ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1347
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਾਗ੍ਰਣੁ ਨ ਹੋਵਈ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਪਵਈ ਥਾਇ ॥
हउमै विचि जाग्रणु न होवई हरि भगति न पवई थाइ ॥अहङ्कारे जाग्रत् जागरूकं न स्थातुं शक्यते, भगवतः भक्तिपूजा च न स्वीक्रियते ।
ਮਨਮੁਖ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾ ਲਹਹਿ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥੪॥
मनमुख दरि ढोई ना लहहि भाइ दूजै करम कमाइ ॥४॥स्वेच्छा मनमुखाः भगवतः प्राङ्गणे स्थानं न प्राप्नुवन्ति; द्वैतप्रेमेण कर्माणि कुर्वन्ति। ||४||
ਧ੍ਰਿਗੁ ਖਾਣਾ ਧ੍ਰਿਗੁ ਪੈਨੑਣਾ ਜਿਨੑਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
ध्रिगु खाणा ध्रिगु पैनणा जिना दूजै भाइ पिआरु ॥द्वन्द्वप्रेमसक्तानाम् अन्नं शापं च वस्त्रम्।
ਬਿਸਟਾ ਕੇ ਕੀੜੇ ਬਿਸਟਾ ਰਾਤੇ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰੁ ॥੫॥
बिसटा के कीड़े बिसटा राते मरि जंमहि होहि खुआरु ॥५॥गोबरेषु कीटाः इव गोबरेषु मग्नाः। मृत्युषु पुनर्जन्मेषु च ते विनाशाय अपव्ययिताः भवन्ति। ||५||
ਜਿਨ ਕਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨਾ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
जिन कउ सतिगुरु भेटिआ तिना विटहु बलि जाउ ॥सच्चिगुरुसमागमे येषामहं यज्ञः |
ਤਿਨ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਰਹਾਂ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥੬॥
तिन की संगति मिलि रहां सचे सचि समाउ ॥६॥अहं तेषां सह सङ्गतिं करिष्यामि; सत्यपरायणोऽहं सत्ये लीनोऽस्मि | ||६||
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਉਪਾਇ ਕਿਤੈ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
पूरै भागि गुरु पाईऐ उपाइ कितै न पाइआ जाइ ॥सम्यक् दैवेन गुरुः लभ्यते। सः केनचित् प्रयत्नेन न लभ्यते।
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਸਹਜੁ ਊਪਜੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੭॥
सतिगुर ते सहजु ऊपजै हउमै सबदि जलाइ ॥७॥सत्यगुरुद्वारा सहजज्ञानं प्रवहति; शब्दवचनद्वारा अहङ्कारः दह्यते। ||७||
ਹਰਿ ਸਰਣਾਈ ਭਜੁ ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਭ ਕਿਛੁ ਕਰਣੈ ਜੋਗੁ ॥
हरि सरणाई भजु मन मेरे सभ किछु करणै जोगु ॥हे मम मनसि भगवतः अभयारण्यं प्रति त्वरितम्; सः सर्वं कर्तुं Potent अस्ति।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੈ ਸੁ ਹੋਗੁ ॥੮॥੨॥੭॥੨॥੯॥
नानक नामु न वीसरै जो किछु करै सु होगु ॥८॥२॥७॥२॥९॥नानक न विस्मरतु नाम भगवतः नाम कदाचन | यत्किमपि करोति, तत् सम्भवति। ||८||२||७||२||९||
