ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 231
ਤਤੁ ਨ ਚੀਨਹਿ ਬੰਨਹਿ ਪੰਡ ਪਰਾਲਾ ॥੨॥
ततु न चीनहि बंनहि पंड पराला ॥२॥न तत्त्वस्य सारं विज्ञास्यन्ति, तेषां निष्प्रयोजनानि तृणपुञ्जानि सङ्गृह्णन्ति। ||२||
ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨਿ ਕੁਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ॥
मनमुख अगिआनि कुमारगि पाए ॥स्वेच्छा मनमुखाः अविद्यायां दुष्टमार्गं गृह्णन्ति।
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਰਿਆ ਬਹੁ ਕਰਮ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥
हरि नामु बिसारिआ बहु करम द्रिड़ाए ॥भगवतः नाम विस्मरन्ति, तस्य स्थाने सर्वविधं संस्कारं स्थापयन्ति।
ਭਵਜਲਿ ਡੂਬੇ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥੩॥
भवजलि डूबे दूजै भाए ॥३॥मज्जन्ति घोरे लोकाब्धे द्वन्द्वप्रेमेण | ||३||
ਮਾਇਆ ਕਾ ਮੁਹਤਾਜੁ ਪੰਡਿਤੁ ਕਹਾਵੈ ॥
माइआ का मुहताजु पंडितु कहावै ॥उन्मत्ताः, मायामोहिताः, ते स्वयमेव पण्डिताः - धार्मिकविद्वांसः इति वदन्ति;
ਬਿਖਿਆ ਰਾਤਾ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਪਾਵੈ ॥
बिखिआ राता बहुतु दुखु पावै ॥भ्रष्टाचारेण कलङ्किताः घोरं पीडां प्राप्नुवन्ति।
ਜਮ ਕਾ ਗਲਿ ਜੇਵੜਾ ਨਿਤ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਵੈ ॥੪॥
जम का गलि जेवड़ा नित कालु संतावै ॥४॥तेषां कण्ठे मृत्युदूतस्य पाशः अस्ति; ते नित्यं मृत्युना पीडिताः भवन्ति। ||४||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
गुरमुखि जमकालु नेड़ि न आवै ॥मृत्योः दूतः गुरमुखान् अपि न उपसृत्य गच्छति।
ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਸਬਦਿ ਜਲਾਵੈ ॥
हउमै दूजा सबदि जलावै ॥शाबादस्य वचनेन ते स्वस्य अहङ्कारं द्वन्द्वं च दहन्ति।
ਨਾਮੇ ਰਾਤੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੫॥
नामे राते हरि गुण गावै ॥५॥नामानुरूपाः भगवतः गौरवं स्तुतिं गायन्ति। ||५||
ਮਾਇਆ ਦਾਸੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
माइआ दासी भगता की कार कमावै ॥माया भगवतः भक्तानां दासः; तेषां कृते कार्यं करोति।
ਚਰਣੀ ਲਾਗੈ ਤਾ ਮਹਲੁ ਪਾਵੈ ॥
चरणी लागै ता महलु पावै ॥तेषां पादयोः पतति भगवतः सान्निध्यं भवनं प्राप्नोति।
ਸਦ ਹੀ ਨਿਰਮਲੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬॥
सद ही निरमलु सहजि समावै ॥६॥सः सदा निर्मलः अस्ति; सः सहजशान्तिषु लीनः भवति। ||६||
ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣਹਿ ਸੇ ਧਨਵੰਤ ਦਿਸਹਿ ਜੁਗ ਮਾਹੀ ॥
हरि कथा सुणहि से धनवंत दिसहि जुग माही ॥ये भगवतः प्रवचनं शृण्वन्ति ते अस्मिन् जगति धनिनः जनाः इति दृश्यन्ते।
ਤਿਨ ਕਉ ਸਭਿ ਨਿਵਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਪੂਜ ਕਰਾਹੀ ॥
तिन कउ सभि निवहि अनदिनु पूज कराही ॥सर्वे तान् प्रणमन्ति, आराधयन्ति च रात्रौ दिवा।
ਸਹਜੇ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਸਾਚੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥੭॥
सहजे गुण रवहि साचे मन माही ॥७॥ते सहजतया मनसि सत्येश्वरस्य महिमाम् आस्वादयन्ति। ||७||
ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
पूरै सतिगुरि सबदु सुणाइआ ॥सिद्धसत्यगुरुः शबदं प्रकाशितवान्;
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੇ ਚਉਥੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
त्रै गुण मेटे चउथै चितु लाइआ ॥गुणत्रयं निर्मूलयति, चैतन्यं चतुर्थावस्थायां अनुकूलं करोति।
ਨਾਨਕ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਬ੍ਰਹਮ ਮਿਲਾਇਆ ॥੮॥੪॥
नानक हउमै मारि ब्रहम मिलाइआ ॥८॥४॥अहंकारं वशीकृत्य नानक ईश्वरे लीनः भवति। ||८||४||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी महला ३ ॥गौरी, तृतीय मेहलः : १.
