ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 290
ਸੋ ਕਿਉ ਬਿਸਰੈ ਜਿਨਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਦੀਆ ॥
सो किउ बिसरै जिनि सभु किछु दीआ ॥सर्वं दत्तं तं किमर्थं विस्मरामः ।
ਸੋ ਕਿਉ ਬਿਸਰੈ ਜਿ ਜੀਵਨ ਜੀਆ ॥
सो किउ बिसरै जि जीवन जीआ ॥प्राणिनां जीवनं तं किं विस्मरन्ति ।
ਸੋ ਕਿਉ ਬਿਸਰੈ ਜਿ ਅਗਨਿ ਮਹਿ ਰਾਖੈ ॥
सो किउ बिसरै जि अगनि महि राखै ॥योनग्नौ रक्षति तं किं विस्मरामः ।
ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕੋ ਬਿਰਲਾ ਲਾਖੈ ॥
गुरप्रसादि को बिरला लाखै ॥गुरुप्रसादेन दुर्लभः यः एतत् साक्षात्करोति।
ਸੋ ਕਿਉ ਬਿਸਰੈ ਜਿ ਬਿਖੁ ਤੇ ਕਾਢੈ ॥
सो किउ बिसरै जि बिखु ते काढै ॥भ्रष्टाचारात् अस्मान् उत्थापयति तं किमर्थं विस्मरामः?
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕਾ ਟੂਟਾ ਗਾਢੈ ॥
जनम जनम का टूटा गाढै ॥असंख्यजीवनं तस्मात् विरक्ताः, पुनः तेन सह मिलिताः भवन्ति।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਤਤੁ ਇਹੈ ਬੁਝਾਇਆ ॥
गुरि पूरै ततु इहै बुझाइआ ॥सिद्धगुरुद्वारा एतत् अत्यावश्यकं यथार्थं ज्ञायते।
ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨਾ ਨਾਨਕ ਜਨ ਧਿਆਇਆ ॥੪॥
प्रभु अपना नानक जन धिआइआ ॥४॥ईश्वरस्य विनयशीलाः सेवकाः तं नानक ध्यायन्ति। ||४||
ਸਾਜਨ ਸੰਤ ਕਰਹੁ ਇਹੁ ਕਾਮੁ ॥
साजन संत करहु इहु कामु ॥हे मित्राणि हे सन्ताः कार्यमिदं कुरु।
ਆਨ ਤਿਆਗਿ ਜਪਹੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ॥
आन तिआगि जपहु हरि नामु ॥अन्यत् सर्वं परित्यागं कृत्वा भगवतः नाम जपेत्।
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸੁਖ ਪਾਵਹੁ ॥
सिमरि सिमरि सिमरि सुख पावहु ॥ध्याय ध्याय तस्य स्मरणं ध्याय शान्तिं प्राप्नुयात्।
ਆਪਿ ਜਪਹੁ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵਹੁ ॥
आपि जपहु अवरह नामु जपावहु ॥स्वयं नाम जप, अन्येषां जपं प्रेरयतु।
ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਤਰੀਐ ਸੰਸਾਰੁ ॥
भगति भाइ तरीऐ संसारु ॥भक्तिपूजसा प्रीत्या लोकाब्धिं लङ्घयिष्यसि ।
ਬਿਨੁ ਭਗਤੀ ਤਨੁ ਹੋਸੀ ਛਾਰੁ ॥
बिनु भगती तनु होसी छारु ॥भक्तिं ध्यानं विना शरीरं भस्ममात्रं भविष्यति।
ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਸੂਖ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ॥
सरब कलिआण सूख निधि नामु ॥सर्वे आनन्दाः सुखानि च नामनिधिनि सन्ति।
ਬੂਡਤ ਜਾਤ ਪਾਏ ਬਿਸ੍ਰਾਮੁ ॥
बूडत जात पाए बिस्रामु ॥मग्नोऽपि विश्रामस्थानं, अभयस्थानं च प्राप्नुयात् ।
ਸਗਲ ਦੂਖ ਕਾ ਹੋਵਤ ਨਾਸੁ ॥
सगल दूख का होवत नासु ॥सर्वे शोकाः विलुप्ताः भविष्यन्ति।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਨਤਾਸੁ ॥੫॥
नानक नामु जपहु गुनतासु ॥५॥उत्तमनिधिं नाम जपे नानक। ||५||
ਉਪਜੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸੁ ਚਾਉ ॥
उपजी प्रीति प्रेम रसु चाउ ॥प्रेम स्नेहः, आकांक्षायाः रसः च अन्तः प्रवहति;
ਮਨ ਤਨ ਅੰਤਰਿ ਇਹੀ ਸੁਆਉ ॥
मन तन अंतरि इही सुआउ ॥मम मनसः शरीरस्य च अन्तः एतत् मम प्रयोजनम् अस्ति।
ਨੇਤ੍ਰਹੁ ਪੇਖਿ ਦਰਸੁ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
नेत्रहु पेखि दरसु सुखु होइ ॥तस्य भगवतां दर्शनं चक्षुषा पश्यन् अहं शान्तिं प्राप्नोमि।
ਮਨੁ ਬਿਗਸੈ ਸਾਧ ਚਰਨ ਧੋਇ ॥
मनु बिगसै साध चरन धोइ ॥पवित्रस्य पादौ प्रक्षाल्य आनन्देन मम मनः प्रफुल्लते।
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਰੰਗੁ ॥
भगत जना कै मनि तनि रंगु ॥तस्य भक्तानां मनः शरीराणि च तस्य प्रेम्णा संसर्जितानि सन्ति।
ਬਿਰਲਾ ਕੋਊ ਪਾਵੈ ਸੰਗੁ ॥
बिरला कोऊ पावै संगु ॥दुर्लभः स एव तेषां सङ्गतिं प्राप्नोति।
ਏਕ ਬਸਤੁ ਦੀਜੈ ਕਰਿ ਮਇਆ ॥
एक बसतु दीजै करि मइआ ॥दयां कुरु - कृपया, एतत् एकं याचनां मम कृते प्रयच्छतु :
ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਲਇਆ ॥
गुरप्रसादि नामु जपि लइआ ॥गुरुप्रसादेन अहं नाम जपं करोमि।
ਤਾ ਕੀ ਉਪਮਾ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
ता की उपमा कही न जाइ ॥तस्य स्तुतिः वक्तुं न शक्यते;
ਨਾਨਕ ਰਹਿਆ ਸਰਬ ਸਮਾਇ ॥੬॥
नानक रहिआ सरब समाइ ॥६॥हे नानक सर्वेषु समाहितः । ||६||
ਪ੍ਰਭ ਬਖਸੰਦ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ॥
प्रभ बखसंद दीन दइआल ॥ईश्वरः क्षमाशीलः प्रभुः दरिद्राणां प्रति दयालुः अस्ति।
ਭਗਤਿ ਵਛਲ ਸਦਾ ਕਿਰਪਾਲ ॥
भगति वछल सदा किरपाल ॥भक्तान् प्रेम्णा सदा दयालुः सदा ।
ਅਨਾਥ ਨਾਥ ਗੋਬਿੰਦ ਗੁਪਾਲ ॥
अनाथ नाथ गोबिंद गुपाल ॥आश्रयहीनानां संरक्षकः विश्वेश्वरः जगतः पालकः
ਸਰਬ ਘਟਾ ਕਰਤ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ॥
सरब घटा करत प्रतिपाल ॥सर्वभूतानां पोषकः।
ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਕਾਰਣ ਕਰਤਾਰ ॥
आदि पुरख कारण करतार ॥आदिभूतः सृष्टेः प्रजापतिः।
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੇ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰ ॥
भगत जना के प्रान अधार ॥तस्य भक्तानां प्राणश्वासस्य समर्थनम्।
ਜੋ ਜੋ ਜਪੈ ਸੁ ਹੋਇ ਪੁਨੀਤ ॥
जो जो जपै सु होइ पुनीत ॥तं ध्यायति यः स पवित्रः भवति,
ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਲਾਵੈ ਮਨ ਹੀਤ ॥
भगति भाइ लावै मन हीत ॥भक्तिपूजा प्रेम्णा मनः केन्द्रीकृत्य।
ਹਮ ਨਿਰਗੁਨੀਆਰ ਨੀਚ ਅਜਾਨ ॥
हम निरगुनीआर नीच अजान ॥अहं अयोग्यः, नीचः, अज्ञानी च अस्मि।
ਨਾਨਕ ਤੁਮਰੀ ਸਰਨਿ ਪੁਰਖ ਭਗਵਾਨ ॥੭॥
नानक तुमरी सरनि पुरख भगवान ॥७॥नानकः प्रविष्टः तव अभयारण्यं परमेश्वर | ||७||
ਸਰਬ ਬੈਕੁੰਠ ਮੁਕਤਿ ਮੋਖ ਪਾਏ ॥
सरब बैकुंठ मुकति मोख पाए ॥सर्वं लभ्यते- स्वर्गः मोक्षः मोक्षः च ।
