ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1383
ਗੋਰਾਂ ਸੇ ਨਿਮਾਣੀਆ ਬਹਸਨਿ ਰੂਹਾਂ ਮਲਿ ॥
goraan se nimaaneea bahasan roohaan mal |آنها آنجا می مانند، در آن قبرهای بی ناموس.
ਆਖੀਂ ਸੇਖਾ ਬੰਦਗੀ ਚਲਣੁ ਅਜੁ ਕਿ ਕਲਿ ॥੯੭॥
aakheen sekhaa bandagee chalan aj ki kal |97|ای شیخ، خود را وقف خدا کن. امروز یا فردا باید حرکت کنی ||97||
ਫਰੀਦਾ ਮਉਤੈ ਦਾ ਬੰਨਾ ਏਵੈ ਦਿਸੈ ਜਿਉ ਦਰੀਆਵੈ ਢਾਹਾ ॥
fareedaa mautai daa banaa evai disai jiau dareeaavai dtaahaa |فرید، ساحل مرگ به نظر می رسد مانند ساحل رودخانه، در حال فرسایش.
ਅਗੈ ਦੋਜਕੁ ਤਪਿਆ ਸੁਣੀਐ ਹੂਲ ਪਵੈ ਕਾਹਾਹਾ ॥
agai dojak tapiaa suneeai hool pavai kaahaahaa |فراتر از آن جهنم سوزان است که از آن ناله و فریاد به گوش می رسد.
ਇਕਨਾ ਨੋ ਸਭ ਸੋਝੀ ਆਈ ਇਕਿ ਫਿਰਦੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ॥
eikanaa no sabh sojhee aaee ik firade veparavaahaa |برخی این را کاملاً درک می کنند، در حالی که برخی دیگر بی دقت در اطراف پرسه می زنند.
ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤਿਆ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਸੇ ਦਰਗਹ ਓਗਾਹਾ ॥੯੮॥
amal ji keetiaa dunee vich se daragah ogaahaa |98|اعمالی که در این دنیا انجام می شود، در دادگاه پروردگار بررسی می شود. ||98||
ਫਰੀਦਾ ਦਰੀਆਵੈ ਕੰਨੑੈ ਬਗੁਲਾ ਬੈਠਾ ਕੇਲ ਕਰੇ ॥
fareedaa dareeaavai kanaai bagulaa baitthaa kel kare |فرید، جرثقیل در ساحل رودخانه نشسته و با شادی بازی می کند.
ਕੇਲ ਕਰੇਦੇ ਹੰਝ ਨੋ ਅਚਿੰਤੇ ਬਾਜ ਪਏ ॥
kel karede hanjh no achinte baaj pe |در حین بازی ناگهان شاهینی به آن می جهد.
ਬਾਜ ਪਏ ਤਿਸੁ ਰਬ ਦੇ ਕੇਲਾਂ ਵਿਸਰੀਆਂ ॥
baaj pe tis rab de kelaan visareean |وقتی شاهین خدا حمله می کند، ورزش بازیگوش فراموش می شود.
ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਨ ਚੇਤੇ ਸਨਿ ਸੋ ਗਾਲੀ ਰਬ ਕੀਆਂ ॥੯੯॥
jo man chit na chete san so gaalee rab keean |99|خداوند کاری را انجام می دهد که مورد انتظار یا حتی در نظر گرفته نشده است. ||99||
ਸਾਢੇ ਤ੍ਰੈ ਮਣ ਦੇਹੁਰੀ ਚਲੈ ਪਾਣੀ ਅੰਨਿ ॥
saadte trai man dehuree chalai paanee an |بدن از آب و غلات تغذیه می شود.
ਆਇਓ ਬੰਦਾ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਵਤਿ ਆਸੂਣੀ ਬੰਨਿੑ ॥
aaeio bandaa dunee vich vat aasoonee bani |فانی با امید زیاد به دنیا می آید.
ਮਲਕਲ ਮਉਤ ਜਾਂ ਆਵਸੀ ਸਭ ਦਰਵਾਜੇ ਭੰਨਿ ॥
malakal maut jaan aavasee sabh daravaaje bhan |اما وقتی رسول مرگ می آید همه درها را می شکند.
