ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1330
ਆਪੇ ਖੇਲ ਕਰੇ ਸਭ ਕਰਤਾ ਐਸਾ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥੩॥
aape khel kare sabh karataa aaisaa boojhai koee |3|સર્જનહાર પોતે જ બધી રમતો રમે છે; માત્ર થોડા જ આ સમજે છે. ||3||
ਨਾਉ ਪ੍ਰਭਾਤੈ ਸਬਦਿ ਧਿਆਈਐ ਛੋਡਹੁ ਦੁਨੀ ਪਰੀਤਾ ॥
naau prabhaatai sabad dhiaaeeai chhoddahu dunee pareetaa |પરોઢ પહેલાંના પ્રારંભિક કલાકોમાં નામ અને શબ્દના શબ્દનું ધ્યાન કરો; તમારી દુન્યવી ગૂંચવણોને પાછળ છોડી દો.
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸਾ ਜਗਿ ਹਾਰਿਆ ਤਿਨਿ ਜੀਤਾ ॥੪॥੯॥
pranavat naanak daasan daasaa jag haariaa tin jeetaa |4|9|ભગવાનના ગુલામોના ગુલામ નાનક પ્રાર્થના કરે છે: વિશ્વ હારે છે, અને તે જીતે છે. ||4||9||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
prabhaatee mahalaa 1 |પ્રભાતે, પ્રથમ મહેલ:
ਮਨੁ ਮਾਇਆ ਮਨੁ ਧਾਇਆ ਮਨੁ ਪੰਖੀ ਆਕਾਸਿ ॥
man maaeaa man dhaaeaa man pankhee aakaas |મન માયા છે, મન છે પીછો કરનાર; મન એ આકાશમાં ઉડતું પક્ષી છે.
ਤਸਕਰ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰਿਆ ਨਗਰੁ ਵੁਠਾ ਸਾਬਾਸਿ ॥
tasakar sabad nivaariaa nagar vutthaa saabaas |ચોરો શબ્દ દ્વારા પ્રભાવિત થાય છે, અને પછી શરીર-ગામ સમૃદ્ધ થાય છે અને ઉજવણી કરે છે.
ਜਾ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਰਾਖਿ ਲੈਹਿ ਸਾਬਤੁ ਹੋਵੈ ਰਾਸਿ ॥੧॥
jaa too raakheh raakh laihi saabat hovai raas |1|પ્રભુ, જ્યારે તમે કોઈને બચાવો છો, ત્યારે તે બચી જાય છે; તેની મૂડી સલામત અને સારી છે. ||1||
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਨਿਧਿ ਮੇਰੈ ॥
aaisaa naam ratan nidh merai |આ મારો ખજાનો છે, નામનું રત્ન;
ਗੁਰਮਤਿ ਦੇਹਿ ਲਗਉ ਪਗਿ ਤੇਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guramat dehi lgau pag terai |1| rahaau |કૃપા કરીને મને ગુરુના ઉપદેશોથી આશીર્વાદ આપો, જેથી હું તમારા ચરણોમાં પડી શકું. ||1||થોભો ||
ਮਨੁ ਜੋਗੀ ਮਨੁ ਭੋਗੀਆ ਮਨੁ ਮੂਰਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥
man jogee man bhogeea man moorakh gaavaar |મન યોગી છે, મન આનંદ-શોધક છે; મન મૂર્ખ અને અજ્ઞાની છે.
ਮਨੁ ਦਾਤਾ ਮਨੁ ਮੰਗਤਾ ਮਨ ਸਿਰਿ ਗੁਰੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥
man daataa man mangataa man sir gur karataar |મન આપનાર છે, મન ભિખારી છે; મન મહાન ગુરુ, સર્જક છે.
ਪੰਚ ਮਾਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਐਸਾ ਬ੍ਰਹਮੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥੨॥
panch maar sukh paaeaa aaisaa braham veechaar |2|પાંચ ચોરો જીતી જાય છે, અને શાંતિ પ્રાપ્ત થાય છે; આ ભગવાનનું ચિંતનશીલ શાણપણ છે. ||2||
ਘਟਿ ਘਟਿ ਏਕੁ ਵਖਾਣੀਐ ਕਹਉ ਨ ਦੇਖਿਆ ਜਾਇ ॥
ghatt ghatt ek vakhaaneeai khau na dekhiaa jaae |દરેકના હૃદયમાં એક જ ભગવાન હોવાનું કહેવાય છે, પણ તેને કોઈ જોઈ શકતું નથી.
ਖੋਟੋ ਪੂਠੋ ਰਾਲੀਐ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਪਤਿ ਜਾਇ ॥
khotto poottho raaleeai bin naavai pat jaae |ખોટાને પુનર્જન્મના ગર્ભાશયમાં ઊંધું-નીચે નાખવામાં આવે છે; નામ વિના, તેઓ તેમનું સન્માન ગુમાવે છે.