ਏਕ ਨਿਮਖ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਨ ਗਾਏ ॥
एक निमख हरि के गुन गाए ॥यदि भगवतः महिमाः क्षणमपि गायति।
ਅਨਿਕ ਰਾਜ ਭੋਗ ਬਡਿਆਈ ॥
अनिक राज भोग बडिआई ॥एतावन्तः शक्तिः भोगाः महता महिमाः च क्षेत्राणि,
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਕੀ ਕਥਾ ਮਨਿ ਭਾਈ ॥
हरि के नाम की कथा मनि भाई ॥यस्य मनः भगवतः नामप्रवचनेन प्रसन्नं भवति तस्य समीपं आगच्छन्तु।
ਬਹੁ ਭੋਜਨ ਕਾਪਰ ਸੰਗੀਤ ॥
बहु भोजन कापर संगीत ॥प्रचुरं भोजनं वस्त्रं सङ्गीतं च
ਰਸਨਾ ਜਪਤੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨੀਤ ॥
रसना जपती हरि हरि नीत ॥यस्य जिह्वा नित्यं भगवतः नाम हरः हरः इति जपति तस्य समीपम् आगच्छन्तु।
ਭਲੀ ਸੁ ਕਰਨੀ ਸੋਭਾ ਧਨਵੰਤ ॥
भली सु करनी सोभा धनवंत ॥तस्य कर्म सत्, सः गौरवपूर्णः, धनवान् च;
ਹਿਰਦੈ ਬਸੇ ਪੂਰਨ ਗੁਰ ਮੰਤ ॥
हिरदै बसे पूरन गुर मंत ॥तस्य हृदयस्य अन्तः सिद्धगुरुमन्त्रः निवसति।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਪ੍ਰਭ ਦੇਹੁ ਨਿਵਾਸ ॥
साधसंगि प्रभ देहु निवास ॥हे देव, पवित्रसङ्घे गृहं प्रयच्छ मे।
ਸਰਬ ਸੂਖ ਨਾਨਕ ਪਰਗਾਸ ॥੮॥੨੦॥
सरब सूख नानक परगास ॥८॥२०॥सर्वे भोगाः नानक तथा प्रकाशिताः। ||८||२०||
ਸਲੋਕੁ ॥
सलोकु ॥सलोक् : १.
ਸਰਗੁਨ ਨਿਰਗੁਨ ਨਿਰੰਕਾਰ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧੀ ਆਪਿ ॥
सरगुन निरगुन निरंकार सुंन समाधी आपि ॥सः सर्वगुणान् धारयति; सः सर्वान् गुणान् अतिक्रमयति; सः निराकारः प्रभुः अस्ति। सः एव प्राइमल समाधिः अस्ति।
ਆਪਨ ਕੀਆ ਨਾਨਕਾ ਆਪੇ ਹੀ ਫਿਰਿ ਜਾਪਿ ॥੧॥
आपन कीआ नानका आपे ही फिरि जापि ॥१॥सृष्टिद्वारा नानक आत्मानं ध्यायति। ||१||
ਅਸਟਪਦੀ ॥
असटपदी ॥अष्टपदीः १.
ਜਬ ਅਕਾਰੁ ਇਹੁ ਕਛੁ ਨ ਦ੍ਰਿਸਟੇਤਾ ॥
जब अकारु इहु कछु न द्रिसटेता ॥यदापि लोकोऽयं केनचित् रूपेण न प्रादुर्भूतः आसीत् ।
ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਤਬ ਕਹ ਤੇ ਹੋਤਾ ॥
पाप पुंन तब कह ते होता ॥यः तदा पापं कृत्वा सुकृतं कृतवान्?
ਜਬ ਧਾਰੀ ਆਪਨ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ॥
जब धारी आपन सुंन समाधि ॥यदा भगवता स्वयं गहनसमाधिः आसीत् ।
ਤਬ ਬੈਰ ਬਿਰੋਧ ਕਿਸੁ ਸੰਗਿ ਕਮਾਤਿ ॥
तब बैर बिरोध किसु संगि कमाति ॥तदा कस्य विरुद्धं द्वेषः ईर्ष्या च निर्दिष्टा आसीत्?
ਜਬ ਇਸ ਕਾ ਬਰਨੁ ਚਿਹਨੁ ਨ ਜਾਪਤ ॥
जब इस का बरनु चिहनु न जापत ॥यदा वर्णः आकारः वा द्रष्टव्यः नासीत् ।
ਤਬ ਹਰਖ ਸੋਗ ਕਹੁ ਕਿਸਹਿ ਬਿਆਪਤ ॥
तब हरख सोग कहु किसहि बिआपत ॥तदा कः आनन्दं दुःखं च अनुभवति स्म?
ਜਬ ਆਪਨ ਆਪ ਆਪਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ॥
जब आपन आप आपि पारब्रहम ॥यदा स्वयं परमेश्वरः सर्वः सर्वः ।
ਤਬ ਮੋਹ ਕਹਾ ਕਿਸੁ ਹੋਵਤ ਭਰਮ ॥
तब मोह कहा किसु होवत भरम ॥तदा भावात्मकः आसक्तिः कुत्र आसीत्, कस्य च संशयः आसीत्?