ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 792
ਕਿਉ ਨ ਮਰੀਜੈ ਰੋਇ ਜਾ ਲਗੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥੧॥
kiau na mareejai roe jaa lag chit na aavahee |1|من ممکن است فقط با گریه بمیرم، اگر تو به ذهنم نیای. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |مهل دوم:
ਜਾਂ ਸੁਖੁ ਤਾ ਸਹੁ ਰਾਵਿਓ ਦੁਖਿ ਭੀ ਸੰਮੑਾਲਿਓਇ ॥
jaan sukh taa sahu raavio dukh bhee samaalioe |هنگامی که آرامش و لذت وجود دارد، آن وقت است که به یاد پروردگار شوهر خود باشید. در هنگام رنج و درد، او را نیز یاد کنید.
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਿਆਣੀਏ ਇਉ ਕੰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak kahai siaanee iau kant milaavaa hoe |2|می گوید نانک، ای عروس دانا، این راه ملاقات پروردگارت است. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਹਉ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਰਮ ਜੰਤੁ ਵਡੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥
hau kiaa saalaahee kiram jant vaddee teree vaddiaaee |من یک کرم هستم - چگونه می توانم تو را ستایش کنم، پروردگارا. عظمت شکوهمند شما بسیار بزرگ است!
ਤੂ ਅਗਮ ਦਇਆਲੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਆਪਿ ਲੈਹਿ ਮਿਲਾਈ ॥
too agam deaal agam hai aap laihi milaaee |تو غیرقابل دسترس، مهربان و غیرقابل دسترس هستی. شما خود ما را با خودتان متحد کنید.
ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਬੇਲੀ ਕੋ ਨਹੀ ਤੂ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ॥
mai tujh bin belee ko nahee too ant sakhaaee |من جز تو دوست دیگری ندارم. در پایان، شما تنها همراه و پشتیبان من خواهید بود.
ਜੋ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਗਤੀ ਤਿਨ ਲੈਹਿ ਛਡਾਈ ॥
jo teree saranaagatee tin laihi chhaddaaee |شما کسانی را که وارد پناهگاه شما می شوند نجات می دهید.
ਨਾਨਕ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥੨੦॥੧॥
naanak veparavaahu hai tis til na tamaaee |20|1|ای نانک، او بی خیال است. او اصلاً طمع ندارد. ||20||1||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਬਾਣੀ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਤਥਾ ਸਭਨਾ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥ ਕਬੀਰ ਕੇ ॥
raag soohee baanee sree kabeer jeeo tathaa sabhanaa bhagataa kee | kabeer ke |راگ سوهی، کلام کبیر جی، و دیگر فداییان. از کبیر
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |خدای یکتا خالق جهانی. به لطف استاد واقعی:
ਅਵਤਰਿ ਆਇ ਕਹਾ ਤੁਮ ਕੀਨਾ ॥
avatar aae kahaa tum keenaa |از بدو تولد تا حالا چیکار کردی؟
ਰਾਮ ਕੋ ਨਾਮੁ ਨ ਕਬਹੂ ਲੀਨਾ ॥੧॥
raam ko naam na kabahoo leenaa |1|شما هرگز حتی نام خداوند را نخوانده اید. ||1||
ਰਾਮ ਨ ਜਪਹੁ ਕਵਨ ਮਤਿ ਲਾਗੇ ॥
raam na japahu kavan mat laage |شما در مورد خداوند تعمق نکرده اید. به چه افکاری وابسته هستید؟
ਮਰਿ ਜਇਬੇ ਕਉ ਕਿਆ ਕਰਹੁ ਅਭਾਗੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mar jeibe kau kiaa karahu abhaage |1| rahaau |ای بدبخت چه مقدماتی برای مرگت داری؟ ||1||مکث||
ਦੁਖ ਸੁਖ ਕਰਿ ਕੈ ਕੁਟੰਬੁ ਜੀਵਾਇਆ ॥
dukh sukh kar kai kuttanb jeevaaeaa |با رنج و لذت، از خانواده خود مراقبت کرده اید.
