ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 944
ਗੁਪਤੀ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
gupatee baanee paragatt hoe |શબ્દની છુપાયેલી બાની પ્રગટ થાય છે.
ਨਾਨਕ ਪਰਖਿ ਲਏ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੫੩॥
naanak parakh le sach soe |53|ઓ નાનક, સાચા ભગવાન પ્રગટ અને જાણીતા છે. ||53||
ਸਹਜ ਭਾਇ ਮਿਲੀਐ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥
sahaj bhaae mileeai sukh hovai |અંતઃપ્રેરણા અને પ્રેમ દ્વારા પ્રભુ સાથે મળવાથી શાંતિ મળે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥
guramukh jaagai need na sovai |ગુરુમુખ જાગૃત અને જાગૃત રહે છે; તેને ઊંઘ આવતી નથી.
ਸੁੰਨ ਸਬਦੁ ਅਪਰੰਪਰਿ ਧਾਰੈ ॥
sun sabad aparanpar dhaarai |તે અમર્યાદિત, નિરપેક્ષ શબ્દને અંદર ઊંડે સમાવે છે.
ਕਹਤੇ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥
kahate mukat sabad nisataarai |શબ્દનો જાપ કરવાથી તે મુક્ત થાય છે, અને બીજાને પણ બચાવે છે.
ਗੁਰ ਕੀ ਦੀਖਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥
gur kee deekhiaa se sach raate |જેઓ ગુરુના ઉપદેશોનું આચરણ કરે છે તેઓ સત્ય સાથે જોડાયેલા હોય છે.
ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਣ ਨਹੀ ਭ੍ਰਾਤੇ ॥੫੪॥
naanak aap gavaae milan nahee bhraate |54|હે નાનક, જેઓ પોતાના સ્વ-અહંકારને નાબૂદ કરે છે તેઓ પ્રભુને મળે છે; તેઓ શંકા દ્વારા અલગ રહેતા નથી. ||54||
ਕੁਬੁਧਿ ਚਵਾਵੈ ਸੋ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥
kubudh chavaavai so kit tthaae |"તે જગ્યા ક્યાં છે, જ્યાં દુષ્ટ વિચારોનો નાશ થાય છે?
ਕਿਉ ਤਤੁ ਨ ਬੂਝੈ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
kiau tat na boojhai chottaa khaae |નશ્વર વાસ્તવિકતાનો સાર સમજી શકતો નથી; તેણે શા માટે પીડા સહન કરવી જોઈએ?"
ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧੇ ਕੋਇ ਨ ਰਾਖੈ ॥
jam dar baadhe koe na raakhai |જે મૃત્યુના દ્વારે બંધાયેલ છે તેને કોઈ બચાવી શકતું નથી.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਹੀ ਪਤਿ ਸਾਖੈ ॥
bin sabadai naahee pat saakhai |શબદ વિના કોઈનું યશ કે સન્માન નથી.
ਕਿਉ ਕਰਿ ਬੂਝੈ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥
kiau kar boojhai paavai paar |"કોઈ સમજ કેવી રીતે મેળવી શકે અને પાર કરી શકે?"
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੁਝੈ ਗਵਾਰੁ ॥੫੫॥
naanak manamukh na bujhai gavaar |55|હે નાનક, મૂર્ખ સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને સમજાતું નથી. ||55||
ਕੁਬੁਧਿ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
kubudh mittai gurasabad beechaar |ગુરૂના શબ્દનું ચિંતન કરવાથી દુષ્ટ વિચારો ભૂંસાઈ જાય છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
satigur bhettai mokh duaar |સાચા ગુરુના મિલનથી મુક્તિનું દ્વાર મળી જાય છે.
ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥
tat na cheenai manamukh jal jaae |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ વાસ્તવિકતાનો સાર સમજી શકતો નથી, અને બળીને રાખ થઈ જાય છે.
ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥
duramat vichhurr chottaa khaae |તેની દુષ્ટ માનસિકતા તેને ભગવાનથી અલગ કરે છે, અને તે પીડાય છે.
ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥
maanai hukam sabhe gun giaan |ભગવાનની આજ્ઞાનો સ્વીકાર કરીને, તે તમામ ગુણો અને આધ્યાત્મિક જ્ઞાનથી ધન્ય છે.
ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥
naanak daragah paavai maan |56|હે નાનક, ભગવાનના દરબારમાં તેનું સન્માન થાય છે. ||56||
ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥
saach vakhar dhan palai hoe |જેની પાસે વ્યાપારી માલ છે, સાચા નામની સંપત્તિ છે,
ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥
aap tarai taare bhee soe |પાર કરે છે, અને તેની સાથે અન્યને પણ વહન કરે છે.
ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
sahaj rataa boojhai pat hoe |જે સાહજિક રીતે સમજે છે, અને ભગવાન સાથે જોડાય છે, તે સન્માનિત થાય છે.
ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥
taa kee keemat karai na koe |તેની કિંમતનો કોઈ અંદાજ લગાવી શકતું નથી.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
jah dekhaa tah rahiaa samaae |હું જ્યાં પણ જોઉં છું ત્યાં હું પ્રભુને વ્યાપ્ત અને વ્યાપી રહેલા જોઉં છું.
ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥
naanak paar parai sach bhaae |57|હે નાનક, સાચા ભગવાનના પ્રેમ દ્વારા, વ્યક્તિ પાર કરે છે. ||57||
ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥
su sabad kaa kahaa vaas katheeale jit tareeai bhavajal sansaaro |"શબ્દને ક્યાં રહેવાનું કહેવામાં આવ્યું છે? શું આપણને ભયાનક વિશ્વ-સમુદ્રને પાર લઈ જશે?
ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥
trai sat angul vaaee kaheeai tis kahu kavan adhaaro |શ્વાસ, જ્યારે બહાર કાઢવામાં આવે છે, ત્યારે દસ આંગળીઓ સુધી લંબાય છે; શ્વાસનો આધાર શું છે?
ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥
bolai khelai asathir hovai kiau kar alakh lakhaae |બોલવું અને રમવું, વ્યક્તિ કેવી રીતે સ્થિર અને સ્થિર રહી શકે? અદ્રશ્ય કેવી રીતે જોઈ શકાય?"
ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥
sun suaamee sach naanak pranavai apane man samajhaae |સાંભળો, હે સ્વામી; નાનક સાચે જ પ્રાર્થના કરે છે. તમારા પોતાના મનને સૂચના આપો.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
guramukh sabade sach liv laagai kar nadaree mel milaae |ગુરુમુખ પ્રેમપૂર્વક સાચા શબ્દ સાથે જોડાયેલા છે. તેમની કૃપાની ઝલક આપીને, તે આપણને તેમના સંઘમાં એક કરે છે.
ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥
aape daanaa aape beenaa poorai bhaag samaae |58|તે પોતે જ સર્વજ્ઞ અને સર્વ જોનાર છે. સંપૂર્ણ નિયતિ દ્વારા, આપણે તેનામાં ભળીએ છીએ. ||58||
ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥
su sabad kau nirantar vaas alakhan jah dekhaa tah soee |તે શબ્દ બધા જીવોના ન્યુક્લિયસમાં ઊંડે વાસ કરે છે. ભગવાન અદ્રશ્ય છે; હું જ્યાં પણ જોઉં છું ત્યાં હું તેને જોઉં છું.
ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥
pavan kaa vaasaa sun nivaasaa akal kalaa dhar soee |હવા એ પરમ પ્રભુનું નિવાસ સ્થાન છે. તેની પાસે કોઈ ગુણ નથી; તેની પાસે તમામ ગુણો છે.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥
nadar kare sabad ghatt meh vasai vichahu bharam gavaae |જ્યારે તેઓ તેમની કૃપાની ઝલક આપે છે, ત્યારે શબ્દ હૃદયમાં રહે છે, અને અંદરથી શંકા દૂર થઈ જાય છે.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
tan man niramal niramal baanee naamuo man vasaae |તેમની બાની નિષ્કલંક શબ્દ દ્વારા શરીર અને મન નિષ્કલંક બને છે. તેમના નામને તમારા મનમાં સ્થાયી થવા દો.
ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
sabad guroo bhavasaagar tareeai it ut eko jaanai |શબ્દ એ ગુરુ છે, જે તમને ભયાનક વિશ્વ-સમુદ્રને પાર પહોંચાડે છે. એકલા ભગવાનને જાણો, અહીં અને હવે પછી.
ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥
chihan varan nahee chhaaeaa maaeaa naanak sabad pachhaanai |59|તેનું કોઈ સ્વરૂપ કે રંગ, પડછાયો કે ભ્રમ નથી; ઓ નાનક, શબ્દનો સાક્ષાત્કાર કરો. ||59||
ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥
trai sat angul vaaee aaudhoo sun sach aahaaro |હે એકાંતિક સંન્યાસી, સાચા, સંપૂર્ણ ભગવાન એ છોડેલા શ્વાસનો આધાર છે, જે દસ આંગળીઓ સુધી લંબાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥
guramukh bolai tat birolai cheenai alakh apaaro |ગુરુમુખ વાસ્તવિકતાના સારનું બોલે છે અને મંથન કરે છે, અને અદ્રશ્ય, અનંત ભગવાનનો સાક્ષાત્કાર કરે છે.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥
trai gun mettai sabad vasaae taa man chookai ahankaaro |ત્રણ ગુણોને નાબૂદ કરીને, તે શબ્દને અંદર સમાવે છે, અને પછી, તેનું મન અહંકારથી મુક્ત થાય છે.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥
antar baahar eko jaanai taa har naam lagai piaaro |અંદર અને બહાર, તે એકલા ભગવાનને જાણે છે; તે ભગવાનના નામ સાથે પ્રેમમાં છે.
ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥
sukhamanaa irraa pingulaa boojhai jaa aape alakh lakhaae |તે સુષ્મણા, ઇડા અને પિંગલાને સમજે છે, જ્યારે અદ્રશ્ય ભગવાન પોતાને પ્રગટ કરે છે.
ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥
naanak tihu te aoopar saachaa satigur sabad samaae |60|ઓ નાનક, સાચા ભગવાન આ ત્રણ ઉર્જા ચેનલોની ઉપર છે. શબ્દ દ્વારા, સાચા ગુરુના શબ્દ, વ્યક્તિ તેમની સાથે ભળી જાય છે. ||60||
ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥
man kaa jeeo pavan katheeale pavan kahaa ras khaaee |"વાયુને મનનો આત્મા કહેવાય છે. પણ હવા શું ખવડાવે છે?
ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥
giaan kee mudraa kavan aaudhoo sidh kee kavan kamaaee |આધ્યાત્મિક શિક્ષક અને એકાંતિક સંન્યાસીનો માર્ગ શું છે? સિદ્ધનો વ્યવસાય શું છે?"