ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1329
ਗੁਰੁ ਦਰੀਆਉ ਸਦਾ ਜਲੁ ਨਿਰਮਲੁ ਮਿਲਿਆ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਹਰੈ ॥
गुरु दरीआउ सदा जलु निरमलु मिलिआ दुरमति मैलु हरै ॥गुरुः नदी, यस्मात् शुद्धजलं सदा लभ्यते; दुराचारस्य मलिनतां प्रदूषणं च प्रक्षालयति।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਪਾਇਐ ਪੂਰਾ ਨਾਵਣੁ ਪਸੂ ਪਰੇਤਹੁ ਦੇਵ ਕਰੈ ॥੨॥
सतिगुरि पाइऐ पूरा नावणु पसू परेतहु देव करै ॥२॥सत्यगुरुं प्राप्य सम्यक् शुद्धिस्नानं प्राप्यते, यत् पशून् भूतानपि देवरूपेण परिणमयति। ||२||
ਰਤਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਤਲ ਹੀਅਲੁ ਸੋ ਗੁਰੁ ਪਰਮਲੁ ਕਹੀਐ ॥
रता सचि नामि तल हीअलु सो गुरु परमलु कहीऐ ॥स चन्दनगन्धयुक्तः सच्चन्दनाम्ना हृदयतलपर्यन्तं गुरुः उच्यते।
ਜਾ ਕੀ ਵਾਸੁ ਬਨਾਸਪਤਿ ਸਉਰੈ ਤਾਸੁ ਚਰਣ ਲਿਵ ਰਹੀਐ ॥੩॥
जा की वासु बनासपति सउरै तासु चरण लिव रहीऐ ॥३॥तस्य गन्धेन वनस्पतिलोकः सुगन्धितः भवति। प्रेम्णा तस्य पादयोः एव ध्यानं दत्तव्यम्। ||३||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਨ ਉਪਜਹਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਿਵ ਘਰਿ ਜਾਈਐ ॥
गुरमुखि जीअ प्रान उपजहि गुरमुखि सिव घरि जाईऐ ॥गुरमुखस्य कृते आत्मानः जीवनं प्रवहति; गुरमुखः ईश्वरस्य गृहं गच्छति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਜ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ॥੪॥੬॥
गुरमुखि नानक सचि समाईऐ गुरमुखि निज पदु पाईऐ ॥४॥६॥गुरमुखः नानक सच्चे विलीयते; गुरमुखः आत्मनः उच्चतां प्राप्नोति। ||४||६||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
प्रभाती महला १ ॥प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਵਿਦਿਆ ਵੀਚਾਰੈ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥
गुरपरसादी विदिआ वीचारै पड़ि पड़ि पावै मानु ॥गुरुप्रसादेन आध्यात्मिकज्ञानस्य चिन्तनं कुरुत; पठित्वा अधीत्य त्वं गौरवं प्राप्स्यसि।
ਆਪਾ ਮਧੇ ਆਪੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਪਾਇਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ॥੧॥
आपा मधे आपु परगासिआ पाइआ अंम्रितु नामु ॥१॥आत्मनः अन्तः आत्मनः प्रकाशः भवति, यदा अम्ब्रोसियल नाम भगवतः नाम धन्यः भवति। ||१||
ਕਰਤਾ ਤੂ ਮੇਰਾ ਜਜਮਾਨੁ ॥
करता तू मेरा जजमानु ॥प्रजापति भगवन् त्वमेव मम हितकरः ।
ਇਕ ਦਖਿਣਾ ਹਉ ਤੈ ਪਹਿ ਮਾਗਉ ਦੇਹਿ ਆਪਣਾ ਨਾਮੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
इक दखिणा हउ तै पहि मागउ देहि आपणा नामु ॥१॥ रहाउ ॥एकमेव आशीर्वादं याचयामि तव नाम्ना मां कुरु । ||१||विराम||
ਪੰਚ ਤਸਕਰ ਧਾਵਤ ਰਾਖੇ ਚੂਕਾ ਮਨਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
