श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः

पुटः - 835

ਹਰਿ ਹਰਿ ਉਸਤਤਿ ਕਰੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਰਖਿ ਰਖਿ ਚਰਣ ਹਰਿ ਤਾਲ ਪੂਰਈਆ ॥੫॥

हरि हरि उसतति करै दिनु राती रखि रखि चरण हरि ताल पूरईआ ॥५॥

अहोरात्रं स्तुवामि पादौ दुन्दुभिताडनेन । ||५||

ਹਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਮਨੁ ਗਾਵੈ ਰਸਿ ਰਸਾਲ ਰਸਿ ਸਬਦੁ ਰਵਈਆ ॥

हरि कै रंगि रता मनु गावै रसि रसाल रसि सबदु रवईआ ॥

भगवतः प्रेम्णा ओतप्रोतं मम मनः तस्य स्तुतिं गायति, अमृतानन्दस्य स्रोतः शबदं हर्षेण जपति।

ਨਿਜ ਘਰਿ ਧਾਰ ਚੁਐ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲ ਜਿਨਿ ਪੀਆ ਤਿਨ ਹੀ ਸੁਖੁ ਲਹੀਆ ॥੬॥

निज घरि धार चुऐ अति निरमल जिनि पीआ तिन ही सुखु लहीआ ॥६॥

निर्मलशुद्धेः धारा अन्तः आत्मनः गृहं प्रवहति; यः तत् पिबति, सः शान्तिं लभते। ||६||

ਮਨਹਠਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਭਿਮਾਨੀ ਜਿਉ ਬਾਲਕ ਬਾਲੂ ਘਰ ਉਸਰਈਆ ॥

मनहठि करम करै अभिमानी जिउ बालक बालू घर उसरईआ ॥

हठी अहङ्कारी अभिमानी कर्माणि करोति, किन्तु एते बालनिर्मितानि वालुकादुर्गाणि इव सन्ति ।

ਆਵੈ ਲਹਰਿ ਸਮੁੰਦ ਸਾਗਰ ਕੀ ਖਿਨ ਮਹਿ ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਢਹਿ ਪਈਆ ॥੭॥

आवै लहरि समुंद सागर की खिन महि भिंन भिंन ढहि पईआ ॥७॥

सागरस्य तरङ्गाः यदा प्रविशन्ति तदा क्षणमात्रेण क्षुण्णाः प्रलीयन्ते च । ||७||

ਹਰਿ ਸਰੁ ਸਾਗਰੁ ਹਰਿ ਹੈ ਆਪੇ ਇਹੁ ਜਗੁ ਹੈ ਸਭੁ ਖੇਲੁ ਖੇਲਈਆ ॥

हरि सरु सागरु हरि है आपे इहु जगु है सभु खेलु खेलईआ ॥

प्रभुः कुण्डः, भगवान् एव च समुद्रः; अयं जगत् सर्वं नाटकं यत् तेन मञ्चितम्।

ਜਿਉ ਜਲ ਤਰੰਗ ਜਲੁ ਜਲਹਿ ਸਮਾਵਹਿ ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਆਪਿ ਰਮਈਆ ॥੮॥੩॥੬॥

जिउ जल तरंग जलु जलहि समावहि नानक आपे आपि रमईआ ॥८॥३॥६॥

जलतरङ्गाः पुनः जले प्रलीयन्ते नानक, तथैव सः आत्मनः अन्तः प्रलीयते। ||८||३||६||

ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥

बिलावलु महला ४ ॥

बिलावल, चतुर्थ मेहल : १.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਰਚੈ ਮਨਿ ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਪਾਈ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਤਨਿ ਭਸਮ ਦ੍ਰਿੜਈਆ ॥

सतिगुरु परचै मनि मुंद्रा पाई गुर का सबदु तनि भसम द्रिड़ईआ ॥

मम मनः सत्यगुरुपरिचितस्य कर्णकुण्डलं धारयति; गुरुशब्दस्य वचनस्य भस्मं मम शरीरे प्रयोजयामि।

ਅਮਰ ਪਿੰਡ ਭਏ ਸਾਧੂ ਸੰਗਿ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੋਊ ਮਿਟਿ ਗਈਆ ॥੧॥

अमर पिंड भए साधू संगि जनम मरण दोऊ मिटि गईआ ॥१॥

मम शरीरम् अमरम् अभवत्, साध संगत, पवित्रसङ्घे। जन्ममरणौ मम कृते समाप्तौ। ||१||

ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹੀਆ ॥

मेरे मन साधसंगति मिलि रहीआ ॥

साध संगतेन सह एकीकृत्य तिष्ठतु हे मम मनः।

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਮਧਸੂਦਨ ਮਾਧਉ ਮੈ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਸਾਧੂ ਚਰਣ ਪਖਈਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