ਜਾ ਤੂ ਮੇਲਹਿ ਤਾ ਮਿਲਿ ਰਹਾਂ ਜਾਂ ਤੇਰੀ ਹੋਇ ਰਜਾਇ ॥੩॥
jaa too meleh taa mil rahaan jaan teree hoe rajaae |3|તમે જેમને એક કરો છો, જો તે તમારી ઇચ્છા હોય તો, એકતા રહે. ||3||
ਜਾਤਿ ਜਨਮੁ ਨਹ ਪੂਛੀਐ ਸਚ ਘਰੁ ਲੇਹੁ ਬਤਾਇ ॥
jaat janam nah poochheeai sach ghar lehu bataae |ભગવાન સામાજિક વર્ગ અથવા જન્મ વિશે પૂછતા નથી; તમારે તમારું સાચું ઘર શોધવું પડશે.
ਸਾ ਜਾਤਿ ਸਾ ਪਤਿ ਹੈ ਜੇਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
saa jaat saa pat hai jehe karam kamaae |તે તમારો સામાજિક વર્ગ છે અને તે તમારો દરજ્જો છે - તમે જે કર્યું છે તેનું કર્મ.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖੁ ਕਾਟੀਐ ਨਾਨਕ ਛੂਟਸਿ ਨਾਇ ॥੪॥੧੦॥
janam maran dukh kaatteeai naanak chhoottas naae |4|10|મૃત્યુ અને પુનર્જન્મના દુઃખો નાબૂદ થાય છે; હે નાનક, ભગવાનના નામમાં જ મોક્ષ છે. ||4||10||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
prabhaatee mahalaa 1 |પ્રભાતે, પ્રથમ મહેલ:
ਜਾਗਤੁ ਬਿਗਸੈ ਮੂਠੋ ਅੰਧਾ ॥
jaagat bigasai moottho andhaa |તે જાગૃત છે, અને ખુશ પણ છે, પરંતુ તે લૂંટાઈ રહ્યો છે - તે આંધળો છે!
ਗਲਿ ਫਾਹੀ ਸਿਰਿ ਮਾਰੇ ਧੰਧਾ ॥
gal faahee sir maare dhandhaa |તેની ગરદનની આસપાસ ફાંસો છે, અને તેમ છતાં, તેનું માથું દુન્યવી બાબતોમાં વ્યસ્ત છે.
ਆਸਾ ਆਵੈ ਮਨਸਾ ਜਾਇ ॥
aasaa aavai manasaa jaae |આશામાં, તે આવે છે અને ઇચ્છામાં, તે નીકળી જાય છે.
ਉਰਝੀ ਤਾਣੀ ਕਿਛੁ ਨ ਬਸਾਇ ॥੧॥
aurajhee taanee kichh na basaae |1|તેના જીવનના તાર બધા ગૂંચવાયેલા છે; તે તદ્દન લાચાર છે. ||1||
ਜਾਗਸਿ ਜੀਵਣ ਜਾਗਣਹਾਰਾ ॥
jaagas jeevan jaaganahaaraa |જાગૃતિનો ભગવાન, જીવનનો ભગવાન જાગૃત અને જાગૃત છે.
ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭੰਡਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sukh saagar amrit bhanddaaraa |1| rahaau |તે શાંતિનો મહાસાગર છે, અમૃતનો ખજાનો છે. ||1||થોભો ||
ਕਹਿਓ ਨ ਬੂਝੈ ਅੰਧੁ ਨ ਸੂਝੈ ਭੋਂਡੀ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ॥
kahio na boojhai andh na soojhai bhonddee kaar kamaaee |તેને જે કહેવામાં આવે છે તે તે સમજી શકતો નથી; તે આંધળો છે - તે જોતો નથી, અને તેથી તે તેના દુષ્ટ કાર્યો કરે છે.
ਆਪੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਕਰਮੀ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ॥੨॥
aape preet prem paramesur karamee milai vaddaaee |2|ગુણાતીત ભગવાન પોતે તેમનો પ્રેમ અને સ્નેહ વરસાવે છે; તેમની કૃપાથી, તે ભવ્ય મહાનતા આપે છે. ||2||
ਦਿਨੁ ਦਿਨੁ ਆਵੈ ਤਿਲੁ ਤਿਲੁ ਛੀਜੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਘਟਾਈ ॥
din din aavai til til chheejai maaeaa mohu ghattaaee |દરેક અને દરેક દિવસના આવવાથી, તેનું જીવન ધીમે ધીમે દૂર થઈ રહ્યું છે; પરંતુ તેમ છતાં, તેનું હૃદય માયા સાથે જોડાયેલું છે.
