सः कस्य पुत्रः ? सः कस्य पिता ?
कः म्रियते ? कः पीडां करोति ? ||१||
भगवान् गुण्डः, यः सर्वं जगत् औषधं कृत्वा लुण्ठितवान्।
अहं भगवतः विरक्तः अस्मि; कथं जीविष्यामि मातः | ||१||विराम||
सः कस्य पतिः अस्ति ? सा कस्य भार्या अस्ति ?
एतत् वास्तविकतां स्वशरीरस्य अन्तः चिन्तयतु। ||२||
कथयति कबीरः मम मनः गुण्डेन प्रसन्नं तृप्तं च अस्ति।
औषधस्य प्रभावः अन्तर्धानं जातः, यतः मया गुण्डः ज्ञातः । ||३||३९||
इदानीं भगवता मम राजा मम साहाय्यः आश्रयः च अभवत् ।
जन्ममरणं च छित्त्वा परमं पदं प्राप्तम् । ||१||विराम||
तेन मां साधसंगतेन सह पवित्रसङ्घेन सह एकीकृतम्।
तेन मां पञ्चसुरेभ्यः उद्धारितम् |
जिह्वाया जपन् अम्ब्रोसियल नाम भगवतः नाम ध्यायामि।
सः मां स्वस्य दासं कृतवान्। ||१||
सत्यगुरुणा मम उदारतायाः आशीर्वादः दत्तः।
सः मां उत्थापितवान्, जगत्-समुद्रात् बहिः।
अहं तस्य पादकमलस्य प्रेम्णा पतितः अस्मि।
विश्वेश्वरः मम चैतन्यस्य अन्तः नित्यं वसति । ||२||
मयस्य ज्वलन्तं अग्निः निष्प्रभः अस्ति।
नामस्य समर्थनेन मम मनः सन्तुष्टम् अस्ति।
ईश्वरः प्रभुः स्वामी च जलं भूमिं च सर्वथा व्याप्तः अस्ति।
यत्र यत्र पश्यामि तत्र तत्र अन्तःज्ञः हृदयानां अन्वेषकः। ||३||
स्वयं भक्तिपूजा मयि प्रत्यारोपितः ।
पूर्वनिर्दिष्टेन दैवेन तं मिलति दैवभ्रातरः ।।
यदा सः प्रसादं ददाति तदा सम्यक् पूर्णः भवति।
कबीरस्य प्रभुः स्वामी च निर्धनानाम् पोषकः अस्ति। ||४||४०||
जले प्रदूषणं भवति, भूमौ च प्रदूषणम्; यद् जायते तत् दूषितम्।
जन्मे प्रदूषणं भवति, मरणे च अधिकं प्रदूषणं भवति; प्रदूषणेन सर्वे भूतानि नष्टानि भवन्ति। ||१||
ब्रूहि पण्डिते धर्मविद्: कः शुचिः शुद्धः?
तादृशं आध्यात्मिकं प्रज्ञां ध्याय सखि | ||१||विराम||
नेत्रेषु प्रदूषणं भवति, वाक्ये च प्रदूषणम्; कर्णयोः अपि प्रदूषणं भवति।
उत्थाय उपविश्य दूषितः भवति; एकस्य पाकशाला अपि दूषिता भवति। ||२||
सर्वे ग्रहणं जानन्ति, परन्तु कदापि कोऽपि पलायनं जानाति ।
कथयति कबीरः ये भगवन्तं हृदयान्तरं ध्यायन्ति ते न दूषिताः। ||३||४१||
गौरी : १.
एकं विग्रहं मम भगवन् समाधाय ।।
यदि त्वं तव विनयशीलसेवकात् किमपि कार्यं अपेक्षसे। ||१||विराम||
किम् एतत् मनः महत्तरम्, उत यस्य मनः अनुकूलम् अस्ति?
भगवतः महत्तरः, उत भगवन्तं विद्यते? ||१||
किं ब्रह्मा महत्तरं, उत सृष्टिस्तस्य?
किं वेदाः बृहत्तराः, उत यस्मात् ते आगताः? ||२||
कबीरः वदति, अहं विषादितः अभवम्;
किं तीर्थं तीर्थं महत्तरं, उत भगवतः दासः? ||३||४२||
राग गौरी चायटी : १.
पश्यन्तु हे दैवभ्रातरः आध्यात्मिकप्रज्ञायाः तूफानः आगतः।
संशयस्य फूत्कारकुटीराणि सर्वथा उड्डीय, मायाबन्धनानि च विदारितवती। ||१||विराम||
द्विगुणस्य स्तम्भद्वयं पतितम्, भावात्मकसङ्गपुञ्जाः च पतन्तः आगताः ।
लोभस्य फूत्कारच्छदः गुहायाम्, दुष्टचित्तस्य कलशः च भग्नः अस्ति। ||१||