पंच तसकर धावत राखे चूका मनि अभिमानु ॥पञ्च चरन्तः चौराः गृहीताः धारिताः, अहङ्कारः मनसः अभिमानः वशः भवति।
ਦਿਸਟਿ ਬਿਕਾਰੀ ਦੁਰਮਤਿ ਭਾਗੀ ਐਸਾ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੁ ॥੨॥
दिसटि बिकारी दुरमति भागी ऐसा ब्रहम गिआनु ॥२॥भ्रष्टाचारदुष्टबुद्धिदर्शनानि पलायन्ते। ईश्वरस्य आध्यात्मिकं प्रज्ञा तादृशी अस्ति। ||२||
ਜਤੁ ਸਤੁ ਚਾਵਲ ਦਇਆ ਕਣਕ ਕਰਿ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਪਾਤੀ ਧਾਨੁ ॥
जतु सतु चावल दइआ कणक करि प्रापति पाती धानु ॥सत्यात्मसंयमतण्डुलैः करुणागोधूमैः ध्यानपत्रपटलैः च मम आशीर्वादं ददातु ।
ਦੂਧੁ ਕਰਮੁ ਸੰਤੋਖੁ ਘੀਉ ਕਰਿ ਐਸਾ ਮਾਂਗਉ ਦਾਨੁ ॥੩॥
दूधु करमु संतोखु घीउ करि ऐसा मांगउ दानु ॥३॥सत्कर्मक्षीरं, स्पष्टीकृतं घृतं घृतं च करुणाम्। तादृशानि दानानि त्वां याचयामि भगवन् | ||३||
ਖਿਮਾ ਧੀਰਜੁ ਕਰਿ ਗਊ ਲਵੇਰੀ ਸਹਜੇ ਬਛਰਾ ਖੀਰੁ ਪੀਐ ॥
खिमा धीरजु करि गऊ लवेरी सहजे बछरा खीरु पीऐ ॥क्षमा धैर्यं च मम क्षीरगोः, मम मनसः वत्सः अस्मिन् क्षीरे सहजतया पिबतु।
ਸਿਫਤਿ ਸਰਮ ਕਾ ਕਪੜਾ ਮਾਂਗਉ ਹਰਿ ਗੁਣ ਨਾਨਕ ਰਵਤੁ ਰਹੈ ॥੪॥੭॥
सिफति सरम का कपड़ा मांगउ हरि गुण नानक रवतु रहै ॥४॥७॥विनयवस्त्रं भगवतः स्तुतिं च याचयामि; नानकः भगवतः महिमा स्तुतिं जपति। ||४||७||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
प्रभाती महला १ ॥प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
ਆਵਤੁ ਕਿਨੈ ਨ ਰਾਖਿਆ ਜਾਵਤੁ ਕਿਉ ਰਾਖਿਆ ਜਾਇ ॥
आवतु किनै न राखिआ जावतु किउ राखिआ जाइ ॥न कश्चित् कस्यचित् आगमनं निरोधयितुं शक्नोति; कथं कश्चित् कस्यचित् गमनात् निरोधं कर्तुं शक्नोति स्म?
ਜਿਸ ਤੇ ਹੋਆ ਸੋਈ ਪਰੁ ਜਾਣੈ ਜਾਂ ਉਸ ਹੀ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
जिस ते होआ सोई परु जाणै जां उस ही माहि समाइ ॥१॥स एव एतत् सम्यक् अवगच्छति, यस्मात् सर्वाणि भूतानि आगच्छन्ति; सर्वे तस्मिन् विलीनाः निमग्नाः च भवन्ति। ||१||
ਤੂਹੈ ਹੈ ਵਾਹੁ ਤੇਰੀ ਰਜਾਇ ॥
तूहै है वाहु तेरी रजाइ ॥वाहो ! - त्वं महान् असि, आश्चर्यं च तव इच्छा।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਹਿ ਸੋਈ ਪਰੁ ਹੋਇਬਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕਰਣਾ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जो किछु करहि सोई परु होइबा अवरु न करणा जाइ ॥१॥ रहाउ ॥यत्किमपि त्वं करोषि, तत् अवश्यमेव भवति । अन्यत् किमपि न भवितुं शक्नोति। ||१||विराम||
ਜੈਸੇ ਹਰਹਟ ਕੀ ਮਾਲਾ ਟਿੰਡ ਲਗਤ ਹੈ ਇਕ ਸਖਨੀ ਹੋਰ ਫੇਰ ਭਰੀਅਤ ਹੈ ॥
जैसे हरहट की माला टिंड लगत है इक सखनी होर फेर भरीअत है ॥फारसीचक्रस्य श्रृङ्खलायां लोटाः भ्रमन्ति; एकः अपरं पूरयितुं रिक्तं करोति।
ਤੈਸੋ ਹੀ ਇਹੁ ਖੇਲੁ ਖਸਮ ਕਾ ਜਿਉ ਉਸ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
