ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 27
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥
sireeraag mahalaa 3 ghar 1 |Siree Raag، مهل سوم، خانه اول:
ਜਿਸ ਹੀ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਤਿਸ ਹੀ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
jis hee kee sirakaar hai tis hee kaa sabh koe |همه متعلق به کسی هستند که بر جهان هستی حکومت می کند.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਸਚੁ ਘਟਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥
guramukh kaar kamaavanee sach ghatt paragatt hoe |گورمخ اعمال نیک می کند و حق در دل آشکار می شود.
ਅੰਤਰਿ ਜਿਸ ਕੈ ਸਚੁ ਵਸੈ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
antar jis kai sach vasai sache sachee soe |حقيقت شهرت حقيقي است كه حقيقت در درون اوست.
ਸਚਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਤਿਨ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥੧॥
sach mile se na vichhurreh tin nij ghar vaasaa hoe |1|کسانی که پروردگار واقعی را ملاقات می کنند دیگر از هم جدا نمی شوند. آنها می آیند تا در خانه خود در اعماق درون ساکن شوند. ||1||
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਮੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
mere raam mai har bin avar na koe |ای پروردگار من! بدون پروردگار، من اصلاً دیگری ندارم.
ਸਤਗੁਰੁ ਸਚੁ ਪ੍ਰਭੁ ਨਿਰਮਲਾ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
satagur sach prabh niramalaa sabad milaavaa hoe |1| rahaau |گورو واقعی ما را به دیدار خدای بینقص واقعی از طریق کلام شابادش هدایت میکند. ||1||مکث||
ਸਬਦਿ ਮਿਲੈ ਸੋ ਮਿਲਿ ਰਹੈ ਜਿਸ ਨਉ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
sabad milai so mil rahai jis nau aape le milaae |کسی که خداوند او را در خود می آمیزد در شاباد ادغام می شود و در هم می ماند.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਕੋ ਨਾ ਮਿਲੈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
doojai bhaae ko naa milai fir fir aavai jaae |هیچ کس با عشق به دوگانگی با او یکی نمی شود. بارها و بارها در تناسخ می آیند و می روند.
ਸਭ ਮਹਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਏਕੋ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
sabh meh ik varatadaa eko rahiaa samaae |پروردگار یگانه در همه جا نفوذ می کند. خداوند یگانه همه جا را فرا گرفته است.
ਜਿਸ ਨਉ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਹੋਇ ਸੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
jis nau aap deaal hoe so guramukh naam samaae |2|آن گورمخ، که خداوند به او مهربانی می کند، در نعم، نام خداوند، جذب شده است. ||2||
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਵਾਦ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥
parr parr panddit jotakee vaad kareh beechaar |پاندیت ها، علمای دین و اخترشناسان پس از همه خواندنشان، بحث و مناظره می کنند.
ਮਤਿ ਬੁਧਿ ਭਵੀ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ॥
mat budh bhavee na bujhee antar lobh vikaar |عقل و فهم آنها منحرف است. آنها فقط نمی فهمند آنها پر از طمع و فساد هستند.
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭਰਮਦੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
lakh chauraaseeh bharamade bhram bhram hoe khuaar |آنها در میان 8.4 میلیون تجسم سرگردان گم شده و گیج هستند. در تمام سرگردانی و پرسه زدنشان، ویران شده اند.
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੩॥
poorab likhiaa kamaavanaa koe na mettanahaar |3|آنها بر اساس سرنوشت از پیش تعیین شده خود عمل می کنند که هیچ کس نمی تواند آن را پاک کند. ||3||
ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗਾਖੜੀ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
satagur kee sevaa gaakharree sir deejai aap gavaae |خدمت به گورو واقعی بسیار دشوار است. سرت را تسلیم کن؛ از خودخواهی خود دست بردارید
ਸਬਦਿ ਮਿਲਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਸੇਵਾ ਪਵੈ ਸਭ ਥਾਇ ॥
sabad mileh taa har milai sevaa pavai sabh thaae |با پی بردن به شاباد، با پروردگار ملاقات می کند و همه خدماتش پذیرفته می شود.
ਪਾਰਸਿ ਪਰਸਿਐ ਪਾਰਸੁ ਹੋਇ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
paaras parasiaai paaras hoe jotee jot samaae |با تجربه شخصي شخصيت گورو، شخصيت خود ارتقا مي يابد و نور فرد در نور ادغام مي شود.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੪॥
jin kau poorab likhiaa tin satagur miliaa aae |4|کسانی که چنین سرنوشتی از پیش تعیین شده دارند به ملاقات گورو واقعی می آیند. ||4||
ਮਨ ਭੁਖਾ ਭੁਖਾ ਮਤ ਕਰਹਿ ਮਤ ਤੂ ਕਰਹਿ ਪੂਕਾਰ ॥
man bhukhaa bhukhaa mat kareh mat too kareh pookaar |ای ذهن، فریاد مکن که گرسنه ای، همیشه گرسنه. دست از شکایت بردارید
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜਿਨਿ ਸਿਰੀ ਸਭਸੈ ਦੇਇ ਅਧਾਰੁ ॥
lakh chauraaseeh jin siree sabhasai dee adhaar |کسی که 8.4 میلیون گونه موجود را آفرید، همه را روزی می دهد.