ਤਿਨੑਾ ਪਿਆਰਿਆ ਭਾਈਆਂ ਅਗੈ ਦਿਤਾ ਬੰਨਿੑ ॥
tinaa piaariaa bhaaeean agai ditaa bani |فانی را در برابر چشمان برادران عزیزش می بندد و می بندد.
ਵੇਖਹੁ ਬੰਦਾ ਚਲਿਆ ਚਹੁ ਜਣਿਆ ਦੈ ਕੰਨਿੑ ॥
vekhahu bandaa chaliaa chahu janiaa dai kani |بنگر، موجود فانی بر دوش چهار مرد می رود.
ਫਰੀਦਾ ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤੇ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਦਰਗਹ ਆਏ ਕੰਮਿ ॥੧੦੦॥
fareedaa amal ji keete dunee vich daragah aae kam |100|فرید، فقط کارهای نیکی که در دنیا انجام می شود در بارگاه خداوند فایده ای خواهد داشت. ||100||
ਫਰੀਦਾ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨੑ ਪੰਖੀਆ ਜੰਗਲਿ ਜਿੰਨੑਾ ਵਾਸੁ ॥
fareedaa hau balihaaree tina pankheea jangal jinaa vaas |فرید، من فدای آن پرندگانی هستم که در جنگل زندگی می کنند.
ਕਕਰੁ ਚੁਗਨਿ ਥਲਿ ਵਸਨਿ ਰਬ ਨ ਛੋਡਨਿ ਪਾਸੁ ॥੧੦੧॥
kakar chugan thal vasan rab na chhoddan paas |101|به ریشه ها نوک می زنند و روی زمین زندگی می کنند، اما از کنار پروردگار بیرون نمی آیند. ||101||
ਫਰੀਦਾ ਰੁਤਿ ਫਿਰੀ ਵਣੁ ਕੰਬਿਆ ਪਤ ਝੜੇ ਝੜਿ ਪਾਹਿ ॥
fareedaa rut firee van kanbiaa pat jharre jharr paeh |فرید، فصل ها تغییر می کنند، جنگل ها می لرزند و برگ ها از درختان می ریزند.
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਢੂੰਢੀਆਂ ਰਹਣੁ ਕਿਥਾਊ ਨਾਹਿ ॥੧੦੨॥
chaare kunddaa dtoondteean rahan kithaaoo naeh |102|من در چهار جهت جستجو کردم، اما جایی برای استراحت پیدا نکردم. ||102||
ਫਰੀਦਾ ਪਾੜਿ ਪਟੋਲਾ ਧਜ ਕਰੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਉ ॥
fareedaa paarr pattolaa dhaj karee kanbalarree pahireo |فرید، من لباس هایم را پاره کرده ام. اکنون فقط یک پتوی خشن می پوشم.
ਜਿਨੑੀ ਵੇਸੀ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸੇਈ ਵੇਸ ਕਰੇਉ ॥੧੦੩॥
jinaee vesee sahu milai seee ves kareo |103|من فقط لباسی می پوشم که مرا به دیدار پروردگارم می رساند. ||103||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |مهل سوم:
ਕਾਇ ਪਟੋਲਾ ਪਾੜਤੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਇ ॥
kaae pattolaa paarratee kanbalarree pahiree |چرا لباس های زیبای خود را پاره می کنید و به پوشیدن یک پتوی خشن می پردازید؟
ਨਾਨਕ ਘਰ ਹੀ ਬੈਠਿਆ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਜੇ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਕਰੇਇ ॥੧੦੪॥
naanak ghar hee baitthiaa sahu milai je neeat raas karee |104|ای نانک، حتی اگر در خانه خود نشسته باشی، می توانی خداوند را ملاقات کنی، اگر عقلت در جای درست باشد. ||104||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |مهل پنجم:
ਫਰੀਦਾ ਗਰਬੁ ਜਿਨੑਾ ਵਡਿਆਈਆ ਧਨਿ ਜੋਬਨਿ ਆਗਾਹ ॥
fareedaa garab jinaa vaddiaaeea dhan joban aagaah |فرید، کسانی که به عظمت، ثروت و جوانی خود بسیار افتخار می کنند،
ਖਾਲੀ ਚਲੇ ਧਣੀ ਸਿਉ ਟਿਬੇ ਜਿਉ ਮੀਹਾਹੁ ॥੧੦੫॥
khaalee chale dhanee siau ttibe jiau meehaahu |105|دست خالی از پروردگارشان باز می گردند، مانند تپه های شنی پس از باران. ||105||
ਫਰੀਦਾ ਤਿਨਾ ਮੁਖ ਡਰਾਵਣੇ ਜਿਨਾ ਵਿਸਾਰਿਓਨੁ ਨਾਉ ॥
fareedaa tinaa mukh ddaraavane jinaa visaarion naau |فرید، چهره کسانی که نام خداوند را فراموش می کنند وحشتناک است.
