ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1372
ਜਿਉ ਜਿਉ ਭਗਤਿ ਕਬੀਰ ਕੀ ਤਿਉ ਤਿਉ ਰਾਮ ਨਿਵਾਸ ॥੧੪੧॥
jiau jiau bhagat kabeer kee tiau tiau raam nivaas |141|هر چه کبیر بیشتر او را پرستش کند، خداوند بیشتر در ذهن او می ماند. ||141||
ਕਬੀਰ ਗਹਗਚਿ ਪਰਿਓ ਕੁਟੰਬ ਕੈ ਕਾਂਠੈ ਰਹਿ ਗਇਓ ਰਾਮੁ ॥
kabeer gahagach pario kuttanb kai kaantthai reh geio raam |کبیر، فانی در چنگ زندگی خانوادگی افتاده است و خداوند کنار گذاشته شده است.
ਆਇ ਪਰੇ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੇ ਬੀਚਹਿ ਧੂਮਾ ਧਾਮ ॥੧੪੨॥
aae pare dharam raae ke beecheh dhoomaa dhaam |142|فرستادگان قاضی عادل دارما در میان تمام شکوه و مراسم او بر فانی فرود می آیند. ||142||
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਤੇ ਸੂਕਰ ਭਲਾ ਰਾਖੈ ਆਛਾ ਗਾਉ ॥
kabeer saakat te sookar bhalaa raakhai aachhaa gaau |کبیر، حتی یک خوک بهتر از بدبین بی ایمان است. حداقل خوک روستا را تمیز نگه می دارد.
ਉਹੁ ਸਾਕਤੁ ਬਪੁਰਾ ਮਰਿ ਗਇਆ ਕੋਇ ਨ ਲੈਹੈ ਨਾਉ ॥੧੪੩॥
auhu saakat bapuraa mar geaa koe na laihai naau |143|وقتی بدبین بدبخت و بی ایمان می میرد، کسی حتی نام او را هم نمی آورد. ||143||
ਕਬੀਰ ਕਉਡੀ ਕਉਡੀ ਜੋਰਿ ਕੈ ਜੋਰੇ ਲਾਖ ਕਰੋਰਿ ॥
kabeer kauddee kauddee jor kai jore laakh karor |کبیر، انسان فانی ثروت جمع می کند، پوسته به پوسته، هزاران و میلیون ها انباشته می کند.
ਚਲਤੀ ਬਾਰ ਨ ਕਛੁ ਮਿਲਿਓ ਲਈ ਲੰਗੋਟੀ ਤੋਰਿ ॥੧੪੪॥
chalatee baar na kachh milio lee langottee tor |144|اما وقتی زمان خروجش فرا می رسد، اصلاً چیزی با خود نمی برد. او حتی لباس کمرش را هم بریده اند. ||144||
ਕਬੀਰ ਬੈਸਨੋ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਮਾਲਾ ਮੇਲੀਂ ਚਾਰਿ ॥
kabeer baisano hooaa ta kiaa bheaa maalaa meleen chaar |کبیر، چه فایده ای دارد که عابد ویشنو بشوی و چهار مالا بپوشی؟
ਬਾਹਰਿ ਕੰਚਨੁ ਬਾਰਹਾ ਭੀਤਰਿ ਭਰੀ ਭੰਗਾਰ ॥੧੪੫॥
baahar kanchan baarahaa bheetar bharee bhangaar |145|در بیرون ممکن است مانند طلای خالص به نظر برسد، اما از درون پر از غبار است. ||145||
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ਬਾਟ ਕਾ ਤਜਿ ਮਨ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
kabeer rorraa hoe rahu baatt kaa taj man kaa abhimaan |کبیر، به خود اجازه دهید سنگریزه ای در مسیر باشید. غرور خودپسندانه خود را کنار بگذارید
ਐਸਾ ਕੋਈ ਦਾਸੁ ਹੋਇ ਤਾਹਿ ਮਿਲੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧੪੬॥
aaisaa koee daas hoe taeh milai bhagavaan |146|چنین غلام فروتنی خداوند خداوند را ملاقات خواهد کرد. ||146||
ਕਬੀਰ ਰੋੜਾ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਪੰਥੀ ਕਉ ਦੁਖੁ ਦੇਇ ॥
kabeer rorraa hooaa ta kiaa bheaa panthee kau dukh dee |کبیر، سنگریزه بودن چه فایده ای دارد؟ این فقط به مسافر در مسیر آسیب می رساند.
ਐਸਾ ਤੇਰਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਜਿਉ ਧਰਨੀ ਮਹਿ ਖੇਹ ॥੧੪੭॥
aaisaa teraa daas hai jiau dharanee meh kheh |147|بنده تو ای پروردگار، مانند خاک زمین است. ||147||
ਕਬੀਰ ਖੇਹ ਹੂਈ ਤਉ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਉਡਿ ਲਾਗੈ ਅੰਗ ॥
kabeer kheh hooee tau kiaa bheaa jau udd laagai ang |کبیر، پس چه می شود، اگر کسی می تواند خاک شود؟ با باد منفجر می شود و به بدن می چسبد.
ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜਿਉ ਪਾਨੀ ਸਰਬੰਗ ॥੧੪੮॥
har jan aaisaa chaaheeai jiau paanee sarabang |148|بنده حقیر باید مانند آبی باشد که همه چیز را پاک می کند. ||148||
ਕਬੀਰ ਪਾਨੀ ਹੂਆ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਸੀਰਾ ਤਾਤਾ ਹੋਇ ॥
kabeer paanee hooaa ta kiaa bheaa seeraa taataa hoe |کبیر، پس اگر می شد آب شد، چه؟ سرد می شود، سپس گرم می شود.
ਹਰਿ ਜਨੁ ਐਸਾ ਚਾਹੀਐ ਜੈਸਾ ਹਰਿ ਹੀ ਹੋਇ ॥੧੪੯॥
har jan aaisaa chaaheeai jaisaa har hee hoe |149|بنده حقیر باید مانند خداوند باشد. ||149||
ਊਚ ਭਵਨ ਕਨਕਾਮਨੀ ਸਿਖਰਿ ਧਜਾ ਫਹਰਾਇ ॥
aooch bhavan kanakaamanee sikhar dhajaa faharaae |بنرها بر فراز عمارت های رفیع، پر از طلا و زنان زیبا به اهتزاز در می آیند.
ਤਾ ਤੇ ਭਲੀ ਮਧੂਕਰੀ ਸੰਤਸੰਗਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧੫੦॥
taa te bhalee madhookaree santasang gun gaae |150|اما بهتر از اینها نان خشک است، اگر ستایش های با شکوه خداوند را در جامعه مقدسین بخواند. ||150||
ਕਬੀਰ ਪਾਟਨ ਤੇ ਊਜਰੁ ਭਲਾ ਰਾਮ ਭਗਤ ਜਿਹ ਠਾਇ ॥
kabeer paattan te aoojar bhalaa raam bhagat jih tthaae |کبیر، بیابان بهتر از شهر است، اگر بندگان خداوند در آنجا زندگی کنند.
ਰਾਮ ਸਨੇਹੀ ਬਾਹਰਾ ਜਮ ਪੁਰੁ ਮੇਰੇ ਭਾਂਇ ॥੧੫੧॥
raam sanehee baaharaa jam pur mere bhaane |151|بدون پروردگار محبوبم، برای من مانند شهر مرگ است. ||151||
ਕਬੀਰ ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਕੇ ਅੰਤਰੇ ਸਹਜ ਸੁੰਨ ਕੇ ਘਾਟ ॥
kabeer gang jamun ke antare sahaj sun ke ghaatt |کبیر، بین رودهای گنگ و جامونا، در ساحل سکوت آسمانی،
ਤਹਾ ਕਬੀਰੈ ਮਟੁ ਕੀਆ ਖੋਜਤ ਮੁਨਿ ਜਨ ਬਾਟ ॥੧੫੨॥
tahaa kabeerai matt keea khojat mun jan baatt |152|در آنجا کبیر خانه خود را ساخته است. حکیمان ساکت و بندگان فروتن پروردگار راه رسیدن به آنجا را جستجو می کنند. ||152||
ਕਬੀਰ ਜੈਸੀ ਉਪਜੀ ਪੇਡ ਤੇ ਜਉ ਤੈਸੀ ਨਿਬਹੈ ਓੜਿ ॥
kabeer jaisee upajee pedd te jau taisee nibahai orr |کبیر، اگر انسان فانی در پایان همچنان به محبت خداوند ادامه دهد، همانطور که در ابتدا قول داده بود،
ਹੀਰਾ ਕਿਸ ਕਾ ਬਾਪੁਰਾ ਪੁਜਹਿ ਨ ਰਤਨ ਕਰੋੜਿ ॥੧੫੩॥
heeraa kis kaa baapuraa pujeh na ratan karorr |153|هیچ الماس بیچاره ای، حتی میلیون ها جواهر، نمی تواند با او برابری کند. ||153||
ਕਬੀਰਾ ਏਕੁ ਅਚੰਭਉ ਦੇਖਿਓ ਹੀਰਾ ਹਾਟ ਬਿਕਾਇ ॥
kabeeraa ek achanbhau dekhio heeraa haatt bikaae |کبیر، چیز عجیب و شگفت انگیزی دیدم. یک جواهر در یک فروشگاه فروخته می شد.
ਬਨਜਨਹਾਰੇ ਬਾਹਰਾ ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਾਇ ॥੧੫੪॥
banajanahaare baaharaa kauddee badalai jaae |154|چون خریدار نبود در ازای پوسته می رفت. ||154||
ਕਬੀਰਾ ਜਹਾ ਗਿਆਨੁ ਤਹ ਧਰਮੁ ਹੈ ਜਹਾ ਝੂਠੁ ਤਹ ਪਾਪੁ ॥
kabeeraa jahaa giaan tah dharam hai jahaa jhootth tah paap |کبیر، جایی که حکمت روحانی هست، عدالت و دارما هست. جایی که باطل هست گناه هم هست.
ਜਹਾ ਲੋਭੁ ਤਹ ਕਾਲੁ ਹੈ ਜਹਾ ਖਿਮਾ ਤਹ ਆਪਿ ॥੧੫੫॥
jahaa lobh tah kaal hai jahaa khimaa tah aap |155|جایی که طمع هست مرگ هم هست. جایی که بخشش هست، خود خدا هست. ||155||
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਤਜੀ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਮਾਨੁ ਤਜਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥
kabeer maaeaa tajee ta kiaa bheaa jau maan tajiaa nahee jaae |کبیر، چه فایده ای دارد که مایا را رها کنیم، اگر فانی از غرورش دست نکشد؟
ਮਾਨ ਮੁਨੀ ਮੁਨਿਵਰ ਗਲੇ ਮਾਨੁ ਸਭੈ ਕਉ ਖਾਇ ॥੧੫੬॥
maan munee munivar gale maan sabhai kau khaae |156|حتی حکیمان و بیناهای ساکت نیز با غرور نابود می شوند. غرور همه چیز را می خورد ||156||
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ਸਬਦੁ ਜੁ ਬਾਹਿਆ ਏਕੁ ॥
kabeer saachaa satigur mai miliaa sabad ju baahiaa ek |کبیر، گورو واقعی با من ملاقات کرده است. تیر شباد را به سمت من نشانه گرفت.
ਲਾਗਤ ਹੀ ਭੁਇ ਮਿਲਿ ਗਇਆ ਪਰਿਆ ਕਲੇਜੇ ਛੇਕੁ ॥੧੫੭॥
laagat hee bhue mil geaa pariaa kaleje chhek |157|به محض اینکه به من برخورد کرد با سوراخی در قلبم به زمین افتادم. ||157||
ਕਬੀਰ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਿਆ ਕਰੈ ਜਉ ਸਿਖਾ ਮਹਿ ਚੂਕ ॥
kabeer saachaa satigur kiaa karai jau sikhaa meh chook |کبیر، وقتی سیک های او مقصر هستند، گورو واقعی چه می تواند بکند؟
ਅੰਧੇ ਏਕ ਨ ਲਾਗਈ ਜਿਉ ਬਾਂਸੁ ਬਜਾਈਐ ਫੂਕ ॥੧੫੮॥
andhe ek na laagee jiau baans bajaaeeai fook |158|نابینایان هیچ یک از تعالیم او را نمی پذیرند. به اندازه دمیدن در بامبو بی فایده است. ||158||
ਕਬੀਰ ਹੈ ਗੈ ਬਾਹਨ ਸਘਨ ਘਨ ਛਤ੍ਰਪਤੀ ਕੀ ਨਾਰਿ ॥
kabeer hai gai baahan saghan ghan chhatrapatee kee naar |کبیر، همسر پادشاه انواع اسب، فیل و کالسکه دارد.