ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 789
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਹਰਿ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਉਪਿ ਸਰੀਰੁ ॥
har saalaahee sadaa sadaa tan man saup sareer |خداوند را تا ابدالاباد ستایش کن. بدن و ذهنت را وقف او کن
ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ॥
gurasabadee sach paaeaa sachaa gahir ganbheer |از طریق کلام شاباد گورو، خداوند واقعی، عمیق و غیرقابل درک را یافته ام.
ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਿਰਦੈ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਹਰਿ ਹੀਰਾ ਹੀਰੁ ॥
man tan hiradai rav rahiaa har heeraa heer |خداوند، جواهر جواهرات، در ذهن، بدن و قلب من نفوذ می کند.
ਜਨਮ ਮਰਣ ਕਾ ਦੁਖੁ ਗਇਆ ਫਿਰਿ ਪਵੈ ਨ ਫੀਰੁ ॥
janam maran kaa dukh geaa fir pavai na feer |دردهای تولد و مرگ از بین رفته اند، و من دیگر هرگز به چرخه تناسخ سپرده نخواهم شد.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂ ਹਰਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥੧੦॥
naanak naam salaeh too har gunee gaheer |10|ای نانک، نعم، نام خداوند، اقیانوس تعالی را ستایش کن. ||10||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਾਲਿ ਜਿਨਿ ਜਲਿਐ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
naanak ihu tan jaal jin jaliaai naam visaariaa |ای نانک، این بدن را بسوزان. این بدن سوخته نعم، نام خداوند را فراموش کرده است.
ਪਉਦੀ ਜਾਇ ਪਰਾਲਿ ਪਿਛੈ ਹਥੁ ਨ ਅੰਬੜੈ ਤਿਤੁ ਨਿਵੰਧੈ ਤਾਲਿ ॥੧॥
paudee jaae paraal pichhai hath na anbarrai tith nivandhai taal |1|خاک در حال انباشته شدن است و در دنیا آخرت دست تو نمی تواند به این حوض راکد دراز شود تا آن را پاک کند. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਨਾਨਕ ਮਨ ਕੇ ਕੰਮ ਫਿਟਿਆ ਗਣਤ ਨ ਆਵਹੀ ॥
naanak man ke kam fittiaa ganat na aavahee |ای نانک، اعمال ناشدنی ذهن بد است.
ਕਿਤੀ ਲਹਾ ਸਹੰਮ ਜਾ ਬਖਸੇ ਤਾ ਧਕਾ ਨਹੀ ॥੨॥
kitee lahaa saham jaa bakhase taa dhakaa nahee |2|آنها عذاب های وحشتناک و دردناکی می آورند، اما اگر خداوند مرا ببخشد، از این عذاب در امان خواهم بود. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਸਚਾ ਅਮਰੁ ਚਲਾਇਓਨੁ ਕਰਿ ਸਚੁ ਫੁਰਮਾਣੁ ॥
sachaa amar chalaaeion kar sach furamaan |فرمانی که می فرستد درست است و دستوری که صادر می کند.
ਸਦਾ ਨਿਹਚਲੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
sadaa nihachal rav rahiaa so purakh sujaan |تا ابد بی حرکت و تغییرناپذیر، در همه جا نفوذ کرده و فراگیر است، او خداوند اولیه داناست.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸੇਵੀਐ ਸਚੁ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣੁ ॥
guraparasaadee seveeai sach sabad neesaan |به لطف گورو، از طریق نشان واقعی شاباد به او خدمت کنید.
ਪੂਰਾ ਥਾਟੁ ਬਣਾਇਆ ਰੰਗੁ ਗੁਰਮਤਿ ਮਾਣੁ ॥
pooraa thaatt banaaeaa rang guramat maan |آنچه او می سازد کامل است. از طریق آموزه های گورو، از عشق او لذت ببرید.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਜਾਣੁ ॥੧੧॥
agam agochar alakh hai guramukh har jaan |11|او غیرقابل دسترس، غیرقابل درک و غیب است. به عنوان گورمخ، خداوند را بشناسید. ||11||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਨਾਨਕ ਬਦਰਾ ਮਾਲ ਕਾ ਭੀਤਰਿ ਧਰਿਆ ਆਣਿ ॥
naanak badaraa maal kaa bheetar dhariaa aan |ای نانک کیسه های سکه را می آورند
ਖੋਟੇ ਖਰੇ ਪਰਖੀਅਨਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਦੀਬਾਣਿ ॥੧॥
khotte khare parakheean saahib kai deebaan |1|و در صحن مولای ما قرار می گیرد و در آنجا اصل و تقلبی از هم جدا می شود. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਨਾਵਣ ਚਲੇ ਤੀਰਥੀ ਮਨਿ ਖੋਟੈ ਤਨਿ ਚੋਰ ॥
naavan chale teerathee man khottai tan chor |میروند و در زیارتگاهها غسل میکنند، اما عقلشان هنوز شیطان است و بدنشان دزد است.
ਇਕੁ ਭਾਉ ਲਥੀ ਨਾਤਿਆ ਦੁਇ ਭਾ ਚੜੀਅਸੁ ਹੋਰ ॥
eik bhaau lathee naatiaa due bhaa charreeas hor |مقداری از کثیفی آنها توسط این حمام ها شسته می شود، اما آنها فقط دو برابر آن انباشته می شوند.
ਬਾਹਰਿ ਧੋਤੀ ਤੂਮੜੀ ਅੰਦਰਿ ਵਿਸੁ ਨਿਕੋਰ ॥
baahar dhotee toomarree andar vis nikor |مانند کدو، ممکن است از بیرون شسته شوند، اما در داخل هنوز پر از سم هستند.
