ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 647
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਪਰਥਾਇ ਸਾਖੀ ਮਹਾ ਪੁਰਖ ਬੋਲਦੇ ਸਾਝੀ ਸਗਲ ਜਹਾਨੈ ॥
parathaae saakhee mahaa purakh bolade saajhee sagal jahaanai |مردان بزرگ آموزه ها را با ارتباط دادن آنها با موقعیت های فردی بیان می کنند، اما تمام جهان در آنها سهیم است.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਭਉ ਕਰੇ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥
guramukh hoe su bhau kare aapanaa aap pachhaanai |کسی که گورمخ می شود، خوف خدا را می شناسد و به نفس خود پی می برد.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
guraparasaadee jeevat marai taa man hee te man maanai |اگر به لطف گورو، شخص در حالی که هنوز زنده است مرده بماند، ذهن به خودی خود راضی می شود.
ਜਿਨ ਕਉ ਮਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਸੇ ਕਿਆ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨੈ ॥੧॥
jin kau man kee parateet naahee naanak se kiaa katheh giaanai |1|ای نانک، آنهایی که به عقل خود ایمان ندارند، چگونه می توانند از حکمت معنوی صحبت کنند؟ ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਪਹੁਤਾ ਆਇ ॥
guramukh chit na laaeio ant dukh pahutaa aae |کسانی که هوشیاری خود را به عنوان گورمخ معطوف به پروردگار نمی کنند، در نهایت دچار درد و اندوه می شوند.
ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਧਿਆਂ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
andarahu baaharahu andhiaan sudh na kaaee paae |آنها در باطن و ظاهر کور هستند و چیزی نمی فهمند.
ਪੰਡਿਤ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਖਾਇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
panddit tin kee barakatee sabh jagat khaae jo rate har naae |ای پاندیت، ای عالم دین، تمام جهان به خاطر کسانی که با نام خداوند هماهنگ هستند سیر شده است.
ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥
jin gur kai sabad salaahiaa har siau rahe samaae |کسانی که کلام شاباد گورو را می ستایند، با خداوند درآمیخته می مانند.
ਪੰਡਿਤ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਰਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
panddit doojai bhaae barakat na hovee naa dhan palai paae |ای پاندیت، ای عالم دین، هیچ کس راضی نیست، و هیچ کس به عشق دوگانگی ثروت واقعی نمی یابد.
ਪੜਿ ਥਕੇ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਆਇਓ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਵਿਹਾਇ ॥
parr thake santokh na aaeio anadin jalat vihaae |آنها از خواندن متون مقدس خسته شده اند، اما با این حال، قناعت نمی کنند و شب و روز زندگی خود را سوزان می گذرانند.
ਕੂਕ ਪੂਕਾਰ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾ ਸੰਸਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
kook pookaar na chukee naa sansaa vichahu jaae |گریه و شکایت آنها تمام نمی شود و شک از درونشان دور نمی شود.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak naam vihooniaa muhi kaalai utth jaae |2|ای نانک، بدون نعم، نام خداوند، برمی خیزند و با چهره های سیاه شده می روند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਹਰਿ ਸਜਣ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ਮਿਲਿ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ॥
har sajan mel piaare mil panth dasaaee |ای معشوق، مرا به دیدار دوست واقعی خود هدایت کن. در ملاقات با او، از او خواهم خواست که راه را به من نشان دهد.
ਜੋ ਹਰਿ ਦਸੇ ਮਿਤੁ ਤਿਸੁ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
jo har dase mit tis hau bal jaaee |من فدای آن دوستی هستم که آن را به من نشان می دهد.
ਗੁਣ ਸਾਝੀ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
gun saajhee tin siau karee har naam dhiaaee |من فضایل او را با او در میان می گذارم و در نام خداوند تعمق می کنم.
ਹਰਿ ਸੇਵੀ ਪਿਆਰਾ ਨਿਤ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥
har sevee piaaraa nit sev har sukh paaee |من برای همیشه به پروردگار محبوبم خدمت می کنم. در خدمت خداوند، آرامش یافته ام.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਤਿਸੁ ਜਿਨਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੨॥
balihaaree satigur tis jin sojhee paaee |12|من قربانی گوروی واقعی هستم که این درک را به من منتقل کرده است. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਪੰਡਿਤ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਜੇ ਵੇਦ ਪੜੈ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥
panddit mail na chukee je ved parrai jug chaar |ای پاندیت، ای عالم دین، پلیدی تو پاک نمی شود، حتی اگر چهار سال وداها را بخوانی.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੂਲੁ ਹੈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
trai gun maaeaa mool hai vich haumai naam visaar |این سه ویژگی ریشه مایا هستند. در خودپرستی، شخص نعم، نام خداوند را فراموش می کند.