ਨਿਰਭਉ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਸਭਨਾ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥
nirbhau sadaa deaal hai sabhanaa karadaa saar |پروردگار بی باک همیشه مهربان است. او از همه مراقبت می کند.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੫॥੩॥੩੬॥
naanak guramukh bujheeai paaeeai mokh duaar |5|3|36|ای نانک، گورمخ می فهمد و در رهایی را می یابد. ||5||3||36||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |Siree Raag، سوم مهل:
ਜਿਨੀ ਸੁਣਿ ਕੈ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ॥
jinee sun kai maniaa tinaa nij ghar vaas |کسانی که می شنوند و ایمان می آورند، خانه خود را در اعماق درون می یابند.
ਗੁਰਮਤੀ ਸਾਲਾਹਿ ਸਚੁ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
guramatee saalaeh sach har paaeaa gunataas |آنها از طریق آموزه های گورو، خداوند واقعی را ستایش می کنند. آنها خداوند، گنج تعالی را می یابند.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਨਿਰਮਲੇ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਸੁ ॥
sabad rate se niramale hau sad balihaarai jaas |با کلام شاباد هماهنگ شده اند، آنها پاک و بی آلایش هستند. من برای همیشه فدای آنها هستم.
ਹਿਰਦੈ ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਵਸੈ ਤਿਤੁ ਘਟਿ ਹੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥੧॥
hiradai jin kai har vasai tith ghatt hai paragaas |1|آن مردمی که خداوند در دلهایشان میماند، درخشان و نورانی هستند. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਧਿਆਇ ॥
man mere har har niramal dhiaae |ای ذهن من، در پروردگار معصوم، حر، حر، تفکر کن.
ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਖਿਆ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
dhur masatak jin kau likhiaa se guramukh rahe liv laae |1| rahaau |کسانی که چنین سرنوشت از پیش تعیین شده ای بر پیشانی خود نوشته اند - آن گورمخ ها در عشق پروردگار باقی می مانند. ||1||مکث||
ਹਰਿ ਸੰਤਹੁ ਦੇਖਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਭਰਪੂਰਿ ॥
har santahu dekhahu nadar kar nikatt vasai bharapoor |ای مقدسین، به وضوح ببینید که خداوند نزدیک است. او همه جا را فرا گرفته است.
ਗੁਰਮਤਿ ਜਿਨੀ ਪਛਾਣਿਆ ਸੇ ਦੇਖਹਿ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ॥
guramat jinee pachhaaniaa se dekheh sadaa hadoor |کسانی که از تعالیم گورو پیروی می کنند، او را درک می کنند و او را همیشه حاضر می بینند.
ਜਿਨ ਗੁਣ ਤਿਨ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸੈ ਅਉਗੁਣਵੰਤਿਆ ਦੂਰਿ ॥
jin gun tin sad man vasai aaugunavantiaa door |او برای همیشه در ذهن نیکوکاران ساکن است. او از افراد بی ارزشی که فاقد فضیلت هستند بسیار دور است.
ਮਨਮੁਖ ਗੁਣ ਤੈ ਬਾਹਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਰਦੇ ਝੂਰਿ ॥੨॥
manamukh gun tai baahare bin naavai marade jhoor |2|منمخ های خودخواه کاملاً فاقد فضیلت هستند. بدون نام، آنها در ناامیدی می میرند. ||2||
ਜਿਨ ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਮਨਿ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥
jin sabad guroo sun maniaa tin man dhiaaeaa har soe |کسانی که کلام شاباد گورو را می شنوند و به آن ایمان دارند، در ذهن خود در مورد خداوند تعمق می کنند.
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
anadin bhagatee ratiaa man tan niramal hoe |شب و روز غرق در عبادت هستند. ذهن و بدن آنها پاک می شود.
ਕੂੜਾ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭ ਕਾ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
koorraa rang kasunbh kaa binas jaae dukh roe |رنگ دنیا کاذب و ضعیف است. وقتی شسته می شود، مردم از درد فریاد می زنند.
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਹੈ ਓਹੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਹੋਇ ॥੩॥
jis andar naam pragaas hai ohu sadaa sadaa thir hoe |3|کسانی که نور تابناک نعم را در درون دارند، همیشه و همیشه پایدار و پایدار می شوند. ||3||