ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 792
ਕਿਉ ਨ ਮਰੀਜੈ ਰੋਇ ਜਾ ਲਗੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥੧॥
किउ न मरीजै रोइ जा लगु चिति न आवही ॥१॥अहं अपि केवलं रोदनं म्रियमाणः भवेयम्, यदि त्वं मम मनसि न आगमिष्यसि। ||१||
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥द्वितीयः मेहलः : १.
ਜਾਂ ਸੁਖੁ ਤਾ ਸਹੁ ਰਾਵਿਓ ਦੁਖਿ ਭੀ ਸੰਮੑਾਲਿਓਇ ॥
जां सुखु ता सहु राविओ दुखि भी संमालिओइ ॥यदा शान्तिः सुखं च भवति तदा पतिं भगवतः स्मरणस्य समयः । दुःखदुःखसमये तं स्मर तदा अपि।
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਿਆਣੀਏ ਇਉ ਕੰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
नानकु कहै सिआणीए इउ कंत मिलावा होइ ॥२॥कथयति नानक धीमहि वधूमिदं भर्तारं भगवन् मिलितुम् | ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਹਉ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਰਮ ਜੰਤੁ ਵਡੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥
हउ किआ सालाही किरम जंतु वडी तेरी वडिआई ॥अहं कृमि - कथं त्वां स्तुविष्यामि भगवन्; भवतः गौरवपूर्णं महत्त्वं एतावत् महत् अस्ति!
ਤੂ ਅਗਮ ਦਇਆਲੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਆਪਿ ਲੈਹਿ ਮਿਲਾਈ ॥
तू अगम दइआलु अगंमु है आपि लैहि मिलाई ॥त्वं दुर्गमः दयालुः अगम्यः च असि; त्वं स्वयमेव अस्मान् स्वयम् संयोजय।
ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਬੇਲੀ ਕੋ ਨਹੀ ਤੂ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ॥
मै तुझ बिनु बेली को नही तू अंति सखाई ॥त्वां विना मम अन्यः मित्रः नास्ति; अन्ते त्वमेव मम सहचरः, समर्थकः च भविष्यसि ।
ਜੋ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਗਤੀ ਤਿਨ ਲੈਹਿ ਛਡਾਈ ॥
जो तेरी सरणागती तिन लैहि छडाई ॥ये तव अभयारण्ये प्रविशन्ति तान् त्वं तारयसि।
ਨਾਨਕ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥੨੦॥੧॥
नानक वेपरवाहु है तिसु तिलु न तमाई ॥२०॥१॥हे नानक, सः निरपेक्षः अस्ति; तस्य लोभः सर्वथा नास्ति। ||२०||१||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਬਾਣੀ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਤਥਾ ਸਭਨਾ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥ ਕਬੀਰ ਕੇ ॥
रागु सूही बाणी स्री कबीर जीउ तथा सभना भगता की ॥ कबीर के ॥राग सूही, The Word Of Kabeer Jee, एवं अन्य भक्त। कबीरस्य
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ਅਵਤਰਿ ਆਇ ਕਹਾ ਤੁਮ ਕੀਨਾ ॥
अवतरि आइ कहा तुम कीना ॥जन्मतः परं भवता किं कृतम् ?
ਰਾਮ ਕੋ ਨਾਮੁ ਨ ਕਬਹੂ ਲੀਨਾ ॥੧॥
राम को नामु न कबहू लीना ॥१॥त्वया कदापि भगवतः नाम अपि न जपितम्। ||१||
ਰਾਮ ਨ ਜਪਹੁ ਕਵਨ ਮਤਿ ਲਾਗੇ ॥
राम न जपहु कवन मति लागे ॥त्वया भगवन्तं न ध्यातम्; केषु विचारेषु त्वं आसक्तः असि ?