ਬ੍ਰਹਮਾ ਵੇਦੁ ਪੜੈ ਵਾਦੁ ਵਖਾਣੈ ॥
ब्रहमा वेदु पड़ै वादु वखाणै ॥ब्रह्मा वेदानाम् अध्ययनं कृतवान्, परन्तु एतेन केवलं विवादाः विवादाः च भवन्ति ।
ਅੰਤਰਿ ਤਾਮਸੁ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਣੈ ॥
अंतरि तामसु आपु न पछाणै ॥सः अन्धकारेन पूरितः अस्ति; सः आत्मानं न अवगच्छति।
ਤਾ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਏ ਗੁਰਸਬਦੁ ਵਖਾਣੈ ॥੧॥
ता प्रभु पाए गुरसबदु वखाणै ॥१॥तथापि यदि सः गुरुशब्दस्य वचनं जपति तर्हि सः ईश्वरं लभते। ||१||
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਕਰਉ ਫਿਰਿ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥
गुर सेवा करउ फिरि कालु न खाइ ॥अतः गुरूं सेवस्व, मृत्युना भक्षिता न भविष्यसि।
ਮਨਮੁਖ ਖਾਧੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मनमुख खाधे दूजै भाइ ॥१॥ रहाउ ॥स्वेच्छा मनमुखाः द्वैतप्रेमेण भक्षिताः। ||१||विराम||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਅਪਰਾਧੀ ਸੀਧੇ ॥
गुरमुखि प्राणी अपराधी सीधे ॥गुरमुख भूत्वा पापमर्त्याः शुद्धाः भवन्ति।
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜਿ ਰੀਧੇ ॥
गुर कै सबदि अंतरि सहजि रीधे ॥गुरुस्य शबादस्य वचनस्य माध्यमेन ते अन्तः गहने सहजं शान्तिं, संयमं च प्राप्नुवन्ति।
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੀਧੇ ॥੨॥
मेरा प्रभु पाइआ गुर कै सबदि सीधे ॥२॥मया मम देवः प्राप्तः, गुरुस्य शबदस्य माध्यमेन, अहं च सुधारितः अस्मि। ||२||
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲੇ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥
सतिगुरि मेले प्रभि आपि मिलाए ॥ईश्वरः एव अस्मान् सच्चे गुरुणा सह मिलित्वा एकीकरोति,
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਕੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥
मेरे प्रभ साचे कै मनि भाए ॥यदा वयं मम सच्चिदानन्दस्य मनसः प्रियाः भवेम।
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥੩॥
हरि गुण गावहि सहजि सुभाए ॥३॥ते भगवतः महिमा स्तुतिं गायन्ति, आकाशशान्तिस्य शान्तिं कृत्वा। ||३||
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ॥
बिनु गुर साचे भरमि भुलाए ॥सत्यगुरुं विना संशयेन मोहिताः भवन्ति।
ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਸਦਾ ਬਿਖੁ ਖਾਏ ॥
मनमुख अंधे सदा बिखु खाए ॥अन्धाः स्वेच्छा मनुष्यमुखाः सततं विषं खादन्ति।
ਜਮ ਡੰਡੁ ਸਹਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥੪॥
जम डंडु सहहि सदा दुखु पाए ॥४॥दण्डेन मृत्युदूतेन ताडिताः नित्यदुःखेन पीडिताः । ||४||
ਜਮੂਆ ਨ ਜੋਹੈ ਹਰਿ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ॥
जमूआ न जोहै हरि की सरणाई ॥भगवतः अभयारण्यं प्रविशन्तं न प्रेक्षते मृत्युदूतः ।
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
हउमै मारि सचि लिव लाई ॥अहङ्कारं वशीकृत्य ते प्रेम्णा सच्चिदानन्दं केन्द्रीकुर्वन्ति ।
