ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 789
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਉਪਿ ਸਰੀਰੁ ॥
har saalaahee sadaa sadaa tan man saup sareer |સદાકાળ પ્રભુની સ્તુતિ કરો; તમારું શરીર અને મન તેને સમર્પિત કરો.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ॥
gurasabadee sach paaeaa sachaa gahir ganbheer |ગુરુના શબ્દ દ્વારા, મને સાચા, ગહન અને અગમ્ય ભગવાન મળ્યા છે.
ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਿਰਦੈ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਹਰਿ ਹੀਰਾ ਹੀਰੁ ॥
man tan hiradai rav rahiaa har heeraa heer |ભગવાન, રત્નોના રત્ન, મારા મન, શરીર અને હૃદયમાં વ્યાપેલા છે.
ਜਨਮ ਮਰਣ ਕਾ ਦੁਖੁ ਗਇਆ ਫਿਰਿ ਪਵੈ ਨ ਫੀਰੁ ॥
janam maran kaa dukh geaa fir pavai na feer |જન્મ અને મૃત્યુની વેદનાઓ દૂર થઈ ગઈ છે, અને મને ફરી ક્યારેય પુનર્જન્મના ચક્રમાં જોડવામાં આવશે નહીં.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂ ਹਰਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥੧੦॥
naanak naam salaeh too har gunee gaheer |10|હે નાનક, ભગવાનના નામ, શ્રેષ્ઠતાના સાગર, નામની સ્તુતિ કરો. ||10||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਾਲਿ ਜਿਨਿ ਜਲਿਐ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
naanak ihu tan jaal jin jaliaai naam visaariaa |હે નાનક, આ શરીરને બાળી નાખો; આ બળી ગયેલું શરીર ભગવાનના નામને ભૂલી ગયું છે.
ਪਉਦੀ ਜਾਇ ਪਰਾਲਿ ਪਿਛੈ ਹਥੁ ਨ ਅੰਬੜੈ ਤਿਤੁ ਨਿਵੰਧੈ ਤਾਲਿ ॥੧॥
paudee jaae paraal pichhai hath na anbarrai tith nivandhai taal |1|ગંદકીનો ઢગલો થઈ રહ્યો છે, અને હવે પછીના સંસારમાં, તમારો હાથ તેને સાફ કરવા માટે આ સ્થિર તળાવમાં નીચે પહોંચી શકશે નહીં. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਮਨ ਕੇ ਕੰਮ ਫਿਟਿਆ ਗਣਤ ਨ ਆਵਹੀ ॥
naanak man ke kam fittiaa ganat na aavahee |હે નાનક, દુષ્ટ એ મનની અગણિત ક્રિયાઓ છે.
ਕਿਤੀ ਲਹਾ ਸਹੰਮ ਜਾ ਬਖਸੇ ਤਾ ਧਕਾ ਨਹੀ ॥੨॥
kitee lahaa saham jaa bakhase taa dhakaa nahee |2|તેઓ ભયંકર અને પીડાદાયક બદલો લાવે છે, પરંતુ જો ભગવાન મને માફ કરે છે, તો હું આ સજામાંથી બચીશ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਚਾ ਅਮਰੁ ਚਲਾਇਓਨੁ ਕਰਿ ਸਚੁ ਫੁਰਮਾਣੁ ॥
sachaa amar chalaaeion kar sach furamaan |તે જે આદેશ મોકલે છે તે સાચો છે, અને તે જે આદેશો જારી કરે છે તે સાચા છે.
ਸਦਾ ਨਿਹਚਲੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
sadaa nihachal rav rahiaa so purakh sujaan |હંમેશ માટે અચલ અને અપરિવર્તનશીલ, સર્વત્ર વ્યાપી રહેલા અને સર્વત્ર વ્યાપી રહેલા, તે સર્વજ્ઞ આદિ ભગવાન છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸੇਵੀਐ ਸਚੁ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣੁ ॥
guraparasaadee seveeai sach sabad neesaan |ગુરુની કૃપાથી, શબ્દના સાચા ચિહ્ન દ્વારા, તેમની સેવા કરો.
