ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1128
ਇਸੁ ਗਰਬ ਤੇ ਚਲਹਿ ਬਹੁਤੁ ਵਿਕਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
इसु गरब ते चलहि बहुतु विकारा ॥१॥ रहाउ ॥एतावत् पापं भ्रष्टाचारं च अस्मात् अभिमानात् आगच्छति। ||१||विराम||
ਚਾਰੇ ਵਰਨ ਆਖੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
चारे वरन आखै सभु कोई ॥चत्वारि जातिः, चत्वारः सामाजिकवर्गाः इति सर्वे वदन्ति।
ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿੰਦ ਤੇ ਸਭ ਓਪਤਿ ਹੋਈ ॥੨॥
ब्रहमु बिंद ते सभ ओपति होई ॥२॥ते सर्वे ईश्वरस्य बीजस्य बिन्दुतः निर्गच्छन्ति। ||२||
ਮਾਟੀ ਏਕ ਸਗਲ ਸੰਸਾਰਾ ॥
माटी एक सगल संसारा ॥समस्तं विश्वं समानमृत्तिकायाः ।
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਭਾਂਡੇ ਘੜੈ ਕੁਮੑਾਰਾ ॥੩॥
बहु बिधि भांडे घड़ै कुमारा ॥३॥कुम्भकारः सर्वविधपात्रेषु तस्य आकारं कृतवान् अस्ति। ||३||
ਪੰਚ ਤਤੁ ਮਿਲਿ ਦੇਹੀ ਕਾ ਆਕਾਰਾ ॥
पंच ततु मिलि देही का आकारा ॥पञ्च तत्त्वानि मिलित्वा, मनुष्यशरीरस्य रूपं निर्मातुं ।
ਘਟਿ ਵਧਿ ਕੋ ਕਰੈ ਬੀਚਾਰਾ ॥੪॥
घटि वधि को करै बीचारा ॥४॥कः न्यूनः कः अधिकः इति कः वक्तुं शक्नोति। ||४||
ਕਹਤੁ ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਜੀਉ ਕਰਮ ਬੰਧੁ ਹੋਈ ॥
कहतु नानक इहु जीउ करम बंधु होई ॥कथयति नानकः, एषः आत्मा स्वकर्मणा बद्धः अस्ति।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥੫॥੧॥
बिनु सतिगुर भेटे मुकति न होई ॥५॥१॥सत्यगुरुं विना न मुक्तं भवति। ||५||१||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥
भैरउ महला ३ ॥भैरव, तृतीय मेहलः १.
ਜੋਗੀ ਗ੍ਰਿਹੀ ਪੰਡਿਤ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
जोगी ग्रिही पंडित भेखधारी ॥योगिनः गृहस्थाः पण्डिताः धर्मविद्वान् याचकाः धर्मवस्त्रधारिणः |
ਏ ਸੂਤੇ ਅਪਣੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥੧॥
ए सूते अपणै अहंकारी ॥१॥- ते सर्वे अहङ्कारे सुप्ताः सन्ति। ||१||
ਮਾਇਆ ਮਦਿ ਮਾਤਾ ਰਹਿਆ ਸੋਇ ॥
माइआ मदि माता रहिआ सोइ ॥ते सुप्ताः, माया-मद्येन मत्ताः |
ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਨ ਮੂਸੈ ਕੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जागतु रहै न मूसै कोइ ॥१॥ रहाउ ॥ये जागृताः जागरूकाः एव तिष्ठन्ति ते एव न लुण्ठन्ति। ||१||विराम||
ਸੋ ਜਾਗੈ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ॥
सो जागै जिसु सतिगुरु मिलै ॥सत्यगुरुं मिलित्वा, जागृतः सचेतनः च तिष्ठति।
ਪੰਚ ਦੂਤ ਓਹੁ ਵਸਗਤਿ ਕਰੈ ॥੨॥
पंच दूत ओहु वसगति करै ॥२॥एतादृशः पुरुषः पञ्च चौरान् पराभवति । ||२||
ਸੋ ਜਾਗੈ ਜੋ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰੈ ॥