ਪੰਡਿਤ ਭੂਲੇ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਾਇਆ ਕੈ ਵਾਪਾਰਿ ॥
panddit bhoole doojai laage maaeaa kai vaapaar |پاندیت ها فریب خورده اند، به دوگانگی وابسته اند، و فقط با مایا سروکار دارند.
ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਹੈ ਮੂਰਖ ਭੁਖਿਆ ਮੁਏ ਗਵਾਰ ॥
antar trisanaa bhukh hai moorakh bhukhiaa mue gavaar |آنها پر از تشنگی و گرسنگی هستند. احمق های نادان از گرسنگی می میرند.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
satigur seviaai sukh paaeaa sachai sabad veechaar |با خدمت به گورو واقعی، صلح به دست می آید، با تفکر در کلام واقعی شاباد.
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
andarahu trisanaa bhukh gee sachai naae piaar |گرسنگی و تشنگی از درون من خارج شده است. من عاشق نام واقعی هستم.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਹਜੇ ਰਜੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak naam rate sahaje raje jinaa har rakhiaa ur dhaar |1|ای نانک، آنهایی که با نعم آغشته شده اند، که خداوند را محکم در قلب خود بسته اند، خود به خود راضی می شوند. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦੁਖੁ ਲਗਾ ਬਹੁਤਾ ਆਇ ॥
manamukh har naam na seviaa dukh lagaa bahutaa aae |منموک خودخواسته نام خداوند را خدمت نمی کند و از این رو از درد وحشتناکی رنج می برد.
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਹੈ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥
antar agiaan andher hai sudh na kaaee paae |او پر از ظلمت جهل است و چیزی نمی فهمد.
ਮਨਹਠਿ ਸਹਜਿ ਨ ਬੀਜਿਓ ਭੁਖਾ ਕਿ ਅਗੈ ਖਾਇ ॥
manahatth sahaj na beejio bhukhaa ki agai khaae |به دلیل ذهن سرسخت خود، بذر صلح شهودی را نمی کارد. برای رفع گرسنگی در دنیا آخرت چه می خورد؟
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਜਾਇ ॥
naam nidhaan visaariaa doojai lagaa jaae |او گنج نعم را فراموش کرده است. او در عشق دوگانگی گرفتار شده است.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
naanak guramukh mileh vaddiaaeea je aape mel milaae |2|ای ناناک، گورمخها با جلال شرفیاب می شوند، هنگامی که خداوند خود آنها را در اتحاد خود متحد می کند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਖਰੀ ਸੁਹਾਵਣੀ ॥
har rasanaa har jas gaavai kharee suhaavanee |زبانی که ستایش خداوند را می خواند، بسیار زیباست.
ਜੋ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ਸਾ ਹਰਿ ਭਾਵਣੀ ॥
jo man tan mukh har bolai saa har bhaavanee |کسی که نام خداوند را با ذهن، بدن و دهان به زبان می آورد، مورد رضایت خداوند است.
ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਖੈ ਸਾਦੁ ਸਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣੀ ॥
jo guramukh chakhai saad saa tripataavanee |که گورمخ طعم والای پروردگار را می چشد و راضی می شود.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਵਣੀ ॥
gun gaavai piaare nit gun gaae gunee samajhaavanee |او مدام ستایش های باشکوه معشوقش را می خواند. او با خواندن ستایش های باشکوه او سرحال می شود.
ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਸਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਬੁਲਾਵਣੀ ॥੧੩॥
jis hovai aap deaal saa satiguroo guroo bulaavanee |13|او از رحمت خداوند برخوردار است و کلمات گورو، گورو واقعی را سر می دهد. ||13||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |سالوک، مهل سوم:
ਹਸਤੀ ਸਿਰਿ ਜਿਉ ਅੰਕਸੁ ਹੈ ਅਹਰਣਿ ਜਿਉ ਸਿਰੁ ਦੇਇ ॥
hasatee sir jiau ankas hai aharan jiau sir dee |فیل سرش را به افسار میدهد و سندان خود را به چکش میدهد.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਆਗੈ ਰਾਖਿ ਕੈ ਊਭੀ ਸੇਵ ਕਰੇਇ ॥
man tan aagai raakh kai aoobhee sev karee |بنابراین، ما ذهن و بدن خود را به استاد خود عرضه می کنیم. ما در برابر او می ایستیم و او را خدمت می کنیم.