अग्नौ मया दग्धा चतुराः यन्त्राणि स्तुतिश्च जगतः |
केचिद् भद्रं वदन्ति केचिद्दुष्टं वदन्ति मया तु शरीरं त्वयि समर्पितम् । ||१||
यः कश्चित् तव अभयारण्यमागच्छे देव भगवन् गुरो, त्वं त्राहि दयालुप्रसादेन।
सेवकः नानकः तव अभयारण्यं प्रविष्टः प्रियेश्वर; हे भगवन् कृपया तस्य मानं रक्ष ! ||२||४||
दयव-गन्धारी : १.
भगवतः महिमा स्तुतिं गायति यज्ञोऽस्मि ।
पवित्रगुरुदर्शनस्य धन्यं दर्शनं निरन्तरं दृष्ट्वा जीवामि; तस्य मनसः अन्तः भगवतः नाम अस्ति। ||१||विराम||
शुद्धोऽसि निर्मलः देव सर्वशक्तिमान् प्रभुः गुरुः; अशुद्धोऽहं कथं त्वां मिलित्वा |
मम मनसि एकं वस्तु अस्ति, अधरे च अन्यत्; अहम् एतादृशः दरिद्रः, अभाग्यवान् मृषावादी अस्मि! ||१||
अहं भगवतः नाम जपं कुर्वन् प्रकटितः अस्मि, परन्तु मम हृदयस्य अन्तः, अहं दुष्टानां दुष्टतमः अस्मि ।
यथेष्टं त्राहि मां भगवन् गुरु; सेवकः नानकः तव अभयारण्यम् अन्वेषयति। ||२||५||
दयव-गन्धारी : १.
भगवन्नामं विना शोभना यथा नासिका इव ।
वेश्यागृहे जातः पुत्र इव तस्य नाम शापितम्। ||१||विराम||
येषां हृदये भगवतः स्वामिनः च नाम नास्ति, ते अत्यन्तं कृपणाः, विकृताः कुष्ठाः सन्ति।
यस्य गुरुः नास्ति, तथैव ते बहुविधं जानन्ति, परन्तु ते भगवतः प्राङ्गणे शापिताः भवन्ति। ||१||
येषां कृते मम प्रभुः करुणः भवति, ते पवित्रस्य पादौ स्पृहयन्ति।
हे नानक, पवित्रस्य सङ्गमे सम्मिलिताः पापिनः शुद्धाः भवन्ति; गुरुं सत्यगुरुं अनुसृत्य मुक्ताः भवन्ति। ||२||६|| प्रथम समुच्चयः षट्||
दयव-गन्धारी, पंचम मेहल, द्वितीय सदन : १.
एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
हे मात, गुरुचरणेषु मम चेतनां केन्द्रीक्रियते।
यथा ईश्वरः दयां दर्शयति, तथैव मम हृदयस्य कमलं प्रफुल्लितं भवति, नित्यं नित्यं च भगवन्तं ध्यायामि। ||१||विराम||
एकः प्रभुः अन्तः, एकः प्रभुः बहिः; एकः प्रभुः सर्वेषु समाहितः अस्ति।
हृदयस्य अन्तः हृदयात् परं सर्वत्र च ईश्वरः सिद्धः व्याप्तः दृश्यते । ||१||
एतावन्तः तव भृत्याः मौनर्षयः तव स्तुतिं गायन्ति, किन्तु तव सीमां केनापि न लब्धम् ।
शान्तिदाय, दुःखनाशक, भगवन्, गुरु - सेवक नानक सदा यज्ञः भवतः। ||२||१||
दयव-गन्धारी : १.
हे मात यत् भवितव्यं तत् स्यात्।
ईश्वरः स्वस्य व्यापकसृष्टिं व्याप्नोति; एकः लाभं प्राप्नोति, अपरः तु हानिम् अनुभवति। ||१||विराम||
कदाचिद् आनन्देन प्रफुल्लते, अन्यदा शोकेन दुःखं प्राप्नोति । कदाचित् हसति, कदाचित् रोदिति च।
कदाचित् अहङ्कारस्य मलिनतायाः पूरितः भवति, अन्यदा तु पवित्रसङ्घस्य साधसंगते तत् प्रक्षालति। ||१||
ईश्वरस्य कर्माणि कोऽपि मेटयितुं न शक्नोति; तस्य सदृशं अन्यं न पश्यामि ।
कथयति नानकः, अहं गुरवे यज्ञः; तस्य प्रसादेन अहं शान्तिपूर्वकं निद्रामि। ||२||२||