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬੂਡੋ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵੈ ਜਬ ਲਗ ਦੂਜੀ ਰਾਈ ॥੩॥
bin gur booddo tthaur na paavai jab lag doojee raaee |3|ગુરુ વિના, તે ડૂબી જાય છે, અને જ્યાં સુધી તે દ્વૈતમાં ફસાય છે ત્યાં સુધી તેને આરામની જગ્યા મળતી નથી. ||3||
ਅਹਿਨਿਸਿ ਜੀਆ ਦੇਖਿ ਸਮੑਾਲੈ ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਪੁਰਬਿ ਕਮਾਈ ॥
ahinis jeea dekh samaalai sukh dukh purab kamaaee |દિવસ અને રાત, ભગવાન તેમના જીવો પર નજર રાખે છે અને તેમની સંભાળ રાખે છે; તેઓ તેમની ભૂતકાળની ક્રિયાઓ અનુસાર આનંદ અને પીડા મેળવે છે.
ਕਰਮਹੀਣੁ ਸਚੁ ਭੀਖਿਆ ਮਾਂਗੈ ਨਾਨਕ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ॥੪॥੧੧॥
karamaheen sach bheekhiaa maangai naanak milai vaddaaee |4|11|નાનક, કમનસીબ એક, સત્યના દાન માટે ભીખ માંગે છે; કૃપા કરીને તેને આ મહિમાથી આશીર્વાદ આપો. ||4||11||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
prabhaatee mahalaa 1 |પ્રભાતે, પ્રથમ મહેલ:
ਮਸਟਿ ਕਰਉ ਮੂਰਖੁ ਜਗਿ ਕਹੀਆ ॥
masatt krau moorakh jag kaheea |હું ચૂપ રહીશ તો દુનિયા મને મૂર્ખ કહે છે.
ਅਧਿਕ ਬਕਉ ਤੇਰੀ ਲਿਵ ਰਹੀਆ ॥
adhik bkau teree liv raheea |જો હું વધારે બોલું છું, તો હું તમારા પ્રેમને ચૂકી ગયો છું.
ਭੂਲ ਚੂਕ ਤੇਰੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
bhool chook terai darabaar |મારી ભૂલો અને ભૂલોનો નિર્ણય તમારી કોર્ટમાં કરવામાં આવશે.
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕੈਸੇ ਆਚਾਰ ॥੧॥
naam binaa kaise aachaar |1|ભગવાનના નામ વિના, હું કેવી રીતે સદ્વર્તન જાળવી શકું? ||1||
ਐਸੇ ਝੂਠਿ ਮੁਠੇ ਸੰਸਾਰਾ ॥
aaise jhootth mutthe sansaaraa |આવું જ મિથ્યાત્વ છે જે દુનિયાને લૂંટે છે.
ਨਿੰਦਕੁ ਨਿੰਦੈ ਮੁਝੈ ਪਿਆਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
nindak nindai mujhai piaaraa |1| rahaau |નિંદા કરનાર મારી નિંદા કરે છે, પરંતુ તેમ છતાં, હું તેને પ્રેમ કરું છું. ||1||થોભો ||
ਜਿਸੁ ਨਿੰਦਹਿ ਸੋਈ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥
jis nindeh soee bidh jaanai |તે જ માર્ગ જાણે છે, જેની નિંદા થઈ છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਦਰਿ ਨੀਸਾਣੈ ॥
gur kai sabade dar neesaanai |ગુરુના શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તેઓ તેમના દરબારમાં ભગવાનના ચિહ્ન સાથે સ્ટેમ્પ્ડ છે.
ਕਾਰਣ ਨਾਮੁ ਅੰਤਰ ਗਤਿ ਜਾਣੈ ॥
kaaran naam antar gat jaanai |તે નામ, કારણોનું કારણ, પોતાની અંદર ઊંડાણપૂર્વક અનુભવે છે.
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਬਿਧਿ ਜਾਣੈ ॥੨॥
jis no nadar kare soee bidh jaanai |2|તે જ માર્ગ જાણે છે, જે ભગવાનની કૃપાની નજરથી ધન્ય છે. ||2||
ਮੈ ਮੈਲੌ ਊਜਲੁ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
mai mailau aoojal sach soe |હું મલિન અને પ્રદૂષિત છું; સાચા ભગવાન નિષ્કલંક અને ઉત્કૃષ્ટ છે.
ਊਤਮੁ ਆਖਿ ਨ ਊਚਾ ਹੋਇ ॥
aootam aakh na aoochaa hoe |પોતાની જાતને ઉત્કૃષ્ટ કહીને, વ્યક્તિ ઉત્કૃષ્ટ થતો નથી.
ਮਨਮੁਖੁ ਖੂਲਿੑ ਮਹਾ ਬਿਖੁ ਖਾਇ ॥
manamukh khooli mahaa bikh khaae |સ્વૈચ્છિક મનમુખ ખુલ્લેઆમ મહા ઝેર ખાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਰਾਚੈ ਨਾਇ ॥੩॥
guramukh hoe su raachai naae |3|પણ જે ગુરુમુખ બને છે તે નામમાં લીન થઈ જાય છે. ||3||
ਅੰਧੌ ਬੋਲੌ ਮੁਗਧੁ ਗਵਾਰੁ ॥
andhau bolau mugadh gavaar |હું આંધળો, બહેરો, મૂર્ખ અને અજ્ઞાની છું,