ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1036
ਵਰਨ ਭੇਖ ਨਹੀ ਬ੍ਰਹਮਣ ਖਤ੍ਰੀ ॥
वरन भेख नही ब्रहमण खत्री ॥न जातिः सामाजिकवर्गः वा न धर्मवस्त्रं न ब्राह्मणः ख'शात्रियः वा।
ਦੇਉ ਨ ਦੇਹੁਰਾ ਗਊ ਗਾਇਤ੍ਰੀ ॥
देउ न देहुरा गऊ गाइत्री ॥न च देवा न मन्दिराणि न गावः गायत्री प्रार्थना ।
ਹੋਮ ਜਗ ਨਹੀ ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਣੁ ਨਾ ਕੋ ਪੂਜਾ ਲਾਇਦਾ ॥੧੦॥
होम जग नही तीरथि नावणु ना को पूजा लाइदा ॥१०॥न होमबलिः, न च भोजः, न शुद्धिविधिः तीर्थयात्रासु तीर्थेषु; न कश्चित् आराधने पूजितः। ||१०||
ਨਾ ਕੋ ਮੁਲਾ ਨਾ ਕੋ ਕਾਜੀ ॥
ना को मुला ना को काजी ॥मुल्लाः नासीत्, काजी नासीत्।
ਨਾ ਕੋ ਸੇਖੁ ਮਸਾਇਕੁ ਹਾਜੀ ॥
ना को सेखु मसाइकु हाजी ॥शेखः, मक्कानगरस्य तीर्थयात्रिकाः वा नासीत् ।
ਰਈਅਤਿ ਰਾਉ ਨ ਹਉਮੈ ਦੁਨੀਆ ਨਾ ਕੋ ਕਹਣੁ ਕਹਾਇਦਾ ॥੧੧॥
रईअति राउ न हउमै दुनीआ ना को कहणु कहाइदा ॥११॥न राजा प्रजा वा न लौकिकः अहङ्कारः; न कश्चित् स्वस्य विषये उक्तवान्। ||११||
ਭਾਉ ਨ ਭਗਤੀ ਨਾ ਸਿਵ ਸਕਤੀ ॥
भाउ न भगती ना सिव सकती ॥न प्रेम न भक्तिः, न शिवः न शक्तिः - न ऊर्जा न द्रव्यम्।
ਸਾਜਨੁ ਮੀਤੁ ਬਿੰਦੁ ਨਹੀ ਰਕਤੀ ॥
साजनु मीतु बिंदु नही रकती ॥न मित्राणि न च सहचराः, न वीर्यं न च रक्तम्।
ਆਪੇ ਸਾਹੁ ਆਪੇ ਵਣਜਾਰਾ ਸਾਚੇ ਏਹੋ ਭਾਇਦਾ ॥੧੨॥
आपे साहु आपे वणजारा साचे एहो भाइदा ॥१२॥स्वयं बङ्की स एव वणिक् । सत् भगवतः इच्छाप्रीतिः तादृशः। ||१२||
ਬੇਦ ਕਤੇਬ ਨ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ॥
बेद कतेब न सिंम्रिति सासत ॥न वेदाः, कुरान् वा बाइबिलाः, न सिमृताः, शास्त्राणि वा आसन् ।
ਪਾਠ ਪੁਰਾਣ ਉਦੈ ਨਹੀ ਆਸਤ ॥
पाठ पुराण उदै नही आसत ॥न पुराणपाठः न सूर्योदयः सूर्यास्तं वा ।
ਕਹਤਾ ਬਕਤਾ ਆਪਿ ਅਗੋਚਰੁ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਦਾ ॥੧੩॥
कहता बकता आपि अगोचरु आपे अलखु लखाइदा ॥१३॥अगाहः प्रभुः एव वक्ता प्रचारकः च आसीत्; अदृष्टः भगवान् एव सर्वं दृष्टवान्। ||१३||
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
जा तिसु भाणा ता जगतु उपाइआ ॥यदा सः इच्छति स्म तदा सः जगत् सृष्टवान्।
ਬਾਝੁ ਕਲਾ ਆਡਾਣੁ ਰਹਾਇਆ ॥
बाझु कला आडाणु रहाइआ ॥समर्थकशक्तिं विना सः जगत् धारयति स्म ।
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਉਪਾਏ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਦਾ ॥੧੪॥
ब्रहमा बिसनु महेसु उपाए माइआ मोहु वधाइदा ॥१४॥ब्रह्मविष्णुं शिवं च सृजत्; प्रलोभनं मयसङ्गं च पोषयति स्म । ||१४||
ਵਿਰਲੇ ਕਉ ਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
विरले कउ गुरि सबदु सुणाइआ ॥गुरुस्य शबदस्य वचनं शृणोति सः व्यक्तिः कियत् दुर्लभः।
ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਹੁਕਮੁ ਸਬਾਇਆ ॥
करि करि देखै हुकमु सबाइआ ॥सः सृष्टिं सृष्टवान्, तां च पश्यति; तस्य आज्ञायाः हुकमः सर्वेषां उपरि अस्ति।
ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਪਾਤਾਲ ਅਰੰਭੇ ਗੁਪਤਹੁ ਪਰਗਟੀ ਆਇਦਾ ॥੧੫॥
खंड ब्रहमंड पाताल अरंभे गुपतहु परगटी आइदा ॥१५॥सः ग्रहान्, सौरमण्डलान्, अधः प्रदेशान् च निर्मितवान्, गुप्तं च प्रकटीकरणाय आनयत् । ||१५||
ਤਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਈ ॥
ता का अंतु न जाणै कोई ॥तस्य सीमां कोऽपि न जानाति।
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
पूरे गुर ते सोझी होई ॥एषा अवगमनं सिद्धगुरुतः आगच्छति।
ਨਾਨਕ ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਬਿਸਮਾਦੀ ਬਿਸਮ ਭਏ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੧੬॥੩॥੧੫॥
नानक साचि रते बिसमादी बिसम भए गुण गाइदा ॥१६॥३॥१५॥हे नानक, ये सत्यानुरूपाः सन्ति, ते आश्चर्यचकिताः भवन्ति; तस्य गौरवं स्तुतिं गायन्तः आश्चर्यपूर्णाः भवन्ति। ||१६||३||१५||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, प्रथम मेहल : १.
ਆਪੇ ਆਪੁ ਉਪਾਇ ਨਿਰਾਲਾ ॥
आपे आपु उपाइ निराला ॥स एव सृष्टिं सृष्टि असक्तः स्थितः |
ਸਾਚਾ ਥਾਨੁ ਕੀਓ ਦਇਆਲਾ ॥
साचा थानु कीओ दइआला ॥दयालुना भगवता स्वस्य सत्यं गृहं स्थापितं।
ਪਉਣ ਪਾਣੀ ਅਗਨੀ ਕਾ ਬੰਧਨੁ ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਰਚਾਇਦਾ ॥੧॥
पउण पाणी अगनी का बंधनु काइआ कोटु रचाइदा ॥१॥बद्ध्वा वायुजलं वह्निं च सृष्ट्वा देहदुर्गम् | ||१||
ਨਉ ਘਰ ਥਾਪੇ ਥਾਪਣਹਾਰੈ ॥
नउ घर थापे थापणहारै ॥प्रजापतिः नवद्वाराणि स्थापितवान्।
ਦਸਵੈ ਵਾਸਾ ਅਲਖ ਅਪਾਰੈ ॥
दसवै वासा अलख अपारै ॥दशमे द्वारे, अनन्तस्य, अदृष्टस्य भगवतः निवासः अस्ति।
ਸਾਇਰ ਸਪਤ ਭਰੇ ਜਲਿ ਨਿਰਮਲਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਇਦਾ ॥੨॥
साइर सपत भरे जलि निरमलि गुरमुखि मैलु न लाइदा ॥२॥सप्त समुद्राः अम्ब्रोसियलजलेन अतिप्रवाहिताः सन्ति; गुरमुखाः मलिनतायाः न कलङ्किताः भवन्ति। ||२||
ਰਵਿ ਸਸਿ ਦੀਪਕ ਜੋਤਿ ਸਬਾਈ ॥
रवि ससि दीपक जोति सबाई ॥सूर्यचन्द्रदीपाः सर्वाणि ज्योतिभिः पूरयन्ति।
ਆਪੇ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਵਡਿਆਈ ॥
आपे करि वेखै वडिआई ॥तान् सृजन् स्वस्य महिमामहात्म्यं पश्यति।
ਜੋਤਿ ਸਰੂਪ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਚੇ ਸੋਭਾ ਪਾਇਦਾ ॥੩॥
जोति सरूप सदा सुखदाता सचे सोभा पाइदा ॥३॥शान्तिदाता सदा प्रकाशस्य मूर्तरूपः; सत्येश्वरात् महिमा लभ्यते। ||३||
ਗੜ ਮਹਿ ਹਾਟ ਪਟਣ ਵਾਪਾਰਾ ॥
गड़ महि हाट पटण वापारा ॥दुर्गस्य अन्तः भण्डाराः, विपणयः च सन्ति; तत्र व्यापारस्य व्यवहारः भवति।