सो जागै जो ततु बीचारै ॥यथार्थतत्त्वं चिन्तयन् जागरितः जागरूकः च तिष्ठति ।
ਆਪਿ ਮਰੈ ਅਵਰਾ ਨਹ ਮਾਰੈ ॥੩॥
आपि मरै अवरा नह मारै ॥३॥आत्मदम्भं हन्ति, अन्यं न हन्ति। ||३||
ਸੋ ਜਾਗੈ ਜੋ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
सो जागै जो एको जाणै ॥एकेश्वरं विदित्वा जागृतः सचेतनः तिष्ठति।
ਪਰਕਿਰਤਿ ਛੋਡੈ ਤਤੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥
परकिरति छोडै ततु पछाणै ॥४॥परसेवां त्यजति, यथार्थतत्त्वं च साक्षात्करोति। ||४||
ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਵਿਚਿ ਜਾਗੈ ਕੋਇ ॥
चहु वरना विचि जागै कोइ ॥चतुर्णां वर्णानां यः जागृतः जागृतः तिष्ठति
ਜਮੈ ਕਾਲੈ ਤੇ ਛੂਟੈ ਸੋਇ ॥੫॥
जमै कालै ते छूटै सोइ ॥५॥जन्ममरणयोः मुक्तः भवति। ||५||
ਕਹਤ ਨਾਨਕ ਜਨੁ ਜਾਗੈ ਸੋਇ ॥
कहत नानक जनु जागै सोइ ॥कथयति नानकः स विनयशीलः जागृतः जागृतः च तिष्ठति।
ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਜਾ ਕੀ ਨੇਤ੍ਰੀ ਹੋਇ ॥੬॥੨॥
गिआन अंजनु जा की नेत्री होइ ॥६॥२॥यः आध्यात्मप्रज्ञालेपं नेत्रेषु प्रयोजयति। ||६||२||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥
भैरउ महला ३ ॥भैरव, तृतीय मेहलः १.
ਜਾ ਕਉ ਰਾਖੈ ਅਪਣੀ ਸਰਣਾਈ ॥
जा कउ राखै अपणी सरणाई ॥यं भगवान् स्वस्य अभयारण्ये रक्षति,
ਸਾਚੇ ਲਾਗੈ ਸਾਚਾ ਫਲੁ ਪਾਈ ॥੧॥
साचे लागै साचा फलु पाई ॥१॥सत्यसक्तः, सत्यफलं च लभते। ||१||
ਰੇ ਜਨ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰਹੁ ਪੁਕਾਰਾ ॥
रे जन कै सिउ करहु पुकारा ॥मर्त्य कस्मै शिक्षिष्यसि?
ਹੁਕਮੇ ਹੋਆ ਹੁਕਮੇ ਵਰਤਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हुकमे होआ हुकमे वरतारा ॥१॥ रहाउ ॥भगवतः आज्ञायाः हुकमः व्यापकः अस्ति; तस्य आज्ञायाः हुकमेण सर्वाणि भवन्ति। ||१||विराम||
ਏਹੁ ਆਕਾਰੁ ਤੇਰਾ ਹੈ ਧਾਰਾ ॥
एहु आकारु तेरा है धारा ॥एषा सृष्टिः त्वया एव स्थापिता ।
ਖਿਨ ਮਹਿ ਬਿਨਸੈ ਕਰਤ ਨ ਲਾਗੈ ਬਾਰਾ ॥੨॥
खिन महि बिनसै करत न लागै बारा ॥२॥क्षणेन नाशयसि पुनः सृजसि मुहूर्तविलम्बम् । ||२||
ਕਰਿ ਪ੍ਰਸਾਦੁ ਇਕੁ ਖੇਲੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
करि प्रसादु इकु खेलु दिखाइआ ॥स्वप्रसादेन तेन एतत् नाटकं मञ्चितम्।
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥੩॥
गुर किरपा ते परम पदु पाइआ ॥३॥गुरुकृपाप्रसादेन परमं पदं प्राप्तम्। ||३||
ਕਹਤ ਨਾਨਕੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲੇ ਸੋਇ ॥
कहत नानकु मारि जीवाले सोइ ॥नानकः वदति, स एव हन्ति पुनरुत्थापयति।
ਐਸਾ ਬੂਝਹੁ ਭਰਮਿ ਨ ਭੂਲਹੁ ਕੋਇ ॥੪॥੩॥
ऐसा बूझहु भरमि न भूलहु कोइ ॥४॥३॥एतत् सम्यक् अवगच्छ - संशयेन भ्रमः मा भव। ||४||३||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥
भैरउ महला ३ ॥भैरव, तृतीय मेहलः १.