ਮਰਿ ਜਇਬੇ ਕਉ ਕਿਆ ਕਰਹੁ ਅਭਾਗੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मरि जइबे कउ किआ करहु अभागे ॥१॥ रहाउ ॥मृत्योः किं किं सज्जीकरणं करोषि अभगम् । ||१||विराम||
ਦੁਖ ਸੁਖ ਕਰਿ ਕੈ ਕੁਟੰਬੁ ਜੀਵਾਇਆ ॥
दुख सुख करि कै कुटंबु जीवाइआ ॥दुःखेन सुखेन च भवता स्वपरिवारस्य पालनं कृतम्।
ਮਰਤੀ ਬਾਰ ਇਕਸਰ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
मरती बार इकसर दुखु पाइआ ॥२॥परन्तु मृत्युसमये भवद्भिः एकान्ते पीडा सहतव्या भविष्यति। ||२||
ਕੰਠ ਗਹਨ ਤਬ ਕਰਨ ਪੁਕਾਰਾ ॥
कंठ गहन तब करन पुकारा ॥कण्ठेन गृहीते तदा क्रन्दिष्यसि ।
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਆਗੇ ਤੇ ਨ ਸੰਮੑਾਰਾ ॥੩॥੧॥
कहि कबीर आगे ते न संमारा ॥३॥१॥कबीरः वदति, किमर्थं भवता अस्मात् पूर्वं भगवन्तं न स्मरितम्? ||३||१||
ਸੂਹੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
सूही कबीर जी ॥सूही, कबीर जी : १.
ਥਰਹਰ ਕੰਪੈ ਬਾਲਾ ਜੀਉ ॥
थरहर कंपै बाला जीउ ॥मम निर्दोषात्मा कम्पते कम्पते च।
ਨਾ ਜਾਨਉ ਕਿਆ ਕਰਸੀ ਪੀਉ ॥੧॥
ना जानउ किआ करसी पीउ ॥१॥न जाने भर्ता भगवता मम कथं व्यवहारः भविष्यति। ||१||
ਰੈਨਿ ਗਈ ਮਤ ਦਿਨੁ ਭੀ ਜਾਇ ॥
रैनि गई मत दिनु भी जाइ ॥मम यौवनस्य रात्रौ गता; किं जरादिनम् अपि गमिष्यति?
ਭਵਰ ਗਏ ਬਗ ਬੈਠੇ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
भवर गए बग बैठे आइ ॥१॥ रहाउ ॥मम कृष्णकेशाः भृङ्ग इव गता, ग्रे केशाः च क्रेन इव मम शिरसि निवसन्ति । ||१||विराम||
ਕਾਚੈ ਕਰਵੈ ਰਹੈ ਨ ਪਾਨੀ ॥
काचै करवै रहै न पानी ॥अपक्ता मृत्तिकाघटे जलं न तिष्ठति;
ਹੰਸੁ ਚਲਿਆ ਕਾਇਆ ਕੁਮਲਾਨੀ ॥੨॥
हंसु चलिआ काइआ कुमलानी ॥२॥यदा आत्मा हंसः गच्छति तदा शरीरं शुष्कं भवति। ||२||
ਕੁਆਰ ਕੰਨਿਆ ਜੈਸੇ ਕਰਤ ਸੀਗਾਰਾ ॥
कुआर कंनिआ जैसे करत सीगारा ॥अहं कुमारी इव आत्मानं अलङ्करोमि;
ਕਿਉ ਰਲੀਆ ਮਾਨੈ ਬਾਝੁ ਭਤਾਰਾ ॥੩॥
किउ रलीआ मानै बाझु भतारा ॥३॥किन्तु कथं भोगान् भोक्तुं शक्नोमि, पतिं विना। ||३||
ਕਾਗ ਉਡਾਵਤ ਭੁਜਾ ਪਿਰਾਨੀ ॥
काग उडावत भुजा पिरानी ॥मम बाहुः श्रान्तः, काकान् दूरं निष्कासयन्।
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਇਹ ਕਥਾ ਸਿਰਾਨੀ ॥੪॥੨॥
कहि कबीर इह कथा सिरानी ॥४॥२॥कबीरः वदति, मम जीवनस्य कथा एवम् एव समाप्तः भवति। ||४||२||
ਸੂਹੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
सूही कबीर जीउ ॥सूही, कबीर जी : १.
ਅਮਲੁ ਸਿਰਾਨੋ ਲੇਖਾ ਦੇਨਾ ॥
अमलु सिरानो लेखा देना ॥भवतः सेवाकालः अन्ते अस्ति, भवतः लेखा दातव्यः भविष्यति ।
ਆਏ ਕਠਿਨ ਦੂਤ ਜਮ ਲੇਨਾ ॥
आए कठिन दूत जम लेना ॥दुर्हृदयः मृत्युदूतः त्वां हर्तुं आगतः |
ਕਿਆ ਤੈ ਖਟਿਆ ਕਹਾ ਗਵਾਇਆ ॥
किआ तै खटिआ कहा गवाइआ ॥किं त्वया अर्जितं किं च नष्टम् ।
ਚਲਹੁ ਸਿਤਾਬ ਦੀਬਾਨਿ ਬੁਲਾਇਆ ॥੧॥
चलहु सिताब दीबानि बुलाइआ ॥१॥तत्क्षणम् आगच्छतु ! भवन्तः तस्य न्यायालये आहूताः सन्ति! ||१||
ਚਲੁ ਦਰਹਾਲੁ ਦੀਵਾਨਿ ਬੁਲਾਇਆ ॥
चलु दरहालु दीवानि बुलाइआ ॥गच्छतु ! यथा भवन्तः सन्ति तथा आगच्छन्तु! भवन्तः तस्य न्यायालये आहूताः सन्ति।
ਹਰਿ ਫੁਰਮਾਨੁ ਦਰਗਹ ਕਾ ਆਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हरि फुरमानु दरगह का आइआ ॥१॥ रहाउ ॥भगवतः न्यायालयात् आदेशः आगतः अस्ति। ||१||विराम||
ਕਰਉ ਅਰਦਾਸਿ ਗਾਵ ਕਿਛੁ ਬਾਕੀ ॥
करउ अरदासि गाव किछु बाकी ॥अहं मृत्युदूतं प्रार्थयामि यत् कृपया, मम अद्यापि ग्रामे संग्रहणीयानि केचन ऋणानि सन्ति।
ਲੇਉ ਨਿਬੇਰਿ ਆਜੁ ਕੀ ਰਾਤੀ ॥
लेउ निबेरि आजु की राती ॥अहम् अद्य रात्रौ तान् संग्रहयिष्यामि;
ਕਿਛੁ ਭੀ ਖਰਚੁ ਤੁਮੑਾਰਾ ਸਾਰਉ ॥
किछु भी खरचु तुमारा सारउ ॥अहं भवतः व्ययस्य किमपि दास्यामि,
ਸੁਬਹ ਨਿਵਾਜ ਸਰਾਇ ਗੁਜਾਰਉ ॥੨॥
सुबह निवाज सराइ गुजारउ ॥२॥अहं च मार्गे मम प्रातःकाले प्रार्थनां पठिष्यामि। ||२||
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਗਾ ॥
साधसंगि जा कउ हरि रंगु लागा ॥धन्यः धन्यः भगवतः भृत्यः परमभाग्यशाली,
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੋ ਜਨੁ ਪੁਰਖੁ ਸਭਾਗਾ ॥
धनु धनु सो जनु पुरखु सभागा ॥यः भगवतः प्रेम्णा ओतप्रोतः, साध संगत, पवित्रस्य सङ्गमे।
ਈਤ ਊਤ ਜਨ ਸਦਾ ਸੁਹੇਲੇ ॥
ईत ऊत जन सदा सुहेले ॥तत्र तत्र विनयशीलाः भृत्याः सुखिनः सदा ।
ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਜੀਤਿ ਅਮੋਲੇ ॥੩॥
जनमु पदारथु जीति अमोले ॥३॥ते अस्य मानवजीवनस्य अमूल्यं निधिं जित्वा। ||३||
ਜਾਗਤੁ ਸੋਇਆ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
जागतु सोइआ जनमु गवाइआ ॥जागृते सति सुप्तो भवति, अतः एतत् प्राणं नष्टं करोति।
ਮਾਲੁ ਧਨੁ ਜੋਰਿਆ ਭਇਆ ਪਰਾਇਆ ॥
मालु धनु जोरिआ भइआ पराइआ ॥सञ्चितं सम्पत्तिं धनं च अन्यस्मै गच्छति ।
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਤੇਈ ਨਰ ਭੂਲੇ ॥
कहु कबीर तेई नर भूले ॥कबीरः वदति, ते जनाः मोहिताः सन्ति,
ਖਸਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਮਾਟੀ ਸੰਗਿ ਰੂਲੇ ॥੪॥੩॥
खसमु बिसारि माटी संगि रूले ॥४॥३॥ये स्वेश्वरं गुरुं च विस्मरन्ति, रजसा च लुलन्ति। ||४||३||