ਸਾਧ ਭਲੇ ਅਣਨਾਤਿਆ ਚੋਰ ਸਿ ਚੋਰਾ ਚੋਰ ॥੨॥
saadh bhale ananaatiaa chor si choraa chor |2|انسان مقدس حتی بدون چنین غسلی سعادتمند است، در حالی که دزد هر چقدر هم که غسل کند، دزد است. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇਦਾ ਜਗੁ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
aape hukam chalaaeidaa jag dhandhai laaeaa |او خود دستوراتش را صادر می کند و مردم جهان را به وظایفشان پیوند می دهد.
ਇਕਿ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਲਾਇਅਨੁ ਗੁਰ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
eik aape hee aap laaeian gur te sukh paaeaa |او خود برخی را به خود ملحق می کند و از طریق گورو، آنها به آرامش می رسند.
ਦਹ ਦਿਸ ਇਹੁ ਮਨੁ ਧਾਵਦਾ ਗੁਰਿ ਠਾਕਿ ਰਹਾਇਆ ॥
dah dis ihu man dhaavadaa gur tthaak rahaaeaa |ذهن در ده جهت می دود. گورو آن را همچنان نگه می دارد.
ਨਾਵੈ ਨੋ ਸਭ ਲੋਚਦੀ ਗੁਰਮਤੀ ਪਾਇਆ ॥
naavai no sabh lochadee guramatee paaeaa |همه مشتاق نام هستند، اما فقط از طریق آموزه های گورو یافت می شود.
ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਮੇਟਿ ਨ ਸਕੀਐ ਜੋ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥
dhur likhiaa mett na sakeeai jo har likh paaeaa |12|سرنوشت از پیش تعیین شده شما که در همان ابتدا توسط خداوند نوشته شده است، قابل پاک شدن نیست. ||12||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਦੁਇ ਦੀਵੇ ਚਉਦਹ ਹਟਨਾਲੇ ॥
due deeve chaudah hattanaale |دو لامپ چهارده بازار را روشن می کند.
ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਤੇਤੇ ਵਣਜਾਰੇ ॥
jete jeea tete vanajaare |به اندازه موجودات زنده تاجر وجود دارد.
ਖੁਲੑੇ ਹਟ ਹੋਆ ਵਾਪਾਰੁ ॥
khulae hatt hoaa vaapaar |مغازه ها باز هستند و تجارت در جریان است.
ਜੋ ਪਹੁਚੈ ਸੋ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥
jo pahuchai so chalanahaar |هر که به آنجا بیاید، ناگزیر است که برود.
ਧਰਮੁ ਦਲਾਲੁ ਪਾਏ ਨੀਸਾਣੁ ॥
dharam dalaal paae neesaan |قاضی عادل دارما دلالی است که علامت تایید خود را می دهد.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਲਾਹਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
naanak naam laahaa paravaan |ای نانک کسانی که سود نعم را به دست می آورند مورد قبول و تایید هستند.
ਘਰਿ ਆਏ ਵਜੀ ਵਾਧਾਈ ॥
ghar aae vajee vaadhaaee |و هنگام بازگشت به خانه با هلهله از آنها استقبال می شود.
ਸਚ ਨਾਮ ਕੀ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
sach naam kee milee vaddiaaee |1|آنها عظمت شکوهمند نام واقعی را به دست می آورند. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਰਾਤੀ ਹੋਵਨਿ ਕਾਲੀਆ ਸੁਪੇਦਾ ਸੇ ਵੰਨ ॥
raatee hovan kaaleea supedaa se van |حتی وقتی شب تاریک است، هر چیزی که سفید است رنگ سفید خود را حفظ می کند.
ਦਿਹੁ ਬਗਾ ਤਪੈ ਘਣਾ ਕਾਲਿਆ ਕਾਲੇ ਵੰਨ ॥
dihu bagaa tapai ghanaa kaaliaa kaale van |و حتی زمانی که نور روز به طرز خیره کننده ای روشن است، هر چیزی که سیاه است رنگ سیاه خود را حفظ می کند.
ਅੰਧੇ ਅਕਲੀ ਬਾਹਰੇ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਿਆਨੁ ॥
andhe akalee baahare moorakh andh giaan |احمقان کور اصلاً عقل ندارند. درک آنها کور است
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰੇ ਕਬਹਿ ਨ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥੨॥
naanak nadaree baahare kabeh na paaveh maan |2|ای نانک، بدون لطف پروردگار هرگز عزت نخواهند یافت. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਰਚਾਇਆ ਹਰਿ ਸਚੈ ਆਪੇ ॥
kaaeaa kott rachaaeaa har sachai aape |خداوند واقعی خود قلعه-بدن را آفرید.
ਇਕਿ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇਅਨੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਵਿਆਪੇ ॥
eik doojai bhaae khuaaeian haumai vich viaape |برخی به واسطه عشق به دوگانگی، غرق در خودخواهی، ویران می شوند.
ਇਹੁ ਮਾਨਸ ਜਨਮੁ ਦੁਲੰਭੁ ਸਾ ਮਨਮੁਖ ਸੰਤਾਪੇ ॥
eihu maanas janam dulanbh saa manamukh santaape |به دست آوردن این بدن انسان بسیار دشوار است. منمخ های خودخواه از درد رنج می برند.
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਥਾਪੇ ॥
jis aap bujhaae so bujhasee jis satigur thaape |او تنها او را درک می کند که خداوند خود او را به درک وا می دارد. او توسط گورو واقعی برکت داده شده است.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਓਨੁ ਸਭ ਵਰਤੈ ਆਪੇ ॥੧੩॥
sabh jag khel rachaaeion sabh varatai aape |13|او تمام جهان را برای بازی خود آفرید. او در میان همه نفوذ می کند. ||13||