क्रिपा करहु मधसूदन माधउ मै खिनु खिनु साधू चरण पखईआ ॥१॥ रहाउ ॥

कृपां कुरु मे भगवन्; प्रत्येकं क्षणं पवित्रस्य पादौ प्रक्षालयामि। ||१||विराम||

ਤਜੈ ਗਿਰਸਤੁ ਭਇਆ ਬਨ ਵਾਸੀ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਮਨੂਆ ਟਿਕੈ ਨ ਟਿਕਈਆ ॥

तजै गिरसतु भइआ बन वासी इकु खिनु मनूआ टिकै न टिकईआ ॥

कुलजीवनं त्यक्त्वा वने भ्रमति क्षणमपि तस्य मनः न विश्रामं तिष्ठति ।

ਧਾਵਤੁ ਧਾਇ ਤਦੇ ਘਰਿ ਆਵੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਾਧੂ ਸਰਣਿ ਪਵਈਆ ॥੨॥

धावतु धाइ तदे घरि आवै हरि हरि साधू सरणि पवईआ ॥२॥

भ्रमणशीलं मनः गृहं प्रत्यागच्छति, तदा एव यदा भगवतः पवित्रजनस्य अभयारण्यम् अन्वेषयति। ||२||

ਧੀਆ ਪੂਤ ਛੋਡਿ ਸੰਨਿਆਸੀ ਆਸਾ ਆਸ ਮਨਿ ਬਹੁਤੁ ਕਰਈਆ ॥

धीआ पूत छोडि संनिआसी आसा आस मनि बहुतु करईआ ॥

संन्यासी स्वकन्यानां पुत्राणां च त्यागं करोति, परन्तु तस्य मनः अद्यापि सर्वविधाः आशाः, इच्छाः च मन्यन्ते ।

ਆਸਾ ਆਸ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਨਿਰਾਸ ਸੁਖੁ ਲਹੀਆ ॥੩॥

आसा आस करै नही बूझै गुर कै सबदि निरास सुखु लहीआ ॥३॥

एतैः आशाभिः कामैः च सः अद्यापि न अवगच्छति, यत् गुरुस्य शबदस्य वचनस्य माध्यमेन एव कामरहितः भवति, शान्तिं च प्राप्नोति। ||३||

ਉਪਜੀ ਤਰਕ ਦਿਗੰਬਰੁ ਹੋਆ ਮਨੁ ਦਹ ਦਿਸ ਚਲਿ ਚਲਿ ਗਵਨੁ ਕਰਈਆ ॥

उपजी तरक दिगंबरु होआ मनु दह दिस चलि चलि गवनु करईआ ॥

यदा अन्तः संसारविरक्तिः प्रवहति तदा सः नग्नः सन्यासी भवति, परन्तु तदपि, तस्य मनः दशदिक्षु भ्रमति, भ्रमति, भ्रमति च।

ਪ੍ਰਭਵਨੁ ਕਰੈ ਬੂਝੈ ਨਹੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਿਲਿ ਸੰਗਿ ਸਾਧ ਦਇਆ ਘਰੁ ਲਹੀਆ ॥੪॥

प्रभवनु करै बूझै नही त्रिसना मिलि संगि साध दइआ घरु लहीआ ॥४॥

सः परिभ्रमति, किन्तु तस्य कामाः न तृप्ताः; पवित्रसङ्घस्य साधसंगतस्य सम्मिलितः सन् सः दयालुतायाः, करुणायाश्च गृहं प्राप्नोति। ||४||

ਆਸਣ ਸਿਧ ਸਿਖਹਿ ਬਹੁਤੇਰੇ ਮਨਿ ਮਾਗਹਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਚੇਟਕ ਚੇਟਕਈਆ ॥

आसण सिध सिखहि बहुतेरे मनि मागहि रिधि सिधि चेटक चेटकईआ ॥

सिद्धाः बहवः योगीमुद्राः शिक्षन्ति, परन्तु तेषां मनः अद्यापि धनं, चमत्कारिकशक्तयः, ऊर्जां च आकांक्षति।

ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਸੰਤੋਖੁ ਮਨਿ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵੈ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਿਧਿ ਪਈਆ ॥੫॥

त्रिपति संतोखु मनि सांति न आवै मिलि साधू त्रिपति हरि नामि सिधि पईआ ॥५॥

सन्तुष्टिः, सन्तोषः, शान्तिः च तेषां मनसि न आगच्छति; किन्तु पवित्रसन्तं मिलित्वा ते तृप्ताः भवन्ति, भगवतः नामद्वारा आध्यात्मिकसिद्धिः प्राप्यते। ||५||