ਐਥੈ ਦੁਖ ਘਣੇਰਿਆ ਅਗੈ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥੧੦੬॥
aaithai dukh ghaneriaa agai tthaur na tthaau |106|آنها دردهای وحشتناکی را در اینجا متحمل می شوند و از این پس جایی برای استراحت و پناهگاه نمی یابند. ||106||
ਫਰੀਦਾ ਪਿਛਲ ਰਾਤਿ ਨ ਜਾਗਿਓਹਿ ਜੀਵਦੜੋ ਮੁਇਓਹਿ ॥
fareedaa pichhal raat na jaagiohi jeevadarro mueiohi |فرید، اگر در ساعات اولیه قبل از طلوع فجر بیدار نشدی، در حالی که زنده ای مرده ای.
ਜੇ ਤੈ ਰਬੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਤ ਰਬਿ ਨ ਵਿਸਰਿਓਹਿ ॥੧੦੭॥
je tai rab visaariaa ta rab na visariohi |107|اگر چه تو خدا را فراموش کرده ای، اما خداوند تو را فراموش نکرده است. ||107||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |مهل پنجم:
ਫਰੀਦਾ ਕੰਤੁ ਰੰਗਾਵਲਾ ਵਡਾ ਵੇਮੁਹਤਾਜੁ ॥
fareedaa kant rangaavalaa vaddaa vemuhataaj |فرید، پروردگار شوهرم سرشار از شادی است. او بزرگ و خودبسنده است.
ਅਲਹ ਸੇਤੀ ਰਤਿਆ ਏਹੁ ਸਚਾਵਾਂ ਸਾਜੁ ॥੧੦੮॥
alah setee ratiaa ehu sachaavaan saaj |108|آغشته شدن به خداوند خداوند - این زیباترین تزئین است. ||108||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |مهل پنجم:
ਫਰੀਦਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਇਕੁ ਕਰਿ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾਹਿ ਵਿਕਾਰੁ ॥
fareedaa dukh sukh ik kar dil te laeh vikaar |فرید، لذت و درد را یکسان نگاه کن. فساد را از قلب خود ریشه کن کن
ਅਲਹ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲਾ ਤਾਂ ਲਭੀ ਦਰਬਾਰੁ ॥੧੦੯॥
alah bhaavai so bhalaa taan labhee darabaar |109|هر چه خداوند خداوند را خشنود سازد، نیکو است. این را درک کنید و به دادگاه او خواهید رسید. ||109||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |مهل پنجم:
ਫਰੀਦਾ ਦੁਨੀ ਵਜਾਈ ਵਜਦੀ ਤੂੰ ਭੀ ਵਜਹਿ ਨਾਲਿ ॥
fareedaa dunee vajaaee vajadee toon bhee vajeh naal |فرید، جهان همانطور که می رقصد می رقصد و تو نیز با آن می رقصی.
ਸੋਈ ਜੀਉ ਨ ਵਜਦਾ ਜਿਸੁ ਅਲਹੁ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥੧੧੦॥
soee jeeo na vajadaa jis alahu karadaa saar |110|آن روح به تنهایی با آن نمی رقصد که تحت مراقبت خداوند خداوند است. ||110||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |مهل پنجم:
ਫਰੀਦਾ ਦਿਲੁ ਰਤਾ ਇਸੁ ਦੁਨੀ ਸਿਉ ਦੁਨੀ ਨ ਕਿਤੈ ਕੰਮਿ ॥
fareedaa dil rataa is dunee siau dunee na kitai kam |فرید، دل با این دنیا آغشته است، اما دنیا هیچ فایده ای ندارد.