ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 152
ਸਰਮ ਸੁਰਤਿ ਦੁਇ ਸਸੁਰ ਭਏ ॥
सरम सुरति दुइ ससुर भए ॥विनयः, विनयः, सहजबोधः च मम श्वश्रूः, श्वशुरः च;
ਕਰਣੀ ਕਾਮਣਿ ਕਰਿ ਮਨ ਲਏ ॥੨॥
करणी कामणि करि मन लए ॥२॥मया सत्कर्म मम पतिः कृतः। ||२||
ਸਾਹਾ ਸੰਜੋਗੁ ਵੀਆਹੁ ਵਿਜੋਗੁ ॥
साहा संजोगु वीआहु विजोगु ॥पवित्रेण सह संयोगः मम विवाहतिथिः, जगतः वियोगः च मम विवाहः।
ਸਚੁ ਸੰਤਤਿ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜੋਗੁ ॥੩॥੩॥
सचु संतति कहु नानक जोगु ॥३॥३॥नानकः वदति सत्यम् अस्य संघस्य जातः बालकः। ||३||३||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
गउड़ी महला १ ॥गौरी, प्रथम मेहल : १.
ਪਉਣੈ ਪਾਣੀ ਅਗਨੀ ਕਾ ਮੇਲੁ ॥
पउणै पाणी अगनी का मेलु ॥वायुजलवह्निसंयोगः
ਚੰਚਲ ਚਪਲ ਬੁਧਿ ਕਾ ਖੇਲੁ ॥
चंचल चपल बुधि का खेलु ॥शरीरं क्रीडा-वस्तु चपल-अस्थिरबुद्धेः।
ਨਉ ਦਰਵਾਜੇ ਦਸਵਾ ਦੁਆਰੁ ॥
नउ दरवाजे दसवा दुआरु ॥अस्य नवद्वाराणि सन्ति, ततः दशमद्वारम् अस्ति ।
ਬੁਝੁ ਰੇ ਗਿਆਨੀ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥੧॥
बुझु रे गिआनी एहु बीचारु ॥१॥एतत् चिन्तय च विज्ञाय च पण्डित | ||१||
ਕਥਤਾ ਬਕਤਾ ਸੁਨਤਾ ਸੋਈ ॥
कथता बकता सुनता सोई ॥भगवान् एव भाषते, उपदिशति, शृणोति च।
ਆਪੁ ਬੀਚਾਰੇ ਸੁ ਗਿਆਨੀ ਹੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
आपु बीचारे सु गिआनी होई ॥१॥ रहाउ ॥आत्मनः चिन्तनं यः करोति सः सत्यतः बुद्धिमान् । ||१||विराम||
ਦੇਹੀ ਮਾਟੀ ਬੋਲੈ ਪਉਣੁ ॥
देही माटी बोलै पउणु ॥शरीरं रजः; वायुः तस्य माध्यमेन वदति।
ਬੁਝੁ ਰੇ ਗਿਆਨੀ ਮੂਆ ਹੈ ਕਉਣੁ ॥
बुझु रे गिआनी मूआ है कउणु ॥मृतं विज्ञाय धीमन् |
ਮੂਈ ਸੁਰਤਿ ਬਾਦੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
मूई सुरति बादु अहंकारु ॥जागरूकता, विग्रहः, अहंकारः च मृतः,
ਓਹੁ ਨ ਮੂਆ ਜੋ ਦੇਖਣਹਾਰੁ ॥੨॥
ओहु न मूआ जो देखणहारु ॥२॥पश्यतो तु न म्रियते। ||२||
ਜੈ ਕਾਰਣਿ ਤਟਿ ਤੀਰਥ ਜਾਹੀ ॥
जै कारणि तटि तीरथ जाही ॥तदर्थं त्वं पवित्रतीर्थानां पवित्रनदीनां च यात्रां करोषि;
ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਘਟ ਹੀ ਮਾਹੀ ॥
रतन पदारथ घट ही माही ॥किन्तु एतत् अमूल्यं रत्नम् भवतः स्वस्य हृदयस्य अन्तः एव अस्ति।
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤੁ ਬਾਦੁ ਵਖਾਣੈ ॥
पड़ि पड़ि पंडितु बादु वखाणै ॥पण्डिताः धर्मविद्वान् अनन्तं पठन्ति पठन्ति च; तर्कान् विवादान् च प्रेरयन्ति, २.