ਪੂਰੈ ਤੋਲਿ ਤੋਲੈ ਵਣਜਾਰਾ ॥
पूरै तोलि तोलै वणजारा ॥परमो वणिक् सम्यक् भारैः सह तौलति।
ਆਪੇ ਰਤਨੁ ਵਿਸਾਹੇ ਲੇਵੈ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ॥੪॥
आपे रतनु विसाहे लेवै आपे कीमति पाइदा ॥४॥स्वयं रत्नं क्रीणाति, स्वयं तस्य मूल्यं मूल्याङ्कयति। ||४||
ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ਪਾਵਣਹਾਰੈ ॥
कीमति पाई पावणहारै ॥मूल्याङ्ककः तस्य मूल्यं मूल्याङ्कयति।
ਵੇਪਰਵਾਹ ਪੂਰੇ ਭੰਡਾਰੈ ॥
वेपरवाह पूरे भंडारै ॥स्वतन्त्रः प्रभुः स्वनिधिभिः आक्रान्तः अस्ति।
ਸਰਬ ਕਲਾ ਲੇ ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਇਦਾ ॥੫॥
सरब कला ले आपे रहिआ गुरमुखि किसै बुझाइदा ॥५॥सः सर्वशक्तयः धारयति, सः सर्वव्यापी अस्ति; कियत् अल्पाः सन्ति ये गुरमुखत्वेन एतत् अवगच्छन्ति। ||५||
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ॥
नदरि करे पूरा गुरु भेटै ॥यदा प्रसाददृष्टिं ददाति तदा सिद्धगुरुं मिलति।
ਜਮ ਜੰਦਾਰੁ ਨ ਮਾਰੈ ਫੇਟੈ ॥
जम जंदारु न मारै फेटै ॥अत्याचारी मृत्युदूतः तं तदा प्रहरितुं न शक्नोति।
ਜਿਉ ਜਲ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਬਿਗਾਸੀ ਆਪੇ ਬਿਗਸਿ ਧਿਆਇਦਾ ॥੬॥
जिउ जल अंतरि कमलु बिगासी आपे बिगसि धिआइदा ॥६॥स जले पद्मपुष्पमिव प्रफुल्लते; सः आनन्देन ध्यानेन प्रफुल्लितः भवति। ||६||
ਆਪੇ ਵਰਖੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਧਾਰਾ ॥
आपे वरखै अंम्रित धारा ॥सः स्वयमेव रत्नानाम् अम्ब्रोसियलधारां वर्षयति,
ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ਅਪਾਰਾ ॥
रतन जवेहर लाल अपारा ॥हीरकं, अमूल्यमूल्यं माणिक्यं च।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਪ੍ਰੇਮ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਦਾ ॥੭॥
सतिगुरु मिलै त पूरा पाईऐ प्रेम पदारथु पाइदा ॥७॥यदा ते सत्यगुरुं मिलन्ति तदा ते सिद्धं भगवन्तं प्राप्नुवन्ति; ते प्रेमनिधिं प्राप्नुवन्ति। ||७||
ਪ੍ਰੇਮ ਪਦਾਰਥੁ ਲਹੈ ਅਮੋਲੋ ॥
प्रेम पदारथु लहै अमोलो ॥प्रेमस्य अमूल्यं निधिं यः प्राप्नोति
ਕਬ ਹੀ ਨ ਘਾਟਸਿ ਪੂਰਾ ਤੋਲੋ ॥
कब ही न घाटसि पूरा तोलो ॥- तस्य भारः कदापि न्यूनः न भवति; तस्य सम्यक् भारः अस्ति।
ਸਚੇ ਕਾ ਵਾਪਾਰੀ ਹੋਵੈ ਸਚੋ ਸਉਦਾ ਪਾਇਦਾ ॥੮॥
सचे का वापारी होवै सचो सउदा पाइदा ॥८॥सत्यस्य व्यापारी सत्यं भवति, वणिजं च प्राप्नोति। ||८||
ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਪਾਏ ॥
सचा सउदा विरला को पाए ॥कथं दुर्लभाः सन्ति ये सत्यं वणिजं प्राप्नुवन्ति।
ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਏ ॥
पूरा सतिगुरु मिलै मिलाए ॥सिद्धसत्यगुरुं मिलित्वा भगवता सह मिलति।