कनिष्ठा वधूः इदानीं मया सह अस्ति, अग्रजः अन्यं पतिं गृहीतवान् । ||२||२||३२||
आसा : १.
मम स्नुषा प्रथमं धन्निया नाम धनिनाम् ।
इदानीं तु राम-जन्निया भगवतः सेविका इति उच्यते। ||१||
एते मुण्डितशिराः साधवः मम गृहं नाशं कृतवन्तः।
तेषां कारणेन मम पुत्रः भगवतः नामजपं आरब्धवान्। ||१||विराम||
कथयति कबीर, शृणु मात:।
एते मुण्डितशिरः सन्तः मम नीचसामाजिकपदवीं त्यक्तवन्तः। ||२||३||३३||
आसा : १.
तिष्ठ तिष्ठ तिष्ठ स्नुषे - मुखं मा आच्छादनं कुरु ।
अन्ते एतेन ते अर्धशंखमपि न आनयिष्यति । ||१||विराम||
भवतः पुरतः यः आसीत् सः तस्याः मुखं आच्छादयति स्म;
भवतः मुखस्य आवरणस्य एकमात्रं पुण्यम् अस्ति
यत् कतिपयदिनानि यावत् जनाः वदिष्यन्ति यत् "किं आर्यवधूम् आगता" इति। ||२||
तव आवरणं सत्यं भवेत् केवलं यदि
त्वं लङ्घयसि, नृत्यसि, भगवतः गौरवपूर्णस्तुतिं गायसि च। ||३||
कथयति कबीरः, आत्मा-वधूः विजयी भविष्यति,
केवलं यदि सा भगवतः स्तुतिं गायन्ती स्वजीवनं यापयति। ||४||१||३४||
आसा : १.
अहं आरेण विच्छिन्नं भवेयम्, न तु त्वया मयि पृष्ठं कृत्वा ।
निकटतया मां आलिंगय, मम प्रार्थनां शृणुत। ||१||
अहं ते यज्ञः - कृपया, मुखं मम प्रिये भगवन्।
किमर्थं त्वया मम पृष्ठं कृतम् । किमर्थं मां हतः ? ||१||विराम||
त्वया च्छिन्नापि मम अङ्गानि न कर्षिष्यामि त्वत्तः ।
पतितोऽपि मम देहः त्वयि प्रेमबन्धनानि न भङ्गयिष्यामि । ||२||
भवतः मम च मध्ये अन्यः नास्ति ।
त्वं पतिः प्रभुः, अहं आत्मा वधूः। ||३||
कथयति कबीरः शृणुत हे जना:।
अधुना, अहं भवतः उपरि कोऽपि आश्रयः न स्थापयामि। ||४||२||३५||
आसा : १.
ईश्वरस्य रहस्यं कोऽपि न जानाति, ब्रह्माण्डस्य बुनकरः।
सः समग्रस्य जगतः पटं प्रसारितवान् अस्ति। ||१||विराम||
वेदपुराणानां च शृण्वन् ।
त्वं ज्ञास्यसि यत् सर्वं जगत् तस्य बुने पटस्य अल्पं खण्डं एव अस्ति। ||१||
पृथिवीं च आकाशं च स्वस्य करघां कृतवान्।
तस्य उपरि सः सूर्यचन्द्रयोः बोबिनद्वयं चालयति। ||२||
पादौ संयोजयित्वा मया एकं कार्यं कृतं - मम मनः तस्मिन् बुनकरेण प्रसन्नम् अस्ति।
अहं स्वगृहं अवगन्तुं, हृदयान्तर्गतं भगवन्तं ज्ञातुं च आगतः। ||३||
कबीरः वदति यदा मम शरीरस्य कार्यशाला भग्नं भवति तदा
बुनकरः मम सूत्रं स्वसूत्रेण सह मिश्रयिष्यति। ||४||३||३६||
आसा : १.
हृदये मलिनतया तीर्थस्थानेषु स्नात्वा अपि स्वर्गं न गमिष्यति।
परप्रीतिप्रयत्नेन किमपि न लभ्यते - भगवता मूर्खता न भवति। ||१||
एकं दिव्यं भगवन्तं भजस्व।
सत्यं शुद्धिस्नानं गुरुसेवा एव। ||१||विराम||
यदि जले स्नानेन मोक्षः सम्भवति तर्हि सदा जले स्नानस्य मण्डूकस्य किम् ।
यथा मण्डूकः, तथैव स मर्त्यः; पुनर्जन्म भवति, पुनः पुनः। ||२||
यदि कठोरहृदयः पापी बेनारे म्रियते तर्हि सः नरकं पलायितुं न शक्नोति।
यदि च भगवतः साधुः हरम्बस्य शापितदेशे म्रियते चेदपि, सः स्वसर्वं परिवारं तारयति। ||३||
यत्र न अहः न रात्रिः, न च वेदा न शास्त्राणि, तत्र निराकारेश्वरः तिष्ठति।
कथयति कबीरः तं ध्यायन्तु जगतः उन्मत्ताः। ||४||४||३७||