ਬਿਭਾਸ ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ਅਸਟਪਦੀਆ ॥
बिभास प्रभाती महला ५ असटपदीआ ॥बिभास, प्रभाती, पंचम मेहल, अष्टपाधीया:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਭਾਈ ਸੁਤੁ ਬਨਿਤਾ ॥
मात पिता भाई सुतु बनिता ॥माता पिता, भ्रातृभ्रातृबालाः पतिपत्नी च
ਚੂਗਹਿ ਚੋਗ ਅਨੰਦ ਸਿਉ ਜੁਗਤਾ ॥
चूगहि चोग अनंद सिउ जुगता ॥तेषां सह प्रवृत्ताः जनाः आनन्दभोजनं खादन्ति।
ਉਰਝਿ ਪਰਿਓ ਮਨ ਮੀਠ ਮੁੋਹਾਰਾ ॥
उरझि परिओ मन मीठ मुोहारा ॥मनः मधुरभावनसङ्गेन उलझति।
ਗੁਨ ਗਾਹਕ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰਾ ॥੧॥
गुन गाहक मेरे प्रान अधारा ॥१॥ये ईश्वरस्य गौरवपूर्णगुणान् अन्वेषयन्ति ते मम जीवनश्वासस्य आश्रयाः सन्ति। ||१||
ਏਕੁ ਹਮਾਰਾ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
एकु हमारा अंतरजामी ॥मम एकः प्रभुः अन्तःज्ञः हृदयानां अन्वेषकः अस्ति।
ਧਰ ਏਕਾ ਮੈ ਟਿਕ ਏਕਸੁ ਕੀ ਸਿਰਿ ਸਾਹਾ ਵਡ ਪੁਰਖੁ ਸੁਆਮੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
धर एका मै टिक एकसु की सिरि साहा वड पुरखु सुआमी ॥१॥ रहाउ ॥सः एव मम समर्थनम् अस्ति; सः मम एकमात्रः रक्षणः अस्ति। मम महान् प्रभुः गुरुः च नृपानां शिरसाभ्यधितः। ||१||विराम||
ਛਲ ਨਾਗਨਿ ਸਿਉ ਮੇਰੀ ਟੂਟਨਿ ਹੋਈ ॥
छल नागनि सिउ मेरी टूटनि होई ॥मया तेन वञ्चननागेन सह बन्धनानि भग्नाः |
ਗੁਰਿ ਕਹਿਆ ਇਹ ਝੂਠੀ ਧੋਹੀ ॥
गुरि कहिआ इह झूठी धोही ॥मिथ्या च कपटं च गुरुणा उक्तम्।
ਮੁਖਿ ਮੀਠੀ ਖਾਈ ਕਉਰਾਇ ॥
मुखि मीठी खाई कउराइ ॥अस्य मुखं मधुरं भवति, परन्तु तस्य स्वादः अतीव कटुः भवति ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮਿ ਮਨੁ ਰਹਿਆ ਅਘਾਇ ॥੨॥
अंम्रित नामि मनु रहिआ अघाइ ॥२॥अम्ब्रोसियल नाम भगवतः नाम मम मनः तृप्तं तिष्ठति। ||२||
ਲੋਭ ਮੋਹ ਸਿਉ ਗਈ ਵਿਖੋਟਿ ॥
लोभ मोह सिउ गई विखोटि ॥लोभेन, भावात्मकेन च आसक्तेन मम बन्धनानि भग्नाः।
ਗੁਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲਿ ਮੋਹਿ ਕੀਨੀ ਛੋਟਿ ॥
गुरि क्रिपालि मोहि कीनी छोटि ॥तेभ्यः मां दयालुगुरुः उद्धारितवान्।
ਇਹ ਠਗਵਾਰੀ ਬਹੁਤੁ ਘਰ ਗਾਲੇ ॥
इह ठगवारी बहुतु घर गाले ॥एते वञ्चनचोराः एतावन्तः गृहाणि लुण्ठितवन्तः।
ਹਮ ਗੁਰਿ ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਕਿਰਪਾਲੇ ॥੩॥
हम गुरि राखि लीए किरपाले ॥३॥दयालुगुरुणा मां रक्षिता तारिता च। ||३||
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਸਿਉ ਠਾਟੁ ਨ ਬਨਿਆ ॥
काम क्रोध सिउ ठाटु न बनिआ ॥मैथुनकामक्रोधयोः मम किमपि व्यवहारः नास्ति ।
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਮੋਹਿ ਕਾਨੀ ਸੁਨਿਆ ॥
