ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 943
ਪਵਨ ਅਰੰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵੇਲਾ ॥
pavan aranbh satigur mat velaa |از هوا شروع شد. این عصر آموزه های گورو واقعی است.
ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ ॥
sabad guroo surat dhun chelaa |شاباد گوروی است که من عاشقانه آگاهی خود را بر او متمرکز می کنم. من چاله هستم، شاگرد.
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਰਹਉ ਨਿਰਾਲਾ ॥
akath kathaa le rhau niraalaa |با گفتن سخنان ناگفته، من بیتفاوت میمانم.
ਨਾਨਕ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
naanak jug jug gur gopaalaa |ای ناناک، در تمام اعصار، پروردگار جهان استاد من است.
ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਜਿਤੁ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰੀ ॥
ek sabad jit kathaa veechaaree |من در خطبه شاباد، کلام خدای یگانه فکر می کنم.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥੪੪॥
guramukh haumai agan nivaaree |44|گورمخ آتش خودپرستی را خاموش می کند. ||44||
ਮੈਣ ਕੇ ਦੰਤ ਕਿਉ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
main ke dant kiau khaaeeai saar |«با دندانهای مومی، چگونه میتوان آهن را جوید؟
ਜਿਤੁ ਗਰਬੁ ਜਾਇ ਸੁ ਕਵਣੁ ਆਹਾਰੁ ॥
jit garab jaae su kavan aahaar |آن غذا چیست که غرور را می برد؟
ਹਿਵੈ ਕਾ ਘਰੁ ਮੰਦਰੁ ਅਗਨਿ ਪਿਰਾਹਨੁ ॥
hivai kaa ghar mandar agan piraahan |چگونه می توان با پوشیدن لباس آتشین در قصر، خانه برفی زندگی کرد؟
ਕਵਨ ਗੁਫਾ ਜਿਤੁ ਰਹੈ ਅਵਾਹਨੁ ॥
kavan gufaa jit rahai avaahan |آن غار کجاست که آدمی در آن بی تکان بماند؟
ਇਤ ਉਤ ਕਿਸ ਕਉ ਜਾਣਿ ਸਮਾਵੈ ॥
eit ut kis kau jaan samaavai |چه کسی را باید بدانیم که اینجا و آنجا را فرا گرفته است؟
ਕਵਨ ਧਿਆਨੁ ਮਨੁ ਮਨਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪੫॥
kavan dhiaan man maneh samaavai |45|آن مراقبه چیست که ذهن را در خود جذب می کند؟» ||45||
ਹਉ ਹਉ ਮੈ ਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ॥
hau hau mai mai vichahu khovai |ریشه کن کردن خودخواهی و فردگرایی از درون،
ਦੂਜਾ ਮੇਟੈ ਏਕੋ ਹੋਵੈ ॥
doojaa mettai eko hovai |و با محو دوگانگی، فانی با خدا یکی می شود.
ਜਗੁ ਕਰੜਾ ਮਨਮੁਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥
jag kararraa manamukh gaavaar |دنیا برای منموک احمق و خودخواه سخت است.
ਸਬਦੁ ਕਮਾਈਐ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
sabad kamaaeeai khaaeeai saar |با تمرین شاباد، آدم آهن می جود.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
antar baahar eko jaanai |پروردگار یکتا را در درون و بیرون بشناسید.
ਨਾਨਕ ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥੪੬॥
naanak agan marai satigur kai bhaanai |46|ای ناناک، آتش از طریق لذت اراده گورو واقعی خاموش می شود. ||46||
ਸਚ ਭੈ ਰਾਤਾ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥
sach bhai raataa garab nivaarai |غرور آغشته به ترس واقعی خدا از بین می رود.
ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੈ ॥
eko jaataa sabad veechaarai |دریابید که او یکی است و در شباد فکر کنید.
ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਹੀਆ ॥
sabad vasai sach antar heea |با شاباد واقعی که در اعماق قلب ساکن است،
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਰੰਗਿ ਰੰਗੀਆ ॥
tan man seetal rang rangeea |بدن و ذهن سرد و آرام می شود و با عشق خداوند رنگ می شود.
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥
kaam krodh bikh agan nivaare |آتش میل جنسی، خشم و فساد خاموش می شود.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥੪੭॥
naanak nadaree nadar piaare |47|ای نانک، معشوق نظر لطف خود را می بخشد. ||47||
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਚੰਦੁ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ॥
kavan mukh chand hivai ghar chhaaeaa |«ماه ذهن سرد و تاریک است؛ چگونه روشن می شود؟
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਸੂਰਜੁ ਤਪੈ ਤਪਾਇਆ ॥
kavan mukh sooraj tapai tapaaeaa |چگونه خورشید اینقدر درخشان می سوزد؟
ਕਵਨ ਮੁਖਿ ਕਾਲੁ ਜੋਹਤ ਨਿਤ ਰਹੈ ॥
kavan mukh kaal johat nit rahai |چگونه می توان نگاه مراقبه دائمی مرگ را برگرداند؟
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਤਿ ਰਹੈ ॥
kavan budh guramukh pat rahai |با چه فهمی آبروی گورمخ حفظ می شود؟
ਕਵਨੁ ਜੋਧੁ ਜੋ ਕਾਲੁ ਸੰਘਾਰੈ ॥
kavan jodh jo kaal sanghaarai |جنگجو کیست که بر مرگ غلبه می کند؟
ਬੋਲੈ ਬਾਣੀ ਨਾਨਕੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥੪੮॥
bolai baanee naanak beechaarai |48|ای نانک جواب سنجیده خود را به ما بده.» ||48||
ਸਬਦੁ ਭਾਖਤ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰਾ ॥
sabad bhaakhat sas jot apaaraa |صدا دادن به شاباد، ماه ذهن از بی نهایت روشن می شود.
ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਵਸੈ ਮਿਟੈ ਅੰਧਿਆਰਾ ॥
sas ghar soor vasai mittai andhiaaraa |هنگامی که خورشید در خانه ماه ساکن می شود، تاریکی از بین می رود.
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥
sukh dukh sam kar naam adhaaraa |لذت و درد دقیقاً یکسان است، وقتی کسی حمایت نعم، نام خداوند را می گیرد.
ਆਪੇ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਣਹਾਰਾ ॥
aape paar utaaranahaaraa |او خود ما را نجات می دهد و ما را به آن سو می برد.
ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਮਨੁ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥
gur parachai man saach samaae |با ایمان به گورو، ذهن در حقیقت ادغام می شود،
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੪੯॥
pranavat naanak kaal na khaae |49|و سپس، نانک دعا می کند، انسان از مرگ غرق نمی شود. ||49||
ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ ॥
naam tat sabh hee sir jaapai |ذات نعم، نام خداوند، از همه برتر و برتر شناخته شده است.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ ॥
bin naavai dukh kaal santaapai |بدون نام، فرد مبتلا به درد و مرگ است.
ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥
tato tat milai man maanai |هنگامی که ذات فرد در ذات درآمیزد، ذهن راضی و برآورده می شود.
ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ ॥
doojaa jaae ikat ghar aanai |دوگانگی از بین رفته است و شخص وارد خانه پروردگار یگانه می شود.
ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ ॥
bolai pavanaa gagan garajai |نفس در آسمان دروازه دهم می وزد و می لرزد.
ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ ॥੫੦॥
naanak nihachal milan sahajai |50|ای ناناک، انسان فانی به طور شهودی با پروردگار ابدی و تغییرناپذیر ملاقات می کند. ||50||
ਅੰਤਰਿ ਸੁੰਨੰ ਬਾਹਰਿ ਸੁੰਨੰ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨੰ ॥
antar sunan baahar sunan tribhavan sun masunan |پروردگار مطلق در اعماق درون است. خداوند مطلق بیرون از ما نیز هست. پروردگار مطلق سه جهان را کاملاً پر می کند.
ਚਉਥੇ ਸੁੰਨੈ ਜੋ ਨਰੁ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਉ ਪਾਪੁ ਨ ਪੁੰਨੰ ॥
chauthe sunai jo nar jaanai taa kau paap na punan |کسی که پروردگار را در حالت چهارم بشناسد، مشمول فضیلت و رذیلت نیست.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁੰਨ ਕਾ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥
ghatt ghatt sun kaa jaanai bheo |کسی که راز خدای مطلق را می داند که همه دل ها را فرا می گیرد،
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨ ਦੇਉ ॥
aad purakh niranjan deo |موجود اولیه، پروردگار پاک الهی را می شناسد.
ਜੋ ਜਨੁ ਨਾਮ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਤਾ ॥
jo jan naam niranjan raataa |آن موجود فروتن که با نعم مطهر آغشته است،
ਨਾਨਕ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥੫੧॥
naanak soee purakh bidhaataa |51|ای ناناک، خود پروردگار اولیه، معمار سرنوشت است. ||51||
ਸੁੰਨੋ ਸੁੰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
suno sun kahai sabh koee |«همه از پروردگار مطلق صحبت می کنند، خلأ آشکار.
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨੁ ਕਹਾ ਤੇ ਹੋਈ ॥
anahat sun kahaa te hoee |چگونه می توان این خلأ مطلق را پیدا کرد؟
ਅਨਹਤ ਸੁੰਨਿ ਰਤੇ ਸੇ ਕੈਸੇ ॥
anahat sun rate se kaise |آنها چه کسانی هستند که با این خلأ مطلق هماهنگ شده اند؟"
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸ ਹੀ ਜੈਸੇ ॥
jis te upaje tis hee jaise |آنها مانند خداوندی هستند که از او سرچشمه گرفته اند.
ਓਇ ਜਨਮਿ ਨ ਮਰਹਿ ਨ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ॥
oe janam na mareh na aaveh jaeh |آنها به دنیا نمی آیند، نمی میرند. نمی آیند و نمی روند.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਸਮਝਾਹਿ ॥੫੨॥
naanak guramukh man samajhaeh |52|ای نانک، گورمخ ها به عقل خود دستور می دهند. ||52||
ਨਉ ਸਰ ਸੁਭਰ ਦਸਵੈ ਪੂਰੇ ॥
nau sar subhar dasavai poore |با تمرین کنترل بر روی 9 دروازه، کنترل کامل بر دروازه دهم به دست می آید.
ਤਹ ਅਨਹਤ ਸੁੰਨ ਵਜਾਵਹਿ ਤੂਰੇ ॥
tah anahat sun vajaaveh toore |در آنجا جریان صوتی نخورده پروردگار مطلق می لرزد و طنین انداز می شود.
ਸਾਚੈ ਰਾਚੇ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰੇ ॥
saachai raache dekh hajoore |پروردگار واقعی همیشه حاضر را بنگرید و با او یکی شوید.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
ghatt ghatt saach rahiaa bharapoore |پروردگار حقيقي در همه دلها نفوذ و نفوذ دارد.