ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1035
ਹਮ ਦਾਸਨ ਕੇ ਦਾਸ ਪਿਆਰੇ ॥
ham daasan ke daas piaare |હે મારા પ્રિય, હું તમારા દાસોનો દાસ છું.
ਸਾਧਿਕ ਸਾਚ ਭਲੇ ਵੀਚਾਰੇ ॥
saadhik saach bhale veechaare |સત્ય અને ભલાઈના શોધનારાઓ તમારું ચિંતન કરે છે.
ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਸੀ ਆਪੇ ਸਾਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਦਾ ॥੧੦॥
mane naau soee jin jaasee aape saach drirraaeidaa |10|જે કોઈ નામમાં માને છે, તે જીતે છે; તે પોતે સત્યને અંદર બેસાડે છે. ||10||
ਪਲੈ ਸਾਚੁ ਸਚੇ ਸਚਿਆਰਾ ॥
palai saach sache sachiaaraa |સત્યના સાચાની પાસે સત્ય તેની ગોદ છે.
ਸਾਚੇ ਭਾਵੈ ਸਬਦੁ ਪਿਆਰਾ ॥
saache bhaavai sabad piaaraa |જેઓ શબ્દને પ્રેમ કરે છે તેમના પર સાચા ભગવાન પ્રસન્ન થાય છે.
ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਸਾਚੁ ਕਲਾ ਧਰਿ ਥਾਪੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਪਤੀਆਇਦਾ ॥੧੧॥
tribhavan saach kalaa dhar thaapee saache hee pateeaeidaa |11|પોતાની શક્તિનો ઉપયોગ કરીને, ભગવાને ત્રણેય લોકમાં સત્યની સ્થાપના કરી છે; સત્ય સાથે તે પ્રસન્ન થાય છે. ||11||
ਵਡਾ ਵਡਾ ਆਖੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
vaddaa vaddaa aakhai sabh koee |દરેક વ્યક્તિ તેને મહાનમાં મહાન કહે છે.
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੋਝੀ ਕਿਨੈ ਨ ਹੋਈ ॥
gur bin sojhee kinai na hoee |ગુરુ વિના તેને કોઈ સમજી શકતું નથી.
ਸਾਚਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਸਾਚੇ ਭਾਏ ਨਾ ਵੀਛੁੜਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੨॥
saach milai so saache bhaae naa veechhurr dukh paaeidaa |12|જેઓ સત્યમાં ભળી જાય છે તેમનાથી સાચા પ્રભુ પ્રસન્ન થાય છે; તેઓ ફરીથી અલગ થતા નથી, અને તેઓ પીડાતા નથી. ||12||
ਧੁਰਹੁ ਵਿਛੁੰਨੇ ਧਾਹੀ ਰੁੰਨੇ ॥
dhurahu vichhune dhaahee rune |આદિમ ભગવાનથી અલગ થઈને, તેઓ મોટેથી રડે છે અને વિલાપ કરે છે.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਮੁਹਲਤਿ ਪੁੰਨੇ ॥
mar mar janameh muhalat pune |તેઓ મૃત્યુ પામે છે અને મૃત્યુ પામે છે, ફક્ત પુનર્જન્મ માટે, જ્યારે તેમનો સમય પસાર થાય છે.
ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਤਿਸੁ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਮੇਲਿ ਨ ਪਛੋਤਾਇਦਾ ॥੧੩॥
jis bakhase tis de vaddiaaee mel na pachhotaaeidaa |13|તે તેઓને આશીર્વાદ આપે છે જેમને તે ગૌરવપૂર્ણ મહાનતાથી માફ કરે છે; તેની સાથે સંયુક્ત, તેઓ અફસોસ કે પસ્તાવો કરતા નથી. ||13 |
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭੁਗਤਾ ॥
aape karataa aape bhugataa |તે પોતે જ સર્જનહાર છે, અને તે પોતે જ ભોગવનાર છે.