ਮਰਤੀ ਬਾਰ ਇਕਸਰ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
maratee baar ikasar dukh paaeaa |2|اما در زمان مرگ، باید به تنهایی رنج را تحمل کنید. ||2||
ਕੰਠ ਗਹਨ ਤਬ ਕਰਨ ਪੁਕਾਰਾ ॥
kantth gahan tab karan pukaaraa |وقتی گردنت را گرفت، فریاد بزنی.
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਆਗੇ ਤੇ ਨ ਸੰਮੑਾਰਾ ॥੩॥੧॥
keh kabeer aage te na samaaraa |3|1|کبیر می گوید، چرا قبل از این به یاد پروردگار نبودی؟ ||3||1||
ਸੂਹੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
soohee kabeer jee |سوهی، کبیر جی:
ਥਰਹਰ ਕੰਪੈ ਬਾਲਾ ਜੀਉ ॥
tharahar kanpai baalaa jeeo |روح معصوم من می لرزد و می لرزد.
ਨਾ ਜਾਨਉ ਕਿਆ ਕਰਸੀ ਪੀਉ ॥੧॥
naa jaanau kiaa karasee peeo |1|من نمی دانم خداوند شوهرم با من چگونه رفتار خواهد کرد. ||1||
ਰੈਨਿ ਗਈ ਮਤ ਦਿਨੁ ਭੀ ਜਾਇ ॥
rain gee mat din bhee jaae |شب جوانی من گذشت آیا روز پیری هم می گذرد؟
ਭਵਰ ਗਏ ਬਗ ਬੈਠੇ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
bhavar ge bag baitthe aae |1| rahaau |موهای تیره ام، مانند زنبورهای زنبور، رفته اند، و موهای خاکستری، مانند جرثقیل، بر سرم نشسته اند. ||1||مکث||
ਕਾਚੈ ਕਰਵੈ ਰਹੈ ਨ ਪਾਨੀ ॥
kaachai karavai rahai na paanee |آب در دیگ سفالی نپخته باقی نمی ماند.
ਹੰਸੁ ਚਲਿਆ ਕਾਇਆ ਕੁਮਲਾਨੀ ॥੨॥
hans chaliaa kaaeaa kumalaanee |2|وقتی قو روح می رود، بدن پژمرده می شود. ||2||
ਕੁਆਰ ਕੰਨਿਆ ਜੈਸੇ ਕਰਤ ਸੀਗਾਰਾ ॥
kuaar kaniaa jaise karat seegaaraa |من خودم را مانند یک باکره جوان تزئین می کنم.
ਕਿਉ ਰਲੀਆ ਮਾਨੈ ਬਾਝੁ ਭਤਾਰਾ ॥੩॥
kiau raleea maanai baajh bhataaraa |3|اما چگونه می توانم بدون همسرم از لذت ها لذت ببرم؟ ||3||
ਕਾਗ ਉਡਾਵਤ ਭੁਜਾ ਪਿਰਾਨੀ ॥
kaag uddaavat bhujaa piraanee |دستم خسته است، کلاغ ها را می راند.
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਇਹ ਕਥਾ ਸਿਰਾਨੀ ॥੪॥੨॥
keh kabeer ih kathaa siraanee |4|2|کبیر می گوید، داستان زندگی من اینگونه به پایان می رسد. ||4||2||
ਸੂਹੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
soohee kabeer jeeo |سوهی، کبیر جی:
ਅਮਲੁ ਸਿਰਾਨੋ ਲੇਖਾ ਦੇਨਾ ॥
amal siraano lekhaa denaa |زمان خدمت شما به پایان رسیده است و باید حساب خود را ارائه دهید.
