ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 305
ਸਚਿਆਰ ਸਿਖ ਬਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ਘਾਲਨਿ ਕੂੜਿਆਰ ਨ ਲਭਨੀ ਕਿਤੈ ਥਾਇ ਭਾਲੇ ॥
sachiaar sikh beh satigur paas ghaalan koorriaar na labhanee kitai thaae bhaale |سیک های راستگو در کنار گورو واقعی می نشینند و به او خدمت می کنند. دروغگوها جستجو می کنند، اما جایی برای استراحت پیدا نمی کنند.
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਆਖਿਆ ਸੁਖਾਵੈ ਨਾਹੀ ਤਿਨਾ ਮੁਹ ਭਲੇਰੇ ਫਿਰਹਿ ਦਯਿ ਗਾਲੇ ॥
jinaa satigur kaa aakhiaa sukhaavai naahee tinaa muh bhalere fireh day gaale |کسانی که از سخنان گورو واقعی راضی نیستند - چهره هایشان نفرین شده است، و آنها در اطراف سرگردان هستند، توسط خدا محکوم شده اند.
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ਸੇ ਕਿਚਰਕੁ ਵੇਰਾਈਅਨਿ ਮਨਮੁਖ ਬੇਤਾਲੇ ॥
jin andar preet nahee har keree se kicharak veraaeean manamukh betaale |کسانی که محبت خداوند را در دل ندارند - تا کی می توان آن منموک های شیطانی و خودخواه را تسلی داد؟
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਆਪਣਾ ਮਨੁ ਥਾਇ ਰਖੈ ਓਹੁ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਆਪਣੀ ਵਥੁ ਨਾਲੇ ॥
satigur no milai su aapanaa man thaae rakhai ohu aap varatai aapanee vath naale |کسی که با گورو واقعی ملاقات می کند، ذهن خود را در جای خود نگه می دارد. او فقط دارایی خود را خرج می کند.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਇਕਨਾ ਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਇਕਿ ਆਪੇ ਵਖਿ ਕਢੈ ਠਗਵਾਲੇ ॥੧॥
jan naanak ikanaa gur mel sukh devai ik aape vakh kadtai tthagavaale |1|ای بنده نانک، برخی با گورو متحد شده اند. به برخی، خداوند آرامش می دهد، در حالی که برخی دیگر - فریبکاران - در انزوا رنج می برند. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |مهل چهارم:
ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹਰਿ ਤਿਨ ਕੇ ਕਾਜ ਦਯਿ ਆਦੇ ਰਾਸਿ ॥
jinaa andar naam nidhaan har tin ke kaaj day aade raas |کسانی که گنجینه نام خداوند را در اعماق قلب خود دارند - خداوند امور آنها را حل می کند.
ਤਿਨ ਚੂਕੀ ਮੁਹਤਾਜੀ ਲੋਕਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਗੁ ਕਰਿ ਬੈਠਾ ਪਾਸਿ ॥
tin chookee muhataajee lokan kee har prabh ang kar baitthaa paas |آنها دیگر تابع افراد دیگر نیستند. خداوند خداوند در کنار آنها نشسته است.
ਜਾਂ ਕਰਤਾ ਵਲਿ ਤਾ ਸਭੁ ਕੋ ਵਲਿ ਸਭਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਕਰਹਿ ਸਾਬਾਸਿ ॥
jaan karataa val taa sabh ko val sabh darasan dekh kareh saabaas |وقتی خالق در کنار آنهاست، پس همه در کنار آنها هستند. با دیدن چشم انداز آنها، همه آنها را تشویق می کنند.
ਸਾਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਸਭੁ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭਿ ਜਨ ਕਉ ਆਇ ਕਰਹਿ ਰਹਰਾਸਿ ॥
saahu paatisaahu sabh har kaa keea sabh jan kau aae kareh raharaas |پادشاهان و امپراتوران همه توسط خداوند آفریده شده اند. همه می آیند و به احترام بنده حقیر خداوند تعظیم می کنند.
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਵਡਾ ਸੇਵਿ ਅਤੁਲੁ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
gur poore kee vaddee vaddiaaee har vaddaa sev atul sukh paaeaa |عظمت گورو کامل است. در خدمت پروردگار بزرگ، آرامشی بی اندازه به دست آورده ام.
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦਾਨੁ ਦੀਆ ਹਰਿ ਨਿਹਚਲੁ ਨਿਤ ਬਖਸੇ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ॥
gur poorai daan deea har nihachal nit bakhase charrai savaaeaa |خداوند این هدیه ابدی را به گورو کامل عطا کرده است. برکاتش روز به روز بیشتر می شود.
ਕੋਈ ਨਿੰਦਕੁ ਵਡਿਆਈ ਦੇਖਿ ਨ ਸਕੈ ਸੋ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਪਚਾਇਆ ॥
koee nindak vaddiaaee dekh na sakai so karatai aap pachaaeaa |تهمت زن که توان تحمل عظمت او را ندارد به دست خود خالق نابود می شود.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਗੁਣ ਬੋਲੈ ਕਰਤੇ ਕੇ ਭਗਤਾ ਨੋ ਸਦਾ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥੨॥
jan naanak gun bolai karate ke bhagataa no sadaa rakhadaa aaeaa |2|بنده نانک ستایش جلال خالق را سر می دهد که از فدائیان خود برای همیشه محافظت می کند. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਅਗਮ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਵਡ ਦਾਤਾ ਦਾਣਾ ॥
too saahib agam deaal hai vadd daataa daanaa |تو ای پروردگار و استاد، غیرقابل دسترس و مهربانی. تو بخشنده بزرگ و دانایی.