ਮੈ ਕਾਮਣਿ ਮੇਰਾ ਕੰਤੁ ਕਰਤਾਰੁ ॥
मै कामणि मेरा कंतु करतारु ॥अहं वधूः; प्रजापतिः मम पतिः प्रभुः।
ਜੇਹਾ ਕਰਾਏ ਤੇਹਾ ਕਰੀ ਸੀਗਾਰੁ ॥੧॥
जेहा कराए तेहा करी सीगारु ॥१॥यथा सः मां प्रेरयति तथा अहं आत्मानं अलङ्करोमि। ||१||
ਜਾਂ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾਂ ਕਰੇ ਭੋਗੁ ॥
जां तिसु भावै तां करे भोगु ॥यदा तस्य प्रीतिः भवति तदा सः मां रमयति।
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਜੋਗੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
तनु मनु साचे साहिब जोगु ॥१॥ रहाउ ॥अहं शरीरं मनः च मम सत्येश्वरं गुरुं च संयुज्यते। ||१||विराम||
ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਕਿਆ ਕੋਈ ॥
उसतति निंदा करे किआ कोई ॥कथं कश्चित् अन्यस्य स्तुतिं निन्दति वा ।
ਜਾਂ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥੨॥
जां आपे वरतै एको सोई ॥२॥एकेश्वरः स्वयं सर्वव्याप्तः व्याप्तः। ||२||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਿਰਮ ਕਸਾਈ ॥
गुरपरसादी पिरम कसाई ॥गुरुप्रसादेन अहं तस्य प्रेम्णा आकृष्टः अस्मि।
ਮਿਲਉਗੀ ਦਇਆਲ ਪੰਚ ਸਬਦ ਵਜਾਈ ॥੩॥
मिलउगी दइआल पंच सबद वजाई ॥३॥करुणामीश्वरेण सह मिलित्वा पञ्चशब्दं पञ्च आदिमध्वनयः स्पन्दयिष्यामि। ||३||
ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਰੇ ਕਿਆ ਕੋਇ ॥
भनति नानकु करे किआ कोइ ॥प्रार्थयति नानकः, कोऽपि किं कर्तुं शक्नोति ?
ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਮਿਲਾਵੈ ਸੋਇ ॥੪॥੪॥
जिस नो आपि मिलावै सोइ ॥४॥४॥स एव भगवता सह मिलति, यं भगवता स्वयं मिलति। ||४||४||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥
भैरउ महला ३ ॥भैरव, तृतीय मेहलः १.
ਸੋ ਮੁਨਿ ਜਿ ਮਨ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਮਾਰੇ ॥
सो मुनि जि मन की दुबिधा मारे ॥स एव मौनमुनिः मनसः द्वन्द्वं वशयति।
ਦੁਬਿਧਾ ਮਾਰਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥੧॥
दुबिधा मारि ब्रहमु बीचारे ॥१॥द्वैतं वशं कृत्वा ईश्वरं चिन्तयति। ||१||
ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਕੋਈ ਖੋਜਹੁ ਭਾਈ ॥
इसु मन कउ कोई खोजहु भाई ॥प्रत्येकं जनः स्वस्य मनः परीक्ष्य दैवभ्रातरः।
ਮਨੁ ਖੋਜਤ ਨਾਮੁ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
मनु खोजत नामु नउ निधि पाई ॥१॥ रहाउ ॥मनः परीक्ष्य, नामस्य नव निधिं प्राप्स्यसि । ||१||विराम||
ਮੂਲੁ ਮੋਹੁ ਕਰਿ ਕਰਤੈ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
मूलु मोहु करि करतै जगतु उपाइआ ॥प्रजापतिः जगत् निर्मितवान्, लौकिकप्रेमस्य आसक्तिस्य च आधारेण।
ਮਮਤਾ ਲਾਇ ਭਰਮਿ ਭੁੋਲਾਇਆ ॥੨॥
ममता लाइ भरमि भुोलाइआ ॥२॥स्वामित्वे संलग्नं सन्देहसंभ्रमं नीतवान्। ||२||
ਇਸੁ ਮਨ ਤੇ ਸਭ ਪਿੰਡ ਪਰਾਣਾ ॥
इसु मन ते सभ पिंड पराणा ॥अस्मात् मनसा सर्वाणि शरीराणि, प्राणः प्राणः च।
ਮਨ ਕੈ ਵੀਚਾਰਿ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਸਮਾਣਾ ॥੩॥
मन कै वीचारि हुकमु बुझि समाणा ॥३॥मानसिकचिन्तनेन मर्त्यः भगवतः आज्ञायाः हुकं साक्षात्करोति, तस्मिन् च विलीयते। ||३||