ਆਪੇ ਤ੍ਰਿਪਤਾ ਆਪੇ ਮੁਕਤਾ ॥
aape tripataa aape mukataa |તે પોતે સંતુષ્ટ છે, અને તે પોતે જ મુક્ત છે.
ਆਪੇ ਮੁਕਤਿ ਦਾਨੁ ਮੁਕਤੀਸਰੁ ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਦਾ ॥੧੪॥
aape mukat daan mukateesar mamataa mohu chukaaeidaa |14|મુક્તિનો ભગવાન પોતે મુક્તિ આપે છે; તે સ્વત્વ અને આસક્તિને નાબૂદ કરે છે. ||14||
ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ਵੀਚਾਰਾ ॥
daanaa kai sir daan veechaaraa |હું તમારી ભેટોને સૌથી અદ્ભુત ભેટ માનું છું.
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਅਪਾਰਾ ॥
karan kaaran samarath apaaraa |તમે કારણોના કારણ છો, સર્વશક્તિમાન અનંત ભગવાન.
ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਕੀਤਾ ਅਪਣਾ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਰਾਇਦਾ ॥੧੫॥
kar kar vekhai keetaa apanaa karanee kaar karaaeidaa |15|સૃષ્ટિનું સર્જન કરીને, તમે જે બનાવ્યું છે તેના પર તમે ત્રાટકશો; તમે બધાને તેમના કાર્યો કરવા માટે પ્રેરિત કરો છો. ||15||
ਸੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਾਚੇ ਭਾਵਹਿ ॥
se gun gaaveh saache bhaaveh |હે સાચા ભગવાન, તેઓ એકલા જ તમારા મહિમાના ગુણગાન ગાય છે, જે તમને પ્રસન્ન કરે છે.
ਤੁਝ ਤੇ ਉਪਜਹਿ ਤੁਝ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵਹਿ ॥
tujh te upajeh tujh maeh samaaveh |તેઓ તમારી પાસેથી બહાર નીકળે છે, અને તમારામાં ફરી ભળી જાય છે.
ਨਾਨਕੁ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਮਿਲਿ ਸਾਚੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੬॥੨॥੧੪॥
naanak saach kahai benantee mil saache sukh paaeidaa |16|2|14|નાનક આ સાચી પ્રાર્થના કરે છે; સાચા પ્રભુને મળવાથી શાંતિ મળે છે. ||16||2||14||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
maaroo mahalaa 1 |મારૂ, પ્રથમ મહેલ:
ਅਰਬਦ ਨਰਬਦ ਧੁੰਧੂਕਾਰਾ ॥
arabad narabad dhundhookaaraa |અનંત યુગો માટે, ત્યાં માત્ર સંપૂર્ણ અંધકાર હતો.
ਧਰਣਿ ਨ ਗਗਨਾ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰਾ ॥
dharan na gaganaa hukam apaaraa |પૃથ્વી કે આકાશ ન હતું; તેમના આદેશની માત્ર અનંત આજ્ઞા હતી.
ਨਾ ਦਿਨੁ ਰੈਨਿ ਨ ਚੰਦੁ ਨ ਸੂਰਜੁ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਇਦਾ ॥੧॥
naa din rain na chand na sooraj sun samaadh lagaaeidaa |1|દિવસ કે રાત ન હતી, ચંદ્ર કે સૂર્ય નહોતો; ભગવાન આદિમ, ગહન સમાધિમાં બેઠા. ||1||
ਖਾਣੀ ਨ ਬਾਣੀ ਪਉਣ ਨ ਪਾਣੀ ॥
khaanee na baanee paun na paanee |સર્જન અથવા વાણીની શક્તિના સ્ત્રોત નહોતા, હવા કે પાણી નહોતા.
