ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 607
ਗਲਿ ਜੇਵੜੀ ਆਪੇ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਉ ਜਾਹਾ ॥
gal jevarree aape paaeidaa piaaraa jiau prabh khinchai tiau jaahaa |خود معشوق زنجیر را بر گردن آنها می اندازد. همانطور که خدا آنها را می کشد، باید بروند.
ਜੋ ਗਰਬੈ ਸੋ ਪਚਸੀ ਪਿਆਰੇ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਭਗਤਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੬॥
jo garabai so pachasee piaare jap naanak bhagat samaahaa |4|6|ای محبوب، هر که غرور داشته باشد هلاک خواهد شد. نانک در حال تعمق در خداوند غرق در عبادت عبادی می شود. ||4||6||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੪ ਦੁਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 4 dutuke |سوراته، مهل چهارم، ذوثوکای:
ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
anik janam vichhurre dukh paaeaa manamukh karam karai ahankaaree |منموک خودخواه که برای زندگی های بی شماری از خداوند جدا شده است، از درد رنج می برد و درگیر اعمال خودخواهی است.
ਸਾਧੂ ਪਰਸਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਗੋਬਿਦ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥
saadhoo parasat hee prabh paaeaa gobid saran tumaaree |1|با دیدن قدیس مقدس، خدا را یافتم. ای پروردگار عالم، پناهگاه تو را می جویم. ||1||
ਗੋਬਿਦ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥
gobid preet lagee at piaaree |عشق خدا برای من بسیار عزیز است.
ਜਬ ਸਤਸੰਗ ਭਏ ਸਾਧੂ ਜਨ ਹਿਰਦੈ ਮਿਲਿਆ ਸਾਂਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
jab satasang bhe saadhoo jan hiradai miliaa saant muraaree | rahaau |هنگامی که به سات سنگات پیوستم، گروه مردم مقدس، خداوند، مظهر صلح، در قلب من آمد. ||مکث||
ਤੂ ਹਿਰਦੈ ਗੁਪਤੁ ਵਸਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਤੇਰਾ ਭਾਉ ਨ ਬੁਝਹਿ ਗਵਾਰੀ ॥
too hiradai gupat vaseh din raatee teraa bhaau na bujheh gavaaree |تو شب و روز در دل من ساکنی، خداوندا. اما احمق های بیچاره عشق تو را درک نمی کنند.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨॥
satigur purakh miliaa prabh pragattiaa gun gaavai gun veechaaree |2|با ملاقات با مرشد واقعی، خداوند بر من نازل شد. من ستایش های باشکوه او را می خوانم و در جلال او فکر می کنم. ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਭਇਆ ਸਾਤਿ ਆਈ ਦੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
guramukh pragaas bheaa saat aaee duramat budh nivaaree |به عنوان گورمخ، من روشن فکر شده ام. آرامش فرا رسیده است و بد اندیشی از ذهن من دور شده است.
ਆਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪੁਰਖ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥
aatam braham cheen sukh paaeaa satasangat purakh tumaaree |3|با درک رابطه نفس فردی با خدا، آرامش یافتم، در سات سنگت، جماعت راستین تو، پروردگارا. ||3||
ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਭਈ ਤੁਮਾਰੀ ॥
purakhai purakh miliaa gur paaeaa jin kau kirapaa bhee tumaaree |کسانی که از رحمت مهربانت برخوردارند، پروردگار متعال را ملاقات کنند و گورو را بیابند.
ਨਾਨਕ ਅਤੁਲੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥੪॥੭॥
naanak atul sahaj sukh paaeaa anadin jaagat rahai banavaaree |4|7|ناناک آرامش آسمانی بی اندازه را یافته است. شب و روز، او برای خداوند، ارباب جنگل جهان، بیدار می ماند. ||4||7||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
soratth mahalaa 4 |صراط، مهل چهارم:
ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
har siau preet antar man bedhiaa har bin rahan na jaaee |اعماق درونی ذهن من با عشق به خداوند نفوذ کرده است. من نمی توانم بدون پروردگار زندگی کنم.
ਜਿਉ ਮਛੁਲੀ ਬਿਨੁ ਨੀਰੈ ਬਿਨਸੈ ਤਿਉ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥
jiau machhulee bin neerai binasai tiau naamai bin mar jaaee |1|همانطور که ماهی بدون آب می میرد، من بدون نام خداوند می میرم. ||1||
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਜਲੁ ਦੇਵਹੁ ਹਰਿ ਨਾਈ ॥
mere prabh kirapaa jal devahu har naaee |ای خدای من، لطفاً آب نام خود را به من برکت ده.