ਭੀਤਰਿ ਹੋਦੀ ਵਸਤੁ ਨ ਜਾਣੈ ॥੩॥
भीतरि होदी वसतु न जाणै ॥३॥किन्तु ते गभीरं रहस्यं न जानन्ति। ||३||
ਹਉ ਨ ਮੂਆ ਮੇਰੀ ਮੁਈ ਬਲਾਇ ॥
हउ न मूआ मेरी मुई बलाइ ॥अहं न मृतः - मम अन्तः सः दुष्टः स्वभावः मृतः।
ਓਹੁ ਨ ਮੂਆ ਜੋ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
ओहु न मूआ जो रहिआ समाइ ॥सर्वत्र व्याप्तः स न म्रियते ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
कहु नानक गुरि ब्रहमु दिखाइआ ॥कथयति नानक, गुरुणा मे ईश्वरः प्रकाशितः,
ਮਰਤਾ ਜਾਤਾ ਨਦਰਿ ਨ ਆਇਆ ॥੪॥੪॥
मरता जाता नदरि न आइआ ॥४॥४॥इदानीं च पश्यामि यत् जन्म मृत्युः इति किमपि नास्ति। ||४||४||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੧ ਦਖਣੀ ॥
गउड़ी महला १ दखणी ॥गौरी, प्रथम मेहल, दखानी : १.
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਬੂਝੈ ਮਾਨੈ ਨਾਉ ॥
सुणि सुणि बूझै मानै नाउ ॥शृण्वतां शृण्वतां च सदा यज्ञोऽस्मि ।
ਤਾ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥
ता कै सद बलिहारै जाउ ॥यो नाम विज्ञाय विश्वासं करोति।
ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥
आपि भुलाए ठउर न ठाउ ॥यदा भगवान् एव अस्मान् भ्रष्टं करोति तदा अस्माकं कृते अन्यत् विश्रामस्थानं नास्ति ।
ਤੂੰ ਸਮਝਾਵਹਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥੧॥
तूं समझावहि मेलि मिलाउ ॥१॥त्वं अवगमनं प्रयच्छसि, त्वं च अस्मान् स्वसङ्घे एकीकरोति। ||१||
ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਚਲੈ ਮੈ ਨਾਲਿ ॥
नामु मिलै चलै मै नालि ॥नाम लभते यत् मया सह अन्ते गमिष्यति।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਾਧੀ ਸਭ ਕਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
बिनु नावै बाधी सभ कालि ॥१॥ रहाउ ॥नाम विना सर्वे मृत्युपरिग्रहे धारयन्ति। ||१||विराम||
ਖੇਤੀ ਵਣਜੁ ਨਾਵੈ ਕੀ ਓਟ ॥
खेती वणजु नावै की ओट ॥मम कृषिः मम व्यापारः च नामसमर्थनेन भवति।
ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਬੀਜ ਕੀ ਪੋਟ ॥
पापु पुंनु बीज की पोट ॥पापस्य गुणस्य च बीजानि बद्धानि सन्ति।
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜੀਅ ਮਹਿ ਚੋਟ ॥
कामु क्रोधु जीअ महि चोट ॥कामं क्रोधं च आत्मनः व्रणम् ।
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਚਲੇ ਮਨਿ ਖੋਟ ॥੨॥
नामु विसारि चले मनि खोट ॥२॥नाम विस्मरन्ति दुरात्माः, ततः प्रयान्ति। ||२||
ਸਾਚੇ ਗੁਰ ਕੀ ਸਾਚੀ ਸੀਖ ॥
साचे गुर की साची सीख ॥सत्याः सत्याः गुरुः उपदेशाः।
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਚੁ ਪਰੀਖ ॥
तनु मनु सीतलु साचु परीख ॥शरीरं मनः च शीतलं शान्तं च सत्यस्पर्शशिलाभिः।
ਜਲ ਪੁਰਾਇਨਿ ਰਸ ਕਮਲ ਪਰੀਖ ॥
जल पुराइनि रस कमल परीख ॥एतत् प्रज्ञायाः सत्यं चिह्नम्- यत् एकः विरक्तः तिष्ठति, यथा जलकुमुदः, जलस्य उपरि पद्मः वा।
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਮੀਠੇ ਰਸ ਈਖ ॥੩॥
सबदि रते मीठे रस ईख ॥३॥शबदवचनेन अनुकूलः मधुरः भवति, इक्षुरस इव। ||३||
ਹੁਕਮਿ ਸੰਜੋਗੀ ਗੜਿ ਦਸ ਦੁਆਰ ॥
हुकमि संजोगी गड़ि दस दुआर ॥भगवतः आज्ञायाः हुकमेण शरीरस्य दुर्गस्य दश द्वाराणि सन्ति।
ਪੰਚ ਵਸਹਿ ਮਿਲਿ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰ ॥
पंच वसहि मिलि जोति अपार ॥पञ्च रागाः तत्र निवसन्ति दिव्यप्रकाशेन सह।
ਆਪਿ ਤੁਲੈ ਆਪੇ ਵਣਜਾਰ ॥
आपि तुलै आपे वणजार ॥स्वयं भगवान् वणिजः स्वयं व्यापारी ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੪॥੫॥
नानक नामि सवारणहार ॥४॥५॥नानक भगवन्नामद्वारा वयं अलंकृताः कायाकल्पाः च स्मः। ||४||५||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
गउड़ी महला १ ॥गौरी, प्रथम मेहल : १.