ਸਦਾ ਰਹੈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੫॥
सदा रहै हरि नामि लिव लाई ॥५॥ते स्वचैतन्यं नित्यं भगवतः नाम्नि केन्द्रीकृत्य स्थापयन्ति। ||५||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਪਵਿਤਾ ॥
सतिगुरु सेवहि से जन निरमल पविता ॥ये विनयशीलाः सत्त्वाः सत्यगुरुसेवकाः शुद्धाः निर्मलाः।
ਮਨ ਸਿਉ ਮਨੁ ਮਿਲਾਇ ਸਭੁ ਜਗੁ ਜੀਤਾ ॥
मन सिउ मनु मिलाइ सभु जगु जीता ॥मनसि विलीय मनः सर्वं जगन्ति जगत्।
ਇਨ ਬਿਧਿ ਕੁਸਲੁ ਤੇਰੈ ਮੇਰੇ ਮੀਤਾ ॥੬॥
इन बिधि कुसलु तेरै मेरे मीता ॥६॥एवं त्वमपि सुखं प्राप्स्यसि सखि । ||६||
ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੇਵੇ ਸੋ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
सतिगुरू सेवे सो फलु पाए ॥ये सत्यगुरुसेवन्ते ते फलप्रदं फलं प्राप्नुवन्ति।
ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥
हिरदै नामु विचहु आपु गवाए ॥नाम भगवतः नाम तेषां हृदयेषु तिष्ठति; स्वार्थः अभिमानः च तेषां अन्तः प्रचलति।
ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਸਬਦੁ ਵਜਾਏ ॥੭॥
अनहद बाणी सबदु वजाए ॥७॥शबदस्य अप्रहृतः रागः तेषां कृते स्पन्दते। ||७||
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਵਨੁ ਕਵਨੁ ਨ ਸੀਧੋ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥
सतिगुर ते कवनु कवनु न सीधो मेरे भाई ॥कः - यः सत्यगुरुणा न शुद्धः, हे मम दैवभ्रातरः।
ਭਗਤੀ ਸੀਧੇ ਦਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ॥
भगती सीधे दरि सोभा पाई ॥भक्ताः शुद्धाः भवन्ति, तस्य प्राङ्गणे च सम्मानिताः भवन्ति।
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੮॥੫॥
नानक राम नामि वडिआई ॥८॥५॥नानक माहात्म्यं भगवतः नाम्नि वर्तते। ||८||५||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
गउड़ी महला ३ ॥गौरी, तृतीय मेहलः : १.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਵਖਾਣੈ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਇ ॥
त्रै गुण वखाणै भरमु न जाइ ॥गुणत्रयं ये वदन्ति - तेषां संशयाः न प्रयान्ति।
ਬੰਧਨ ਨ ਤੂਟਹਿ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਇ ॥
बंधन न तूटहि मुकति न पाइ ॥तेषां बन्धनानि न भग्नाः, मोक्षं च न प्राप्नुवन्ति।
ਮੁਕਤਿ ਦਾਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੁਗ ਮਾਹਿ ॥੧॥
मुकति दाता सतिगुरु जुग माहि ॥१॥सच्चो गुरुः अस्मिन् युगे मुक्तिदाता अस्ति। ||१||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਭਰਮੁ ਗਵਾਇ ॥
गुरमुखि प्राणी भरमु गवाइ ॥ये मर्त्याः गुरमुखाः भवन्ति ते संशयं त्यजन्ति।
ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सहज धुनि उपजै हरि लिव लाइ ॥१॥ रहाउ ॥आकाशसङ्गीतं प्रवहति, यदा ते प्रेम्णा भगवता सह स्वस्य चैतन्यं अनुकूलयन्ति। ||१||विराम||
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਕਾਲੈ ਕੀ ਸਿਰਿ ਕਾਰਾ ॥
त्रै गुण कालै की सिरि कारा ॥त्रिगुणवशितानां शिरसि मृत्युः भ्रमति ।