ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1010
ਧੰਧੈ ਧਾਵਤ ਜਗੁ ਬਾਧਿਆ ਨਾ ਬੂਝੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥
धंधै धावत जगु बाधिआ ना बूझै वीचारु ॥संसारः लौकिककार्याणां अनुसरणं करोति; गृहीतं बद्धं च चिन्तनात्मकं ध्यानं न अवगच्छति।
ਜੰਮਣ ਮਰਣੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧੁ ਗਵਾਰੁ ॥
जंमण मरणु विसारिआ मनमुख मुगधु गवारु ॥मूर्खः अज्ञानी स्वेच्छा मनमुखः जन्ममरणं विस्मृतवान्।
ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥੭॥
गुरि राखे से उबरे सचा सबदु वीचारि ॥७॥येषां रक्षणं गुरुणा कृतं तेषां त्राता भवति, शब्दस्य सत्यं वचनं चिन्तयन्। ||७||
ਸੂਹਟੁ ਪਿੰਜਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕੈ ਬੋਲੈ ਬੋਲਣਹਾਰੁ ॥
सूहटु पिंजरि प्रेम कै बोलै बोलणहारु ॥दिव्यप्रेमपञ्जरे शुकः, वदति।
ਸਚੁ ਚੁਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਐ ਉਡੈ ਤ ਏਕਾ ਵਾਰ ॥
सचु चुगै अंम्रितु पीऐ उडै त एका वार ॥सत्यं चोदति, अम्ब्रोसियामृते च पिबति; उड्डीयते, एकवारमेव।
ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਖਸਮੁ ਪਛਾਣੀਐ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੮॥੨॥
गुरि मिलिऐ खसमु पछाणीऐ कहु नानक मोख दुआरु ॥८॥२॥गुरुणा सह मिलित्वा स्वेश्वरं गुरुं च परिचिनोति; इति नानकः मुक्तिद्वारं विन्दति। ||८||२||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, प्रथम मेहल : १.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਾ ਮਾਰਿ ਮਰੁ ਭਾਗੋ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਜਾਉ ॥
सबदि मरै ता मारि मरु भागो किसु पहि जाउ ॥शब्दवचने यः म्रियते सः मृत्युं जयति; अन्यथा कुत्र धावितुं शक्नुथ ?
ਜਿਸ ਕੈ ਡਰਿ ਭੈ ਭਾਗੀਐ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਾ ਕੋ ਨਾਉ ॥
जिस कै डरि भै भागीऐ अंम्रितु ता को नाउ ॥ईश्वरभयद्वारा भयं पलायते; अस्य नाम अम्ब्रोसियल अमृतम् अस्ति ।
ਮਾਰਹਿ ਰਾਖਹਿ ਏਕੁ ਤੂ ਬੀਜਉ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥੧॥
मारहि राखहि एकु तू बीजउ नाही थाउ ॥१॥त्वमेव हन्ति रक्षन्ति च; त्वां विहाय स्थानं सर्वथा नास्ति। ||१||
ਬਾਬਾ ਮੈ ਕੁਚੀਲੁ ਕਾਚਉ ਮਤਿਹੀਨ ॥
बाबा मै कुचीलु काचउ मतिहीन ॥हे बाबा, अहं मलिनः, अतल्लीनः, सर्वथा अबोधः च अस्मि।
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕੋ ਕਛੁ ਨਹੀ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਪੂਰੀ ਮਤਿ ਕੀਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
नाम बिना को कछु नही गुरि पूरै पूरी मति कीन ॥१॥ रहाउ ॥नाम विना कोऽपि न किमपि; सिद्धगुरुः मम बुद्धिं सिद्धं कृतवान्। ||१||विराम||
ਅਵਗਣਿ ਸੁਭਰ ਗੁਣ ਨਹੀ ਬਿਨੁ ਗੁਣ ਕਿਉ ਘਰਿ ਜਾਉ ॥
अवगणि सुभर गुण नही बिनु गुण किउ घरि जाउ ॥दोषपूर्णोऽहं न च मे गुणः सर्वथा । गुणान् विना कथं गृहं गमिष्यामि।
ਸਹਜਿ ਸਬਦਿ ਸੁਖੁ ਊਪਜੈ ਬਿਨੁ ਭਾਗਾ ਧਨੁ ਨਾਹਿ ॥
सहजि सबदि सुखु ऊपजै बिनु भागा धनु नाहि ॥शाबादस्य वचनस्य माध्यमेन सहजं शान्तिः प्रवहति; शुभं दैवं विना धनं न लभ्यते।
ਜਿਨ ਕੈ ਨਾਮੁ ਨ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸੇ ਬਾਧੇ ਦੂਖ ਸਹਾਹਿ ॥੨॥
जिन कै नामु न मनि वसै से बाधे दूख सहाहि ॥२॥येषां मनः नाम न पूरितं ते बद्धाः गगाः, दुःखं प्राप्नुवन्ति। ||२||
ਜਿਨੀ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਸੇ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥
जिनी नामु विसारिआ से कितु आए संसारि ॥ये नाम विस्मृताः - किमर्थं जगति अपि आगताः ?
ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਗਾਡੇ ਲਾਦੇ ਛਾਰੁ ॥
आगै पाछै सुखु नही गाडे लादे छारु ॥इतः परं च शान्तिं न लभन्ते; तेषां शकटाः भस्मना भारिताः सन्ति।
ਵਿਛੁੜਿਆ ਮੇਲਾ ਨਹੀ ਦੂਖੁ ਘਣੋ ਜਮ ਦੁਆਰਿ ॥੩॥
विछुड़िआ मेला नही दूखु घणो जम दुआरि ॥३॥विरक्ताः, भगवता सह न मिलन्ति; ते मृत्युद्वारे घोरं पीडां प्राप्नुवन्ति। ||३||
ਅਗੈ ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਨਾਹਿ ਮੈ ਭੂਲੇ ਤੂ ਸਮਝਾਇ ॥
अगै किआ जाणा नाहि मै भूले तू समझाइ ॥न जाने किं भविष्यति लोके परतः; अहं तावत् भ्रान्ता अस्मि - कृपया मां शिक्षय भगवन् !
ਭੂਲੇ ਮਾਰਗੁ ਜੋ ਦਸੇ ਤਿਸ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
भूले मारगु जो दसे तिस कै लागउ पाइ ॥अहं भ्रान्तः अस्मि; मार्गं दर्शयति तस्य पादयोः पतिष्यामि स्म।
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਦਾਤਾ ਕੋ ਨਹੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥੪॥
गुर बिनु दाता को नही कीमति कहणु न जाइ ॥४॥गुरुं विना दाता सर्वथा नास्ति; तस्य मूल्यं वर्णयितुं न शक्यते। ||४||
ਸਾਜਨੁ ਦੇਖਾ ਤਾ ਗਲਿ ਮਿਲਾ ਸਾਚੁ ਪਠਾਇਓ ਲੇਖੁ ॥
साजनु देखा ता गलि मिला साचु पठाइओ लेखु ॥यदि मम मित्रं पश्यामि तर्हि तं आलिंगयिष्यामि; तस्मै सत्यपत्रं प्रेषितम्।
ਮੁਖਿ ਧਿਮਾਣੈ ਧਨ ਖੜੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੀ ਦੇਖੁ ॥
मुखि धिमाणै धन खड़ी गुरमुखि आखी देखु ॥तस्य आत्मावधूः प्रतीक्षमाणा तिष्ठति; यथा गुरमुखं तं चक्षुषा पश्यामि।
ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤੂ ਮਨਿ ਵਸਹਿ ਨਦਰੀ ਕਰਮਿ ਵਿਸੇਖੁ ॥੫॥
तुधु भावै तू मनि वसहि नदरी करमि विसेखु ॥५॥त्वं मम मनसि तिष्ठसि, प्रसादकटाक्षेण मां आशीर्वादं ददासि । ||५||
ਭੂਖ ਪਿਆਸੋ ਜੇ ਭਵੈ ਕਿਆ ਤਿਸੁ ਮਾਗਉ ਦੇਇ ॥
भूख पिआसो जे भवै किआ तिसु मागउ देइ ॥क्षुधापिपासा भ्रमन् - किं दास्यति, किं च याचते कश्चित् ।
ਬੀਜਉ ਸੂਝੈ ਕੋ ਨਹੀ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪੂਰਨੁ ਦੇਇ ॥
बीजउ सूझै को नही मनि तनि पूरनु देइ ॥न शक्नोमि अन्यं कल्पयितुं, यः मम मनः शरीरं च सिद्ध्या आशीर्वादं दातुं शक्नोति।
ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਿਨਿ ਦੇਖਿਆ ਆਪਿ ਵਡਾਈ ਦੇਇ ॥੬॥
जिनि कीआ तिनि देखिआ आपि वडाई देइ ॥६॥यः मां सृष्टवान् सः मां पालयति; सः एव मां महिमानेन आशीर्वादं ददाति। ||६||
ਨਗਰੀ ਨਾਇਕੁ ਨਵਤਨੋ ਬਾਲਕੁ ਲੀਲ ਅਨੂਪੁ ॥
नगरी नाइकु नवतनो बालकु लील अनूपु ॥देहग्रामे मम प्रभुः स्वामी च नित्यं नवीनः, निर्दोषः बालसदृशः, अतुलः लीलालुः च अस्ति।
