ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 551
ਆਪੇ ਜਲੁ ਆਪੇ ਦੇ ਛਿੰਗਾ ਆਪੇ ਚੁਲੀ ਭਰਾਵੈ ॥
aape jal aape de chhingaa aape chulee bharaavai |તે પોતે જ પાણી છે, તે પોતે જ ટૂથપિક આપે છે, અને તે પોતે જ માઉથવોશ આપે છે.
ਆਪੇ ਸੰਗਤਿ ਸਦਿ ਬਹਾਲੈ ਆਪੇ ਵਿਦਾ ਕਰਾਵੈ ॥
aape sangat sad bahaalai aape vidaa karaavai |તે પોતે જ મંડળને બોલાવે છે અને બેઠક આપે છે, અને તે પોતે જ તેમને વિદાય આપે છે.
ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਤਿਸ ਨੋ ਹੁਕਮੁ ਮਨਾਵੈ ॥੬॥
jis no kirapaal hovai har aape tis no hukam manaavai |6|જેને ભગવાન પોતે તેમની દયાથી આશીર્વાદ આપે છે - ભગવાન તેને તેમની ઇચ્છા મુજબ ચાલવા માટેનું કારણ બને છે. ||6||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਕਰਮ ਧਰਮ ਸਭਿ ਬੰਧਨਾ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਸਨਬੰਧੁ ॥
karam dharam sabh bandhanaa paap pun sanabandh |કર્મકાંડો અને ધર્મો બધા માત્ર ફસાવે છે; ખરાબ અને સારા તેમની સાથે જોડાયેલા છે.
ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਸੁ ਬੰਧਨਾ ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਸੁ ਧੰਧੁ ॥
mamataa mohu su bandhanaa putr kalatr su dhandh |અહંકાર અને આસક્તિમાં બાળકો અને જીવનસાથીની ખાતર જે વસ્તુઓ કરવામાં આવે છે તે માત્ર વધુ બંધન છે.
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਜੇਵਰੀ ਮਾਇਆ ਕਾ ਸਨਬੰਧੁ ॥
jah dekhaa tah jevaree maaeaa kaa sanabandh |હું જ્યાં જોઉં છું ત્યાં મને માયાની આસક્તિ દેખાય છે.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਵਰਤਣਿ ਵਰਤੈ ਅੰਧੁ ॥੧॥
naanak sache naam bin varatan varatai andh |1|હે નાનક, સાચા નામ વિના, સંસાર આંધળા જાળમાં ડૂબેલો છે. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ચોથી મહેલ:
ਅੰਧੇ ਚਾਨਣੁ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਰਜਾਇ ॥
andhe chaanan taa theeai jaa satigur milai rajaae |જ્યારે તેઓ સાચા ગુરુની ઇચ્છા સાથે ભળી જાય છે ત્યારે અંધ લોકોને દિવ્ય પ્રકાશ પ્રાપ્ત થાય છે.
ਬੰਧਨ ਤੋੜੈ ਸਚਿ ਵਸੈ ਅਗਿਆਨੁ ਅਧੇਰਾ ਜਾਇ ॥
bandhan torrai sach vasai agiaan adheraa jaae |તેઓ તેમના બંધનો તોડી નાખે છે, અને સત્યમાં રહે છે, અને અજ્ઞાનનો અંધકાર દૂર થાય છે.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਦੇਖੈ ਤਿਸੈ ਕਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਨੁ ਸਾਜਿ ॥
sabh kichh dekhai tisai kaa jin keea tan saaj |તેઓ જુએ છે કે બધું એકનું છે જેણે શરીર બનાવ્યું અને બનાવ્યું.
ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਕਰਤਾਰ ਕੀ ਕਰਤਾ ਰਾਖੈ ਲਾਜ ॥੨॥
naanak saran karataar kee karataa raakhai laaj |2|નાનક નિર્માતાનું અભયારણ્ય શોધે છે - સર્જક તેમનું સન્માન સાચવે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਦਹੁ ਆਪੇ ਥਾਟੁ ਕੀਆ ਬਹਿ ਕਰਤੈ ਤਦਹੁ ਪੁਛਿ ਨ ਸੇਵਕੁ ਬੀਆ ॥
jadahu aape thaatt keea beh karatai tadahu puchh na sevak beea |જ્યારે સર્જનહાર, પોતે બેસીને, બ્રહ્માંડનું સર્જન કરે છે, ત્યારે તેણે તેના કોઈપણ સેવકો સાથે સલાહ લીધી ન હતી;
ਤਦਹੁ ਕਿਆ ਕੋ ਲੇਵੈ ਕਿਆ ਕੋ ਦੇਵੈ ਜਾਂ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੀਆ ॥
tadahu kiaa ko levai kiaa ko devai jaan avar na doojaa keea |તો કોઈ શું લઈ શકે, અને કોઈ શું આપી શકે, જ્યારે તેણે પોતાના જેવું બીજું કોઈ બનાવ્યું નથી?
ਫਿਰਿ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ਕਰਤੈ ਦਾਨੁ ਸਭਨਾ ਕਉ ਦੀਆ ॥
fir aape jagat upaaeaa karatai daan sabhanaa kau deea |પછી, વિશ્વની રચના કર્યા પછી, સર્જકએ તેમના આશીર્વાદથી બધાને આશીર્વાદ આપ્યા.
ਆਪੇ ਸੇਵ ਬਣਾਈਅਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ॥
aape sev banaaeean guramukh aape amrit peea |તે પોતે જ અમને તેમની સેવામાં સૂચના આપે છે, અને ગુરુમુખ તરીકે, અમે તેમના અમૃતનું અમૃત પીએ છીએ.
ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰ ਆਕਾਰੁ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਕਰੈ ਸੁ ਥੀਆ ॥੭॥
aap nirankaar aakaar hai aape aape karai su theea |7|તે પોતે નિરાકાર છે, અને તે પોતે રચાયેલો છે; તે પોતે જે કરે છે, તે થાય છે. ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਹਿ ਸਦ ਸਾਚਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸਹਜਿ ਪਿਆਰਿ ॥
guramukh prabh seveh sad saachaa anadin sahaj piaar |ગુરુમુખો કાયમ ભગવાનની સેવા કરે છે; રાત દિવસ તેઓ સાચા પ્રભુના પ્રેમમાં ડૂબેલા હોય છે.
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਗਾਵਹਿ ਗੁਣ ਸਾਚੇ ਅਰਧਿ ਉਰਧਿ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
sadaa anand gaaveh gun saache aradh uradh ur dhaar |તેઓ હંમેશ માટે આનંદમાં છે, સાચા ભગવાનના મહિમાનું ગાન કરે છે; આ જગતમાં અને પછીના સમયમાં, તેઓ તેને તેમના હૃદયમાં જકડી રાખે છે.
ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਵਸਿਆ ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਲਿਖਿਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥
antar preetam vasiaa dhur karam likhiaa karataar |તેમના વહાલા ઊંડે અંદર વસે છે; નિર્માતાએ આ નિયતિ પૂર્વ-નિર્ધારિત કરી છે.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak aap milaaeian aape kirapaa dhaar |1|ઓ નાનક, તે તેમને પોતાનામાં ભેળવે છે; તે પોતે જ તેમના પર પોતાની કૃપા વરસાવે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਕਹਿਐ ਕਥਿਐ ਨ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਰਹੈ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
kahiaai kathiaai na paaeeai anadin rahai sadaa gun gaae |માત્ર બોલવાથી અને બોલવાથી તે મળતો નથી. રાત-દિવસ, નિરંતર તેમની સ્તુતિ ગાઓ.
ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਭਉਕਿ ਮੁਏ ਬਿਲਲਾਇ ॥
vin karamai kinai na paaeio bhauk mue bilalaae |તેમની દયાળુ કૃપા વિના, કોઈ તેને શોધતું નથી; ઘણા ભસતા અને રડતા મૃત્યુ પામ્યા છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਭਿਜੈ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
gur kai sabad man tan bhijai aap vasai man aae |જ્યારે મન અને શરીર ગુરુના શબ્દથી સંતૃપ્ત થાય છે, ત્યારે ભગવાન સ્વયં તેમના મનમાં વાસ કરવા આવે છે.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
naanak nadaree paaeeai aape le milaae |2|હે નાનક, તેમની કૃપાથી, તે મળે છે; તે આપણને તેના સંઘમાં એક કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਵੇਦ ਪੁਰਾਣ ਸਭਿ ਸਾਸਤ ਆਪਿ ਕਥੈ ਆਪਿ ਭੀਜੈ ॥
aape ved puraan sabh saasat aap kathai aap bheejai |તે પોતે જ વેદ, પુરાણો અને તમામ શાસ્ત્રો છે; તે પોતે જ તેનું જપ કરે છે, અને તે પોતે પ્રસન્ન થાય છે.
ਆਪੇ ਹੀ ਬਹਿ ਪੂਜੇ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਪਰਪੰਚੁ ਕਰੀਜੈ ॥
aape hee beh pooje karataa aap parapanch kareejai |તે પોતે પૂજા કરવા બેસે છે, અને તે પોતે જ જગતનું સર્જન કરે છે.
ਆਪਿ ਪਰਵਿਰਤਿ ਆਪਿ ਨਿਰਵਿਰਤੀ ਆਪੇ ਅਕਥੁ ਕਥੀਜੈ ॥
aap paravirat aap niraviratee aape akath katheejai |તે પોતે ગૃહસ્થ છે, અને પોતે ત્યાગી છે; તે પોતે અવ્યક્તનું ઉચ્ચારણ કરે છે.
ਆਪੇ ਪੁੰਨੁ ਸਭੁ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਆਪਿ ਅਲਿਪਤੁ ਵਰਤੀਜੈ ॥
aape pun sabh aap karaae aap alipat varateejai |તે પોતે જ સર્વ ભલાઈ છે, અને તે પોતે જ આપણને કાર્ય કરવા પ્રેરે છે; તે પોતે અલિપ્ત રહે છે.
ਆਪੇ ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਦੇਵੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰੀਜੈ ॥੮॥
aape sukh dukh devai karataa aape bakhas kareejai |8|તે પોતે જ આનંદ અને પીડા આપે છે; નિર્માતા પોતે જ તેમની ભેટો આપે છે. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸੇਖਾ ਅੰਦਰਹੁ ਜੋਰੁ ਛਡਿ ਤੂ ਭਉ ਕਰਿ ਝਲੁ ਗਵਾਇ ॥
sekhaa andarahu jor chhadd too bhau kar jhal gavaae |હે શેખ, તમારા ક્રૂર સ્વભાવનો ત્યાગ કરો; ભગવાનના ડરમાં જીવો અને તમારું ગાંડપણ છોડી દો.
ਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਕੇਤੇ ਨਿਸਤਰੇ ਭੈ ਵਿਚਿ ਨਿਰਭਉ ਪਾਇ ॥
gur kai bhai kete nisatare bhai vich nirbhau paae |ગુરુના ભયથી, ઘણાનો ઉદ્ધાર થયો છે; આ ભયમાં, નિર્ભય ભગવાનને શોધો.
ਮਨੁ ਕਠੋਰੁ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਤੂੰ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
man katthor sabad bhed toon saant vasai man aae |શબ્દના શબ્દ સાથે તમારા પથ્થર હૃદયને વીંધો; શાંતિ અને શાંતિ તમારા મનમાં રહેવા દો.
ਸਾਂਤੀ ਵਿਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਾ ਖਸਮੁ ਪਾਏ ਥਾਇ ॥
saantee vich kaar kamaavanee saa khasam paae thaae |જો આ શાંતિની સ્થિતિમાં સારા કાર્યો કરવામાં આવે તો તે ભગવાન અને ગુરુ દ્વારા મંજૂર થાય છે.
ਨਾਨਕ ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਪੁਛਹੁ ਗਿਆਨੀ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak kaam krodh kinai na paaeio puchhahu giaanee jaae |1|હે નાનક, જાતીય ઈચ્છા અને ક્રોધ દ્વારા, કોઈને ક્યારેય ભગવાન મળ્યા નથી - જાઓ, અને કોઈ પણ જ્ઞાની માણસને પૂછો. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ: