ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 940
ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਖਾਈ ॥
kit bidh aasaa manasaa khaaee |چگونه امیدها و خواسته های خود را زیر پا گذاشته اید؟
ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥
kit bidh jot nirantar paaee |چگونه نور را در اعماق هسته خود پیدا کرده اید؟
ਬਿਨੁ ਦੰਤਾ ਕਿਉ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
bin dantaa kiau khaaeeai saar |بدون دندان چگونه می توان آهن خورد؟
ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥੧੯॥
naanak saachaa karahu beechaar |19|نانک نظر واقعیت رو به ما بده." ||19||
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਜਨਮੇ ਗਵਨੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥
satigur kai janame gavan mittaaeaa |در خانه گورو واقعی متولد شدم، سرگردانی من در تناسخ پایان یافت.
ਅਨਹਤਿ ਰਾਤੇ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਾਇਆ ॥
anahat raate ihu man laaeaa |ذهن من به جریان صوتی ناپیوسته متصل و هماهنگ است.
ਮਨਸਾ ਆਸਾ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥
manasaa aasaa sabad jalaaee |از طریق کلمه شاباد، امیدها و آرزوهای من سوخته است.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥
guramukh jot nirantar paaee |به عنوان گورموک، نور را در اعماق هسته خودم یافتم.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੇ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥
trai gun mette khaaeeai saar |با از بین بردن سه خصلت، انسان آهن می خورد.
ਨਾਨਕ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰੁ ॥੨੦॥
naanak taare taaranahaar |20|ای نانک، رهایی بخش. ||20||
ਆਦਿ ਕਉ ਕਵਨੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਕਹਾ ਘਰ ਵਾਸੋ ॥
aad kau kavan beechaar katheeale sun kahaa ghar vaaso |«درباره آغاز چه می توانی به ما بگوئی؟ آن زمان مطلق در کدام خانه ساکن بود؟
ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਕਥੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਕਵਨ ਨਿਵਾਸੋ ॥
giaan kee mudraa kavan katheeale ghatt ghatt kavan nivaaso |گوشواره های حکمت معنوی چیست؟ چه کسی در هر قلب ساکن است؟
ਕਾਲ ਕਾ ਠੀਗਾ ਕਿਉ ਜਲਾਈਅਲੇ ਕਿਉ ਨਿਰਭਉ ਘਰਿ ਜਾਈਐ ॥
kaal kaa ttheegaa kiau jalaaeeale kiau nirbhau ghar jaaeeai |چگونه می توان از حمله مرگ جلوگیری کرد؟ چگونه می توان وارد خانه بی باکی شد؟
ਸਹਜ ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਆਸਣੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਛੇਦੇ ਬੈਰਾਈਐ ॥
sahaj santokh kaa aasan jaanai kiau chhede bairaaeeai |چگونه می توان وضعیت شهود و قناعت را شناخت و بر دشمنان خود غلبه کرد؟»
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਮਾਰੈ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਹੋਵੈ ਵਾਸੋ ॥
gur kai sabad haumai bikh maarai taa nij ghar hovai vaaso |از طریق کلام شاباد گورو، خودپرستی و فساد غلبه میکنند، و سپس فرد در خانه خود ساکن میشود.
ਜਿਨਿ ਰਚਿ ਰਚਿਆ ਤਿਸੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੈ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੋ ॥੨੧॥
jin rach rachiaa tis sabad pachhaanai naanak taa kaa daaso |21|کسى که به شاباد آن که خلقت را آفریده است پی ببرد - نانک بنده اوست. ||21||
ਕਹਾ ਤੇ ਆਵੈ ਕਹਾ ਇਹੁ ਜਾਵੈ ਕਹਾ ਇਹੁ ਰਹੈ ਸਮਾਈ ॥
kahaa te aavai kahaa ihu jaavai kahaa ihu rahai samaaee |«از کجا آمدهایم، کجا داریم میرویم، کجا جذب میشویم؟
ਏਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਜੋ ਅਰਥਾਵੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥
es sabad kau jo arathaavai tis gur til na tamaaee |کسی که معنای این شاباد را آشکار می کند، گورو است که اصلاً طمع ندارد.
ਕਿਉ ਤਤੈ ਅਵਿਗਤੈ ਪਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥
kiau tatai avigatai paavai guramukh lagai piaaro |چگونه می توان جوهر واقعیت آشکار را پیدا کرد؟ چگونه می توان گورمخ شد و عشق به خداوند را در خود جای داد؟
ਆਪੇ ਸੁਰਤਾ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਬੀਚਾਰੋ ॥
aape surataa aape karataa kahu naanak beechaaro |او خود آگاهی است، او خود خالق است. نانک، حکمتت را با ما در میان بگذار.»
ਹੁਕਮੇ ਆਵੈ ਹੁਕਮੇ ਜਾਵੈ ਹੁਕਮੇ ਰਹੈ ਸਮਾਈ ॥
hukame aavai hukame jaavai hukame rahai samaaee |به فرمان او می آییم و به فرمان او می رویم. به فرمان او، ما در جذب میآییم.
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵੈ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਸਬਦੇ ਪਾਈ ॥੨੨॥
poore gur te saach kamaavai gat mit sabade paaee |22|از طریق گورو کامل، حقیقت را زندگی کنید. از طریق کلام شاباد به مقام کرامت می رسد. ||22||
ਆਦਿ ਕਉ ਬਿਸਮਾਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਲੀਆ ॥
aad kau bisamaad beechaar katheeale sun nirantar vaas leea |ما فقط می توانیم یک حس شگفتی را در مورد آغاز بیان کنیم. آن زمان مطلق در اعماق خودش ماندگار شد.
ਅਕਲਪਤ ਮੁਦ੍ਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚਾ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥
akalapat mudraa gur giaan beechaareeale ghatt ghatt saachaa sarab jeea |رهایی از میل را در نظر بگیرید تا گوشواره خرد معنوی گورو باشید. خداوند واقعی، روح همه، در درون هر قلب ساکن است.
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਵਿਗਤਿ ਸਮਾਈਐ ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਹਜਿ ਲਹੈ ॥
gur bachanee avigat samaaeeai tat niranjan sahaj lahai |از طریق کلام گورو، فرد در مطلق ادغام می شود و به طور شهودی جوهر بی آلایش را دریافت می کند.
ਨਾਨਕ ਦੂਜੀ ਕਾਰ ਨ ਕਰਣੀ ਸੇਵੈ ਸਿਖੁ ਸੁ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥
naanak doojee kaar na karanee sevai sikh su khoj lahai |ای ناناک، آن سیک که راه را می جوید و می یابد به دیگری خدمت نمی کند.
ਹੁਕਮੁ ਬਿਸਮਾਦੁ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ਜੀਅ ਜੁਗਤਿ ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥
hukam bisamaad hukam pachhaanai jeea jugat sach jaanai soee |فرمان او شگفت انگیز و شگفت انگیز است. او تنها به فرمان خود پی می برد و راه واقعی زندگی مخلوقات خود را می داند.
ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਵੈ ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੨੩॥
aap mett niraalam hovai antar saach jogee kaheeai soee |23|کسی که خودبزرگ بینی خود را از بین می برد، رها می شود. او به تنهایی یک یوگی است که خداوند واقعی را در اعماق درون خود جای داده است. ||23||
ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣੁ ਥੀਆ ॥
avigato niramaaeil upaje niragun te saragun theea |او از حالت وجود مطلق خود، صورت معصوم را به خود گرفت. از بی شکل، او شکل عالی را به خود گرفت.
ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ ॥
satigur parachai param pad paaeeai saachai sabad samaae leea |با جلب رضایت گوروی حقیقی، مقام عالی به دست می آید و فرد در کلام حقیقی شاباد جذب می شود.
ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ ॥
eke kau sach ekaa jaanai haumai doojaa door keea |او پروردگار حقیقی را یگانه می داند. او خودخواهی و دوگانگی خود را به دور می فرستد.
ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ ॥
so jogee gurasabad pachhaanai antar kamal pragaas theea |او به تنهایی یک یوگی است که کلام شاباد گورو را درک می کند. نیلوفر قلب از درون شکوفا می شود.
ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ ॥
jeevat marai taa sabh kichh soojhai antar jaanai sarab deaa |اگر کسی در حالی که زنده است مرده بماند، پس همه چیز را می فهمد. او خداوند را عمیقاً می شناسد که با همه مهربان و مهربان است.
ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥੨੪॥
naanak taa kau milai vaddaaee aap pachhaanai sarab jeea |24|ای نانک، او را به عظمت شکوهمند برکت داده است. او خود را در همه موجودات می شناسد. ||24||
ਸਾਚੌ ਉਪਜੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਾਚੇ ਸੂਚੇ ਏਕ ਮਇਆ ॥
saachau upajai saach samaavai saache sooche ek meaa |ما از حقیقت بیرون می آییم و دوباره در حقیقت ادغام می شویم. موجود پاک در پروردگار یگانه حقیقی ادغام می شود.
ਝੂਠੇ ਆਵਹਿ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਭਇਆ ॥
jhootthe aaveh tthavar na paaveh doojai aavaa gaun bheaa |باطل می آیند و جایی برای استراحت نمی یابند. در دوگانگی، می آیند و می روند.
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਆਪੇ ਪਰਖੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥
aavaa gaun mittai gurasabadee aape parakhai bakhas leaa |این آمدن و رفتن در تناسخ از طریق کلام شاباد گورو پایان می یابد. خداوند خود تجزیه و تحلیل می کند و بخشش او را عطا می کند.
ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਦੂਜੈ ਬਿਆਪੀ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥
ekaa bedan doojai biaapee naam rasaaein veesariaa |کسی که به بیماری دوگانگی مبتلا می شود، نعم را که منبع شهد است فراموش می کند.