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਮੈ ਹੋਰੁ ਕੋ ਦਿਸਿ ਨ ਆਵਈ ਤੂਹੈਂ ਸੁਘੜੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਣਾ ॥
tudh jevadd mai hor ko dis na aavee toohain sugharr merai man bhaanaa |من نمی توانم دیگری را به بزرگی تو ببینم. ای پروردگار خرد، تو مورد پسند من هستی.
ਮੋਹੁ ਕੁਟੰਬੁ ਦਿਸਿ ਆਵਦਾ ਸਭੁ ਚਲਣਹਾਰਾ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥
mohu kuttanb dis aavadaa sabh chalanahaaraa aavan jaanaa |وابستگی عاطفی به خانواده و هر چیزی که می بینید موقتی است، آمدن و رفتن.
ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਹੋਰਤੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜਾ ਤਿਨ ਮਾਣਾ ॥
jo bin sache horat chit laaeide se koorriaar koorraa tin maanaa |کسانی که به چیزی جز پروردگار حق تعلق می گیرند، دروغ می گویند و غرورشان باطل است.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਧਿਆਇ ਤੂ ਬਿਨੁ ਸਚੇ ਪਚਿ ਪਚਿ ਮੁਏ ਅਜਾਣਾ ॥੧੦॥
naanak sach dhiaae too bin sache pach pach mue ajaanaa |10|ای ناناک، در مورد پروردگار حقیقی تفکر کن. بدون پروردگار واقعی، جاهلان می پوسند و می میرند. ||10||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |سالوک، مهل چهارم:
ਅਗੋ ਦੇ ਸਤ ਭਾਉ ਨ ਦਿਚੈ ਪਿਛੋ ਦੇ ਆਖਿਆ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥
ago de sat bhaau na dichai pichho de aakhiaa kam na aavai |او ابتدا به گورو احترام نمی گذاشت. بعداً بهانه آورد، اما فایده ای نداشت.
ਅਧ ਵਿਚਿ ਫਿਰੈ ਮਨਮੁਖੁ ਵੇਚਾਰਾ ਗਲੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
adh vich firai manamukh vechaaraa galee kiau sukh paavai |منمخهای بدبخت و خودخواه سرگردانند و در میانه راه گیر کرده اند. چگونه می توانند تنها با کلمات آرامش پیدا کنند؟
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੁ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਕੂੜੀ ਜਾਵੈ ॥
jis andar preet nahee satigur kee su koorree aavai koorree jaavai |کسانی که در دل خود عشقی به گوروی راستین ندارند با دروغ می آیند و با باطل می روند.
ਜੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਤਾ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਨਦਰੀ ਆਵੈ ॥
je kripaa kare meraa har prabh karataa taan satigur paarabraham nadaree aavai |هنگامی که پروردگار من، خدای خالق، فیض خود را عطا می کند، آنگاه گورو واقعی را به عنوان خداوند متعال می بینند.
ਤਾ ਅਪਿਉ ਪੀਵੈ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਕੇਰਾ ਸਭੁ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥
taa apiau peevai sabad gur keraa sabh kaarraa andesaa bharam chukaavai |سپس، آنها در شهد، کلمه شاباد گورو می نوشند. تمام سوزش، اضطراب و شک از بین می رود.
ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੧॥
sadaa anand rahai din raatee jan naanak anadin har gun gaavai |1|آنها برای همیشه، روز و شب در خلسه می مانند. ای بنده نانک، شب و روز حمد پروردگار را می خوانند. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |مهل چهارم:
ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਜੋ ਸਿਖੁ ਅਖਾਏ ਸੁ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
gur satigur kaa jo sikh akhaae su bhalake utth har naam dhiaavai |کسی که خود را سیک گورو، گورو واقعی می نامد، در ساعات اولیه صبح برخیزد و در نام خداوند تعمق کند.
ਉਦਮੁ ਕਰੇ ਭਲਕੇ ਪਰਭਾਤੀ ਇਸਨਾਨੁ ਕਰੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਵੈ ॥
audam kare bhalake parabhaatee isanaan kare amrit sar naavai |صبح زود برخاست، باید غسل کند و خود را در حوض شهد پاک کند.
ਉਪਦੇਸਿ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪੈ ਸਭਿ ਕਿਲਵਿਖ ਪਾਪ ਦੋਖ ਲਹਿ ਜਾਵੈ ॥
aupades guroo har har jap jaapai sabh kilavikh paap dokh leh jaavai |با پیروی از دستورات گورو، او باید نام خداوند، حر، هار را بخواند. تمام گناهان، بدکاری ها و منکرات پاک می شود.
ਫਿਰਿ ਚੜੈ ਦਿਵਸੁ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਵੈ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥
fir charrai divas gurabaanee gaavai bahadiaa utthadiaa har naam dhiaavai |سپس در طلوع خورشید قربانى بخواند; چه نشسته و چه ایستاده، باید در نام خداوند تعمق کند.
ਜੋ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਧਿਆਏ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੋ ਗੁਰਸਿਖੁ ਗੁਰੂ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ॥
jo saas giraas dhiaae meraa har har so gurasikh guroo man bhaavai |کسی که با هر نفس و هر لقمه غذایی در پروردگار من، حر، حر، مراقبه کند - آن گور سیخ برای ذهن گورو خوشایند می شود.