तैसो ही इहु खेलु खसम का जिउ उस की वडिआई ॥२॥एतत् अस्माकं भगवतः स्वामिनः च क्रीडा इव अस्ति; तादृशं तस्य गौरवपूर्णं महत्त्वम्। ||२||
ਸੁਰਤੀ ਕੈ ਮਾਰਗਿ ਚਲਿ ਕੈ ਉਲਟੀ ਨਦਰਿ ਪ੍ਰਗਾਸੀ ॥
सुरती कै मारगि चलि कै उलटी नदरि प्रगासी ॥सहजजागरूकतायाः मार्गम् अनुसृत्य जगतः निवर्तते, दृष्टिः च प्रबुद्धा भवति ।
ਮਨਿ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖੁ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਕਉਨੁ ਗਿਰਹੀ ਕਉਨੁ ਉਦਾਸੀ ॥੩॥
मनि वीचारि देखु ब्रहम गिआनी कउनु गिरही कउनु उदासी ॥३॥एतत् मनसि चिन्तय पश्य गुरु गुरु | कः गृहस्थः कः संन्यस्तः । ||३||
ਜਿਸ ਕੀ ਆਸਾ ਤਿਸ ਹੀ ਸਉਪਿ ਕੈ ਏਹੁ ਰਹਿਆ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥
जिस की आसा तिस ही सउपि कै एहु रहिआ निरबाणु ॥आशा भगवतः आगच्छति; तस्मै समर्प्य वयं निर्वाणावस्थायां तिष्ठामः।
ਜਿਸ ਤੇ ਹੋਆ ਸੋਈ ਕਰਿ ਮਾਨਿਆ ਨਾਨਕ ਗਿਰਹੀ ਉਦਾਸੀ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥੪॥੮॥
जिस ते होआ सोई करि मानिआ नानक गिरही उदासी सो परवाणु ॥४॥८॥वयं तस्मात् आगच्छामः; तस्मै समर्प्य नानक गृहस्थः संन्यासी च अनुमोदितः। ||४||८||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
प्रभाती महला १ ॥प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
ਦਿਸਟਿ ਬਿਕਾਰੀ ਬੰਧਨਿ ਬਾਂਧੈ ਹਉ ਤਿਸ ਕੈ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥
दिसटि बिकारी बंधनि बांधै हउ तिस कै बलि जाई ॥यज्ञोऽस्मि तस्य दुष्टदृष्टदृष्टिः बन्धने बध्नाति।
ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੈ ਭੂਲਾ ਫਿਰੈ ਅਜਾਈ ॥੧॥
पाप पुंन की सार न जाणै भूला फिरै अजाई ॥१॥यो न वेद दुष्टगुणभेदं व्यर्थं भ्रमति । ||१||
ਬੋਲਹੁ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾਰ ॥
बोलहु सचु नामु करतार ॥प्रजापति भगवतः सत्यं नाम वद।
ਫੁਨਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਆਵਣ ਵਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
फुनि बहुड़ि न आवण वार ॥१॥ रहाउ ॥तदा, भवता पुनः कदापि अस्मिन् जगति आगन्तुं न प्रयोजनम्। ||१||विराम||
ਊਚਾ ਤੇ ਫੁਨਿ ਨੀਚੁ ਕਰਤੁ ਹੈ ਨੀਚ ਕਰੈ ਸੁਲਤਾਨੁ ॥
ऊचा ते फुनि नीचु करतु है नीच करै सुलतानु ॥प्रजापतिः उच्चान् नीचान् परिणमयति, नीचान् राजान् करोति च।
ਜਿਨੀ ਜਾਣੁ ਸੁਜਾਣਿਆ ਜਗਿ ਤੇ ਪੂਰੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥੨॥
जिनी जाणु सुजाणिआ जगि ते पूरे परवाणु ॥२॥सर्वज्ञं ये विदुः ते लोके सिद्धाः अनुमोदिताः प्रमाणिताः च भवन्ति। ||२||
ਤਾ ਕਉ ਸਮਝਾਵਣ ਜਾਈਐ ਜੇ ਕੋ ਭੂਲਾ ਹੋਈ ॥
ता कउ समझावण जाईऐ जे को भूला होई ॥यदि कश्चित् भ्रान्तः मूर्खः च गन्तव्यं तं उपदिशतु ।