ਓਪਤਿ ਖਪਤਿ ਨ ਆਵਣ ਜਾਣੀ ॥
opat khapat na aavan jaanee |ત્યાં કોઈ સર્જન કે વિનાશ ન હતો, કોઈ આવતું કે જતું ન હતું.
ਖੰਡ ਪਤਾਲ ਸਪਤ ਨਹੀ ਸਾਗਰ ਨਦੀ ਨ ਨੀਰੁ ਵਹਾਇਦਾ ॥੨॥
khandd pataal sapat nahee saagar nadee na neer vahaaeidaa |2|ત્યાં કોઈ ખંડો, નીચેના પ્રદેશો, સાત સમુદ્રો, નદીઓ અથવા વહેતા પાણી નહોતા. ||2||
ਨਾ ਤਦਿ ਸੁਰਗੁ ਮਛੁ ਪਇਆਲਾ ॥
naa tad surag machh peaalaa |અંડરવર્લ્ડના કોઈ સ્વર્ગીય ક્ષેત્રો, પૃથ્વી અથવા નીચેના પ્રદેશો નહોતા.
ਦੋਜਕੁ ਭਿਸਤੁ ਨਹੀ ਖੈ ਕਾਲਾ ॥
dojak bhisat nahee khai kaalaa |ત્યાં કોઈ સ્વર્ગ કે નરક નહોતું, મૃત્યુ કે સમય નહોતો.
ਨਰਕੁ ਸੁਰਗੁ ਨਹੀ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਨਾ ਕੋ ਆਇ ਨ ਜਾਇਦਾ ॥੩॥
narak surag nahee jaman maranaa naa ko aae na jaaeidaa |3|ત્યાં કોઈ નરક કે સ્વર્ગ નહોતું, જન્મ કે મૃત્યુ નહોતું, પુનર્જન્મમાં કોઈ આવતું કે જતું નહોતું. ||3||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਨ ਕੋਈ ॥
brahamaa bisan mahes na koee |બ્રહ્મા, વિષ્ણુ કે શિવ નહોતા.
ਅਵਰੁ ਨ ਦੀਸੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
avar na deesai eko soee |એક ભગવાન સિવાય કોઈ દેખાતું ન હતું.
ਨਾਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨਹੀ ਜਾਤਿ ਨ ਜਨਮਾ ਨਾ ਕੋ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੪॥
naar purakh nahee jaat na janamaa naa ko dukh sukh paaeidaa |4|ત્યાં કોઈ સ્ત્રી કે પુરુષ નહોતા, કોઈ સામાજિક વર્ગ કે જન્મજાત જાતિ નહોતી; કોઈએ દુઃખ કે આનંદનો અનુભવ કર્યો નથી. ||4||
ਨਾ ਤਦਿ ਜਤੀ ਸਤੀ ਬਨਵਾਸੀ ॥
naa tad jatee satee banavaasee |બ્રહ્મચર્ય કે ધર્માદાના લોકો ન હતા; જંગલોમાં કોઈ રહેતું ન હતું.
ਨਾ ਤਦਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਸੁਖਵਾਸੀ ॥
naa tad sidh saadhik sukhavaasee |ત્યાં કોઈ સિદ્ધ કે સાધકો નહોતા, શાંતિમાં રહેતા કોઈ નહોતા.
ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਭੇਖੁ ਨ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋ ਨਾਥੁ ਕਹਾਇਦਾ ॥੫॥
jogee jangam bhekh na koee naa ko naath kahaaeidaa |5|ત્યાં કોઈ યોગીઓ નહોતા, કોઈ ભટકતા યાત્રિકો નહોતા, કોઈ ધાર્મિક વસ્ત્રો નહોતા; કોઈ પોતાને માસ્ટર કહેતું નથી. ||5||
ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਨਾ ਬ੍ਰਤ ਪੂਜਾ ॥
jap tap sanjam naa brat poojaa |ત્યાં કોઈ જપ કે ધ્યાન, કોઈ સ્વ-શિસ્ત, ઉપવાસ કે પૂજા ન હતી.