ਜਾਤੋ ਜਾਇ ਕਹਾ ਤੇ ਆਵੈ ॥
जातो जाइ कहा ते आवै ॥कथं ज्ञातुं शक्नुमः यत् वयं कुतः आगताः?
ਕਹ ਉਪਜੈ ਕਹ ਜਾਇ ਸਮਾਵੈ ॥
कह उपजै कह जाइ समावै ॥कुतः उत्पन्नाः कुत्र गत्वा विलीयिष्यामः ।
ਕਿਉ ਬਾਧਿਓ ਕਿਉ ਮੁਕਤੀ ਪਾਵੈ ॥
किउ बाधिओ किउ मुकती पावै ॥कथं वयं बद्धाः कथं मुक्तिं प्राप्नुमः ।
ਕਿਉ ਅਬਿਨਾਸੀ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧॥
किउ अबिनासी सहजि समावै ॥१॥कथं वयं सहजसुलभतया शाश्वते अविनाशी भगवते विलीनाः भवेम? ||१||
ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ॥
नामु रिदै अंम्रितु मुखि नामु ॥हृदये नाम कृत्वा अधरे अम्ब्रोसियल नाम,
ਨਰਹਰ ਨਾਮੁ ਨਰਹਰ ਨਿਹਕਾਮੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
नरहर नामु नरहर निहकामु ॥१॥ रहाउ ॥भगवतः नाम्ना वयं कामात् उपरि उत्तिष्ठामः, भगवता इव। ||१||विराम||
ਸਹਜੇ ਆਵੈ ਸਹਜੇ ਜਾਇ ॥
सहजे आवै सहजे जाइ ॥सहजतया वयं आगच्छामः, सहजतया च प्रस्थास्यामः।
ਮਨ ਤੇ ਉਪਜੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥
मन ते उपजै मन माहि समाइ ॥मनसा वयं उत्पद्यन्ते, मनसि च लीनः स्मः।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਕਤੋ ਬੰਧੁ ਨ ਪਾਇ ॥
गुरमुखि मुकतो बंधु न पाइ ॥गुरमुखत्वेन वयं मुक्ताः, न बद्धाः।
ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ਛੁਟੈ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥੨॥
सबदु बीचारि छुटै हरि नाइ ॥२॥शाबादस्य वचनस्य चिन्तनं कुर्वन्तः वयं भगवतः नामद्वारा मुक्ताः भवेम। ||२||
ਤਰਵਰ ਪੰਖੀ ਬਹੁ ਨਿਸਿ ਬਾਸੁ ॥
तरवर पंखी बहु निसि बासु ॥रात्रौ वृक्षे बहु पक्षिणः निवसन्ति ।
ਸੁਖ ਦੁਖੀਆ ਮਨਿ ਮੋਹ ਵਿਣਾਸੁ ॥
सुख दुखीआ मनि मोह विणासु ॥केचन सुखिनः, केचन दुःखिताः च। चित्तकामेषु गृहीता विनश्यन्ति।
ਸਾਝ ਬਿਹਾਗ ਤਕਹਿ ਆਗਾਸੁ ॥
साझ बिहाग तकहि आगासु ॥यदा च जीवनरात्रिः अन्तम् आगच्छति तदा ते आकाशं पश्यन्ति।
ਦਹ ਦਿਸਿ ਧਾਵਹਿ ਕਰਮਿ ਲਿਖਿਆਸੁ ॥੩॥
दह दिसि धावहि करमि लिखिआसु ॥३॥उड्डीयन्ते दश दिक्षु पूर्वोक्तं दैवम् । ||३||