ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1022
ਗੰਗਾ ਜਮੁਨਾ ਕੇਲ ਕੇਦਾਰਾ ॥
गंगा जमुना केल केदारा ॥गङ्गा, जमुना यत्र कृष्णः क्रीडति स्म, कायदार नात्'ः,
ਕਾਸੀ ਕਾਂਤੀ ਪੁਰੀ ਦੁਆਰਾ ॥
कासी कांती पुरी दुआरा ॥बनारसः, काञ्चीवरम्, पुरी, द्वारका, २.
ਗੰਗਾ ਸਾਗਰੁ ਬੇਣੀ ਸੰਗਮੁ ਅਠਸਠਿ ਅੰਕਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੯॥
गंगा सागरु बेणी संगमु अठसठि अंकि समाई हे ॥९॥गंगासागर यत्र गङ्गा समुद्रे रिक्तं भवति, त्रिवायनी यत्र त्रीणि नद्यः एकत्र आगच्छन्ति, अष्टषष्टिः पवित्राः तीर्थाः च सर्वे भगवतः सत्त्वे विलीनाः सन्ति। ||९||
ਆਪੇ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥
आपे सिध साधिकु वीचारी ॥स एव सिद्धः साधकः ध्यानचिन्तने।
ਆਪੇ ਰਾਜਨੁ ਪੰਚਾ ਕਾਰੀ ॥
आपे राजनु पंचा कारी ॥स एव राजा परिषदः च।
ਤਖਤਿ ਬਹੈ ਅਦਲੀ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਭਰਮੁ ਭੇਦੁ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
तखति बहै अदली प्रभु आपे भरमु भेदु भउ जाई हे ॥१०॥स्वयं ईश्वरः, बुद्धिमान् न्यायाधीशः, सिंहासने उपविशति; संशयं द्वैतं भयं च हरति। ||१०||
ਆਪੇ ਕਾਜੀ ਆਪੇ ਮੁਲਾ ॥
आपे काजी आपे मुला ॥सः एव काजी अस्ति; सः एव मुल्लाः अस्ति।
ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਨ ਕਬਹੂ ਭੁਲਾ ॥
आपि अभुलु न कबहू भुला ॥सः एव अमोघः अस्ति; सः कदापि त्रुटिं न करोति।
ਆਪੇ ਮਿਹਰ ਦਇਆਪਤਿ ਦਾਤਾ ਨਾ ਕਿਸੈ ਕੋ ਬੈਰਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
आपे मिहर दइआपति दाता ना किसै को बैराई हे ॥११॥सः एव अनुग्रहस्य, करुणायाः, मानस्य च दाता अस्ति; सः कस्यचित् शत्रुः नास्ति। ||११||
ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਤਿਸੁ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
जिसु बखसे तिसु दे वडिआई ॥यं क्षमति तं महिमामहात्म्येन आशीर्वादं ददाति।
ਸਭਸੈ ਦਾਤਾ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥
सभसै दाता तिलु न तमाई ॥सः सर्वेषां दाता अस्ति; तस्य लोभस्य एकोटा अपि नास्ति।
ਭਰਪੁਰਿ ਧਾਰਿ ਰਹਿਆ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਗੁਪਤੁ ਪ੍ਰਗਟੁ ਸਭ ਠਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
भरपुरि धारि रहिआ निहकेवलु गुपतु प्रगटु सभ ठाई हे ॥१२॥सर्वत्र व्याप्तोऽमलः प्रभुः गुप्तः प्रकटः च। ||१२||
ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀ ਅਗਮ ਅਪਾਰੈ ॥
किआ सालाही अगम अपारै ॥अगम्यं अनन्तं भगवन्तं कथं स्तुविष्यामि ।
ਸਾਚੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਮੁਰਾਰੈ ॥
साचे सिरजणहार मुरारै ॥सच्चिदानन्दः प्रजापतिः अहङ्कारस्य शत्रुः |
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲੈ ਮੇਲਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