ਪੂਰਾ ਥਾਟੁ ਬਣਾਇਆ ਰੰਗੁ ਗੁਰਮਤਿ ਮਾਣੁ ॥
pooraa thaatt banaaeaa rang guramat maan |તે જે બનાવે છે તે સંપૂર્ણ છે; ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, તેમના પ્રેમનો આનંદ માણો.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਜਾਣੁ ॥੧੧॥
agam agochar alakh hai guramukh har jaan |11|તે દુર્ગમ, અગમ્ય અને અદ્રશ્ય છે; ગુરુમુખ તરીકે, ભગવાનને જાણો. ||11||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਬਦਰਾ ਮਾਲ ਕਾ ਭੀਤਰਿ ਧਰਿਆ ਆਣਿ ॥
naanak badaraa maal kaa bheetar dhariaa aan |ઓ નાનક, સિક્કાઓની થેલીઓ લાવી છે
ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਪਰਖੀਅਨਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਦੀਬਾਣਿ ॥੧॥
khotte khare parakheean saahib kai deebaan |1|અને અમારા ભગવાન અને માસ્ટરના દરબારમાં મૂકવામાં આવે છે, અને ત્યાં, અસલી અને નકલી અલગ પડે છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਵਣ ਚਲੇ ਤੀਰਥੀ ਮਨਿ ਖੋਟੈ ਤਨਿ ਚੋਰ ॥
naavan chale teerathee man khottai tan chor |તેઓ પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં જઈને સ્નાન કરે છે, પરંતુ તેમનું મન હજુ પણ દુષ્ટ છે, અને તેમનું શરીર ચોર છે.
ਇਕੁ ਭਾਉ ਲਥੀ ਨਾਤਿਆ ਦੁਇ ਭਾ ਚੜੀਅਸੁ ਹੋਰ ॥
eik bhaau lathee naatiaa due bhaa charreeas hor |તેમની કેટલીક ગંદકી આ સ્નાન દ્વારા ધોવાઇ જાય છે, પરંતુ તેઓ માત્ર બમણી જ એકઠા કરે છે.
ਬਾਹਰਿ ਧੋਤੀ ਤੂਮੜੀ ਅੰਦਰਿ ਵਿਸੁ ਨਿਕੋਰ ॥
baahar dhotee toomarree andar vis nikor |પાલખીની જેમ તેઓ બહારથી ભલે ધોવાઈ જાય, પરંતુ અંદરથી તેઓ હજી પણ ઝેરથી ભરેલા છે.
ਸਾਧ ਭਲੇ ਅਣਨਾਤਿਆ ਚੋਰ ਸਿ ਚੋਰਾ ਚੋਰ ॥੨॥
saadh bhale ananaatiaa chor si choraa chor |2|આવા સ્નાન કર્યા વિના પણ પવિત્ર માણસ ધન્ય છે, જ્યારે ચોર ચોર છે, પછી ભલે તે ગમે તેટલું સ્નાન કરે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇਦਾ ਜਗੁ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
aape hukam chalaaeidaa jag dhandhai laaeaa |તે પોતે જ તેમના આદેશો જારી કરે છે, અને વિશ્વના લોકોને તેમના કાર્યો સાથે જોડે છે.
ਇਕਿ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
eik aape hee aap laaeian gur te sukh paaeaa |તે પોતે કેટલાકને પોતાની સાથે જોડે છે, અને ગુરુ દ્વારા, તેઓને શાંતિ મળે છે.
ਦਹ ਦਿਸ ਇਹੁ ਮਨੁ ਧਾਵਦਾ ਗੁਰਿ ਠਾਕਿ ਰਹਾਇਆ ॥
dah dis ihu man dhaavadaa gur tthaak rahaaeaa |મન દસ દિશાઓમાં ફરે છે; ગુરુ તેને સ્થિર રાખે છે.
ਨਾਵੈ ਨੋ ਸਭ ਲੋਚਦੀ ਗੁਰਮਤੀ ਪਾਇਆ ॥
naavai no sabh lochadee guramatee paaeaa |દરેક વ્યક્તિ નામની ઝંખના કરે છે, પરંતુ તે ફક્ત ગુરુના ઉપદેશ દ્વારા જ મળે છે.
ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੀਐ ਜੋ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥
dhur likhiaa mett na sakeeai jo har likh paaeaa |12|તમારું પૂર્વનિર્ધારિત ભાગ્ય, ભગવાન દ્વારા ખૂબ જ શરૂઆતમાં લખાયેલું છે, તે ભૂંસી શકાતું નથી. ||12||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਦੁਇ ਦੀਵੇ ਚਉਦਹ ਹਟਨਾਲੇ ॥
due deeve chaudah hattanaale |બે દીવા ચૌદ બજારોને અજવાળે છે.
ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਤੇਤੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥
jete jeea tete vanajaare |જીવો છે એટલા જ વેપારીઓ છે.
ਖੁਲੑੇ ਹਟ ਹੋਆ ਵਾਪਾਰੁ ॥
khulae hatt hoaa vaapaar |દુકાનો ખુલ્લી છે, અને વેપાર ચાલુ છે;
ਜੋ ਪਹੁਚੈ ਸੋ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥
jo pahuchai so chalanahaar |જે કોઈ ત્યાં આવે છે, તે વિદાય માટે બંધાયેલો છે.
ਧਰਮੁ ਦਲਾਲੁ ਪਾਏ ਨੀਸਾਣੁ ॥
dharam dalaal paae neesaan |ધર્મના ન્યાયી ન્યાયાધીશ દલાલ છે, જે તેની મંજૂરીની નિશાની આપે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਲਾਹਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
naanak naam laahaa paravaan |હે નાનક, જેઓ નામનો લાભ મેળવે છે તેઓ સ્વીકારવામાં આવે છે અને માન્ય છે.
ਘਰਿ ਆਏ ਵਜੀ ਵਾਧਾਈ ॥
ghar aae vajee vaadhaaee |અને જ્યારે તેઓ ઘરે પાછા ફરે છે, ત્યારે તેઓનું સ્વાગત કરવામાં આવે છે;
ਸਚ ਨਾਮ ਕੀ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
sach naam kee milee vaddiaaee |1|તેઓ સાચા નામની ભવ્ય મહાનતા પ્રાપ્ત કરે છે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਰਾਤੀ ਹੋਵਨਿ ਕਾਲੀਆ ਸੁਪੇਦਾ ਸੇ ਵੰਨ ॥
raatee hovan kaaleea supedaa se van |રાત અંધારી હોય ત્યારે પણ જે કંઈ સફેદ હોય છે તે તેનો સફેદ રંગ જાળવી રાખે છે.
ਦਿਹੁ ਬਗਾ ਤਪੈ ਘਣਾ ਕਾਲਿਆ ਕਾਲੇ ਵੰਨ ॥
dihu bagaa tapai ghanaa kaaliaa kaale van |અને જ્યારે દિવસનો પ્રકાશ ચમકતો હોય છે ત્યારે પણ જે કાળો હોય છે તે તેનો કાળો રંગ જાળવી રાખે છે.
ਅੰਧੇ ਅਕਲੀ ਬਾਹਰੇ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਿਆਨੁ ॥
andhe akalee baahare moorakh andh giaan |આંધળા મૂર્ખને જરાય અક્કલ હોતી નથી; તેમની સમજ અંધ છે.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰੇ ਕਬਹਿ ਨ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥੨॥
naanak nadaree baahare kabeh na paaveh maan |2|હે નાનક, પ્રભુની કૃપા વિના તેઓ કદી સન્માન પામશે નહીં. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਰਚਾਇਆ ਹਰਿ ਸਚੈ ਆਪੇ ॥
kaaeaa kott rachaaeaa har sachai aape |સાચા પ્રભુએ પોતે શરીર-ગઢ બનાવ્યું છે.
ਇਕਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇਅਨੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਵਿਆਪੇ ॥
eik doojai bhaae khuaaeian haumai vich viaape |કેટલાક દ્વૈતના પ્રેમથી બરબાદ થઈ જાય છે, અહંકારમાં ડૂબી જાય છે.
ਇਹੁ ਮਾਨਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਸਾ ਮਨਮੁਖ ਸੰਤਾਪੇ ॥
eihu maanas janam dulanbh saa manamukh santaape |આ માનવ શરીર મેળવવું એટલું મુશ્કેલ છે; સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો પીડા સહન કરે છે.
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਥਾਪੇ ॥
jis aap bujhaae so bujhasee jis satigur thaape |તે એકલો જ સમજે છે, જેને પ્રભુ પોતે જ સમજાવે છે; તેને સાચા ગુરુ દ્વારા આશીર્વાદ મળે છે.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਓਨੁ ਸਭ ਵਰਤੈ ਆਪੇ ॥੧੩॥
sabh jag khel rachaaeion sabh varatai aape |13|તેમણે તેમના નાટક માટે આખું વિશ્વ બનાવ્યું; તે બધાની વચ્ચે વ્યાપી રહ્યો છે. ||13||