਕੀ ਸਭ ਸਚੀ ਕਰਣੀ ਹਉਮੈ ਤਿਖਾ ਨਿਵਾਰੀ ਹੇ ॥੫॥
sache kee sabh sachee karanee haumai tikhaa nivaaree he |5|સત્યવાદીની બધી ક્રિયાઓ સાચી છે; અહંકારની તરસ શમી જાય છે. ||5||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਭੁ ਆਪੇ ਕੀਨਾ ॥
maaeaa mohu sabh aape keenaa |બધા પોતે જ, ભગવાને માયા પ્રત્યે ભાવનાત્મક આસક્તિ બનાવી છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਕਿਨ ਹੀ ਚੀਨਾ ॥
guramukh viralai kin hee cheenaa |કેટલા દુર્લભ છે જેઓ, ગુરુમુખ તરીકે, પ્રભુને સાકાર કરે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਸਾਚੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ਹੇ ॥੬॥
guramukh hovai su sach kamaavai saachee karanee saaree he |6|જે ગુરુમુખ બને છે તે સત્યનું આચરણ કરે છે; તેની ક્રિયાઓ સાચી અને ઉત્તમ છે. ||6||
ਕਾਰ ਕਮਾਈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਈ ॥
kaar kamaaee jo mere prabh bhaaee |તે એવા કાર્યો કરે છે જે મારા ભગવાનને પ્રસન્ન કરે છે;
ਹਉਮੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥
haumai trisanaa sabad bujhaaee |શબ્દ દ્વારા, તે અહંકાર અને ઇચ્છાની તરસને બાળી નાખે છે.
ਗੁਰਮਤਿ ਸਦ ਹੀ ਅੰਤਰੁ ਸੀਤਲੁ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਨਿਵਾਰੀ ਹੇ ॥੭॥
guramat sad hee antar seetal haumai maar nivaaree he |7|ગુરુના ઉપદેશોને અનુસરીને, તે અંદરથી હંમેશ માટે ઠંડા અને શાંત રહે છે; તે તેના અહંકાર પર વિજય મેળવે છે અને તેને વશ કરે છે. ||7||
ਸਚਿ ਲਗੇ ਤਿਨ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਭਾਵੈ ॥
sach lage tin sabh kichh bhaavai |જેઓ સત્ય સાથે જોડાયેલા છે તેઓ દરેક વસ્તુથી પ્રસન્ન થાય છે.
ਸਚੈ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥
sachai sabade sach suhaavai |તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દથી શણગારેલા છે.
ਐਥੈ ਸਾਚੇ ਸੇ ਦਰਿ ਸਾਚੇ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਸਵਾਰੀ ਹੇ ॥੮॥
aaithai saache se dar saache nadaree nadar savaaree he |8|જેઓ આ જગતમાં સાચા છે, તેઓ પ્રભુના દરબારમાં સાચા છે. દયાળુ ભગવાન તેમની દયાથી તેમને શણગારે છે. ||8||
ਬਿਨੁ ਸਾਚੇ ਜੋ ਦੂਜੈ ਲਾਇਆ ॥
bin saache jo doojai laaeaa |જેઓ દ્વૈત સાથે જોડાયેલા છે, સત્ય સાથે નહીં,
ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਦੁਖ ਸਬਾਇਆ ॥
maaeaa moh dukh sabaaeaa |માયાના ભાવનાત્મક જોડાણમાં ફસાયેલા છે; તેઓ સંપૂર્ણપણે પીડા સહન કરે છે.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਜਾਪੈ ਨਾਹੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ਹੇ ॥੯॥
bin gur dukh sukh jaapai naahee maaeaa moh dukh bhaaree he |9|ગુરુ વિના, તેઓ દુઃખ અને આનંદને સમજી શકતા નથી; માયા સાથે જોડાયેલા, તેઓ ભયંકર પીડા સહન કરે છે. ||9||
ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਜਿਨਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
saachaa sabad jinaa man bhaaeaa |જેનું મન સાચા શબ્દથી પ્રસન્ન થાય છે
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੀ ਕਮਾਇਆ ॥
poorab likhiaa tinee kamaaeaa |પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ અનુસાર કાર્ય કરો.
ਸਚੋ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਧਿਆਵਹਿ ਸਚਿ ਰਤੇ ਵੀਚਾਰੀ ਹੇ ॥੧੦॥
sacho seveh sach dhiaaveh sach rate veechaaree he |10|તેઓ સાચા પ્રભુની સેવા કરે છે, અને સાચા પ્રભુનું ધ્યાન કરે છે; તેઓ સાચા ભગવાન પર ચિંતનશીલ ધ્યાનથી રંગાયેલા છે. ||10||
ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਮੀਠੀ ਲਾਗੀ ॥
gur kee sevaa meetthee laagee |ગુરુની સેવા તેમને મીઠી લાગે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਸੂਖ ਸਹਜ ਸਮਾਧੀ ॥
anadin sookh sahaj samaadhee |રાત દિવસ, તેઓ સાહજિક રીતે આકાશી શાંતિમાં ડૂબેલા હોય છે.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਰਤਿਆ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵ ਪਿਆਰੀ ਹੇ ॥੧੧॥
har har karatiaa man niramal hoaa gur kee sev piaaree he |11|ભગવાન, હર, હરના નામનો જપ કરવાથી તેઓનું મન નિષ્કલંક બની જાય છે; તેઓ ગુરુની સેવા કરવાનું પસંદ કરે છે. ||11||
ਸੇ ਜਨ ਸੁਖੀਏ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਚੇ ਲਾਏ ॥
se jan sukhee satigur sache laae |તે નમ્ર લોકો શાંતિમાં છે, જેમને સાચા ગુરુ સત્ય સાથે જોડે છે.
ਆਪੇ ਭਾਣੇ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥
aape bhaane aap milaae |તે પોતે, તેમની ઇચ્છામાં, તેમને પોતાનામાં વિલીન કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹੋਰ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਖੁਆਰੀ ਹੇ ॥੧੨॥
satigur raakhe se jan ubare hor maaeaa moh khuaaree he |12|સાચા ગુરુ જેમની રક્ષા કરે છે તે નમ્ર લોકોનો ઉદ્ધાર થાય છે. બાકીના માયાના ભાવનાત્મક જોડાણ દ્વારા બરબાદ થઈ જાય છે. ||12||