ਹਉ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਗਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਨਾਮੇ ਹੀ ਸਾਂਤਿ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
hau antar naam mangaa din raatee naame hee saant paaee | rahaau |در اعماق وجودم، روز و شب، نام تو را التماس می کنم. از طریق نام، آرامش پیدا می کنم. ||مکث||
ਜਿਉ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਜਲ ਬਿਨੁ ਬਿਲਲਾਵੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
jiau chaatrik jal bin bilalaavai bin jal piaas na jaaee |پرنده آوازخوان از بی آبی فریاد می زند - بدون آب تشنگی اش رفع نمی شود.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਲੁ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਹਰਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥
guramukh jal paavai sukh sahaje hariaa bhaae subhaaee |2|گورموک آب سعادت آسمانی را به دست می آورد، و جوان می شود و از طریق عشق مبارک خداوند شکوفا می شود. ||2||
ਮਨਮੁਖ ਭੂਖੇ ਦਹ ਦਿਸ ਡੋਲਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
manamukh bhookhe dah dis ddoleh bin naavai dukh paaee |منمخ های خودخواه گرسنه اند و در ده جهت سرگردانند. بدون نام، آنها از درد رنج می برند.
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਆਵੈ ਦਰਗਹਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਈ ॥੩॥
janam marai fir jonee aavai darageh milai sajaaee |3|آنها به دنیا می آیند تا بمیرند و دوباره وارد تناسخ می شوند. در دادگاه خداوند مجازات می شوند. ||3||
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥
kripaa kareh taa har gun gaavah har ras antar paaee |اما اگر خداوند رحمت خود را نشان دهد، آنگاه شخص می آید تا تسبیحات با شکوه او را بخواند. او در اعماق هسته خود، جوهر والای اکسیر خداوند را می یابد.
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਭਏ ਹੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੪॥੮॥
naanak deen deaal bhe hai trisanaa sabad bujhaaee |4|8|خداوند مهربان نانک شده است و از طریق کلام شاباد، آرزوهای او برطرف می شود. ||4||8||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ਪੰਚਪਦਾ ॥
soratth mahalaa 4 panchapadaa |سوراته، مهل چهارم، پانچ پدهای:
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਸਿਧਿ ਹੋਈ ਸਿਧੀ ਤੇ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥
achar charai taa sidh hoee sidhee te budh paaee |اگر کسى غذاى ناقابل بخورد، سیده مى شود، موجودى با معنویت کامل. از طریق این کمال، حکمت را به دست می آورد.
ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਸਰ ਲਾਗੇ ਤਨ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਾਟਿਆ ਜਾਈ ॥੧॥
prem ke sar laage tan bheetar taa bhram kaattiaa jaaee |1|هنگامی که تیر عشق پروردگار بدن او را سوراخ می کند، آنگاه شک او ریشه کن می شود. ||1||
ਮੇਰੇ ਗੋਬਿਦ ਅਪੁਨੇ ਜਨ ਕਉ ਦੇਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥
mere gobid apune jan kau dehi vaddiaaee |ای پروردگار من، بنده حقیر خود را با شکوه عنایت کن.
ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਹੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
guramat raam naam paragaasahu sadaa rahahu saranaaee | rahaau |تحت دستورات گورو، مرا با نام خداوند روشن کن، تا بتوانم برای همیشه در پناهگاه تو ساکن شوم. ||مکث||
ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਸਭੁ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਮਨ ਮੂਰਖ ਚੇਤਿ ਅਜਾਣਾ ॥
eihu sansaar sabh aavan jaanaa man moorakh chet ajaanaa |تمام این دنیا غرق در آمدن و رفتن است. ای عقل نادان و نادان من، مراقب پروردگار باش.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰੁ ਮੇਲਹੁ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣਾ ॥੨॥
har jeeo kripaa karahu gur melahu taa har naam samaanaa |2|ای پروردگار عزیز، لطفاً بر من رحم کن و مرا با گورو متحد کن تا بتوانم به نام خداوند ادغام شوم. ||2||
ਜਿਸ ਕੀ ਵਥੁ ਸੋਈ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਸੁ ਪਾਏ ॥
jis kee vath soee prabh jaanai jis no dee su paae |تنها کسی که آن را دارد خدا را می شناسد. تنها اوست که خدا به او داده است
ਵਸਤੁ ਅਨੂਪ ਅਤਿ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥੩॥
vasat anoop at agam agochar gur pooraa alakh lakhaae |3|- خیلی زیبا، دست نیافتنی و غیرقابل درک. از طریق گورو کامل، ناشناخته ها شناخته می شوند. ||3||
ਜਿਨਿ ਇਹ ਚਾਖੀ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ਗੂੰਗੇ ਕੀ ਮਿਠਿਆਈ ॥
jin ih chaakhee soee jaanai goonge kee mitthiaaee |تنها کسی که آن را می چشد، آن را می داند، مانند لال، که طعم شیرینی را می چشد، اما نمی تواند از آن صحبت کند.