गुर उपदेसु मोहि कानी सुनिआ ॥अहं गुरुशिक्षां शृणोमि।
ਜਹ ਦੇਖਉ ਤਹ ਮਹਾ ਚੰਡਾਲ ॥
जह देखउ तह महा चंडाल ॥यत्र यत्र पश्यामि तत्र तत्र घोरतमान् पिशाचान् पश्यामि।
ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਅਪੁਨੈ ਗੁਰਿ ਗੋਪਾਲ ॥੪॥
राखि लीए अपुनै गुरि गोपाल ॥४॥मम गुरुः जगत्पतिः तेभ्यः मां तारितवान्। ||४||
ਦਸ ਨਾਰੀ ਮੈ ਕਰੀ ਦੁਹਾਗਨਿ ॥
दस नारी मै करी दुहागनि ॥दश इन्द्रियाणाम् विधवाः मया कृताः |
ਗੁਰਿ ਕਹਿਆ ਏਹ ਰਸਹਿ ਬਿਖਾਗਨਿ ॥
गुरि कहिआ एह रसहि बिखागनि ॥एते भोगाः भ्रष्टाग्नयः इति गुरुणा उक्तम्।
ਇਨ ਸਨਬੰਧੀ ਰਸਾਤਲਿ ਜਾਇ ॥
इन सनबंधी रसातलि जाइ ॥ये तैः सह सङ्गतिं कुर्वन्ति ते नरकं गच्छन्ति।
ਹਮ ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੫॥
हम गुरि राखे हरि लिव लाइ ॥५॥गुरुणा मां तारितवान्; अहं भगवता सह प्रेम्णा अनुकूलः अस्मि। ||५||
ਅਹੰਮੇਵ ਸਿਉ ਮਸਲਤਿ ਛੋਡੀ ॥
अहंमेव सिउ मसलति छोडी ॥अहं मम उपदेशं त्यक्तवान्।
ਗੁਰਿ ਕਹਿਆ ਇਹੁ ਮੂਰਖੁ ਹੋਡੀ ॥
गुरि कहिआ इहु मूरखु होडी ॥गुरुणा मे उक्तं यत् एषः मूर्खता हठः अस्ति।
ਇਹੁ ਨੀਘਰੁ ਘਰੁ ਕਹੀ ਨ ਪਾਏ ॥
इहु नीघरु घरु कही न पाए ॥अयं अहङ्कारः निराश्रयः अस्ति; कदापि गृहं न प्राप्स्यति।
ਹਮ ਗੁਰਿ ਰਾਖਿ ਲੀਏ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥੬॥
हम गुरि राखि लीए लिव लाए ॥६॥गुरुणा मां तारितवान्; अहं भगवता सह प्रेम्णा अनुकूलः अस्मि। ||६||
ਇਨ ਲੋਗਨ ਸਿਉ ਹਮ ਭਏ ਬੈਰਾਈ ॥
इन लोगन सिउ हम भए बैराई ॥एतेभ्यः जनाभ्यः अहं विरक्तः अभवम्।
ਏਕ ਗ੍ਰਿਹ ਮਹਿ ਦੁਇ ਨ ਖਟਾਂਈ ॥
एक ग्रिह महि दुइ न खटांई ॥एकस्मिन् गृहे वयं द्वौ एकत्र निवसितुं न शक्नुमः।
ਆਏ ਪ੍ਰਭ ਪਹਿ ਅੰਚਰਿ ਲਾਗਿ ॥
आए प्रभ पहि अंचरि लागि ॥गुरुवस्त्रस्य पार्श्वभागं गृहीत्वा अहं ईश्वरस्य समीपम् आगतः।
ਕਰਹੁ ਤਪਾਵਸੁ ਪ੍ਰਭ ਸਰਬਾਗਿ ॥੭॥
करहु तपावसु प्रभ सरबागि ॥७॥प्रसीद मे न्याय्यं कुरु सर्वज्ञेश्वरेश्वर | ||७||
ਪ੍ਰਭ ਹਸਿ ਬੋਲੇ ਕੀਏ ਨਿਆਂਏਂ ॥
प्रभ हसि बोले कीए निआंएं ॥ईश्वरः मां दृष्ट्वा स्मितं कृत्वा न्यायं कृत्वा उक्तवान्।
ਸਗਲ ਦੂਤ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਲਾਏ ॥
सगल दूत मेरी सेवा लाए ॥सर्वान् राक्षसान् मम सेवां कृतवान् ।
ਤੂੰ ਠਾਕੁਰੁ ਇਹੁ ਗ੍ਰਿਹੁ ਸਭੁ ਤੇਰਾ ॥
तूं ठाकुरु इहु ग्रिहु सभु तेरा ॥त्वं मम प्रभुः गुरुः च असि; एतत् सर्वं गृहं भवतः एव अस्ति।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਕੀਆ ਨਿਬੇਰਾ ॥੮॥੧॥
कहु नानक गुरि कीआ निबेरा ॥८॥१॥कथयति नानक, गुरुः न्यायं कृतवान्। ||८||१||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
प्रभाती महला ५ ॥प्रभाती, पंचम मेहल: १.