अयं कृपणः संसारः कागदस्य, वर्णरूपस्य चतुरयुक्तीनां च दुर्गः अस्ति।
जलबिन्दुः किञ्चित् वायुः वा तस्य महिमा नाशयति; क्षणमात्रेण तस्य आयुः समाप्तः भवति । ||४||
यथा नदीतीरसमीपे वृक्षगृहं तस्मिन् गृहे नागकुण्डम् ।
यदा नद्यः प्रवहति तदा वृक्षगृहस्य किं भवति । सर्पः दंशति, मनसि द्वन्द्ववत्। ||५||
गुरुस्य आध्यात्मिकप्रज्ञायाः जादूद्वारा, गुरुशिक्षायाः वचनस्य ध्यानेन च दुष्टता, भ्रष्टाचारः च दह्यन्ते।
मनः शरीरं च शीतलं शान्तं च भवति सत्यं च लभ्यते, भगवतः अद्भुतेन अद्वितीयेन भक्तिपूजाद्वारा। ||६||
यत् किमपि वर्तते तत् सर्वं त्वां याचते; त्वं सर्वभूतेषु दयालुः असि।
अहं भवतः अभयारण्यम् अन्वेषयामि; त्राहि मम मानं जगत्पते सत्येन च मां प्रयच्छ । ||७||
लौकिककार्येषु उलझनेषु च बद्धः अन्धः न अवगच्छति; सः घातकः कसाई इव कार्यं करोति।
यदि तु सत्गुरुणा सह मिलति तर्हि सः अवगच्छति अवगच्छति च, तस्य मनः सत्याध्यात्मिकप्रज्ञाभिः ओतप्रोतं भवति। ||८||
सत्यं विना एतत् निरर्थकं शरीरं मिथ्या अस्ति; अस्मिन् विषये मया मम गुरुः परामर्शः कृतः।
हे नानक, सः ईश्वरः मम कृते ईश्वरं प्रकाशितवान्; सत्यं विना सर्वं जगत् स्वप्नमात्रम्। ||९||२||
मलार, प्रथम मेहल : १.
वर्षपक्षी मत्स्याः च जले शान्तिं प्राप्नुवन्ति; घण्टाध्वनिना मृगः प्रसन्नः भवति। ||१||
वर्षापक्षी निशायां कुरकुरति मातः | ||१||विराम||
त्वयि प्रेम मम प्रिये कदापि न समाप्तं भविष्यति यदि तव इच्छा अस्ति। ||२||
निद्रा गता अहङ्कारः मम शरीरात् क्षीणः; मम हृदयं सत्यस्य शिक्षाभिः व्याप्तम् अस्ति। ||३||
वृक्षवनस्पतिषु उड्डीयमानः अहं क्षुधार्तः तिष्ठामि; प्रेम्णा पिबन् नाम भगवतः नाम, अहं तृप्तः अस्मि। ||४||
अहं त्वां प्रेक्षमाणः, मम जिह्वा त्वां क्रन्दति; अहं तव दर्शनस्य भगवद्दर्शनस्य तृषितः अस्मि। ||५||
प्रियं विना यथा यथा आत्मनः अलङ्कारः भवति तथा तथा मम शरीरं अधिकं दहति; एते वस्त्राणि मम शरीरे उत्तमं न दृश्यन्ते। ||६||
मम प्रियं विना अहं क्षणमपि जीवितुं न शक्नोमि; तं न मिलित्वा अहं निद्रां कर्तुं न शक्नोमि। ||७||
तस्याः पतिः प्रभुः समीपे अस्ति, किन्तु कृपणवधूः तत् न जानाति । सच्चो गुरुः तां प्रकाशयति। ||८||
यदा सा तं सहजतया सहजतया मिलति तदा सा शान्तिं प्राप्नोति; शब्दवचनं कामाग्निं शामयति। ||९||
कथयति नानक त्वया भगवन् मम मनः प्रसन्नं शान्तं च; अहं तव मूल्यं वक्तुं न शक्नोमि। ||१०||३||
मलार, प्रथम मेहल, अष्टपधेया, द्वितीय सदन: १.
एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
जलस्य भारात् पृथिवी नमति, .
उच्छ्रितपर्वताः पातालस्य गुहाश्च |
गुरुशब्दस्य वचनं चिन्तयन्त्यः सागराः शान्ताः भवन्ति।
अहङ्कारस्य वशीकरणेन मुक्तिमार्गः लभ्यते। ||१||
अहं अन्धः अस्मि; नामप्रकाशं अन्विष्यामि।
नामस्य समर्थनं गृह्णामि भगवतः नाम। गुरुभयस्य रहस्यमार्गेण गच्छामि। ||१||विराम||