जिस नो नदरि करे तिसु मेले मेलि मिलै मेलाई हे ॥१३॥येषां आशीर्वादं ददाति तान् सः स्वप्रसादेन एकीकरोति; तस्य संघे तान् एकीकृत्य ते एकीकृताः भवन्ति। ||१३||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਦੁਆਰੈ ॥
ब्रहमा बिसनु महेसु दुआरै ॥ब्रह्मा विष्णुः शिवश्च तस्य द्वारे तिष्ठतः;
ਊਭੇ ਸੇਵਹਿ ਅਲਖ ਅਪਾਰੈ ॥
ऊभे सेवहि अलख अपारै ॥अदृष्टानन्तं भगवन्तं सेवन्ते।
ਹੋਰ ਕੇਤੀ ਦਰਿ ਦੀਸੈ ਬਿਲਲਾਦੀ ਮੈ ਗਣਤ ਨ ਆਵੈ ਕਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
होर केती दरि दीसै बिललादी मै गणत न आवै काई हे ॥१४॥तस्य द्वारे अन्ये कोटिकोटिजनाः रोदिन्तः दृश्यन्ते; तेषां संख्यायाः अनुमानमपि कर्तुं न शक्नोमि। ||१४||
ਸਾਚੀ ਕੀਰਤਿ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
साची कीरति साची बाणी ॥सत्यं तस्य स्तुतिकीर्तनं सत्यं तस्य बनिवचनम्।
ਹੋਰ ਨ ਦੀਸੈ ਬੇਦ ਪੁਰਾਣੀ ॥
होर न दीसै बेद पुराणी ॥वेदपुराणेषु च अन्यत् न पश्यामि ।
ਪੂੰਜੀ ਸਾਚੁ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਮੈ ਧਰ ਹੋਰ ਨ ਕਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥
पूंजी साचु सचे गुण गावा मै धर होर न काई हे ॥१५॥सत्यं मम राजधानी; सत्येश्वरस्य महिमा स्तुतिं गायामि। मम अन्यः समर्थनः सर्वथा नास्ति। ||१५||
ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਸਾਚਾ ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ॥
जुगु जुगु साचा है भी होसी ॥प्रत्येकं युगे सच्चिदानन्दः अस्ति, भविष्यति च सदा।
ਕਉਣੁ ਨ ਮੂਆ ਕਉਣੁ ਨ ਮਰਸੀ ॥
कउणु न मूआ कउणु न मरसी ॥कः न मृतः ? कः न म्रियते ?
ਨਾਨਕੁ ਨੀਚੁ ਕਹੈ ਬੇਨੰਤੀ ਦਰਿ ਦੇਖਹੁ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੨॥
नानकु नीचु कहै बेनंती दरि देखहु लिव लाई हे ॥१६॥२॥नानकः नीचः एतां प्रार्थनां करोति; तं स्वस्य अन्तः पश्यन्तु, प्रेम्णा भगवते ध्यानं ददातु। ||१६||२||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, प्रथम मेहल : १.
ਦੂਜੀ ਦੁਰਮਤਿ ਅੰਨੀ ਬੋਲੀ ॥
दूजी दुरमति अंनी बोली ॥द्वन्द्वे दुरात्मने च आत्मा वधूः अन्धः बधिरः।
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਕੀ ਕਚੀ ਚੋਲੀ ॥
काम क्रोध की कची चोली ॥यौनकामक्रोधवेषं धारयति ।
ਘਰਿ ਵਰੁ ਸਹਜੁ ਨ ਜਾਣੈ ਛੋਹਰਿ ਬਿਨੁ ਪਿਰ ਨੀਦ ਨ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧॥
घरि वरु सहजु न जाणै छोहरि बिनु पिर नीद न पाई हे ॥१॥तस्याः पतिः प्रभुः स्वस्य हृदयस्य गृहस्य अन्तः अस्ति, परन्तु सा तं न जानाति; पतिं भगवन्तं विना सा निद्रां गन्तुं न शक्नोति। ||१||
ਅੰਤਰਿ ਅਗਨਿ ਜਲੈ ਭੜਕਾਰੇ ॥
अंतरि अगनि जलै भड़कारे ॥तस्याः अन्तः प्रज्वलति कामाग्निः महान्।
ਮਨਮੁਖੁ ਤਕੇ ਕੁੰਡਾ ਚਾਰੇ ॥
मनमुखु तके कुंडा चारे ॥स्वेच्छा मनमुखः चतुर्दिशः परितः पश्यति।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੇ ਹਾਥਿ ਵਡਾਈ ਹੇ ॥੨॥