ਨਾਰਿ ਨ ਪੁਰਖੁ ਨ ਪੰਖਣੂ ਸਾਚਉ ਚਤੁਰੁ ਸਰੂਪੁ ॥
नारि न पुरखु न पंखणू साचउ चतुरु सरूपु ॥सः न स्त्री, न पुरुषः, न च पक्षी; सत्यः प्रभुः एतावत् बुद्धिमान् सुन्दरः च अस्ति।
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਤੂ ਦੀਪਕੁ ਤੂ ਧੂਪੁ ॥੭॥
जो तिसु भावै सो थीऐ तू दीपकु तू धूपु ॥७॥यत् तस्य प्रीतिः भवति, तत् भवति; त्वमेव दीपः त्वमेव धूपः । ||७||
ਗੀਤ ਸਾਦ ਚਾਖੇ ਸੁਣੇ ਬਾਦ ਸਾਦ ਤਨਿ ਰੋਗੁ ॥
गीत साद चाखे सुणे बाद साद तनि रोगु ॥सः गीतानि श्रुत्वा रसान् आस्वादयति, परन्तु एते रसाः निष्प्रयोजनाः, अस्वादयुक्ताः च सन्ति, शरीरे केवलं रोगं आनयन्ति।
ਸਚੁ ਭਾਵੈ ਸਾਚਉ ਚਵੈ ਛੂਟੈ ਸੋਗ ਵਿਜੋਗੁ ॥
सचु भावै साचउ चवै छूटै सोग विजोगु ॥सत्यप्रियः सत्यं वदन् विरहदुःखात् पलायते।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੁ ਹੋਗੁ ॥੮॥੩॥
नानक नामु न वीसरै जो तिसु भावै सु होगु ॥८॥३॥नानकः नाम न विस्मरति; यत् किमपि भवति तत् भगवतः इच्छायाः आधारेण एव। ||८||३||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, प्रथम मेहल : १.
ਸਾਚੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਹੋਰਿ ਲਾਲਚ ਬਾਦਿ ॥
साची कार कमावणी होरि लालच बादि ॥सत्यस्य अभ्यासः - अन्ये लोभाः आसक्तिः च निष्प्रयोजनाः।
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਾਚੈ ਮੋਹਿਆ ਜਿਹਵਾ ਸਚਿ ਸਾਦਿ ॥
इहु मनु साचै मोहिआ जिहवा सचि सादि ॥सच्चिदानन्दं मनः मुग्धं मे जिह्वा सत्यरसं भुङ्क्ते ।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਰਸੁ ਨਹੀ ਹੋਰਿ ਚਲਹਿ ਬਿਖੁ ਲਾਦਿ ॥੧॥
बिनु नावै को रसु नही होरि चलहि बिखु लादि ॥१॥नाम विना रसः नास्ति; अन्ये विषभारयुक्ताः प्रयान्ति। ||१||
ਐਸਾ ਲਾਲਾ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਕੋ ਸੁਣਿ ਖਸਮ ਹਮਾਰੇ ॥
ऐसा लाला मेरे लाल को सुणि खसम हमारे ॥अहं तव दासः तादृशः प्रियेश्वरः प्रभुः।
ਜਿਉ ਫੁਰਮਾਵਹਿ ਤਿਉ ਚਲਾ ਸਚੁ ਲਾਲ ਪਿਆਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जिउ फुरमावहि तिउ चला सचु लाल पिआरे ॥१॥ रहाउ ॥तव आज्ञानुसारं चरामि सत्यमधुर प्रिये । ||१||विराम||
ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਲੇ ਚਾਕਰੀ ਗੋਲੇ ਸਿਰਿ ਮੀਰਾ ॥
अनदिनु लाले चाकरी गोले सिरि मीरा ॥रात्रौ दिवा च दासः स्वस्य आधिपत्यस्य कृते कार्यं करोति।
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਮਨੁ ਵੇਚਿਆ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਧੀਰਾ ॥
गुर बचनी मनु वेचिआ सबदि मनु धीरा ॥गुरुस्य शब्दस्य कृते मम मनः विक्रीतवान्; मम मनः शाबादेन सान्त्वितं सान्त्वितं च भवति।