ਨਾ ਕੋ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ਦੂਜਾ ॥
naa ko aakh vakhaanai doojaa |દ્વૈતમાં કોઈ બોલ્યું કે બોલ્યું નહીં.
ਆਪੇ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਵਿਗਸੈ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ॥੬॥
aape aap upaae vigasai aape keemat paaeidaa |6|તેણે પોતાને બનાવ્યું, અને આનંદ થયો; તે પોતાનું મૂલ્યાંકન કરે છે. ||6||
ਨਾ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮੁ ਤੁਲਸੀ ਮਾਲਾ ॥
naa such sanjam tulasee maalaa |શુદ્ધિકરણ નહોતું, આત્મસંયમ નહોતો, તુલસીના દાણાનો મલમ નહોતો.
ਗੋਪੀ ਕਾਨੁ ਨ ਗਊ ਗੁੋਆਲਾ ॥
gopee kaan na gaoo guoaalaa |ત્યાં કોઈ ગોપીઓ ન હતી, કોઈ કૃષ્ણ નહોતા, કોઈ ગાયો કે ગોવાળો નહોતા.
ਤੰਤੁ ਮੰਤੁ ਪਾਖੰਡੁ ਨ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋ ਵੰਸੁ ਵਜਾਇਦਾ ॥੭॥
tant mant paakhandd na koee naa ko vans vajaaeidaa |7|ત્યાં કોઈ તંત્રો, મંત્રો અને દંભ નહોતા; કોઈએ વાંસળી નથી વગાડી. ||7||
ਕਰਮ ਧਰਮ ਨਹੀ ਮਾਇਆ ਮਾਖੀ ॥
karam dharam nahee maaeaa maakhee |ત્યાં કોઈ કર્મ ન હતું, કોઈ ધર્મ ન હતો, માયાની કોઈ ગુંજારતી ફ્લાય નહોતી.
ਜਾਤਿ ਜਨਮੁ ਨਹੀ ਦੀਸੈ ਆਖੀ ॥
jaat janam nahee deesai aakhee |સામાજિક વર્ગ અને જન્મને કોઈ આંખે જોયો ન હતો.
ਮਮਤਾ ਜਾਲੁ ਕਾਲੁ ਨਹੀ ਮਾਥੈ ਨਾ ਕੋ ਕਿਸੈ ਧਿਆਇਦਾ ॥੮॥
mamataa jaal kaal nahee maathai naa ko kisai dhiaaeidaa |8|આસક્તિની કોઈ ફાંસી નહોતી, કપાળ પર કોઈ મૃત્યુ અંકિત નહોતું; કોઈએ કંઈપણ પર ધ્યાન આપ્યું નથી. ||8||
ਨਿੰਦੁ ਬਿੰਦੁ ਨਹੀ ਜੀਉ ਨ ਜਿੰਦੋ ॥
nind bind nahee jeeo na jindo |ત્યાં કોઈ નિંદા, કોઈ બીજ, કોઈ આત્મા અને કોઈ જીવન ન હતું.
ਨਾ ਤਦਿ ਗੋਰਖੁ ਨਾ ਮਾਛਿੰਦੋ ॥
naa tad gorakh naa maachhindo |ત્યાં કોઈ ગોરખ નહોતું અને કોઈ મછિન્દ્ર નહોતું.
ਨਾ ਤਦਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਕੁਲ ਓਪਤਿ ਨਾ ਕੋ ਗਣਤ ਗਣਾਇਦਾ ॥੯॥
naa tad giaan dhiaan kul opat naa ko ganat ganaaeidaa |9|ત્યાં કોઈ આધ્યાત્મિક શાણપણ કે ધ્યાન નહોતું, કોઈ વંશ કે સર્જન નહોતું, હિસાબનો કોઈ હિસાબ નહોતો. ||9||