ਆਏ ਕਠਿਨ ਦੂਤ ਜਮ ਲੇਨਾ ॥
aae katthin doot jam lenaa |رسول مرگ سنگدل آمده تا شما را ببرد.
ਕਿਆ ਤੈ ਖਟਿਆ ਕਹਾ ਗਵਾਇਆ ॥
kiaa tai khattiaa kahaa gavaaeaa |چه چیزی به دست آورده اید و چه چیزی را از دست داده اید؟
ਚਲਹੁ ਸਿਤਾਬ ਦੀਬਾਨਿ ਬੁਲਾਇਆ ॥੧॥
chalahu sitaab deebaan bulaaeaa |1|فورا بیا! شما به دادگاه او احضار شده اید! ||1||
ਚਲੁ ਦਰਹਾਲੁ ਦੀਵਾਨਿ ਬੁਲਾਇਆ ॥
chal darahaal deevaan bulaaeaa |برو! همینطور که هستی بیا! شما به دادگاه او احضار شده اید.
ਹਰਿ ਫੁਰਮਾਨੁ ਦਰਗਹ ਕਾ ਆਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har furamaan daragah kaa aaeaa |1| rahaau |دستور از بارگاه خداوند آمده است. ||1||مکث||
ਕਰਉ ਅਰਦਾਸਿ ਗਾਵ ਕਿਛੁ ਬਾਕੀ ॥
krau aradaas gaav kichh baakee |من به رسول مرگ دعا می کنم: خواهش می کنم، من هنوز مقداری بدهی معوقه دارم که باید در روستا جمع آوری کنم.
ਲੇਉ ਨਿਬੇਰਿ ਆਜੁ ਕੀ ਰਾਤੀ ॥
leo niber aaj kee raatee |امشب آنها را جمع خواهم کرد.
ਕਿਛੁ ਭੀ ਖਰਚੁ ਤੁਮੑਾਰਾ ਸਾਰਉ ॥
kichh bhee kharach tumaaraa saarau |من هم برای مخارجت چیزی بهت میدم
ਸੁਬਹ ਨਿਵਾਜ ਸਰਾਇ ਗੁਜਾਰਉ ॥੨॥
subah nivaaj saraae gujaarau |2|و در بین راه نماز صبحم را می خوانم. ||2||
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਗਾ ॥
saadhasang jaa kau har rang laagaa |خوشا به حال سعادتمندترین بنده پروردگار،
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੋ ਜਨੁ ਪੁਰਖੁ ਸਭਾਗਾ ॥
dhan dhan so jan purakh sabhaagaa |چه کسی با عشق پروردگار، در Saadh Sangat، گروه مقدس.
ਈਤ ਊਤ ਜਨ ਸਦਾ ਸੁਹੇਲੇ ॥
eet aoot jan sadaa suhele |اینجا و آنجا بندگان حقیر پروردگار همیشه شادند.
ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਜੀਤਿ ਅਮੋਲੇ ॥੩॥
janam padaarath jeet amole |3|آنها گنج گرانبها زندگی این انسان را به دست می آورند. ||3||
ਜਾਗਤੁ ਸੋਇਆ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jaagat soeaa janam gavaaeaa |وقتی بیدار است، در خواب است و بنابراین این زندگی را از دست می دهد.
ਮਾਲੁ ਧਨੁ ਜੋਰਿਆ ਭਇਆ ਪਰਾਇਆ ॥
maal dhan joriaa bheaa paraaeaa |اموال و ثروتی که او جمع کرده است به دیگری می رسد.
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਤੇਈ ਨਰ ਭੂਲੇ ॥
kahu kabeer teee nar bhoole |کبیر می گوید، آن مردم دچار توهم شده اند،
ਖਸਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਮਾਟੀ ਸੰਗਿ ਰੂਲੇ ॥੪॥੩॥
khasam bisaar maattee sang roole |4|3|که پروردگار و مولای خود را فراموش می کنند و در خاک می غلتند. ||4||3||