बिनु सतिगुर सेवे किउ सुखु पाईऐ साचे हाथि वडाई हे ॥२॥सच्चिगुरुसेवां विना सा कथं शान्तिं लभेत्। महिमामहात्म्यं सत्येश्वरस्य हस्ते तिष्ठति। ||२||
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨਿਵਾਰੇ ॥
कामु क्रोधु अहंकारु निवारे ॥कामं क्रोधं च अहङ्कारं च निर्मूलयन् ।
ਤਸਕਰ ਪੰਚ ਸਬਦਿ ਸੰਘਾਰੇ ॥
तसकर पंच सबदि संघारे ॥सा शबदस्य वचनेन पञ्च चोरान् नाशयति।
ਗਿਆਨ ਖੜਗੁ ਲੈ ਮਨ ਸਿਉ ਲੂਝੈ ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੩॥
गिआन खड़गु लै मन सिउ लूझै मनसा मनहि समाई हे ॥३॥आध्यात्मिकप्रज्ञायाः खड्गं गृहीत्वा मनसा सह संघर्षं करोति, तस्याः मनसि आशा, इच्छा च स्निग्धा भवति। ||३||
ਮਾ ਕੀ ਰਕਤੁ ਪਿਤਾ ਬਿਦੁ ਧਾਰਾ ॥
मा की रकतु पिता बिदु धारा ॥मातुः अण्डस्य पितुः शुक्रस्य च संयोगात् ।
ਮੂਰਤਿ ਸੂਰਤਿ ਕਰਿ ਆਪਾਰਾ ॥
मूरति सूरति करि आपारा ॥अनन्तसौन्दर्यस्य रूपं निर्मितम् अस्ति।
ਜੋਤਿ ਦਾਤਿ ਜੇਤੀ ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਭ ਠਾਈ ਹੇ ॥੪॥
जोति दाति जेती सभ तेरी तू करता सभ ठाई हे ॥४॥प्रकाशस्य आशीर्वादाः सर्वे भवतः एव आगच्छन्ति; त्वं प्रजापतिः प्रभुः सर्वत्र व्याप्तः | ||४||
ਤੁਝ ਹੀ ਕੀਆ ਜੰਮਣ ਮਰਣਾ ॥
तुझ ही कीआ जंमण मरणा ॥जन्ममरणं त्वया सृष्टम्।
ਗੁਰ ਤੇ ਸਮਝ ਪੜੀ ਕਿਆ ਡਰਣਾ ॥
गुर ते समझ पड़ी किआ डरणा ॥किमर्थं कश्चित् भयं कुर्यात्, यदि ते गुरुद्वारा अवगन्तुं आगच्छन्ति।
ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਦਇਆ ਕਰਿ ਦੇਖਹਿ ਦੁਖੁ ਦਰਦੁ ਸਰੀਰਹੁ ਜਾਈ ਹੇ ॥੫॥
तू दइआलु दइआ करि देखहि दुखु दरदु सरीरहु जाई हे ॥५॥यदा त्वं दयालुना भगवन् पश्यसि तदा दुःखं दुःखं च शरीरं त्यजति । ||५||
ਨਿਜ ਘਰਿ ਬੈਸਿ ਰਹੇ ਭਉ ਖਾਇਆ ॥
निज घरि बैसि रहे भउ खाइआ ॥स्वात्मनः गृहे उपविष्टः, स्वभयान् खादति।
ਧਾਵਤ ਰਾਖੇ ਠਾਕਿ ਰਹਾਇਆ ॥
धावत राखे ठाकि रहाइआ ॥शान्तं कृत्वा भ्रमन्तं मनः निश्चलं धारयति।
ਕਮਲ ਬਿਗਾਸ ਹਰੇ ਸਰ ਸੁਭਰ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਸਖਾਈ ਹੇ ॥੬॥
कमल बिगास हरे सर सुभर आतम रामु सखाई हे ॥६॥तस्य हृदयकमलं प्रफुल्लितं हरितकुण्डे, तस्य आत्मेश्वरः सहचरः सहायकः च भवति। ||६||
ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇ ਮੰਡਲ ਮਹਿ ਆਏ ॥
मरणु लिखाइ मंडल महि आए ॥पूर्वमेव निहितं मृत्युं कृत्वा मर्त्याः लोके आगच्छन्ति।
ਕਿਉ ਰਹੀਐ ਚਲਣਾ ਪਰਥਾਏ ॥
किउ रहीऐ चलणा परथाए ॥कथं ते अत्र तिष्ठन्ति? तेषां परं जगत् गन्तव्यम् अस्ति।
ਸਚਾ ਅਮਰੁ ਸਚੇ ਅਮਰਾ ਪੁਰਿ ਸੋ ਸਚੁ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਹੇ ॥੭॥
सचा अमरु सचे अमरा पुरि सो सचु मिलै वडाई हे ॥७॥सत्यं भगवतः आज्ञा; सत्याः शाश्वतपुरे निवसन्ति। सत्येश्वरः तान् महिमामहात्म्येन आशीर्वादं ददाति। ||७||
ਆਪਿ ਉਪਾਇਆ ਜਗਤੁ ਸਬਾਇਆ ॥
आपि उपाइआ जगतु सबाइआ ॥स एव सर्वं जगत् सृष्टवान्।
ਜਿਨਿ ਸਿਰਿਆ ਤਿਨਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
जिनि सिरिआ तिनि धंधै लाइआ ॥यः तत्कृतवान्, तस्मै कार्याणि नियुङ्क्ते।